เกิดใหม่เป็นตัวร้ายที่ใครๆก็ต่างไม่รัก
ตอน 4 เริ่มใหม่
วันนี้เป็นวันที่แสนรักได้ออกจากโรงพยาบาล
แต่น่าเสียใจที่แม้กระทั่งคนเป็นพ่อเป็นแม่ยังไม่มารับเขาออกจากโรงพยาบาลเลย
ถ้าไม่ได้ทิวากับเจ้าคลื่นคงแย่แน่ๆเลย
ถ้าพ่อกับแม่ไม่รักเขาไม่เป็นไร
แคร์แค่คนที่รักก็พอ แสนรักจ้องมองทิวากับเจ้าคลื่นและยิ้มอ่อนโยน
เจ้าคลื่น(คลื่น)
มาเรายกของให้
แสนรัก(รัก)
ไม่เป็นไรคลื่นๆ ไม่เป็นไร
แสนรัก(รัก)
แค่มาดูแลเราเราก็เกรงใจจะแย่แล้ว
แสนรัก(รัก)
ไหนจะมารับเราอีก
เจ้าคลื่น(คลื่น)
ไม่เป็นไรเรากับทิวาเต็มใจ
ทิวา(วา)
ใช่ๆ รักไม่ต้องเกรงใจเราสองคนหรอกนะ
ทิวา(วา)
เพื่อนก็ต้องช่วยกันและคอยดูแลกันสิ/ยิ้มหวาน
เจ้าคลื่น(คลื่น)
/พยักหน้ารับเห็นด้วย/
แสนรัก(รัก)
/ยิ้ม/ขอบคุณวากับคลื่นมากๆเลยนะ
ทั้งสามคนได้พากันออกจากโรงพยาบาล
แวะกินอาหารก่อนส่งแสนรักกลับบ้าน
แสนรัก(รัก)
ขอบคุณทั้งสองคนมากเลยนะ/กอดลา
เจ้าคลื่น(คลื่น)
ดูแลตัวเองดีๆนะรัก
เจ้าคลื่น(คลื่น)
ไว้เดี๋ยวเราสองคนมาหานะ
แม่บ้านมายกของขึ้นห้องให้แสนรัก
แสนรักเดินเข้ามาในห้องโถงของบ้าน
เห็นแสงดาวนั่งซบไหล่คุณหญิงเกศรินอยู่
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
/อ่านหนังสือ/
แสนรักมองดูภาพนั้นอย่างเจ็บปวด
แต่เลือกไม่สนใจและเดินผ่านขึ้นข้างบนไป
แสงดาว(ดาว)
/เหลือบมาเห็นแสนรัก/
แสงดาว(ดาว)
/ร้องไห้/ ฮึก ฮือออออ
เมื่อคุณหญิงเกศรินเห็นแสนรักเดินเข้ามาและแสงดาวร้องไห้
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
/กอดปลอบแสงดาว/
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
/มองแสนรัก/
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
แสนรักแม่กับพ่อมีเรื่องจะคุยด้วยนะ
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
ตอนเย็นลงมากินข้าวด้วยล่ะ
แสนรัก(รัก)
ครับ/เดินขึ้นชั้นบน/
แสนรักเหนื่อยมากและเผลอหลับไป
แสนรักลงมาด้านล่างที่ห้องอาหารที่ทุกคนนั่งกันพร้อมหน้าอยู่แล้ว
ทุกคนเริ่มทานอาหารโดยไม่พูดจาอะไรกัน
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
เพี้ย!!!
แสนรัก(รัก)
/จับแก้มตัวเอง/
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกทำแบบนี้ได้ยังไง
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
ห้ะ!!!
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แสงดาวเขาเป็นพี่สาวของแกนะ
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
/มองด้วยสายตาเฉยชา/
แสงดาว(ดาว)
/ตัวสั่น ร้องไห้/
แสงดาว(ดาว)
อย่าทำน้องเลยนะคะ
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
เห็นไหมแสนรัก
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
พี่แกเขายังปกป้องแก
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
แต่แกกลับทำร้ายเขาได้ลงคอ
คุณหญิงเกศริน(แม่น.อ.)
/ตบ/เพี้ย!!!
แสนรัก(รัก)
พ่อกับแม่เอาแต่ตบผม
แสนรัก(รัก)
โดยที่ผมยังไม่รู้เลยว่าทำอะไรผิด
แสนรัก(รัก)
/น้ำตาไหลอาบสองแก้ม/
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกทำอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ ยังจะต้องถามอีกเหรอ
แสนรัก(รัก)
งั้นผมขอถามพ่อกลับแม่หน่อยนะ
แสนรัก(รัก)
ผมเป็นลูกพ่อกับแม่หรือเปล่า
แสนรัก(รัก)
หรือมีแค่พี่แสงดาวคนเดียวที่เป็นลูกของคุณทั้งสองคน
แสนรัก(รัก)
ตั้งแต่เด็กคุณก็เอาใจใส่แต่พี่แสงดาวและผมละ
แสนรัก(รัก)
ผมไม่ใช่ลูกพวกคุณเหรอ
ทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบ
คุณหญิงเกศรินเริ่มคิดไตรตรองตามที่แสนรักพูด
แต่ยังคงโกรธกับสิ่งที่แสนรักนั้นทำกับแสงดาว
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกไม่ต้องมาพูดมาก
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
ฉันพูดเรื่องที่แกทำไว้กับพี่แกอยู่นะ
แสนรัก(รัก)
ผมนอนเป็นผักตั้งกี่อาทิตย์
แสนรัก(รัก)
พ่อไม่เห็นเหรอครับ
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกอย่ามาทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
ทั้งๆที่แกผลักพี่แกตกลงมาจนต้องเข้าโรงบาล
แสนรัก(รัก)
ผมก็ตกลงมาเหมือนกัน
แสนรัก(รัก)
ตกลงมาก่อนด้วยซ้ำ
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
พี่แกเล่าให้ฉันฟังหมดแล้ว ว่าแกผลักเขาลงมาและทำให้ตัวเองตกตามลงไปด้วย
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
ฉันไม่เชื่ออะไรที่แกพูดหรอกนะ
แสนรัก(รัก)
อ่อ พ่อฟังความแค่ข้างเดียวนี่เอง
แสนรัก(รัก)
ผมเกลียดทุกคนในบ้านนี้
แสนรัก(รัก)
ต่อไปนี้เราอย่ารู้จักกันอีกเลยครับ
แสนรัก(รัก)
ผมจะออกไปจากบ้านหลังนี้
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกจะออกไปไหนไม่ได้ทั้งนั้น
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
ตระกูลนี้ดีมาตลอด
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
แกจะทำเสียชื่อไม่ได้เด็ดขาด!!!
แสนรัก(รัก)
[จนถึงตอนนี้เขายังห่วงอย่างอื่นมากกว่าเราอีกเหรอ หึ]
แสนรัก(รัก)
แต่ต่างคนต่างอยู่นะครับ
คุณนิรันดร์(พ่อน.อ.)
เรื่องของแกเถอะ
แสนรักนอนคิดอะไรต่างๆนาๆและบวกกับร้องไห้ทำให้แสนรักผลอยหลับไป
Comments