ตอนที่2 วันที่ข้าได้เจอเจ้าอีกครั้ง

"วันนี้แล้วสินะที่ข้าสำเร็จวิชาวรยุทธเทพบุปผา"

เสียงกระซิบคุยกับตัวเองในเตียงนอนของเฟยฮวา

"คุณหนูเจ้าคะวันนี้วันแต่งตั้งท่านเป็นเทพบุปผานะเจ้าค่ะ"

เฟยเฟยเป็นทาสคนสนิทของเฟยฮวาพูดขึ้น

"ข้าไม่ลืมหรอกข้ารอคอยมานานแล้วละ"

เฟยฮวาได้กล่าว

เมื่อใส่เครื่องประดับแต่งกายเสร็จ...

วันนี้ข้าดูสง่างามมากมั้ยเฟยเฟย(เฟยฮวาถามเฟยเฟย)

"คุณหนูข้าสง่างามที่สุดแล้วในสามภพแล้วเจ้าค่ะ"

"วันนี้ข้าคงได้เจอเจ้าอีกนะเยว่ชิงฉันจะได้เห็นเจ้าร่ายรำและเล่นพิณอย่างไพเราะเเล้วสินะฉันรอเวลานี้มานานแ้ลวละ"

ในขณะที่เฟยฮวาได้รับการแต่งตั้งในการเป็นเทพบุปผาเฟยฮวาได้งดงามจนเยว่ชิงหันมามองอย่างไม่ละสายตา

เฟยฮวาได้เอ่ยขึ้นมาว่าท่านพ่ออย่าลืมคำสัญญานะเจ้าค่ะ

ท่านพ่อได้ตอบอย่างมั่นใจคำไหนคำนั้น

และท่านพ่อท่านแม่ได้ไปหาเยว่ชิงและร่วมพูดคุยกับเรื่องการขอเยว่ชิงให้มาสอนการดนตรีให้เฟยฮวา ในขณะนั้นเฟยฮวาได้มองเยว่ชิงอย่างไม่ละสายตาแต่เยว่ชิงยังไม่กล้าสบตากับเฟยฮวาด้วยเกิดอาการเขินอายของนาง

"ไปอยู่กับข้าข้าจะปกป้องทะนุถนอมเจ้าเอง"เฟยฮวาได้กล่าวให้เยว่ชิง

เยว่ชิงได้พยักหน้าลงอย่างช้าไปด้วยสายตาอ่อนโยนและยิ้มอ่อนๆให้เฟยฮวา

"อีกสามชั่วยามเมื่อข้ากลับไปแดนดวงเดือนข้าจะคนไปส่งเยว่ชิงที่แดนบุปผา"

ท่านพ่อกล่าวน้ำเสียงอย่างหนักแน่น

"เจ้าค่ะข้าจะดูแลเยว่ชิงอย่างสง่าเลยเจ้าค่ะ"เสียงของเฟยฮวาได้ตอบกลับ

"วันนี้ข้าต้องลาแล้วไว้พบกันใหม่เฟยฮวา"เสียงศิษย์พี่ชายลำดับหนึ่งได้เอ่ยขึ้นมา

"ข้าด้วยขอให้เจ้าสุขภาพแข็งแรง"ศิษย์พี่หญิงลำดับสองได้กล่าว

"เจ้าค่ะเช่นเดียวกันนะคะ" เฟยฮวาได้กล่าว

ข้าจะรอเจ้านะเยว่ชิงและเยว่ชิงก็ส่งยิ้มอ่อนและกลับแดนดวงเดือน

อีกสามชั่วยามทำไมมันช่างเนินนานสำหรับข้าขนาดนี้นะเหตุใดข้าจึงจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวนะข้าต้องเตรียมที่สำหรับเจ้าสินะเยว่ชิงเฟยฮวาคิดในใจ

สามชั่วยามผ่านไป..

ข้าจะไปรับแม่นางเยว่ชิงแล้วละข้าสง่างามรึยังนะ แม่นางเฟยฮวาได้พูดกับตนเองเมื่อส่องกระจก