เข้ามาเป็นวิญญาณในวันสิ้นโลกซะแล้วสิ!
ภารกิจพิทักษ์เด็กชาย(1)
หลังจากที่แนะนำตัวเสร็จฉันได้กลับไปที่บ้านร้างที่ฉันฟื้นขึ้นมาพร้อมกับคาร์ล
ออมสิน
นายบอกมาว่าตัวเองไม่มีบ้านสินะ งั้นมาอยู่ที่นี่ด้วยกันก็ได้นะ
ออมสิน
ฉันคิดว่าคงไม่มีใครอยู่หรอก
ออมสิน
งั้นเรามาทำความสำอาดกันไหม
ออมสินมองมือที่โปร่งแสงของตัวเอง ก่อนที่จะนึกถึงละครที่ชอบดูบ่อยๆ ในทีวีผีในหนังมันจะชอบทำของลอยไปมาบ่อยๆ
ออมสินค่อยๆหลับตา พยายามเพ่งจิตไปยังตู้ที่ล้มนอนอยู่ตรงพื้น
ออมสิน
โอยยย..นึกว่าผีมันจะทำให้ของลอยได้
คาร์ล (ตอนเด็ก)
ผมว่า..นอนตรงนั้นดีกว่า
คาร์ลชี้ไปยังฟูเก่าๆตัวหนึ่งที่อยู่ตรงมุม
ออมสินเดินไปทางฟูกนั้นก่อนที่จะหยิบเศษหมอนและผ้าห่มขึ้นราที่อยู่บนขึ้นมาวางไว้บนฟูก
ออมสิน
มานอนเถอะ ฉันจะกล่อมนายนะ
คาร์ล (ตอนเด็ก)
พี่ออมสิน..ผู้หญิง
ออมสิน
ชั่งมันเถอะ พี่ไม่ถือหรอก
ออมสิน
มานอนบนฟูกเถอะ พื้นมันเเข็งมากนะ
คาร์ล (ตอนเด็ก)
//พยักหน้า
คาร์ลรีบเข้ามานอนที่ฟูกอย่างดีใจ
ออมสินที่เห็นก็รู้ได้เลยเขาคงไม่เคยนอนฟูกแน่ๆ เลยได้แต่มองคาร์ลอย่างน่าสงสาร
ก่อนที่จะเอาผ้าห่มที่หนยิบมาห่มให้คาร์ล ก่อนที่จะกล่อมเขาให้หลับ
พอมองไปหาคาร์ลที่กำลังจะหลับนั้น ออมสินก็แอบเห็นว่าร่างกายของคาร์ลนั้นมีรอยช้ำทั้งแขน พอเห็นก็เข้าใจว่าทำไมเค้าถึงไม่ชอบครอบครัวขนาดนั้น
คงจะเป็นเพราะเขาที่โดนพ่อแม่ตบตีแน่ๆเลย คาร์ลเลยทนไม่ไหวแล้วหนีออกจากบ้านมา
ออมสิน
เฮ้อ~เด็กน้อยนะเด็ก
ออมสิน
ราตรีสวัสดิ์นะ คาร์ล
คาร์ล (ตอนเด็ก)
ตื่น..ตื่นเร็วเข้า!
คาร์ล (ตอนเด็ก)
มอนเตอร์มา!!
คาร์ลพยายามจะคว้ามือฉันแต่ก็เพราะคว้าไม่ได้เพราะฉันเป็นผี
ออมสินเลยรีบลุกขึ้นแล้วตามคาร์ลไปหลบแถวๆข้างหลังทันที
ปรากฏว่ามีสัตว์ประหลาดตัวใหญ่ตัวหนึ่งกำลังเดินเข้ามาในบ้าน
ออมสินมองอย่างตกตะลึง เพราะไม่เคยเห็นมันมาก่อน
ออมสิน
ในโลกนี้มันเป็นยังไงนะ ถึงได้มีสัตว์ประหลาดแบบนี้ด้วย😟
คาร์ล (ตอนเด็ก)
ทาง..ทางนี้
เราค่อยๆพยายามเดินออกมาจากบ้านทันที
แต่ก็ไม่เป็นผลเพราะมันยืนขว้างประตูไว้
บ้านร้างหลังนี้เป็นบ้านชั้นเดียว แถมไม่มีประตูหลัง มีแค่ประตูหน้าซึ่งไอ้ตัวสัตว์ประหลาดนั้นยืนขว้างไว้อยู่
ออมสิน
ต้องไปล่อมันออกมาก่อน
ออมสิน
พี่ให้ไปสัญญาณแล้วให้วิ่งออกไปเลยนะ
พอให้ตกลงกันเสร็จแล้วออมสินก็ผ่านกำแพงออกไป
แต่อยู่ๆก็นึกอะไรได้ขึ้นมา
ออมสิน
ไอ้เหี้ย..กูลืมว่าจับอะไรไม่ได้นี่หว่า...
อยู่ๆมอนเตอร์ก็หันไปหาคาร์ล ก่อนที่จะดำอะไรบางอย่างตามพื้น
แม้ออมสินจะตะโกนเท่าไร ดูเหมือนว่ามอสเตอรฺก็จะไม่ได้ยินเสียงเหมือนกัน
ออมสิน
ถ้าเป็นแบบนี้คาร์ลโดนมันกินแง่มๆ
ออมสิน
แย่แล้วมันเห็นคาร์ลแล้ว!
พอเห็นว่ามอสเตอร์ตัวนั้นเห็นคาร์ลแล้ว ออมสินหลับตาปี๊ด พยายามให้สิ่งของรอบตัวลอยขึ้นมา
ทันใดนั้นหนังสือที่อยู่บนชั้นหนังสือก็ลอยขึ้นมาจากชั้น
ออมสิน
สะ..สำเร็จแล้ว ฉันทำสำเร็จแล้ว!
ออมสิน
คาร์ลวิ่งออกมาเร็วเข้า!!
พอมันสตั้นอยู่นั้นออมสินก็ตะโกนให้คาร์ลวิ่งออกมาจากบ้าน
คาร์ลรีบวิ่งออกมาตามที่ออมสินบอก
คาร์ล (ตอนเด็ก)
ไม่เป็นไร..แล้วครับ
ออมสินค่อยวางมือไปที่หัวของคาร์ล แต่มือของเธอก็ดันทะลุผ่านหัวเขาไปซะอย่างนั้น
คาร์ลที่ได้ยินว่าหญิงสาวข้าวตัวเป็นห่วงก็แอบรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
นี่เป็นครั้งแรกที่เขาโดนปฏิบัติดีแบบนี้เป็นครั้งแรก
พอทั้งสองพูดได้แปบเดียวเท่านั้น มอสเตอร์ที่อยู่ข้างในก็ร้องออกมา
ก่อนที่จะพุ่งชนกำแพงบ้านจนพัง
คาร์ล (ตอนเด็ก)
ไม่มี..ไม่มีใครช่วยหรอกครับ
คาร์ล (ตอนเด็ก)
เพราะว่าที่นี่ถ้ามันไม่ใช่ธุระอะไรของเขา พวกเขาก็จะไม่ยุ่งเรื่องของคนอื่น..
Comments