บทที่ 3 กิจกรรมล่วงใจ

ถึงเวลาค่ำคืนที่ทุกคนต่างมารวมตัวเพื่อทำกิจกรรมร่วมกันหลังจากทานอาหารมือค่ำเรียบร้อย มณีรัตน์ถือถ้วยมาลูกหนึ่งพร้อมมีกระดาษที่ใส่ไว้ ด้านในนั้นที่มีชื่อทุกคนอยู่ข้างใน เธอนำมาวางลงบนโต๊ะพร้อมนั่งลงบนโซฟาที่มีทุกคนนั่งล้อมกันอยู่ ชัยที่นั่งอยู่ด้วยเขาชะโงกหน้าเข้ามาดูกระดาษที่อยู่ในถ้วยเล็กน้อยพร้อมกับมองหน้ามณีรัตน์อย่างสงสัย

“ อะไรครับเนี้ย? “

“ กิจกรรมที่เราจะเล่นกันไง พ่อเป็นคนคิด ไม่ใช่แม่ “

ชัยมองเอกพจน์ผู้เป็นพ่อที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามเขาทันที เขาทำทีหยักไหล่พร้อมรอยยิ้มชัยจึงถอนหายใจออกมาสั้นๆ เอกพจน์จึงอธิบายกิจกรรมที่เขาจะให้ทุกคนเล่น คือถ้าหยิบได้ชื่อใครขึ้นมาแล้วให้ถามคนคนนั้นอะไรก็ได้อย่างหนึ่ง และคนที่ถูกจับชื่อขึ้นมาต้องพูดความจริง ทุกคนที่ฟังกติกาและข้อมูลกิจกรรมต่างพยักหน้าเข้าใจพร้อมกันเล็กน้อย

“ เรื่องง่ายมากเลย ลลินไม่มีความลับอยู่แล้ว “

ลลินที่นั่งอยู่ถัดออกไปจากชัยเธอพูดด้วยความมั่นใจมากถ้าได้เล่นเกมส์นี้

“ เอาล่ะ เริ่มกันเลย “

เอกพจน์จึงเริ่มเขย่าถ้วยเล็กน้อยแล้วยื่นให้ชาวีน้องชายลลินที่นั่งอยู่ข้างๆพี่สาวของเขาที่คั้นกลางระหว่างเธอกับชัย เขาหยิบกระดาษขึ้นมาชิ้นพร้อมกับค่อยๆคลี่กระดาษออก

“ คุณน้ามณีรัตน์ “

“ โอ๊ยยย “

ทุกคนอุทานขึ้นพร้อมกันพร้อมหัวเราะ

“ มา ถามน้ามาได้เลย น้าพร้อมล่ะ “

“ อืม...คุณน้ากับคุณลุง เจอกันครั้งแรกใครตกหลุมรักใครก่อนครับ? “

มณีรัตน์มองเอกพจน์ด้วยอาการเขินเล็กน้อย เอกพจน์นั่งอมยิ้มกับคำถามของชาวีที่ถามออกมา

“ ก็ ตอนนั้น น้าไปทำบุญ แล้วได้เจอกับลุงพจน์ น้าก็ตกหลุมรักตั้งแต่วันนั้น “

“ ใครจีบก่อนครับ? “

เอกถามเธอที่เป็นแม่ด้วยหน้าทะเล้นทันที เธอมองลูกชายคนโตด้วยสีหน้าที่เขินพร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่อออกมาอย่างชัดเจน

“ ก็...นี่ไม่ใช่ตาลูกไม่ใช่เหรอ? “

ทุกคนหัวเราะกันยกใหญ่กับท่าทีของมณีรัตน์ที่เขินอย่างมากกับคำถามของลูกชายคนโตของเธอ

“ เอาล่ะคนต่อไป “

ชาวีผู้ที่ได้จับเป็นคนแรกจึงเขย่าถ้วยเล็กน้อยแล้วยื่นให้กับสุภาพรผู้เป็นแม่ของเขาและลลิน เธอหยิบขึ้นมาแล้วเปิดกระดาษเพื่ออ่านชื่อที่เขียนไว้ด้านใน

“ เอกชัย “

“ เอาแล้ว “

ชาวีอุทานอย่างยิ้มๆพลางมองไปที่เอกที่ทำตาลุกวาวพร้อมกับหัวเราะ เธอมองเอกด้วยรอยยิ้มและสายตาที่ซุกซน

“ น้าอยากรู้ว่าเมื่อไหร่เราจะมีแฟนจ๊ะ? “

“ อุ๊ยยย “

ชัยอุทานแล้วหัวเราะเล็กน้อย

“ ก็.. “

เอกที่กำลังจะตอบคำถามสุภาพร เขาได้หันมองไปที่สุธาราที่กำลังยืนจัดเตรียมขนมของว่างอยู่ที่โต๊ะไม่ไกลนัก เขานั่งมองพร้อมอมยิ้มเล็กๆ สุธาราที่จัดเตรียมขนมอยู่นั้นหันมาสบตากับเอกที่กำลังนั่งมองเธออยู่ เธอยิ้มเล็กน้อยพร้อมท่าทีมีอาการเขินเล็กๆก่อนจะค่อยๆหลบสายตาเขา เอกพจน์สังเกตุเห็นสายตาลูกชายคนโตของเขาจึงหันไปมองตาม แล้วหันกลับมามองเอกด้วยรอยยิ้ม

“ ผมว่านะ คงใกล้จะมีแล้วแหล่ะ “

เอกหันมามองเอกพจน์แล้วยิ้มแบบอายเล็กๆกับคำพูดแซวของพ่อของเขา มณีรัตน์หัวเราะเล็กน้อยกับท่าทีของลูกชายคนโตที่ดูจะลุกลี้ลุกลนกับความเขินอาย

“ ไปคนต่อไปดีกว่าครับ “

เอกรีบพูดตัดบททันทีพร้อมกับหยิบถ้วยขึ้นมาแล้วยื่นให้สุภาพร ทุกคนนั่งมองหน้ากันแล้วยิ้มอย่างรู้ทันความรู้สึกของเอกที่กำลังเป็นอยู่ เธอรับถ้วยมาแล้วเขย่าถ้วยเล็กน้อยแล้วยื่นให้กับมณีรัตน์

“ ลลิน “

“ หนูพร้อมค่ะ “

“ น้าอยากรู้ ว่าหนูหลงรักอะไรในตัวลูกชายน้าจ๊ะ? “

ลลินหันไปมองชัยด้วยรอยยิ้ม เขามองเธอกลับแล้วยิ้มเล็กน้อย ระหว่างที่ลลินพูดถึงรักแรกที่เธอพบเขานั้น ชัยกลับนึกถึงผู้หญิงคนนั้น ตอนแรกที่เขาเจอเธอ รอยยิ้ม แววตา มันช่างตราตรึงใจเขาเหลือเกินและไม่อาจลืมได้ มันเหมือนเป็นรักแรกของเขา รักแรกพบเจอ ตอนที่เจอกันมันเหมือนมีมนต์สะกดเขาไว้ไม่ให้ละสายตาจากเธอได้เลย

และเหมือนฟ้ารู้ใจเขาที่กำลังนึกเธอคนนั้น เธอได้เดินถือถาดน้ำผลไม้มาให้แก่ทุกคน เมื่อเขาเห็นเธอมันทำให้เขาเหมือนต้องมนต์สะกดอีกครั้ง เธอนั่งลงพร้อมหยิบน้ำผลไม้ให้แต่ล่ะคน แล้วยื่นให้กับเขา ชัยรีบรับแก้วน้ำผลไม้จากมือเธอในทันทีด้วยรอยยิ้ม

“ ขอบคุณครับ “

เธอพยักหน้าเล็กน้อยแล้วค่อยๆลุกขึ้นแล้วเดินออกไป เขามองตามเธอจนสุดสายตาจนกระทั่งเธอหายเข้าไปในห้องครัว

“ ชัย ตานายตอบแล้ว “

เอกสะกิดน้องชายที่กำลังนั่งเม่อลอยคิดถึงแต่เธอคนนั้น เมื่อเขารู้สึกตัวจึงหันมาหัวเราะเล็กน้อย

“ ใครเหรอครับที่จะถามผม? “

“ พ่อเอง “

“ ครับ ถามมาได้เลยครับ “

“ พ่ออยากรู้ ว่าคนไร้บ้านคนนั้นบอกอะไรกับลูก? “

ชัยนิ่งไปครู่หนึ่งกับคำถามของพ่อของเขา เขามองทุกคนที่มองมาที่ตนคนเดียวเป็นตาเดียวกัน ที่ต่างก็อยากรู้ในคำตอบของคำถามนั้นเช่นเดียวกับเอกพจน์ในตอนนี้

“ ไม่มีไรหรอกครับ ผมไม่อยากทำให้งานกรอยน่ะ “

“ บอกมาเถอะ เราก็อยากรู้ “

สุภาพรพูดอย่างยิ้มๆ ชัยมองทุกคนที่นั่งมองมาที่เขาพลางถอนหายใจเล็กๆ

“ ก็ได้ครับ “

ทุกคนต่างตั้งใจฟังในสิ่งที่ชัยจะพูดออกมาอย่างใจจดใจจ่อ ชัยสูดหายใจเข้าลึกๆก่อนจะเอ่ยบอกกับทุกคนเกี่ยวกับคำพูดของชายไร้บ้านคนนั้น นั่นก็คือการที่พวกเขามานี่เป็นการกลับมาหาอดีต สิ่งที่กระทำไว้จะย้อนคืนกลับ

งานแต่งครั้งนี้หากเลือกคู่ผิดและสำเร็จ ชีวิตของเขาจะเจอแต่ความพินาจ การสูญเสีย ทุกอย่างจะร้อนร้นเหมือนไฟ ชีวีจะดับสูญ ต่อให้เลือกคู่ถูกทุกอย่างก็เกิดขึ้นเหมือนเดิม เพียงแค่เขาจะรอดพ้นทุกอันตรายและความจริงทุกอย่างจะปรากฎ ถ้าไม่สำเร็จชีวีจะดับสูญเช่นกัน

ทุกคนต่างนั่งนิ่งเงียบเมื่อได้ฟังคำพูดของชายไร้บ้านที่ได้บอกกับเขามา เอกพจน์กับมณีรัตน์มองหน้ากันพร้อมกับสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นความกังวลอย่างมาก เมื่อสุธาราที่อยู่ใกล้ๆก็ได้ยินทุกอย่าง เธอค่อยๆยิ้มออกมา

“ ไม่มีอะไรหรอกครับ เขาก็พูดไปเรื่อยน่ะ “

“ ไม่ลูก เราจะประมาทไม่ได้ ยิ่งลูกจะเบ็ญจเพญแล้ว เราควรระวัง เราจะกลับบ้านพรุ่งนี้เช้า แล้วจัดงานแต่งให้เร็ว “

เอกพจน์พูดด้วยสีหน้ากังวลอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน

“ พ่อครับ “

ชัยพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าลงเล็กน้อย สุธาราที่กำลังแอบฟัง เธอหันออกไปทางอื่นเพื่อจะทำตัวให้เป็นปกติ แต่เธอได้ชนกับผู้หญิงคนนั้นที่ถือจานมาใบหนึ่งทำให้จานหล่นลงแตกอยู่บนพื้น

“ ขอโทษคะ! “

ผู้หญิงคนนั้นพูดขึ้นทันที ทั้งคู่ก้มลงเก็บเศษจานอย่างระมัดระวัง มือผู้หญิงคนนั้นได้ไปสัมผัสกับมือของสุธารา เธอนิ่งไปครู่หนึ่งพลางมองเธอเล็กน้อย สุธาราเงยขึ้นมาด้วยกับสีหน้าที่รู้สึกผิด

“ ขอโทษด้วยนะคะ ฉันไม่เห็นคุณเดินมาจริง ๆ “

“ ไม่เป็นไรค่ะ เราผิดกันทั้งคู่ เดี๋ยวฉันเก็บเองค่ะ เดี๋ยวจะบาดมือคุณเอา “

สุธาราพยักหน้าแล้วลุกขึ้นเดินไปที่ครัวเพื่อจัดเตรียมของต่อ เธอคนนั้นลุกขึ้นแล้วมองตามเธอด้วยสายตากังวล

.

.

.

.

ณ ถ้ำสิปางค์

ในถ้ำแห่งนั้นมีชายชรานั่งสมาธานศิลอยู่บนโขดหินใหญ่ในถ้ำลึก และมีผู้หญิงคนหนึ่งเดินเข้าไปในถ้ำแห่งนั้น เมื่อเธอเดินเข้ามา ชุดเธอกลายเป็นชุดราตรีสีฟ้าที่สวยงามอย่างมาก

“ นางมาแล้วงั้นรึ? “

“ ใช่ค่ะ นางได้เข้ามาอยู่ในคฤหาสน์เป็นที่เรียบร้อยแล้ว คงถึงเวลาการแก้แค้นของนางแล้ว แต่การแก้แค้นครั้งนี้ อาจทำให้คนบริสุทธิ์ คนไม่ได้ทำผิด ได้รับอันตรายไปด้วย “

“ ข้าถึงได้ส่งเจ้าไปยังไงล่ะ ช่วยปกป้องคนบริสุทธิ์ คนมิได้กระทำผิด ให้แคล้วคลาดปลอดภัย “

“ ศิษย์จะทำให้ดีที่สุดค่ะ “

ชายชราคนนั้นได้หันหน้ามาหาเธอ ชายชราคนนั้นก็คือคนที่ชัยได้ให้ขนม น้ำ และอาหารแก่เขาก่อนหน้านี้นั่นเอง

“ ข้าเชื่อว่าเจ้าทำได้ ปิ่นมณี พลังเจ้า มิได้ด้อยไปกว่า ศกุนีหรอกหน่า “

ปิ่นมณีพยักหน้ารับรู้แล้วก้มลงกราบบนพื้นเป็นการเคารพ ปิ่นมณี คือบุคคลที่ชัยนั้นตกหลุมรักนั้นเอง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***