ตอนที่ 1 "นี้ฉันเหรอ?"

ฉันได้รีบวิ่งไปส่องกระจกทันที(!) เเละฉันได้ทำให้เมจคนนั้นตกใจเพราะฉันทำอะไรบู่มบ่ามเกินไป "ค..คุณหนูคะ?" "อ่ะ....โทษที" เมจคนนั้นได้คิดในใจว่า(น...นี้คุณหนูขอโทษเรางั้นเหรอ? ฉันได้ยินไม่ผิดใช่ไหม?) ทันได้นั้นฉันก็รู้ได้ว่า คุณหนูเร็นคนนี้ไม่เคยให้เกียรติใครเลยที่ระดับต๋ำกว่า "อะ...เออ ฉันพูดอะไรผิดไปงั้นเหรอ?" ฉันถามออกไปเเต่ก็รู้

คำตอบอยู่เเล้วหล่ะ... "ป...เปล่าเพคะ(!)"

เมจคนนั้นทำหน้าตกใจอย่างกับเห็นผี...

เเละเมจอีกคนก็เข้ามา "คุณหนูเพคะท่านดยุกเรียกไปพบเพคะ" เธอเข้ามาพร้อมท่าทางหวาดกลัวเหมือนเมจคนนั้น "อืม" จากนั้นฉันก็เดินตามเมจคนนั้น เเละฉันได้ถามชื่อเมจคนนั้นระหว่างทาง "เธอมีชื่อว่าอะไรเหรอ..?" เเละเมจคนนั้นตอบกลับฉันมาด้วยความ

หวาดระเเวงว่า "ม..มิคาเอลเพคะ"

"มีคาเอลงั้นเหรอ..." เเละฉันได้คิดในใจว่า

(ใช่เลยมิคาเอลคนนั้น เธอเป็นเมจที่

โดนรังเเกมากที่สุดในหมูสาวใช้รองจากเมจส่วนตัวของเร็น ส่วนเมจส่วนตังนั้นโดนเเค่

เร็นที่รังเเก)

ในนิยายตอนที่ 82 มิคาเอลโดนหลอกให้นำเค้กมาให้ฉัน ซึ่งเป็นเค้กที่มียาพิษผสมเเละเป็นเเผนการของ*พระรอง*คนนั้นเคย์เขาเป็นคนบงการทั้งหมด เเละในที่สุดมิคาเอลก็ถูกใส่ร้ายว่าวางยาเเละถูกเครื่องกิโยติน

ตัดหัวในที่สุด...

***ส่วนเร็นก็ตายด้วยยาพิษ ส่วนงานศพเร็นนั้นในนั้นทั้งหมดไม่มีใครเต็มใจมางานเลยซักคน

เเม้เเต่ท่านดยุก ที่เป็นพ่อก็ตาม.....

"คุณหนูถึงเเล้วเพคะ" "อ...อืม" (ทำไมคุณหนูดูเเปลกจังเลยนะ?) ฉันเดินไปถึงห้องท่าน

ดยุก /ก็อกๆๆ ฉันเคาะประตู "เข้ามา" ฉันก้าวเข้าไป ฉันเห็นหน้าท่านดยุกท่านขมวดคิ้ว

เขาดูโกรธมากๆ "นี้เเกรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไป!" "ค...คะ?" ทันใดนั้นท่านดยุกก็ตอบด้วยท่าทีโกรธเกรียว "อย่าทำมาเป็นใสซื่อ!" ฉันมึนงงเป็นอย่างมาก "ท...ท่านพูดอะไรเหรอคะ?" "ก็ตอนงานเลี้ยงเเก วิ่งจะเบาไปกอดรัชทายาท เเต่เเกก็ล้มเเละเเก้วไวน์ก็ไปโดนคนโปรดของรัชทายาทเลยนะ!)

ฉันจำได้เเล้วตอนนี้เป็นตอนที่เร็นตั้งใจทำไวน์หก เพื่อเบนความสนใจมาที่ตัวเอง(!)

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

การเริ่มต้นของเรื่องราว(?)

บทต่อไป

ตอนที่ 2 "ฉันนี้มันซวยซะจริง..."



ฮอต

Comments