ร่าง

EP2การกลับชาติมาเกีด

"สรุปวาผู้ญิงคนนั้นชึ้ออะไร"

"ชึ้อสีดา...อันด่า''

"หึม? เอาจริงดิ'?

"นายก็คิดเหมือนฉันใช้ไม้บีหนึง''

"ทรงนี้แสดงว่าใช้เเนๆ...บีสอง''

พูดจบพวกมันก็เอามึอชี้หน้ากันเเล้วหัวเลาะออกมา ทำเอาเขางงอยู่ฟายเดี๋ยวรู้สึกยัวะเลยสีนะ

"มีลับลมคมในเชี่ยอะไรของพวกมึง!ผู้ญิงคนนั้นชึ้อสีด่าเเล้วมัันจะทำไม้?

"โธ่....ใจเย็น.อยาพึงเหวียงสีนะไอ้ทศ พวกเราก็เเค่คิดว่าขึ้นของพวกมึงมันบังเอิญลงล็อกพ่อดีเทานันเอง เนอะ...ไอพีชเนอะ"

ไอ้บีหนึ่งหันไปหาเเนวรวม ชิงไอ้บีสองก็พักหน้ารัวๆ เห็นด้วยเช็นกัน

อะไรมันบังเอิญ? เเล้วชื่อสามคนนีมันใค่ร"

"เอ๊า ก็ชึ่อของมึง ไอรามเเล้วก็สีด่าไง"

"เเล้วมันทำไม้วะมึ่งพูดมาเเค่นีใคร่มันจะเข้าใจ"

"โธเอ๊ย ถ้ากูพูดเเบบนี้มึ่งจะเก็ตกูไม้ ชึ่อของพวกมึงคึ ทศ ราม ด่าสี ใช่ไม่คิดว่ามันจะบังเอิญคายกับทศกัณฐ์ พระรามเเละนางสีด่าเหรอวะ"

แมง ถึงกับสตั้นเเละ หมดคำจะพูด นีเหรอเลึองทีพวกมึงทำเป็นลับลมคมใน

ให้ตายสี! สองคนนี้มันเกิดมาเป็นอัลฟ่าไดยังไง!แมงปัญญาออนชิบหายเลยวะ!

"กับชาติมาเกีดพองสี กูชึ่อทศวรรษไม้ใชทศสองคนนั้นก็ชึ่อไอรามกับด่าสี!ไมไดใกล้เคียงพระรามกับด่าสีเลยสักนิด!เเละสิ่งสำคัญ....ไอรามเกียรติ์เป็นวรรณศดีทีถูกแต่งขึ้นไม้ใชเลึ้องจริงสักหน้อยโวยไอพวกเวรรร....!

"สรุปชึ่อของพวกกูแครเรึ้องบังเอิญไม้ใชการกลับชาติมาเกีดไดๆ ทังนัน..!"

"ฮึ้บ?ระวัง"

เสียงของผู้ชายคนนั้นดังมาจากทางลังลังจากรางทีโสงโปรจะรีบก้าวเข้าแล้วใชมึ่อดันหนังชึ่อกลับเขาไปในชั้นกอนทีมันจะหล่นลงบนหัวเธอ

"ไม่เป็นอะไรนะคัรบ"

"มะ...ไม้เป็นอะไรคะ"

"ดีเเล้วครับทีคุณไม้ได้เป็นอะไรวาแตมึ่อกี้จะหยิบหนังชึ่อเลมนีหรึอเปลา"

"ชะ....ใช้เเล้วคะ "ขอบคุณนะคะ

"พึ้งเข้าเรียนทีนีหรือคะ ผมไม่เคยเห็นหน้าเลย"

"ใชคะเราพึ้งเข้ามาเรียนทีนีวา แตเรายูปีสาแล้วนะคะคุณเรามาจากสายอาชีพนะ"

"ถ้าแสดงวาพวกเราอายุเทากัน"

"โอ...จริงหรือคะ"

"ครับ ถ้ายางนันพวกเรามาคุยกันแบบเป็นกันเองดีไม่ จะสนิทกันเร็วขึ้น"