๖การกลับมาอีกครั้ง๖

..."มาเบล!! จะสายแล้วนะ" เสียงหนุ่มวัยประมาณ15ปี ตะโกนเรียกแฝดน้องของตน...

...ที่กำลังเก็บเสื้อสเว็ตเตอร์ของเธอ...

..."รู้แล้วน่า ดิปเปอร์" หลังจากเธอเก็บของเสร็จก็รีบมาหาผมทันที...

..."ดิปเปอร์นายคิดถึง การ์วิตี้ฟอร์ไหม?"...

..."ฉันคิดถึงที่นั้น มันมีปริศนาที่น่าตื่นเต้นดีและพวกเพื่อนที่ดีกับลุงๆ"...

..."ดิปเปอร์นายก็ เอาแต่สนใจปริศนาลึกลับ"...

...บรื้นน..บรื้นนน...บรื้นน! (เสียงท่อรถ🤣)...

..."ไปกันเถอะ" พอผมขึ้นไปนั่งบนรถ...

...ยามว่างๆผมจะหยิบกระดาษที่เพื่อนๆ...

...จากการ์วิตี้ฟอร์เขียนถึงผมและทำให้นึกถึงช่วงปิดเทอมฤดูร้อน...

...ยกเว้นเจ้าสามเหลี่ยมนั้น!! .......

..."ฉันอยากไปถึงเร็วๆจัง คิดถึงลุงสแตนกับลุง ฟอรด์สุดๆ และก็คิดถึงทุกคนที่การ์วิตี้ฟอร์"...

..."ฉันก็เหมือนกันมาเบล" ผมได้คุยกับมาเบลสักพักก่อนที่มาเบลจะนอนซบไหล่ผม...

...☆^#-----------------------------------------#^☆...

...Bill Cipher...

..."น่าเบื่อจังน่าา~" คนที่กำลังบ่นน่าเบื่ออยู่ ดูเหมือนจะไม่ใช่คนปกติสักเท่าไหร่...

...แต่เป็นจอมราชาปีศาจที่เคยพังเมือง การ์วิตี้ฟอร์และปัจจุบันก็กลายเป็นรูปปั้น...

..."ถ้าฉันออกไปได้เมื่อไหร่ ฉันจะไปแก้แค้นเจ้าเด็กแฝดนั้นซะ!!"...

..."เด็กพวกนั้น..นะ-น่ากลัวจะตาย ฮึก.." เสียงสะอึกสะอื้นกับน้ำตาซึมตลอดเวลาหมอนี้มีนามว่า วิล...

...ทำให้บางครั้งฉันก็รู้สึกรำคาญ...

...กับน้ำตาของเขา...

...อยู่ๆก็มีเสียงเดินและ เสียงเหยียบกิ่งไม้...

...มาทางฉัน...

..."หวัดดีจ้า ขอร่วมวงด้วยนะจ้ะ"...

...ผู้หญิงผมดำสนิท...

...กับดวงตาที่เป็นสีฟ้าคราม...

...(ไม่ใช่ตัวหลักแค่ตัวประกอบนะจ้ะ)...

..."โอ้~ ฉันบิล ไซเฟอร์ เธออยาก-" ก่อนที่บิลจะพูดอยู่ๆเธอคนนั้นก็ขัดขึ้นมา...

..."มาทำสัญญากับฉันไหม" เธอยื่นมือมาหาฉัน ทั้งที่เธอควรจะคิดให้ดีแต่เหมือนกับว่า...

...เธอรู้อยู่แล้ว...

"นั้นควรเป็นคำพูดของฉัน แต่ยินดีที่ฉันจะทำ!! ฮ่า..ฮ่าฮ่าฮ่า" บิลยื่นมือไปพร้อมกับไฟ

...《□แต่จากนั้นไม่กี่ชั่วโมง□》...

..."ยัยผมดำ นี้แกจะให้...

...เจ้าป็อด(วิล)นั้นไปด้วยงั้นหรอ"...

..."อย่าว่าเขาสิ เขามีประโยชน์นะ" ยัยผมดำคิดว่าเจ้าเด็กขี้ป็อดนี้มีประโยชน์จริงดิ!?...

...ทำไมยัยนี้ถึงต้องทำเรื่องยุ่งยากด้วย...

..."บิลดื่มนี้แล้วนายจะเป็นอิสระ"...

..."น้ำยาบ้วนปากหรอ หึ...

...ยัยผมดำรีบๆให้ฉันออกไปจากที่นี้สักทีสิ"...

...(ยัยผมดำ : บูลลี่น้ำยาหนู😢)...

"งั้นไม่ต้องดื่มก็ได้ถ้านายไม่อยากแก้แค้น"

...บิลได้กระดกน้ำยาพิลึกนั้นเข้าไป...

...อย่างรวดเร็ว...

..."ยัยบ้า ให้ฉันกินไรเข้าไปหะ!"...

..."ก็น้ำยาที่ทำให้สิ่งที่ไม่ใช่...

...คนกินเข้าไปแล้วกลายเป็นคน"...

..."งั้นฉันก็จะไปแค้นได้สินะ ฮ่า..ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า"...

..."นายควรจะใส่เสื้อผ้าก่อนนะ"ยัยผมดำนี้ขี้จุกจิกจริงๆเลย...

...แต่ฉันใส่เสื้อผ้าไว้อยู่แล้วนะเว้ย...

...สึกรู้เย็นๆด้านล่างจังวะ...

...หันลงไปมอง "จะว่าไปก็ใหญ่นะเนี่ย คิๆๆ😏"...

..."นะ-นาย..กลายเป็น...มนุษย์ไป..ละ-แล้ว. ฮรึกก นะ-..หน้ากะ- กลัว" เจ้าหมอนี้จะกลัวอะไรหนักหนา ชิ๊ห์!!...

..."นายต้องดื่มมันซะ"...

..."แต่ฉะ...ฉัน..ไม่อยากเป็น..มะ...มนุษย์"...

..."ฉันจะจัดการให้" ยัยป้าผมดำนั้นอยู่ๆก็ซีดบางอย่างใส่วิล...

...แต่ฉันก็คิดไว้แล้วก็คงเป็นน้ำยาที่ใส่ขวด...

...หลังจากฉันและวิลได้ชุดก็ลากคอไอวิลไปที่บ้านพิศวง...

☆^#-----------------------------------------#^☆

DIPPER PINE

......ในที่สุดเราก็ถึงการ์วิตี้ฟอร์ถึงแม้จะเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย......

...ผมเห็นถังน้ำที่มีรูปมัฟเฟิลอยู่...

...มันทำให้ผมนึกถึง ใครบางคนที่ผมเกลียดและแย่งคนที่ชอบไปจากผม...

..."มาเบล ตื่นเร็วพวกเราถึงแล้ว"...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***