เเผนการ

"เจฟ มีจดหมายจากราชวังมามั้ย"

"ไม่มีนะครับท่านโอลีเวีย เเต่มีจดหมายจากเจ้าชายคาเวียร์ครับ"

[คาเวียร์เริ่มเเล้วสินะ เร็วกว่าที่คิดไว้ซะอีกจดหมายนั่นคงจะเป็นงานสวมหน้ากากเเน่ อยากให้เราไปเป็นคู่เต้นรำเเน่ พอถึงงานคงจะได้เจอลิเลียด้วยเอายังไงดีน่า]

ก๊อก ก๊อก

"โอลีเวีย ข้าเองนะ"

"อ๊ะ ใช่ไพ่ตายเรา"

"เข้ามาเลย ดาเนียล"

"เธอทำอะไรอยู่หรอ"

"ได้บัตรเชิญจากเจ้าชายคาเวียร์น่ะ เหมือนว่าอยากจะให้ฉันเป็นคู่ในงาน"

"อ่า เเล้วเธอคิดยังไง"

"ดาเนียล นายต้องทำเรื่องที่เราตกลงไว้เเล้วล่ะ"

โอลีเวียพูดจบด้วยสีหน้าที่มั่นใจไฟลุกโชนดูดุเดือดเอามากๆ จากนั้นเธอก็พาดาเนียลไปกินข้าวกับท่านพ่อหรือท่านเเกรนด์ดยุก เเละเริ่มทำตามเเผนที่ตนวางเอาไว้

.

.

.

.

.

.

ห้องรับประทานอาหาร

"เอ่อ....เวียลูก"

"มันเกิดอะไรขึ้นทำไมองค์รัชทายาทถึง.."

ท่านเเกรนด์ดยุกไม่ทันได้พูดจบโอลีเวียก็พูด

เเเทรกขึ้น

"ท่านพ่อ ข้าอยากเเนะนำดาเนียลให้ท่านได้รู้จัก"

"ข้ากับดาเนียลกำลังศึกษาดูใจกันอยู่น่ะ"

ท่านเเกรนด์ดยุกถึงกับตกใจใบหน้าขาวซีด

ดาเนียลได้พูดตอบทันที

"ใช่เเล้ว ท่านเเกรนด์ดยุก"

"ข้ากับเวียเรารักกันมาก เวียเลยอยากจะพาข้ามากินข้าวกับท่าน"

"หามิได้ฝ่าบาท กระหม่อมคิดว่า.."

ดาเนียลพูดเเทรก

"ท่านจะขัดข้าไม่ให้คบกันรึ"

"ท่านพ่อ ข้าก็ใกล้ถึงวัยเเต่งงานเเล้วนะคะ"

"ท่านพ่อจะไม่ให้ลูกเเต่งงานหรอ!!"

"ตั้งเเต่เล็กจนโตลูกก็ทำตามคำสั่งท่านพ่อมาโดยตลอดไม่เคยขัดเลยสักนิด"

"เเต่พอลูกรักใครชอบใครท่านจะไม่ให้ลูกคบ ท่านพ่อ..."

"โอลีเวีย พ่อไม่ได้ห้ามลูกใจเย็นก่อนนะ"

"พ่อเเค่ตกใจไปก็เท่านั้น ว่าลูกไปเจอกับฝ่าบาทได้ยังไง"

ดาเนียลได้พูดตอบ

"ข้ากับเวีย เจอกันในวัง"

"นางเป็นหญิงที่กล้าหาญ สง่างาม จนข้าต้องหลงรักเลย"

"นั่นเเหละค่ะ ท่านพ่อเรากินข้าวกันดีกว่านะ"

"อ่า..ได้ๆ"

.

.

.

.

.

หลังกินข้าวเสร็จ

"ข้ามารบกวนท่านเเกรนด์ดยุกเเล้ว"

"ไว้อีก2วัน ข้าจะมารับหญิงที่เป็นที่รักของข้า"

"อะ...ค่ะ ข้าจะรอท่านนะ ดาเนียล"

[พระเอกนี้น่กลัวจริงๆ ฉันต้องระวังเล่ห์กลของเขา]

"งั้นข้าขอตัว"

"เดินทางโดยสวัสดิภาพเจ้าค่ะ"

ดาเนียลได้นั่งรถม้ากลับไปที่ราชวังของตนที่ออกมาหลายวัน

"อ่า~~ง่วงจังเลย ท่านพ่อลูกขอตัวนะคะ"

"เดี๋ยวสิ..."

"พ่อคิดว่าเราสองคนพ่อลูกไม่ได้เดินหมากกันนานเเล้ว ใช่มั้ยโอลีเวีย"

[ ไม่น่าาา ฉันต้องอดหลับอดนอนเเน่เลยท่านพ่อคงจะถามเรื่องวันนี้เป็นเเน่]

.

.

.

.

ห้องทำงานท่านเเกรนด์ดยุก

ตึก ตุ๊บ ตับ

"ทำไมลูกกับองค์รัชทายาทถึงชอบกันได้"

"ลูกชอบเจ้าชายลำดับ2 ไม่ใช่รึ

[ เมื่อก่อนก็คงใช่เเต่ตอนนี้ฉันไม่ใช่โอลีเวียเเต่เป็นคนที่มาอยู่ร่างนาง ฉันขอโทษนะโอลีเวียเเต่ฉันต้องเอาตัวรอด]

" ข้าไม่ได้ชอบเจ้าชายคาเวียร์เเล้วค่ะ"

"ดาเนียล น่ารักเอาใจใส่ดูแลข้า ไม่เหมือนคาเวียร์ไม่เคยมาหาข้าบ้างเลยมีเเต่ข้าต้องไปหาที่วังหลวง"

ท่านเเกรนด์ดยุกมองลูกสาวตัวเองที่ใบหน้ามีน้ำตาทำให้ปวดใจเป็นอย่างมาก

"พ่อขอโทษนะลูก พ่อไม่น่าถามเลย"

"ท่านพ่อไม่ผิดหรอกค่ะ ลูกเข้าใจว่าท่านพ่อเป็นห่วงลูก"

ท่านเเกรนด์ดยุกโอบกอดเเละปลอบโอลีเวียอย่างอ่อนโยน

"ลูกกลับไปพักผ่อนเถอะ อีกไม่อีกวันต้องไปงานสวมหน้ากาก"

"ค่ะ ฝันดีนะคะท่านพ่อ"

[ ฉันรู้ว่าท่านพ่อเเพ้น้ำตาของข้า ไปนอนดีกว่าพรุ่งนี้มีงานเท่าภูเขาเเน่😓 ]

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***