

หลงหลาน

 

หลงหลาน

น้าหลาน

ตอน น้าหลาน

"สั่งกาแฟหน่อยค่ะ"//ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงอารมณ์ดี

“ ฟาร์มเรียนอยู่ค่ะน้าพิมพ์ “

" เรียนอยู่อะไรคะ? โกหกไม่เนียน " //น้ำเสียงตอนแรกที่แสนจะอารมณ์ดีตอนนี้กลับกลายเป็นเสียงแข็งขึ้นทันที

" ฟาร์มเรียนอยู่จริงๆค่ะน้าพิมพ์ " //ปลายสายพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง

//พิมพ์เหลือบมองตารางเรียนของอีกคนกลับหน้าถอดสี จริงๆด้วยแห๊ะ อีกคนเรียนอยู่จริงๆ เราดูผิดวันเอง

" ก็แล้วไปสิคะ ทำไมต้องโมโหด้วยแค่จะโทรมาสั่งกาแฟเอง "

" ไว้ฟาร์มเรียนเสร็จจะเปิดออเดอร์ให้กดสั่งผ่านแอพนะคะ ถ้าน้าพิมพ์อยากสั่งรบกวนกดผ่านแอพได้เลย ฟาร์มเรียนต่อแล้ว สวัสดีค่ะ " //ตึ๊ด ๆ ๆ พิมพ์ประภากำลังจะเอ่ยพูดแต่ไม่ทันเสียแล้ว อีกฝ่ายรีบวางสายใส่ไม่ให้เธอได้มีโอกาสพูดปริปากออกมาสักคำ มันน่าตบจริงๆไอเด็กคนนี้ พูดแล้วก็อารมณ์เสีย พักหลังไม่ว่าจะเรียกร้องความสนใจยังไงก็ไม่มีทีท่าว่าเด็กคนนี้จะตามใจเธอเหมือนทุกครั้งที่เคยผ่านมา

" หรือว่าจะมีแฟน อืมมมมม.......“ //ใช้ความคิด

“ ไม่น่าจะมีถ้ามีเราต้องรู้แล้วสิ คิดสิพิมพ์คิดไปทำอะไรให้หลานโกรธหรือเปล่า แต่คิดแล้วก็ไม่มีนะ โอ้ยยยยย หัวอีพิมพ์จะปวดตอนอายุสามสิบสอง ทำไมต้องมาปวดหัวกับเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยเนี่ย เซ็งชะมัด "

มหาวิทยาลัย

" เรียนเสร็จมึงไปต่อกับพวกกูป้ะฟาร์ม "

" ขอไปเปิดออเดอร์สักแป๊ปเดี๋ยวกูตามไป"

" แบบนั้นก็ได้พวกกูเล่นรอ แต่มึงต้องรีบมานะเว้ย ถ้ามึงเบี้ยวอีกนะ " //เพื่อนชี้หน้าคาดโทษฟาร์ม

" กูเคยเบี้ยวหรอ “ //ขำ

" มึงไม่เคยเบี้ยวเพื่อนแต่มึงเลส เลสโครตๆ "

" แต่กูก็ไปนะ พวกมึงแม่งขี้บ่น "

//กลุ่มนั้นหนะ ถ้าไม่เรียนก็เชิญออกไปด้านนอกเลยค่ะ จะคุยกันไปคุยกันที่อื่น

" โดนด่าเลยไอเหี้ยกิม "

" สุดาแม่งขี้บ่น "

// ยังจะคุยกันอีกนะ

" เงียบ “

“ ชู่ววววววว เงียบก่อนพวกมึง “

// ก็อก .......... ก๊อก ............ ก็อก เสียงเคาะนิ้วลงบนโต๊ะหรูเป็นระยะ

// พิมพ์นั่งเฝ้ารอใจจดใจจ่อมองร้านกาแฟในแอพเดลิเวิอร์รี่สั่งอาหาร เพราะเธอไม่กล้าโทรไปกวนอีกคนหลังจากฟาดฟันกันด้วยน้ำเสียงใส่อารมณ์ไปเมื่อตอนเช้า นี่ก็จะเที่ยงแล้วทำไมยังไม่เปิดร้านอีก หรือไปเถลไถลที่ไหน มองดูแอพสลับกับตารางเรียน ก็เลิกเรียนแล้วหนิ...............ปิ๊ง!!

เสียงแจ้งเตือนดัง บ่งบอกว่าร้านที่ตนติดดาวเอาไว้ทำการเปิดร้านรับออเดอร์แล้ว ไม่รอช้าพิมพ์ประภากดต่อสายตรงหาอีกคนทันที

สายเรียกเข้าน้าพิมพ์

" ฟาร์มบอกว่าให้กดสั่งผ่านแอพเลยค่ะ "

" จะให้มาส่งเอง " //ก็อยากเจอหน้าหนิ

" น้าพิมพ์ //ถอนหายใจ ฟาร์มเสียเวลา กดสั่งผ่านแอพได้ไหมคะ นะ…………ขอหละ " //เทียวไปเทียวมาส่งกาแฟให้อีกคนแค่แก้วเดียวกลับมาก็เปิดรับได้แค่ไม่กี่ออเดอร์ แต่ละวันก็แทบจะไม่มีเงินซื้อข้าวอยู่แล้ว

// ปิ๊ง....บัญชีxxxxxxx เงินเข้า 10,000 บาท

" น้าพิมพ์ เล่นอะไรของน้าอีก "

" ปิดร้านแล้วทำกาแฟมาส่งพิมพ์เดี๋ยวนี้!!!! "

" เอาแต่ใจเกินไปแล้วนะ น้าพิมพ์ไม่ใช่เด็กๆทำไมถึงพูดอะไรไปไม่เคยฟังคะ "

" โมโหใส่พิมพ์หรอ? แค่นี้ต้องโมโหขึ้นเสียงใส่ขนาดนี้เลยมั้ย " //เสียงปลายสายพูดน้ำเสียงปนสะอื้น เอาอีกแล้ว ไม่ได้ดั่งใจก็ร้องไห้อีกแล้ว

…………………………………………………………

" เงียบทำไม ทำไมไม่พูด เปลี่ยนไปนะเดี๋ยวนี้รู้ตัวรึเปล่า "

" ฟาร์มก็เป็นฟาร์ม น้าพิมพ์นั่นแหละเอาแต่ใจเกินไปหรือเปล่า "

" เออไม่กินแล้วก็ได้!!! แล้วไม่ต้องมาให้เห็นหน้าเลยนะ " //ตึ๊ด ๆ ๆ เสียงปลายสายวางสาย เอาอีกแล้วไอฟาร์ม ไม่ต้องขายมันแล้ววันนี้ เห้อชีวิต

แชท

" พี่หลานมึงเปลี่ยนไป "

" เออแล้ว "

" ก็เปลี่ยนไปไง ไม่ดูแลมันอะเผื่อไปติดผู้หญิงที่ไหน "

" มันจะติดใครก็เรื่องของมันมั้ย ฟาร์มมันโตแล้ว "

" ไม่ได้นะแบบนี้ เป็นน้าประสาอะไรพี่มึงไม่สนใจหลานเลย "

" อีพิมพ์คะ นี่หลานกูมึงเป็นอะไรก่อน กูทำงานค่ะหลานมันทั้งเรียนทั้งเปิดร้าน มึงก็ทำงานแล้วไปยุ่งอะไรกับหลานกูคะ "

" หลานมึงแต่ผัวกูในอนาคตไงพี่ "

" สติเนอะ น้าหลานท่องไว้ หลานมึงหลานกูลูกพี่ภา ท่องให้ขึ้นใจ กูทำงานต่อละเสียเวลาไร้สาระมึงหนิ "

" มึงจำไว้เลยนะอีพี่แคท "

" ค่ะน้อง กูจำตลอดค่ะ กูไม่คุยแล้วนะ เลิกพิมพ์กูจะทำงาน "

// จิ๊ ไม่ได้ดั่งใจเลยสักคน อารมณ์เสียยิ่งคุยกับพี่แคทก็ยิ่งอารมณ์เสียพอกันทั้งน้าทั้งหลาน

" คุณพิมพ์คะ คุณภพกำลังเข้าไปค่ะ "

" ไม่สะดวก บอกไป "

" ไม่ทันแล้วค่ะ คุณภพเข้าไปแล้ว "

" ถ้าเป็นเลขาแล้วโง่แบบนี้ ฉันจะไล่เธอออกจิ๊บ!!!! "

" จิ๊บขอโทษค่ะคุณพิมพ์ " //เสียงสั่น

//ก็อกๆๆ เปิดประตูเข้ามา

" ภพมารับพิมพ์ไปทานข้าวครับ "

" ไม่ไปค่ะวันนี้พิมพ์อารมณ์ไม่ดี " //ทำหน้าหงุดหงิดมองเอกสารต่อ

" ใครทำให้พิมพ์อารมณ์ไม่ดีบอกพี่มาครับ "

" เราไม่ได้สนิทกันขอไม่บอกนะคะ " //ยิ้มให้ภพที่ยืนหน้าถอดสีอยู่ตรงประตู

" อื้ม...ไปเถอะครับ น้องพิมพ์ปฏิเสธพี่ตลอดเลย แบบนี้พี่ก็น้อยใจเป็นนะ "

" พิมพ์ขอให้คุณมารับหรอคะ ก็ไม่... "

" อ้าว สวัสดีค่ะน้าภพ "

" สวัสดีครับหลานสาว มาหาน้าพิมพ์หรอครับ "

" ค่ะพอดีน้าพิมพ์บอกอยากกินน้ำค่ะเลยแวะเอามาให้ " //ชูแก้วนมสด

" เค้าบอกว่าเอากาแฟ "

" น้าค่ะ น้าพิมพ์ " //กัดฟันพูดกับอีกคน

" พิมพ์อยากกินทำไมไม่บอกพี่หละครับ ดูสิ ไปรบกวนหลานอีก " //ยิ้ม

//พิมพ์กรอกตามองบน

" แล้วนี่น้าภพ ...." //ฟาร์มมองอีกคน

" อ๋อ น้ามารับพิมพ์ไปทานข้าวครับ แต่น้าพิมพ์ไม่ยอมไปกับน้าสักที หลานช่วยคุยให้น้าพิมพ์ไปทานข้าวกับน้าหน่อยสิ " //พิมพ์ถอนหายใจหันหน้าไปหาฟาร์ม

" วันนี้พิมพ์ไม่ว่างไว้วันอื่นนะคะ วันนี้เชิญพี่ภพกลับไปก่อนได้มั้ย พิมพ์ไม่สะดวกจริงๆ "

" ก็ได้ครับ น้องพิมพ์พูดแล้วนะ นั้นน้ากลับก่อนดีกว่า ไว้เจอกันนะหลาน พี่กลับละครับพิมพ์ คิดถึงพิมพ์นะครับ "

" ค่ะ เชิญค่ะ "

//ขำ

" ขำอะไรฟาร์ม "

" คิดถึงพิมพ์นะครับ เขาน่าจะคิดถึงน้าพิมพ์จริงๆนะเนี่ย "

" จะอ้วกขอร้อง ไหนหละกาแฟจำได้นะว่าสั่งกาแฟไม่ได้สั่งนมสด "

" ต่อไปนี้จะไม่ให้กินแล้วกาแฟ นอนไม่หลับไปสองวันจำไม่ได้หรอ "

" ก็ฟาร์มทำมาเข้มซะขนาดนั้น "

" ห้าวไง อเมริกาโน่ ไม่ใส่น้ำตาลเลยนะฟาร์ม ย้ำเลยไม่ใส่น้ำตาล //ขำ "

" หยุดขำสักทีได้มั้ย จะทำให้อารมณ์เสียไปถึงไหน " //ผลักตรงหน้าท้องฟาร์มเบาๆ

" อารมณ์เสียเรื่องอะไรคะ? "

" ไม่อยากจะพูด " //ทำหน้างอล

" โอเคค่ะไม่พูด "

" ก็เปลี่ยนไปแบบนี้นี่ไง ถึงได้อารมณ์เสีย "

" ถ้าจะบอกว่าเปลี่ยนไปเพราะไม่ตามใจนี่ก็ไม่น่าจะใช่นะ เพราะตามใจน้าพิมพ์มาตลอด คิดดูนะ เดือนนึงฟาร์มได้ขายกาแฟแค่ 1 อาทิตย์ ที่เหลือขายได้วันละแก้ว เพราะน้าเอาแต่งอแงให้มาหาแบบนี้ไง "

" หยุดบ่นเลยนะ!! แก้วนึงก็ให้แก้วละหมื่นแล้วไง "

" ฟาร์มไม่เคยเอาเงินเถอะ เมื่อกี้ก็โอนคืนให้แล้ว "

" แล้วโอนมาทำไม อย่าบ่นได้มั้ยปวดหัว "

//ขยับเข้าชิดอีกคนนวดตรงขมับเบาๆ

" ปวดหัวแล้วกินยารึยังคะ ให้ฟาร์มไปหยิบให้มั้ย "

" ไม่ได้ปวดหัวแบบนั้นซะหน่อย //ดึงฟาร์มมากอด ล้วงมือเข้าเสื้อลูบหน้าท้องอีกคน

" น้าพิมพ์นี่หลาน "

" ใครน้าเธอ "

" ก็เธอไงน้าฉัน "

" เธอไม่ใช่หลานฉันค่ะ จำไว้!!! "

" หายคิดถึงยังคะจะไปแล้ว " //ดึงมืออีกคนออก

" จะไปไหนอีกหละ "