บทนำ

...บทนำ...

ณ เช้าวันจันทร์ที่สดใส

ผมชูการ์ ชายหนุ่มในวัย 23 ปีพึ่งจบจากมหาลัย ฯ มาได้ไม่นาน ซึ่งตอนนี้กำลังนอนบิดขี้เกียจอยู่บนเตียงโดยที่ไม่อยากลุกออกจากเตียงไปทำอะไร

ณ ขณะนั้นเสียงเปิดประตูที่แสนคุ้นเคยก็ได้ดังขึ้น จนผมแทบอยากจะเอาหมอนอุดหูไว้กับลูกบิดประตูที่ถูกบิดและเสียงประตูที่ดังลั่น

แอ๊ดด...

หญิงสาวท่านนึงที่ผมคุ้นเคยดีเพราะเจอเธอทุกวันๆ

ได้เปิดประตูมาดู ว่าผมนั้นตื่นหรือยัง เธอเดินอย่างระมัดระวังมาที่เตียงของผมคงเพราะเกรงว่าผมนั้นจะตื่น เธอเดินมาย่อลงข้างๆ เตียงของผมและกระซิบข้างหูผมอย่างอ่อนโยน

"ชูการ์ลูก ยังนอนอยู่เหรอ ตื่นได้แล้วนะต้องไปทำงานแล้ว"

เธอคือม๊าสุดที่รักของผมเอง คุณนายยู เจ้าระเบียบ รักสะอาด ตื่นสายไม่ได้เลย เธอจะมาปลุกผมตลอด แต่ถึงม๊าของผมเธอจะเป็นแบบนั้น แต่เธอก็ใจดีและอ่อนโยนมากเช่นกัน

"ม๊า~ผมขออีกห้านาที"

ว่าแล้วผมก็หันหลังให้ม๊าเลย แล้วเตรียมจะหลับต่อเลยถ้าเธอไม่พูดคำคำนี้ออกมา เล่นเอาซะผมสะดุ้งโหยงกันเลยทีเดียว

"ไม่ได้! แปดโมงกว่าแล้วนะลูกจะทำงานสายเอา"

"แปดโมงกว่าแล้วเหรอครับ?"

ผมกลัวเธอโกหกผม ผมเลยหันไปมองนาฬิกาเข็มแขวนผนังที่แขวนอยู่ข้างตู้เสื้อผ้าทางซ้ายมือของผมจึงได้รู้ว่าแปดโมงกว่าจริงๆ

ที่จริง...ผมเข้างานเก้าโมงกว่าๆ นะแต่ ด้วยความที่ที่ทำงานของผมอยู่ไกลจากบ้านมาก เลยต้องตื่นตั้งแต่เช้ามืดไปทำงาน แต่วันนี้มันเป็นเวรเป็นกรรมอะไรของผมก็ไม่รู้ นาฬิกาปลุกที่ตั้งไว้ในโทรศัพท์เจ้ากรรมวันนี้ดันไม่ปลุกผมเหมือนทุกๆ วันซะงั้นหรือปลุกแล้วผมไม่ตื่นก็ไม่รู้

"ไปอาบน้ำเลยไป๊ เดี๋ยวก็ไปสายหรอกเร็ว ๆ"

ม๊าดุผมเบาๆ แต่ตอนนี้ผมไม่สนอะไรแล้วนอกจากสมองประมวณผลว่าตอนนี้ต้องรีบคว้าผ้าเช็ดตัว แล้ววิ่งสับตีนแตกเข้าห้องน้ำไปอย่างลุกลี้ลุกลนจนแทบจะลื่นหัวฟาดพื้นห้องน้ำ

"อาบเสร็จก็ลงมากินข้าวนะ!"

"ครับ! ม๊า"

ยอมรับเลยว่าผมพึ่งเคยรีบร้อนขนาดนี้ในชีวิต แถมผมก็กลัวว่าจะโดนไอ้บอสหรือไอ้ประธานนั่นกินหัวเอา ผมไปสายทีก็ขู่ว่าจะลดเงินเดือนผม

ไม่นานนักผมก็ทำกิจวัตรประจำวันอะไรต่างๆนาๆ เสร็จเลยรีบวิ่งลงบันไดไปหาป๊าม๊าสุดที่รักของผมที่อยากจะกอดจะหอมก็ไม่ได้ ผมก็มักจะโดนป๊าด่าเป็นประจำว่าโตเป็นควายแล้วยังจะอ้อนป๊าอ้อนม๊าอีก

"อย่าวิ่งสิลูก...บาดเจ็บมาป๊าไม่หามแกส่งโรงบาลฯ นะจะไปก็ให้ม๊าแกหามไปส่งเอง"

"ครับป๊า..อย่าเทศฯ บ่อยสิ เดี๋ยวแก่เร็วนะ"

"ไอ้เด็กนี่!"

"เอาล่ะ พอแล้วๆ พ่อลูกคู่นี้นิ่เลิกเถียงกันเลย นี่ข้าวม๊าห่อข้าวใส่กล่องให้แล้วนะชูการ์จะได้เอาไปกินที่ทำงานสายแล้ว"

"ขอบคุณครับม๊า ม๊าน่ารักกว่าป๊าอีก มาหอมหน่อยสิ"

"โตเป็นควายละยังอ้อนอีกนะไอ้ตัวแสบ".ป๊า

"เงียบไปเลยป๊า"

ผมหยอกกับป๊าตามภาษาพ่อลูกที่ทำตัวเหมือนเสี่ยวกัน

ม๊าผมก็ได้แต่ถอนหายใจเหนื่อยใจกับผมที่สายแล้วก็ยังไม่ไปทำงานซักที

ก็ไม่อยากจะขิงหรอกครับ..แต่ครอบครัวผมฐานะดีเลยแหละ เพราะทางบ้านผมทำธุรกิจส่วนตัว แต่ที่ผมต้องมาทำงานเพราะผมผลาญเงินป๊าม๊ามาตั้งแต่เด็กๆ จนกระทั่งผมโดนป๊าดัดสันดานให้มาทำงานที่บริษัทที่ป๊าเลือกให้ซึ่งผมก็เจอประธานคนนี้นี่แหละครับที่คอยตามจองเวรจองกรรมผมอยู่ทุกวันนี้

"ไปบริษัท BKE เลยครับพี่ไนน์"

"คุณชูการ์จะไปที่ไหนต่อหรือเปล่าครับ"

"ไม่ไปครับ ผมไม่มีธุระที่อื่น"

"โอเคครับ"

ใช้เวลานานนับเกือบชั่วโมงรถ BMW คันหรูก็ได้มาจอดอยู่หน้าบริษัท BKE ที่ผมทำงานอยู่ ทันทีที่คุณหนูราศีจับท่านนี้ก้าวขาลงจากรถคันหรูอย่างสง่า หารู้ไม่ว่าคุณหนูจอมขี้เกียจท่านนี้มาทำงานที่แทบไม่อยากจะทำแต่ก็ต้องทำเพราะโดนบังคับ ไหนจะประธานของบริษัทนี้ที่แทบไม่อยากจะเจอหน้า แม้แต่เงาของเจ้าตัว ผมยังไม่อยากเจอเลย

แต่ดูเหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับชีวิตผม เหมือนกับว่าชาติก่อนผมไปแย่งผัวของเทวดามาอย่างงั้นแหละเมื่อคนที่ผมไม่อยากเจอหน้าที่สุดและพึ่งพูดถึงเมื่อกี้ดันเสร่อโผล่หน้ามาดักผมอยู่ทางเข้าบริษัทเลย ดูเหมือนวันนี้ผมจะมาสายจนเขาถามหาผมกับเพื่อนร่วมงานของผมสินะ ถึงได้มาดักผมถึงหน้าบริษัทแบบนี้ ชีวิตผมอยู่ไม่สุขแล้วสิ...

"คุณชูการ์...วันนี้มาสายไปครึ่งชั่วโมงหักเงินเดือนครึ่งนึงของเดือนนี้!"

...จะไปไหนก็ไป! อย่ามายุ่งกับชีวิตกู!!...

...Talk with me together...

...เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ไรท์นำเรื่อง นายโอเมก้าแสนดีกับพ่อหนุ่มคาสโนว่า มา remade ใหม่นะคะไรท์ว่าจะเลิกแต่งแนว omegavearse แล้วค่ะจะหันมาแต่งแนวรักวัยเรียนหรือรักใน office แทน ฝากไรท์เตอร์มือใหม่คนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจด้วยนะคะ~ฝากเอ็นดูน้องชูการ์ด้วยน้า ขอบคุณค่า...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***