นักเวทประจำตระกูล

หลังจากวันนั้นก็ผ่านมาแล้ว 1 อาทิตย์ เด็กผู้ชายลึกลับที่โผล่มาจากพุ่มไม้เราก็ได้รู้ว่าเด็กคนนี้ชื่อ ครูซ คาร์เตอร์ เหมือนว่าครูซเป็นนักเวทแต่ไม่รู้ทำไมชอบแปลงร่างเป็นแมวสงสัยชอบไต่กำแพงแต่ทำไม! ฟิโอน่า:"ต้องมาทุกวันกินของบ้านคนอื่นเขาด้วยย่ะ!!?" ครูซ:"อย่าโววายสิ" ครูซได้ตอบกลับด้วยหน้าตากวนประสาทพร้อมกับหยิบเค้กอีกชิ้นขึ้นมากิน ฟิโอน่า:"นี้! นายจะมาอยู่บ้านคนอื่นเขาแบบนี้ทุกวันไม่ได้นะ!" ครูซ:"งั่บๆ อ่าๆอย่าบ่นเยอะสิ แล้วอยากให้ฉันช่วยอะไรล่ะหรือจะให้เป็นนักเวทประจำตระกูลหรอ?" ฟิโอน่า"นักเวทประจำตระกูลคืออะไรอะ?" ครูซ"นักเวทประจำตระกูลคือนักเวทคนนั้นจะคอยปกป้องบ้านและคนในบ้านคล้ายๆพ่อบ้านแต่แค่ไม่ได้ทำความสะอาดบ้านเท่านั้นแหละ และยังมีพลังที่สามารถรับรู้ได้ว่าคนอื่นเข้ามาในตัวบ้าน แต่สิ่งที่ต้องตอบแทนนักเวทคนนั้นคือที่อยู่และอาหารแค่นั้นแหละ" ฟิโอน่า:"อ๋อ อย่างงั้นทำสัญญานักเวทประจำตระกูลกับฉันสิ" ครูซ:เดี๋ยว เธอไม่ใช่คนที่ฉันต้องทำสัญญาด้วยคนที่สามารถทำสัญญากับฉันได้มีแค่ผู้นำตระกูลเท่านั้น" ฟิโอน่า:"อืม งั้นนายก็ไปหาพ่อฉันสิ" ครูซ:"พ่อเธออยู่ไหนล่ะ?" ฟิโอน่า:"ตามมา"

ก๊อกๆ

ดยุกแอรอน:"เข้ามา"เด็กสาวได้เข้ามาหาผู้เป็นพ่อของเธอ ดยุกแอรอน:มีอะไรหรอฟิโอน่า?" ฟิโอน่า:"หนูมีคนมาให้คุณพ่อคุยค่ะ" เด็กชายผมสีดำตาสีเหลืองทอง ได้เดินเข้ามาแล้วโค้งคำนับ ครูซ:สวัสดีครับ ดยุกแอรอน เคซี่ย์ ผมจะมาเป็นนักเวทประจำตระกูลเคซี่ย์ครับ" ดยุกแอรอน"ท่านนักเวท!! ท่านนักเวทผู้ยิ่งใหญ่!!" เด็กชายได้หันไปทางฟิโอน่าแล้วส่งยิ้มไปให้ฟิโอน่า ฟิโอน่า:"หึ💢" ดยุกแอรอน:"อะแฮ่ม ขอโทษที่เสียมารยาทครับแต่ทำไมถึงอยากมาเป็นนักเวทประจำตระกูลผมล่ะครับ?" ครูซ:"เพราะลูกสาวของคุณช่วยให้ข้าวกับขนมกับผม ผมเลยอยากตอบแทนครับ" กยุกแอรอน:"งั้นตกลงครับ"ดยุกแอรอนได้ยื่นมือออกไป ดยุกแอรอน:"คุณวักดวทชื่ออะไรครับ?" ครูซ:"ครูซ คาร์เตอร์ ครับ"

ตอนนี้ก็ ผ่านมา 2 สัปดาห์ ที่ครูซแล้วพ่อของฉันได้ทำสัญญานักเวทประจำตระกูล ทำให้ดยุกแอรอนมีชื่อเสียงมากขึ้นเพราะไม่ได้มีทุกคนที่จะมีนักเวทประจำตระกูล แต่ดูเหมือนน้องชายของฉันจะไม่ค่อยพอใจนะ แหะๆ แต่ก็ไม่ได้โวยวายอะไรแต่ตัวติดกับเรามากขึ้น ดวิน:"พี่ครับไปกินน้ำชากัน" ฟิโอน่า:"อื้อ งั้นไปกินน้ำชากันที่สวนเหมือนเดิมเนอะ" ดวิน:"ครับพี่" ครูซ:"ไปกินน้ำชาหรอ? ไปด้วยสิ" ครูซที่มาตอนไหนไม่รู้ก็โผล่เข้ามา ฟิโอน่า:"เห้อ เรื่องกินนายนี้ไว้จังนะ" ครูซ:"อิอิ" ดวินได้เดินเข้ามา แทรกระหว่างกลางแล้วกอดแขนพี่สาวแล้วเดินกันต่อ

S:"อะแฮ่ม ผมจะขอพูดเรื่อง :" อันนี้และเพราะหลังจากนี้ตัวละครจะเยอะขึ้นเลยต้องใช้อันนี้ :" เพื่อจะได้รู้ว่าใครพูด มีแค่นี้แหละ บ๊ายบาย"

จบ.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เด็กชายลึกลับ

บทต่อไป

วันที่รู้ความจริง

