ในวันนี้!เพราะความสงสัยอยู่ในใจของไอ้มีมัน มันจึงรีบเดินตรงมายังที่นาของมันอย่างเร่งรีบ เพื่อจะมาดูให้หายสงสัยกับหัวไก่ที่มันเห็นคล้ายเหมือนกับหัวไก่ของมันอยู่ที่ข้างในบ้านของตาเริง"
"มันเหมือนหัวไก่ของกูมากๆเลยอยู่ข้างในบ้านของตาเริงนั่น!"
"พอไอ้มีมันเดินมาถึงยังที่นาของมัน มันก็รีบส่งเสียงร้องเรียกไก่ของมันในทันที"
"กุ๊กๆๆๆ"
"หลังจากไอ้มีมันส่งเสียงร้องเรียกหมู่ไก่ของมันที่มันได้เลี้ยงเอาไว้ให้เข้ามาหามันแล้วไก่ของไอ้มีมัน มันก็ขาดหายไปหนึ่งตัวใหญ่"
"ไก่ของกูมันหายไปไหนกันหว่ะ!ตัวหนึ่ง เอ....!หรือสิ่งที่กูคิดเอาไว้มันจะเป็นเรื่องจริง"
"ไอ้มีมันจึงส่งเสียงร้องเรียกไก่มันอีกครั้ง"
"กุ๊กๆๆๆๆ"
"แต่อนิจจามันไร้วี่แวว ที่มันจะได้เห็นตัวไก่ของมัน"
"เอ.......!
"นี่ก็ตะวันโพล้เพล้แล้ว มันยังไม่กลับเข้ามาที่เล้าที่ทำให้มันเข้านอนยามตะลับลับขอบฟ้าเลย จะมืดแล้วไฟชงไฟฉายกูก็ไม่ได้ถือติดไม้ติดมือมาด้วย!เดี๋ยวมองไม่เห็นถนนหนทางกูรีบเดินกลับเข้าในหมู่บ้านดีกว่าหว่ะ!วันหลังกูค่อยมาใหม่แปลกจริงๆ"
"ในเย็นของวันนี้ในขณะที่ไอ้มีมันจะเดินกลับเข้าในหมู่บ้านตะวันก็ลับเหลี่ยมโลกพอมันเดินมองเห็นหนทางสลัวๆ"
"มืดไวจิ๊บ!หาย!"
"ในขณะเดี๋ยวกันก็มีเงาร่างหนึ่งกำลังเดินสวนทางกับไอ้มีมันมา"
"เอ๊ะ!นั่นใครกันกำลังเดินมานั่น มืดๆค่ำๆมันจะเดินไปไหนของมัน"
"พอเงาสลัวๆดังกล่าวเดินเข้ามาใกล้ๆกับไอ้มีพอเห็นได้ชัดเจนไอ้มีมันก็เอ่ยปากขึ้นในทันที"
"ตาเริงนี่เองผมนึกว่าเป็นใคร แล้วตาเริงจะเดินไปไหนกันค่ำมืดในยวงใยสายตาออกอย่างนี้!"
"ตาเริงเอ่ยขึ้นอย่างหน้าตาเฉิยและหาที่จับพิรุษในคำพูดของแกไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียวทั้งๆที่แกกำลังจะเดินไปยังที่นาของไอ้มีมันเพื่อจะไปกินไก่ของไอ้มีอีกรอบอยู่ที่เล้าไก่ที่ไอ้มีมันเลี้ยงเอาไว้อยู่ที่ทุ่งนาของมัน"
"ข้าว่าจะเดินออกไปที่นาของข้าไอ้มี แล้วเองไปไหนมามืดๆค่ำๆอย่างนี้!คนเดียวไม่กลัวผีมันหลอกเอารึ!"
"ผมไปดูไก่อยู่ที่นาของผมมาครับตาเริง"
"ตาเริงได้ยินดังนั้น........?
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments