เธอจะเชื่อวิญญาณแบบฉันไหม

หลังจากที่ฉันแต่งตัวเสร็จพอฉันเดินออกไปฉันเห็นแต่ความว่างเปล่าในบ้านของฉันและบ้านค่อนข้างทรุดโทรมมากเหมือนกับบ้านร้างบ้านหนึ่งที่เก่ามากๆดังกับไม่เคยมีใครอยู่มาก่อนเลยสักพักก่อนที่ฉันจะได้ยินเสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้นมาฉันหันไปตามเสียงฉันตกใจมากที่ฉันได้เจอกับร่างนั้นอีกแล้วร่างนั้นมันหันมาที่ฉันฉันตกใจจนวิ่งไม่ออกเหมือนกับมีอะไรบางอย่างมาดึงไว้ไม่ให้ไปไหนร่างนั้นเดินมาหาฉันและร่างนั้นได้พูดขึ้นมาว่า"อย่าอยู่ที่โรงเรียนเวลา5โมงละเพราะมันจะมีบางสิ่งเกิดขึ้น" หลังจากที่ร่างนั้นพูดภาพเริ่มเลือนหายไปแต่ก่อนที่มันจะหายไปมันได้มีกระดาษอันหนึ่งอยู่ข้างหน้าของฉันฉันหยิบมันมาข้างในมันบอกว่า"เธอจะเชื่อวิญญาณแบบฉันไหมให้ตอบเป็นเสียงในใจของเธอในชีวิตหลังภาพนี้"หลังจากนั้นภาพนั้นได้เลือนหายไปอย่างสมบูรณ์ฉันรู้สึกตัวอีกทีคือฉันได้อยู่ที่โรงเรียนของฉันแล้วเพื่อนสนิทของฉันหรือโซสิจิถามฉันว่าฉันเป็นอะไรหรือเปล่าฉันตอบว่าไม่เป็นไรโซสิจิมองหน้าฉันก่อนที่จะเดินเข้าไปในโรงเรียน.....09:00 น ณ เวลาเข้าเรียนของฉันกับโซสิจิหลังผ่านไป30นาทีฉันรู้สึกว่ามีคนจ้องมองฉันอยู่ตลอดเวลาจนจบคาบเรียนเช้าทั้งหมดฉันกับโซสิจิได้ไปนั่งกินข้าวกันที่โรงอาหารฉันรู้สึกว่าแม้กระทั่งตอนที่ฉันกินฉันคิดว่าเพื่อนสนิทฉันโซสิจิเริ่มไม่ปลอดภัยแล้วฉันจึงเริ่มออกห่างจากโซสิจิมากขึ้นเรื่อยๆเริ่มไม่ค่อยพูดแต่แปลกมากที่โซสิจิยิ้มตลอดเวลาที่ฉันนั้นไม่สนใจโซสิจิฉันแปลกใจมากคนปกติควรจะถามสิว่าเป็นอะไรฉันสับสนนิดหนึ่งในเวลานั้นฉันมีคำถามมากมายในใจของฉันจนกระทั่งเลิกเรียนแต่ฉันข้องใจกับคำถามหนึ่งในใจของฉันคำถามนั้นคือ"เธอจะเชื่อวิญญาณแบบฉันไหม"ฉันตอบได้แค่อย่างเดียวแล้วฉันตอบมันซ้ำๆว่า"เชื่อสิ"วนอยู่แต่ในใจพอถึงเวลาที่พ่อแม่ฉันมารับฉันนั้นได้ขึ้นรถไประหว่างทางฉันยังค้างคาใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่....

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

ฝันดี:)