ตอนที่ 4 ข้อเสนอ

เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เป็นยิ่งกว่าฝันร้ายสำหรับปอฟาง ทั้งหิวน้ำ ทั้งอับอายที่ทำเครื่องทำน้ำแข็งเจ้าปัญหาของบริษัทพังไปหนึ่งตัว หากเป็นเช่นนั้นเธอจะเอาความมั่นใจจากไหนที่จะเข้าทำงานที่นี่ได้อีก เครื่องทำน้ำแข็งตัวนึงก็ไม่ใช่แค่หลักพันเสียด้วย ลำพังตอนนี้ก็ยังต้องขอเงินพ่อแม่ใช้อยู่ และหากต้องให้เฌอโทรขอเงินที่บ้านมาเป็นค่าเครื่องเจ้าปีญหานี่อีกล่ะก็ คงได้โดนตามกลับบ้านอีกเป็นแน่

คิดแล้วหญิงสาวตัวเล็กก็ได้แต่นั่งถอนหายใจอยู่ยังฝั่งตรงข้ามของคุณฌอน ‘รองประธานบริษัทMM2u’ ที่ยอมสละเวลาอันมีค่ามาเพื่อตกลงเรื่องเงินเดือนของหญิงสาวเจ้าปัญหา ปอฟางได้แต่หลุบตามองต่ำนั่งมองแต่มือตัวเองที่ประสานกันอยู่ตรงหน้าตัก ริมฝีปากบนล่างเม้มเข้าหากันด้วยความลุ้นระทึก ว่าฌอนจะเอ่ยอย่างไร ส่วนแก้ว หัวหน้าฝ่ายบุคคลก็ยังคงอยู่ในห้องสัมภาษณ์เช่นกัน เธอยืนทางฝั่งฌอนแต่เยื้อง ๆ อกไปสักหน่อย

ฌอน รองประธานสุดขรึมที่กำลังนั่งอ่านประวัติของปอฟางด้วยใบหน้าเคร่งเครียด ปกติแล้วเขาไม่ได้ทีหน้าที่ที่จะต้องพิจารณารับพนักงานเข้าทำงาน แต่เพราะครั้งนี้แก้วซึ่งเป็นหัวหน้าฝ่ายบุคคลที่มีฝีมือ ถึงขั้นต้องออกปากขอความช่วยเหลือด้วยตัวเอง เขาจึงต้องยอมสละเวลาอันมีค่าเพื่อมาดูต้นตอแห่งปัญหา และไม่คิด ว่าภาพแรกที่ได้เห็น คือหญิงสาวที่กำลังทะเลาะกับเครื่องทำน้ำแข็ง …จนมันพังไปเป็นที่เรียบร้อย

ฌอนเข้ามาทำงานในบริษัทใหญ่แห่งนี้ตั้งแต่เรียบจบ โดยเริ่มตั้งแต่ตำแหน่งเล็ก ๆ มาจนถึงตำแหน่งใหญ่อย่างรองประธาน โดยมีพี่ชายของเขาเป็นเจ้าของ แต่ทว่าตั้งแค่พี่ชายของฌอนแต่งงานมีครอบครัว ก็ไม่ค่อยได้เข้าบริษัทสักเท่าไหร่ ผู้เป็นน้องชายที่กำลังจะได้สืบทอดต่อ จึงจำเป็นต้องทำแทนพี่ชายในหลาย ๆ เรื่อง

พนักงานในบริษัทรู้จีกประวัติขอฃฌอนไม่มากนัก เพราะเจ้าตัวดูจะเป็นคนเงียบ ๆ หากไม่ใช่เรื่องงานก็ไม่ค่อยได้ยินเสียงเขาสักเท่าไหร่ แถมบุคลิกของฌอนยังดูนิ่ง ๆ ทั้งยังชอบมองแรงเวลาที่มีพนักงานสาวสวยหรือแม้แต่คู่ค้าผู้หญิงมาชวนคุยเรื่องอื่น ๆ ที่นอกเหนือจากงาน เพราะแบบนี้เขาถึงได้รับฉายาแบบลับ ๆ ว่า ท่านรองโคตรโสด ไปโดยปริยาย เพราะไม่เคยมีใครเห็นเขามีแฟนเลยสักครั้ง แม้แต่คุยโทรศัพท์พิมพ์กระหนุงกระหนิง…ก็ยังไม่เคย

‘ทำไมนานจัง จะอ่านทุกตัวอักษรเลยรึไงนะ’

ปอฟางเริ่มรอไม่ไหวจึงได้แต่พึมพำในใจ เธอเปลี่ยนท่านั่งไขว่ห้างจากขาซ้ายทัยขาขวา มาเป็นขาขวาทับซ้ายแทนเพราะเริ่มเมื่อย แอบชำเลืองมองพี่แก้วที่ยืนเยื้องไปเล็กน้อยเห็นว่าเธอผู้นั้นก็เริ่มขยับขาแล้วเช่นกัน ทั้งสีหน้าก็เริ่มถอดสีบ้างนิดหน่อย

ขณะนั้นเองปอฟางทำใจดีสู้เสือ อยากจะแหงนหน้าขึ้นมองท่านรองประธานที่ทุกคนต่างเกรงใจ ว่าเขาจะดูโหดดุดันขนาดไหนเชียว เมื่อครู่ครั้งเจอกันครั้งแรก หญิงสาวยังไม่ได้เห็นใบหน้าชายหนุ่มชัดเจน เพราะน้ำที่พุ่งเข้าหน้าอย่างกับน้ำพุ ทำให้สายตาพล่ามัวไปหมด

ครั้นปอฟางเงยหน้ามองคนตรงข้ามเล็กน้อย ก็ถึงกับชะงักไป จ้องหน้าชายหนุ่มนิ่งอย่างกับโดนมนต์สะกดเข้าให้ คุณองประธานที่ใบหน้าราวเจ้าชายจากเมืองใดสักเมื่อ เขามีทรงผมสีดำสนิทปาดข้างดูเท่ห์ไม่เบา ทั้งยังสวมแว่นกันแสงสีฟ้าอยู่ทุกเวลาเพราะต้องทำงานกับจอคอมพิเตอร์อยู่ตลอด ทั้งการแต่งตัวก็ดูดีเกินคำบรรยาย ชายหนุ่มสวมเสื้อเชิร์ตสีขาวทับด้วยสูทและกางเกงสีเบจแววับ ไม่แปลกใจที่มีแต่สาว ๆ อยากเข้าทำงานที่นี่ คงเกินคุ้มยิ่งกว่าหากได้เป็นเลขาที่จะต้องทำงานกับเขาทุกวัน

ทันใดนั้น ฌอนรู้สึกได้ถึงการแอบมอง สายตาที่กำลังอ่านประวัติของหญิงสาวกลับชะงักไปก่อนจะเชิดขึ้นสบตาอีกคนตาเขม็ง

“มองอะไรไม่ทราบครับ!”

“ห่ะ! …คะ?”

“เห็น ๆ อยู่ ว่าคุณมองผม” เจ้าของเสียงแข็งพูดพร้อททั้งขยับแว่นเล็กน้อย

“เอ่อ…เปล่าค่ะ” ปอฟางที่เคยอวดเก่งอยู่กับแก้วกลับเสียงหง็อยลงทันทีเมื่อได้พบเจอของจริงเข้าแล้ว

ฌอนผู้ที่ขมวดคิ้วอยู่ตงอดเวลา ได้รับคำตอบเช่นนั้นก็ก้มลงมองเอปสารในมือต่ออีกหน่อย “อืม…ประวัติคุณน่าสนใจดีนะ”

หญิงสาวเผยยิ้มมุมปาก สีหน้าความมั่นใจเริ่มแสดงออกมา แต่ก็แทบหงายหลังเมื่อได้ยินประโยคถัดไปของอีกคน

“แต่เงินเดือนตั้งห้าหมื่น สำหรับคนเพิ่งจบใหม่ ผมให้ไม่ได้หรอกนะ!” พูดจบปิดแฟ้มลงทันที พร้อมทั้งยื่นเอกสารทั้งหมดให้เจ้าของในเวลาต่อมา ส่วนแก้วที่ยืนฟังอยู่นั้น เธอยักไหล่ให้ปอฟางพร้อมทั้งเบะปากให้ด้วยความสะใจ

“แต่ผมมีข้อเสนอ” เขาเปลี่ยนท่านั่งเป็นวางข้อศอกทั้งสองบ้างค้ำลงบนโต๊ะ พร้อมทั้งวางปลายคางไว้บนมือทั้งสอง สายตาจับจ้องคหญิงสาวตรงหน้าอย่างไม่ลดละแฝงความอยากเอาชนะอยู่ภายใน

“อะ..อะไรคะ?” ปอฟางได้ยินเช่นนั้นเหมือนจะดีใจ แต่ก็ดีใจได้ไม่สุด เธอมองรอยยิ้มมุมปากมีเลศนัยนั้นด้วยสายตาแห่งความระแวง ผู้ชายมาดขรึมดูท่าทางแรง ๆ อย่าง ฌอน จะมีข้อเสนออะไรกันนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***