โจรสาวลายพลับพลึง|เสือดำ×oc
บทที่ 2/?
ชุมโจรของเสือดำ&เสือมเหศวร
เสือดำ
เหตุใดกูถึงได้สังหารใจแปลกๆวะ
เสือมเหศวร
มึงคงคิดไปเองนั่นแหละ
เสือดำ
แต่มันอดกินไม่ได้จริงๆนี่วะ
เสือดำ
อีกอย่างไอ้พวกกลุ่มโจรพลับพลึงมันก็เริ่มออกปล้นในถิ่นเรา
เสือดำ
ไม่ใช่อยู่ที่สุพรรณอีกต่อไป
เสือมเหศวร
เหิมเกริมงั้นสินะ..
เสือดำ
มึงคิดว่าเราควรปล่อยพวกมันงั้นรึ
เสือมเหศวร
รอดูสถานการณ์ไปก่อน
เสือมเหศวร
กูไม่อยากฆ่าใครถ้ามันไม่จำเป็น
ม่านฟ้า(นางเอก)
ไอเสือบุก!!
ม่านฟ้าสั่งเสียงเข้มพลางยิงปืนขึ้นฟ้าดัง
สร้างความตกใจให้ชาวบ้านและคนในเรือนเป็นอย่างมาก
นิกา(ลูกน้อง)
พวกเราไม่ได้มาทำร้ายใคร!!
นิกา(ลูกน้อง)
ได้โปรดอย่าต่อสู้
ม่านฟ้า(นางเอก)
เอาของมีค่าออกมาทั้งหมด!!
เมื่อได้ยินเสียงเข้มของโจรสาวทุกคนในบ้านก็รวมตัวกันและนำหีบสมบัติออกมาวาง
ม่านฟ้า(นางเอก)
//พยักหน้าให้ลูกน้อง
นิกา(ลูกน้อง)
ทุกคนบนเรือออกไปข้างนอกก่อน
นิกา(ลูกน้อง)
ลงไปให้หมด ให้เหลือแค่หลวงวินัย
นิกาเอ่ยตอนนี้เธออยากสะสางความแค้นกับไอ้หลงวินัย
ด้วยเหตุที่ว่ามันเคยฉุดพี่สาวของเธอและเป็นสาเหตุทำให้พี่สาวของเธอนั้นเสียชีวิต
นิกา(ลูกน้อง)
(หากวันนี้กูไม่ได้ทำให้มึงตายตกไป!! พี่กูคงนอนตายตาไม่หลับ! )
ม่านฟ้า(นางเอก)
//ยื่นผ้าพันคอสีแดงให้
นิกา(ลูกน้อง)
//พยักหน้าเข้าใจ
หลังจากนำผ้าพันคอสีแดงให้กับลูกน้องม่านฟ้าก็เดินลงไปจากเรือนทันที
ปล่อยให้นิกาได้สะสางความแค้นกับหลวงวินัย
ถึงแม้พวกเธอจะปล้นคนรวยและช่วยคนจนแต่ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เคยฆ่าคน
เพราะยังไงก็ได้ชื่อว่าเป็น ' โจร '
ทันใดนั้นก็มีเสียงปืนดังขึ้น
นิกา(ลูกน้อง)
//จองหลวงวินัยด้วยสายตาสมเพช
นิกา(ลูกน้อง)
ตายก็ดีนะคนอย่างมึง
นิกา(ลูกน้อง)
ไม่น่าอยู่ให้รกแผ่นดิน
ผ้าพันคอสีแดงอันเป็นสัญลักษณ์ของกลุ่มถูกวางไว้บนศพของหลวงวินัย
เพื่อเป็นสัญลักษณ์ว่ากลุ่มโจรพลับพลึงนั้นได้ปล้นที่นี่และ พวกเขาได้ปล้นเสร็จแล้ว
ม่านฟ้า(นางเอก)
ถ้าเสร็จธุระแล้วก็กลับ
หลังจากนั้นทุกคนก็ดูลาดราวกันสักพักก่อนที่จะควบม้าแล้วกลับชุมไป
นับว่าวันนี้เป็นวันที่ปล้นได้อย่างราบรื่นทีเดียว
อาจเป็นเพราะชาวบ้านให้ความร่วมมือหรือเป็นพ่อฝีมือของพวกเขา
ม่านฟ้า(นางเอก)
ได้แก้แค้นแล้ว สบายใจขึ้นหรือยัง
นิกา(ลูกน้อง)
สบายใจขึ้นเยอะเลยจ้ะพี่
นิกา(ลูกน้อง)
ขอบคุณพี่ที่ให้โอกาสเด็กตาดำๆอย่างฉัน
ม่านฟ้า(นางเอก)
ไม่ขนาดนั้นหรอก
ม่านฟ้า(นางเอก)
รีบกลับชุมเถอะ
Comments