อนาคตนี้ขอเพียงความสงบสุข นี่หรือบิดาและมารดาของข้า

ณ อาณาจักรเคซิริน

:นี่แกหน่ะ!

:อะไรครับท่านน้า!//ทำความสะอาดบ้าน

:ไปซักผ้าให้น้องเดี๋ยวนี้! เป็นพี่ยังไงไม่ทำให้น้อง ห๊ะ?!!!//หยุมหัว+ไล่

:ครับท่านน้าซีน่า! ผมจะไปทำเดี๋ยวนี้แหละครับ//ยังคงทำความสะอาดบ้านอยู่

ซีน่า

เร็วๆน้องแกอยู่!

ซีน่า

แกนี่มันจริงๆเลย หัดทำตัวดีๆเหมือนดอนต้าน้องแกหน่อยสิ

ซีน่า

แกนี่มันนิสัยเสียได้คาลอนแม่แกจริงๆ

:ครับ

:นี่แหละครับชีวิตผม

:ชีวิตผมมันวนลูปอยู่แบบนี้มา5-6ปีแล้วครับ

:โดนใช้ไปทำโน่นทำนี่ทุกวัน แทบจะไม่ได้พักเลย ถ้าทำได้ไม่โดนใจก็จะด่าอย่างที่เห็นครับ

:ผมเหนื่อยมากๆเลยครับ

:บางครั้งผมก็ถามกับตัวเองเสมอว่าทำไมผมต้องเกิดมาด้วย? ทำไมพ่อกับแม่ต้องทิ้งผมไป?

:ทำไม? ทำไมหล่ะ?

:ถึงมันจะแย่มากแค่ไหน แต่ผมก็ยังทำอะไรไม่ได้ครับ ผมยังโตไม่พอที่จะไปจากที่นี่ได้

:เรื่องทั้งหมดนี่มันเริ่มขึ้นตั้งแต่เด็กเลยครับ

ย้อนกลับไปในอดีตกาล

ในโลกเวทมนต์ที่ซึ่งเต็มไปด้วยสิ่งมีชีวิตที่อาศัยอยู่มากมาย

มีทั้งมนุษย์

อมนุษย์

อสูร

เอลฟ์

และคนแคระ

พวกเราต่างพากันเอาชีวิตรอดจากการล่าของสิ่งมีชีวิตอื่น

การที่จะเอาชีวิตรอดได้ในโลกนี้นั้นมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย

สิ่งมีชีวิตนั้นต่างฆ่าฟันกันเพื่อแย่งชิงอาณาเขต ความรู้ ความสามารถ

ซึ้งการที่จะได้สิ่งเหล่านี้มานั้น เกินจากความโลภของสิ่งมีชีวิตนั้นๆ

แต่ก็จะใช่ว่าทุกคนจะมีความโลภเสมอไป

ดาวเคราะห์ดวงนี้นี้ถูกเรียกว่าดาวเคราะห์ซีเคอริส

ซึ้งเป็นโลกเก่าที่ผมนั้นได้จากมา

ถ้าถามถึงการตายของผมน่ะเหรอ ?

ก็ตายเพราะถูกทรยศน่ะสิ

จากเพื่อนที่ผมรัก และเชื่อใจที่สุด

ในโลกเดิมนั้นผมได้สมญานามว่า"มหาจอมเวทย์"

ส่วนเพื่อนของผมมีสมญานามว่า"จอมเวทย์ผู้มั่งคั่ง"

เขาช่วยสนับสนุนผมเรื่องการเงินจนผมได้เป็นกษัตริย์

ก็นั่นแหละครับ เขานั้นหักหลังผมตอนที่ผมนั้นป่วย หลังจากได้ขึ้นเป็นกษัตริย์ได้ไม่นาน

ผมคิดว่าเขาเริ่มเรื่องนี้ตั้งแต่มาตีสนิทกับผมแล้วแหละ

เขาแอบเอายาพิษใส่เครื่องดื่มมาให้ผมทานอยู่บ่อยๆ แต่ก็ไม่ได้เอะใจอะไร ก็เนื่องจากว่าเป็นเพื่อนกันจึงไม่ได้คิดอะไร

ผมมารู้เรื่องนี้ทีหลัง แต่มันก็ได้สายเกินไปแล้ว

ผมได้แต่โกรธแค้นเขาที่ทำแบบนี้กับผม

แต่ก็นั้นแหละครับ ผมได้ตายจากไปพร้อมกับความแค้นที่ฝังใจ

ณ ที่แห่งนึง

ซึ่งเป็นสถานที่ที่มีแต่สีขาวแสบตาอยู่เต็มไปหมด

นี่เจ้าหน่ะ

:ตื่นได้แล้ว

:ถึงเวลาที่เจ้าต้องไปใช้บาปที่โลกอื่นแล้ว

//ตื่น

:ที่นี่ที่ไหนครับ? ผมมาทำอะไรที่นี่? แล้วคุณเป็นใครเหรอครับ?

:ที่นี่คือมิติว่างเปล่า

:เจ้านั้นได้ตายไปแล้ว ข้าจึงนำวิญญาณเจ้ามาอยู่ที่นี่ เพื่อที่จะส่งวิญญาณเจ้าไปเกินใหม่ในโลกอื่น

:ส่วนข้าเป็นใครนั้นเจ้าไม่จำเป็นต้องรู้

:ครับ แล้วผมจะได้ไปตอนไหนครับ

:เจ้านี่ช่างใจร้อนเสียจริง รออีกซักเดี๋ยวเดียวก็ได้ไปแล้ว

:เนื่องจากว่าวันนี้ข้าใจดีเป็นวันเกิดข้า ข้าจึงอยากจะให้พรแก่เจ้า3ข้อ

:เชิญขอพรมาเลย

:ข้อแรกข้าขอให้ข้าแข็งแกร่งดุจหินที่ไม่มีวันแตกหัก ข้อที่สองข้าขอให้ข้านั้นมีบุคคลที่เชื่อใจได้และไม่มีวันที่จะทรยศข้าเป็นอันขาด ส่วนข้อสุดท้ายนั้นข้าขอให้ข้าในที่อยู่อาศัยในที่ห่างไกลจากผู้คน และสิ่งมีชีวิตอื่น

:เจ้านี่ช่างไม่มีความโลภเลย ซึ่งต่างจากบุคคลอื่นที่ข้าได้พบเจอมา

:จากนี้ไปเจ้าจงหลับตาลง แล้วเจ้านั้นจะได้ไปเกิดใหม่

//หลับตา

ณ อาณาจักรเคซิริน

ซึ่งเป็นอาณาจักรที่มีประชากรน้อยที่สุดในโลก

เป็นอาณาจักรที่ตั้งอยู่บนเขาและเป็นอาณาจักรที่ห่างไกลผู้คน

มักเกาะกันอยู่เป็นกลุ่มๆ

กลุ่มละประมาณ7-15คน