เสียงเรียก

บท เสียงเรียก....

อึก.......

เจ็บ..เจ็บชะมัดผมจะตายเพราะพวกนี้เหรอ แต่ก็ดีกว่าอยู่แบบนี้ล่ะนะ

"ไซเบล"

ครับ.......อ๊ะใครเรียกเราถึงไม่ใช่ชื่อเราแต่เหมือนเรียกเราเลย

ไซเบล เสียงเรียกชื่อดังอยู่ในหัวตลอดเวลาและอยู่ๆทุกอย่างก็ดับลง....

..._____________________________________________...

"ไซเบล! ฟื้นสักที!" สิ้นเสียงของผู้ชายคนนั้นก็กระโจนเข้ามากอดผมเอาไว้แน่น

"คุณเป็นใครครับ...."

"ไม่เอาน่าไซเบลอย่าแกล้งเราเลย" อยู่ๆผู้ชายคนนั้นก็ทำท่าทีจะร้องไห้ออกมาซะงั้น

และอยู่ๆความทรงจำของใครก็ไม่รู้วิ่งเข้ามาในหัวผมเต็มไปหมดมันทำให้ผมปวดหัวมากเหมือนจะระเบิดออกมาเลยผมเอามือขึ้นมาจับหัวของตัวเอง...

ผู้ชายตรงหน้าผมเห็นผมดูปวดหัวมากเขาดูทำอะไรไม่ถูกสักพักผมเริ่มดีขึ้นและรู้อะไรขึ้นมานิดนึง

และอีกแล้วครับผู้ชายคนนั้นน้ำตาคลออีกแล้วละครับ

"รูสหยุดบีบน้ำตาสักที" พอผมพูดจบ รูส จากที่น้ำตาคลอก็ได้ร้องไห้ออกมา

ผมที่ไม่เคยปลอบใครเลยก็ได้แต่นั่งดู รูสร้องไห้จนเลิกร้องไปเอง

"ฮึก...แล้วไซเบลจะไปสมัครงานไหวมั้ย" รูสพูดพร้อมสะอื้นไปด้วยทำให้ผมไม่ค่อยรู้เรื่องที่เขาพูดสักเท่าไหร่แต่ผมพอจะรู้จากความทรงจำแหละนะ

"คงไหวแหละ" ถึงผมจะพูดออกไปแบบนั้นแต่ความจริงแค่ลุกขึ้นนั่งยังไม่ได้เลยครับแต่ผมไม่ชอบการที่นั่งๆนอนๆอยู่อย่างนี้

รูสหยุดสะอื้นและกลับมานั่งตรงหน้าผมและยื่นมือมาร่ายเวทย์รักษาให้ผม ผมตกใจเล็กน้อยแต่ก็เคยเห็นในการ์ตูนมาบ้างแหละนะ พอรูสร่ายเวทย์เสร็จเขาก็ดูอ่อนเพลียลงคงเป็นเพราะรูสใช้เวทย์มากไป

"นายนี้ไม่รู้จักขีดจำกัดตัวเองเลยนะรูส"

"กะ...ก็เพื่อ...เบล" ผมปิดปากหยุดให้รูสหยุดพูดและจับให้เขานอนลงและออกมาเพื่อไปสมัครที่เขานัดไว้

.......

...จบตอน...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download