•3 มาต่อกันเถอะ

...ตอน3...

...มาต่อกันเถอะ...

...______________...

**คำเตือน***

เนื้อหาต่อไปนี้มีความรุนเเรง เพศ ผิดศีลธรรม ผู้อ่านที่อายุน้อยกว่า18ปีควรได้รับคำเเนะนำ

ความเดิมตอนที่เเล้ว

คำตอบของเขาทำให้ผมแปลกใจยิ่งกว่าเดิม ทำไมต้องปฏิบัติกับเครื่องสังเวยอย่างผมแบบนี้ด้วย คำถามนั้นมันยังอยู่ในหัวยังไม่จบไม่สิ้น ดัสค่อยๆเข้ามาใกล้ผมดวงตาเขาสีแดงเหมือนกับเลือด ดัสยิ้มมุมปากด้วยรอยยิ้มที่เจ้าเล่ห์ เขาเข้ามาไกลเรื่อยๆจับผมนอนลงบนโต๊ะ ดัสเลียริมฝีปากของตัวเอง พร้อมกับอ้าปากเผยให้เห็นเที่ยวที่แหลมคม

"ในเมื่อนายพักแล้วเรามาต่อกันเถอะ"

"นาย...จะทำอะไร!?"

"ไม่ต้องห่วง ไม่เจ็บหรอก"

เขาพูดจบก็ถอดกางเกงของผมออกมา เขาให้ผมนอนคว่ำหน้าลงบนโต๊ะ ถึงเขาจะเหมือนไม่ออกแรงอะไรเลย แต่เรื่องของเขานั้นมหาศาลจนสามารถทำให้ผมอยู่นิ่งๆได้ ผมพยายามขัดขืนแต่ก็ไม่เป็นผลผมสู้แรงของดัสไม่ได้เลย เขากอดผมทางด้านหลังแน่นฝังเขี้ยวไปในหลังของผม ลูปไล้ไปตั้งแต่กลางหลังของผมจนไปถึงช่วงล่าง มือของเขาหยุดลงที่เป้าของผม เขาหยุดดูดเลือดทีหลัง จับผมหันหน้าเข้าหาและมอบจูบที่ดูดดื่มให้กับผม ลิ้นของดัสเข้ามาในปากผมเรื่อยๆ ในปากของเขาร้อนผ่าวเรากลับภูเขาไฟ หน้าของผมแดงหัวใจเต้นเร็ว พร้อมกับตอบรับจูบของเขายังเร่าร้อน เราทั้งสองจูบกันอยู่นาน เขาหยุดจูบแล้วค่อยๆลงเขี้ยวไปในลิ้นของผม ผมรู้สึกเจ็บ เลือดไหลออกมาเอาเลียด้วยความชอบใจ เขาหยุดฝังเขี้ยวที่ลิ้นของผม

"ทำไมนายหน้าแดงอย่างนั้น"

เขาถามพร้อมกับยิ้มยังเจ้าเล่ห์ เขาหยุดทุกอย่างลง ดัสได้ถอดเสื้อของตนออกเผยให้เห็นผิวขาวซีด และซิกแพคของเขา หุ่นของดัสทำให้ผมหวั่นไหว เขาค่อยๆลูบไล้ไปยังริมฝีปากของผม เขาหยุดมือที่ริมฝีปากล้าง พร้อมกับจับผมนอนหงายหน้า หาเขามือทั้งสองข้าง โดนเขาจับไว้แน่น ผมไม่มีเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน เขาถอดกางเกงออกมา เผยให้เห็นของๆเขาที่ใหญ่ ดัสจับหัวของผมกดลงที่ของเขา ผมจึงจำเป็นต้องอ้าปากรับ ของๆเขาเต็มปากของผมจนไปถึงลำคอ เขาเริ่มขยับเบาๆ ในปากของผมร้อน ลิ้นของผมตอบรับ ลิ้นของผมไม่หยุดนิ่งเล่นหัวของเขาไม่หยุด จัดส่งเสียงครางออกมา

"อ๊า~ เก่งจังเลยเซน"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เหน็ดเหนื่อย เหงื่อของเขาเต็มไปทั้งตัว เขาเริ่มขยับเร็วเรื่อยๆ ลิ้นของผมสู้ของๆเขาไม่ไหว เขาปล่อยน้ำออกมาใส่ปากของผม เขาบรรจงลงเขี้ยวไปที่ขาอ่อน มือของเขาจะไปที่ของของผมขยับเบาๆ ความเจ็บปวดที่มีและความเสียวที่ผมสามารถรู้สึกถึงมันได้ มันปนกันไปหมด

"อ่ะ~ ดัส.."

ผมเผลอเรียกชื่อเขาอีกครั้งหนึ่ง เขาดูตกใจเล็กน้อย ที่ผมเรียกชื่อของเขา แต่เขาก็ยิ้มด้วยความพอใจ เขาจัดผมความหน้าลง ดัสพยายามใส่ของของเขาเข้ามาในตัวผม เขาฝังเขี้ยวลงที่หลังผมอีกครั้ง ดัสทำให้ผมนึกถึงพ่อของผมที่ทำร้ายผมก่อนหน้านี้ การที่เขาพยายามจะใส่ของของเขามามันทำให้ผมกลัว จะสั่นไปทั้งตัว อำเภอร้องไห้ออกมา พร้อมกับคำพูด

"น่ากลัว"

เขาหยุดชะงักไปสักพัก ทำสีหน้าตกใจ ตาของเขากลับไปเป็นสีดำ

"วันนี้ขอแค่นี้แล้วกัน...ฉันจะพานายไปที่ห้อง"

ผมไม่เข้าใจในการกระทำของเขา ทำไมเขาถึงหยุด? หรือเป็นเพราะที่ผมพูดว่ากลัว

ห้องเซน

"วันนี้นายพักก่อนนะ"

เขาเดินออกไป แต่สักพักเขาก็กลับมามันลืมอะไรบ้างยัง

"จริงสิ คืนนี้มีงานเลี้ยง ชุดของนายอยู่ในตู้เสื้อผ้าเลือกได้ตามใจชอบ"

"อื้ม.."

เขาแปลกไปจริงๆด้วย ทำไมจู่ๆเขาถึงอ่อนโยนขึ้นมา ทั้งสายตาและการกระทำ หรือว่าเขาดีกว่าคนที่เรียกตัวเองว่าพ่อของเรางั้นหรอ?.. ว่าแต่ทำไมเขาถึงชวนเราไปงานเลี้ยงกันนะ?

เซนได้เผลอหลับไปอีกครั้งด้วยความเหนื่อยล้า ตื่นขึ้นมาเพราะว่าตัวเองกำลังจะสายในงานเลี้ยง ผมรีบแต่งตัวแต่ว่าเสียงประตูก็ดังขึ้น

(ก๊อกๆ)

"เซน นายทำอะไรอยู่ช้าจัง "

ดัส พยายามเข้ามาในห้องของผม ผมตกใจ

"เดี๋ยวไปเปิดเอง..แต่งตัวอยู่!"

ยังไม่จบคำพูดของผมเขาก็เปิดประตูเข้ามาในห้องของผม ผมตกใจ ตาคงเข้ากลายเป็นสีแดงอีกครั้ง มันหมายความว่าเขาจะดูดเลือดของผมอีก...

"ช้าจริงๆ"

เขาทำหน้าไม่ค่อยพอใจ พร้อมปิดประตูไป ในหัวของผมเต็มไปด้วยคำถาม ทำไมตาเขาเป็นสีแดงแล้วไม่ดูดเลือดผม? เขาตะโกนมาจากอีกฝั่งของประตู

"ในงานมีแวมไพร์และปีศาจเยอะเพราะงั้นนายอย่าอยู่ห่างจากฉันนะ"

"เข้าใจเเล้ว"

ผมแต่งตัวเสร็จแล้วรีบออกไป

ในงานเลี้ยง

ถึงดัสจะพูดว่ามีคนมากันเยอะ รับเป็นงานเลี้ยงก็ตามแต่ว่า ผมไม่เห็นว่าจะมีใครสักคนหรือเป็นพวกเราสองคน งานเลี้ยงที่เงียบขนาดนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง? ผมคิดจบพร้อมกับมีชายที่หน้าตาคล้ายกับดัส เดินเข้ามาในงาน

"พี่!"

เขาตะโกนเรียกดัส ว่าพี่ ดัสก็รีบตอบกลับอย่างรวดเร็ว

"เรด พ่อไม่มาหรอ?"

"ไม่ พ่อส่งผมมาเเทน"

"เเล้วข้างๆพี่..?"

คนที่ชื่อเรด มองมาที่ผมแล้วถามว่าผมคือใคร ดัสเอามือจับไหล่ของผม

"เเนะนำตัวสิเซน"

เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่ร่าเริง ต่างไปจากปกติที่เขาดูเย็นชาและน่ากลัว ผมรีบแนะนำตัวกับน้องชายของเขา

"สวัสดีครับผมชื่อเซน"

เรดน้องของดัส ทำหน้าตกใจเล็กน้อยแต่ก็แนะนำตัวกลับอย่างปกติ

"ชื่อเรด เปาโด..อายุก็1,000ละมั้ง"

ผมทำหน้าตกใจเล็กน้อย ถึงรู้อยู่บ้างว่าพวกแวมไพร์เขามีอายุยืน แต่ไม่คิดว่าจะอายุเยอะขนาดนี้ เล่นแนะนำตัวเสร็จพร้อมกับพูดออกมาว่า