ท่านเป็นของข้าองค์ชายตัวประกัน
#4
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
ท่านพ่อ!
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
ร้องโดนลูกธนูเฉียดเข้าที่ตา
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
ทำให้น้องตาบอด
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
.น้ำตาไหล
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
.เข้าไปดูลูกสาว
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ไปเรียกหมอหลองมา!!
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.ร้องไห้
???
.ดูอาการเฟิ่งหลิน+กับทำแผลให้
???
กระหม่อมไม่สามารถช่วยได้พะยะค่ะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านพ่อ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ลูกมองไม่เห็นอะไรเลย
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
.เดินไปจับมือลูกสาว
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
.เดินเข้ามา
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
เฟิ่งหยู
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
เป็นเพราะข้าไร้ความสามารถ
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
เป็นเพราะข้า
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
น้องจึงเป็นแบบนี้
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ท่านพี่
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
.เดินไปหาเฟิ่งหยู
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
.รับ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ไม่ใช่ความผิดของท่านนะ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ข้าไม่เป็นไร
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
แต่ว่า
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ไม่เป็นไรจริงๆนะพี่ใหญ่
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
อย่าโทษตัวเองเลยนะ
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
.เดินมาหาลูกๆ
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
ใช่
เฟิ่งลู่(ฮ่องเต้แคว้นเฟิ่ง)
อย่าโทษตัวเองเลยนะเฟิ่งหยู
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
ครับ.ร้องไห้
เฟิ่งหยู(องค์(ชายใหญ่)รัชทายาท)
พี่ขอโทษนะหลินเอ๋อ
เฟิ่งหลิน-ตอนเด็ก-
ค่ะ.ยิ้ม
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
องค์หญิงเพคะ
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
ตื่นได้แล้วเจ้าค่ะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อืมข้าตื่นแล้ว.ลุกขึ้น
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ข้าอยากไปหาหวังเฉิน
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
เพคะ
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
ข้าจะพาองค์ไปนะเพคะ
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
ถึงแล้วเจ้าค่ะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อาเฉิน!
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อาเฉิน
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
เจ้าอยู่ไหม
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
.เดินออกมา
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
องค์หญิง
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
ท่าน
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
.ยิ้งจางๆ
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เข้านั่งข้างในก่อนพะยะค่ะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อืม.ยิ้ม
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
.พาเฟิ่งหลิงเดินเข้าไปข้างใน
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อันอัน
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
เจ้าออกไปข้างนอกเถอะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ข้าจะคุยกับเขาเพียงลำพัง
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
องค์หญิง
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ไปเถอะ
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
เข้าค่ะ
อันอัน(สาวใช้คนสนิทนางเอก)
.เดินออกไป
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
.เดินเข้าไปหาเฟิ่งหลิน
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
หลินเอ๋อ.จับไปที่หน้าเฟิ่งหลิน
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
.ยิ้ม
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เจ้างดงามมาก
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
งั้นหรอ.ยิ้ม
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ข้าอยากเห็นหน้าของเจ้าเหลือเกิน.ลูบหน้าหวังเฉิน
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เข้าคิดว่าข้าเป็นยังไง
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
เจ้าคงจะต้องหล่อมากๆ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
หญิงสาวในวังคงจะชอบเจ้ามากแน่ๆ
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
.ยิ้มอ่อน
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
ข้าไม่สนใจหรอก
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ทำไมล่ะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
หญิงสาวในวังสวยๆในวังออกจะเยอะ
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เพราะข้ามีคนที่ข้ารักแล้วน่ะสิ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ใครกันที่ได้หัวใจของเจ้า
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
ข้าไม่บอกหรอกนะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ทำไมล่ะ
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
.ยิ้ม
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เราไปเกินเล่นกันไหม
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
ได้สิ
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
.พาเดินออกจากห้อง
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
ค่อยๆเดินนะ
เฟิ่งหลิน(องค์หญิง4)
อืม.ยิ้ม
หวังเฉิน(องค์ชายตัวประกัน)
เรา-
Comments