ผมหันไปทางต้นเสียงก็พบกับ"ซัน"เพื่อนสนิทของผมยืนโบกมือให้กับผมอยู่ผมรีบเดินไปหาซันด้วยความคิดถึงเพราะตั้งแต่ที่เราปิดเทอมต่างคนต่างมีภาระที่ต้องทำกันทั้งนั้น
ที:ขอโทษนะพอดีพี่ฉันมันขี้เซาปลุกกว่าจะตื่น
ซัน:เอ่อๆเอากระเป๋าไปเก็บก่อนเถอะ
ผมไม่พูดอะไรแล้วเดินขึ้นห้องไปเก็บกระเป๋าของผมแล้วก็ลงมานั่งตรงโต๊ะไม้หินอ่อนที่ซันจองให้ผมมองไปรอบๆที่นั่งของผมผมก็เหลือบไปเห็นพี่ของผมที่มองผมอยู่ผมทำเป็นไม่สนใจแต่มันไม่ง่ายเลยแห่ะแล้วผมก็เอาหน้าฟุบโต๊ะ
ซัน:นายเป็นอะไรทำไหมฟุบโต๊ะอย่างนั้นล่ะง่วงหรอ?
ที:ป่าวหรอกแค่เบื่อๆนิดหน่อยนะ
ผมพูดพร้อมกับหลับตาลงอย่างช้าๆแล้วทันใดนั้นก็มีมือๆหนึ่งมาลูบหัวผมเบาๆผมสะดุ้งโหยงเมื่อมือหนาของใครบางคนจากที่ลูบหัวผมก็เลื่อน
ตำแหน่งช้าๆไปที่ต้นคอของผมมือนั้นมันเย็นยะเยือกอยากกับคนตายแหน่ะผมหันไปมองในทันทีว่ามือคู่นั้นมันมาจากไหนผมก็พบว่ามันมาจากพี่ของผมเอง
ที:พ...พี่มาทำอะไรแล้วจะทำอะไรกับคอของผมแล้วทำไมมือพี่เย็นจัง
พี่ผมรีบหันหน้าหนีผมในทันทีแล้วพูดว่า
พี:ไม่มีอะไรหรอกไม่ต้องมาสนใจพี่หรอกหน่า
ผมมองหน้าพี่ด้วยความสงสัยพร้อมกับคิดในใจว่าพี่ผมไปทำอะไรมานะทำไมถึงได้มือเย็นขนาดนี้ผมยังคงจงหน้าพี่ผมอยู่อย่างนั้นผมว่ามันแปลกๆนะเหมือนพี่ถูกราชาน้ำแข็งแช่แข็งมาเลยผมเลยเลิกมองพี่แล้วหันไปมอง"พี่เมฆ"เพื่อนสนิทของพี่ผมแทนผมมองเขาด้วยสายตาที่อยากได้คำตอบเป็นเวลานานพอสมควร
เมฆ:ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรมากหรอกก็แค่มันเข้าไปในห้องแอร์นานเกินไปนิดหน่อย
ที:ห่ะห้องแอร์ห้องไหน?
เมฆ:ห้องปกครองครับน้องที
ที:ห่ะ!!!ห้องปกครองพีพี่ไปทำอะไรที่นั้น
พี:ไม่มีอะไรหรอกน่าชั่งมันเถอะครับ
พี่ไม่ยอมบอกผมผมถามพี่ก็พยายามหลีกเลี่ยงที่จะตอบได้นะพี่ไม่บอกผมถามเองก็ได้...หึ...พี่บังคับให้ผมต้องทำแบบนี้เองนะผมลุกเดินไปที่ห้องปกครองผมเดินเขาไปหาครูเบสซึ่งเป็นครูปกครองของโรงเรียนแล้วผมก็ถามว่าพี่ผมทำไหมถึงโดนเข้าห้องปกครองครูได้ตอบกับผมมาว่า..
ครูปกครอง:ก็พี่เธอมีเรื่องทะเลาะวิวาทกันไงครูเลยต้องทำแบบนี้
ห...ห่ะทะเลาะวิวาทงั้นหรอพี่ผมไม่ใช่คนแบบนี้นี่หน่ามันไม่จริงอ่ะผมอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบครูจังหวะนั้นผมทำอะไรไม่ถูกเลยครับ
ที:ร...เรื่องจริงหรอ....ค...ครับ?
ครูปกครอง:ครูจะโกหกเธอไปเพื่ออะไร
พอผมได้ยินดังนั้นผมรีบวิ่งไปหาพี่ผมทันทีแล้วคนที่พี่มีเรื่องเขาเป็นใครล่ะเนี่ยผมวิ่งมาหยุดตรงหน้าพี่ชายของผม
ที:แฮ๊ก...แฮ๊ก....พ..พี่ไป..มี...เรื่องกับใคร
พี:ไม่ต้องรู้หรอก
ทำไมกันนะเวลามีเรื่องเดือดร้อนพี่จะชอบเก็บเอาไว้คนเดียวอ่ะผมนี่ไม่เข้าใจเขาเลยจริงๆพี่ทำให้ผมเป็นห่วงพี่มากเลยนะเนี่ยผมไม่อยากจะเสียพี่ไปนะ"ไอ้พี่บ้า"บ้าที่สุดเลย
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments