...วันดวล...

ยักษ์กุมภกรรณยังลับหอกโมกขศักดิ์แกรกๆอย่างเชื่องช้าอยู่ในโรงพิธีริมท่าน้ำหนุมานรู้สึกรำคาญใจเป็นยิ่งนัก ท้าดวลกันทั้งที ไม่ยอมลับศัสตราวุธมาล่วงหน้า กุมภกรรณยังรับหอกโมกขศักดิ์ต่อไปอย่างไม่สนใจว่าหนุมานจะรอคอยนานขนาดไหน เพราะถือว่า กุมภกรรณยังลับหอกโมกขศักดิ์คมทั้ง 4 ด้านแล้วไซร้ จะทรงอานุภาพร้ายแรงจนไม่มีผู้ใดสามารถเอาชนะได้ง่ายๆ หนุมานชักอึดอัดกับการรอคอย จึงคิดกลละเม็ดในการเร่งเร้าให้ยักษ์แกร่งหยุดลับหอกโมกขศักดิ์ เนื่องจากกุมภกรรณเป็นยักษ์รักสอาด ชอบกลิ่นหอม จึงแอบไปสั่งให้ไพร่ลิงปล่อยหมาเน่าลอยมาตามน้ำ แต่ไปๆมาๆตัวเองก็ทนเหม็นไม่ไหวเหมือนกันจนต้องใช้มือปิดจมูกพลางนึกในใจว่า (นี้ดีนะ เก็บหน้าอีก 3 หน้าไว้ ไม่งั้นต้องมาคอยปิดรูจมูกเพราะเหม็นกลิ่นอีก 6 รูแน่ๆเลย😱) กุมภกรรณเห็นหมาเน่าลอยน้ำมา อีกทั้งมีหนอนชอนไช มีอีกาโฉบลงมาจิกกินเนื้อเละๆ หลุดลุ่ยจนส่งกลิ่นเหม็นตลบ ก็เกิดอาการคลื่นเหียนอาเจียนเวียนศีรษะหน้ามืดตาลอยคล้ายจะเป็นลมแล้วหงายหลังตึงในที่สุด (555) ไพร่ยักษ์ไม่อยากต้องหอบเอายาดมส้มโอมือมาลองที่จมูกนวดเนื้อนวดตัวสักพัก พยายามยักษ์จึงได้รู้สึกตัวตื่นฟื้นสติสมประดีล้มเลิกพิธีลับหอกเสียที ตัดสินใจเข้าต่อสู้ทั้งๆที่ใบหอกยังมีสนิมเขรอะ หนุมานหันไปขยิบตากับพญาพิเภกยักษี อสุรีแปรพักตร์ที่บอกคนละเม็ดเคล็ดลับอันนี้ให้ทั้งๆที่เป็นยักษ์ผู้น้องของกุมภกรรณ พระรามนั่งบนพระราชอาสน์ มีนางสีดาเคียงข้าง ทรงยกผ้าแพรเลื่องลายละยับสีทองขึ้นเหนือเพราะเสียเพื่อเตรียมให้สัญญาณเริ่มสึกเดี๋ยวต่อเดี๋ยวระหว่างหนุมานกับกุมภกรรณ พระลักษณ์นั่งถอนหายใจอยู่อีกข้างหนึ่ง นึกเป็นห่วงหนุมานอยู่ในทีเพราะตนเคยต้องหอกโมกขศักดิ์ปักอกมาแล้ว รู้ซึ่งถึงพิษสงของมหาศัสตราวุธชิ้นนี้เป็นอย่างดี พระรามหันไปมองรอบๆพลับพลาที่ประทับ ไพร่ยักษ์ไพร่ลิงและหมู่มวลพลมมนุษย์ต่างนิ่งเงียบรอคอยจนแทบจะกลั้นหายใจ ต่างจ้องมองภาพแพร่สีทองเป็นตาเดียว รอจังหวะให้สัญญาณการเริ่มประลองจากผู้เป็นองค์ประธาน พระรามงามสมอันทรงเป็นองค์อวาตารของพระนารายณ์นึกสนุก แกล้งขยับภาพแพร่สีทองลงมาขั้น 1 กองเชียร์ขยับหัวลงมาตามและค้าง ต่างกันหายใจส่งเสียฮึบๆด้วยความอึดอัดจากการลุ้นระทึกอยู่ในลำคอ พระรามกับยกมือขึ้นแล้วแกล้งกระตุกมือลงอีก กองเชียร์ก็ขยับหัวลงตามอีก หัวใจจะวายกันทั้งลานพระรามส่งทอดพระเนตรเห็นท่าทางของผู้รอคอยและความรู้สึกขบขันยิ่ง จึงทรงกระทำเช่นนั้นอีก ศีรษะของเหล่ากองเชียร์ทั้งหลายที่เห็นสไลม์ยักษ์ขึ้นยักษ์ลงพร้อมเพรียงกันเหมือนมวลชนกิ้งก่า ยึก..ยัก..ยึก..ยัก..ยึก..ยัก

กุมภาพันธ์หันไปมองพระราชอาสน์ฝ่ายยักษ์ที่ว่างเปล่าด้วยใจที่ห่อเหี่ยวที่ทศกัณฐ์ไม่มา พรึ่บ!!?

ไม่มีใครคาดเดาได้ถูกจังหวะ พระรามสะบัดพระหัตถ์ลงอย่างว่องไว เสียงแห่ดังสะท้อนหุบเขาพระสุเมรุและเขาลูกอื่นๆที่รายล้อมต่อเนื่อง ให้ความรู้สึกพ้องต่อกันว่าจากนั้นไปจับเป็นการสัปยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่เหนือคำบรรยายอย่างแน่นอนหนุมานถีบยันพื้นเหินขึ้นรอยบนอากาศแขนทั้ง 8 ข้างกลางออกอาวุธในมือต้องแสงอาทิตย์ส่องประกายวูบวาบท้องฟ้าลั่นเลื่อนเครือนโครม ประกายอัสนีบาตแปลบปลาบ เมฆาดำมืดม้วนวนไปมาบนฟ้ากว้างจนมวลอากาศปั่นป่วนไปหมด คลื่นในมหาสมุทรก่อตัวม้วนเข้าหาชายฝั่งซัดโขดหินผาและหาดทรายแก้วดังโครมครืนเหนือความคาดหมาย กุมภาพันธ์เปิดฉากโจมตีก่อนด้วยการชี้ปลายหอกฯไปยังวานรเผือก เปลวไฟร้อนแรงดั่งแสงอาทิตย์พุ่งออกมาเป็นลำจากปลายหอกฯ หนุมานรู้หลบโดยการวาง 4 มือข้างซ้ายลงกับพื้นแล้วยกเท้าที่รูปร่างเหมือนมือชูขึ้นฟ้าที่สามารถหลบพ้นลำแสงเพลิงได้ เสียงเธอดังมาจากไพร่คนและไพร่ลิง เมื่อความร้อนจากเปลวเพลิงเข้ารามเลียต้นลังสูงใหญ่จนไปไม้แห้งกรอบและเปลือกไม้กลายเป็นถ่างสีดำ หนุมานเก็บอาวุธเข้าฝากทั้งหมด ตีลังกาไปรอบๆโดยใช้วิธีเหยียดแขนทั้ง 8 ข้างและเท้าที่มีรูปร่างเหมือนมือ หุ่นไปรอบๆเหมือนจักรผัน ส่วนหางนั้นม้วนขดถ่วงอยู่ที่ก้นไม่ให้เสียหลักง่ายๆ ...

เราจะลงทุกวันเสาร์-อาทิตย์นะ❤️❤️❤️❤️

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***