ตอนเดิยวจบเดะ

สวัสดีครับ นิยายเรื่องนี้ขออุทิศไห้คนชื่อเคท ผู้หญิ่งที่เป็นรักเเรก รักที่ผมไม่สามารถพูดออกไปได้

8ปีก่อน สมัยผมอยู่ ประถม ตอนนันประมาณ ป.3-4

มีเด็กนักเรียนใหม่ย้ายเข้ามา เเละเธอก็มีชื่อว่าเคท

ผู้หญิ่งผมสันใว้ผมทรงหน้าม้า เเสงจากบานหน้าต่างสะท้อนเส้นผมสีดำสนิด เข้าตาผมเป็นประกาย ตอนนั้นผมรู้สึกว่าทุกอย่างมันหยุดนิ่ง

เเละด้วยความบังเอิญ อาจารย์ให้ผมคอยดูเเลนาง

ผมก็เลยเเนะนำตัวเองเเบบอำๆๆอึงๆๆ ระเราชื่อ

นิวนะ มีอาไรสะสงสัยถามเราได้นะ พอผมพูดเสร็จเคทก็ขอดูหนังสือด้วย ด้วยความที่เป็นเด็กใหม่หนังสือที่นางมีกับโรงเรียนของผมมันคนละเล่มกัน

ผมเลยยกโตะเข้าไปหานาง เเละเอาหนังสือใว้กลางๆๆระหว่างสองตก เเล้วด้วยความเป็นโรงเรียนไทยตกมันไม่ค่อยจะเท่ากัน มันโยกไปมาตอนเรียนผมเลยเอามือผมค้ำใว้ทั้งคาบ ลมที่พัดเข้าทางหน้าตาพัดกลิ่นน้ำหอม ลอยเข้าจมูก ตอนนันผมได้เเต่เเบบหายใจเบาเพราะ กลัวว่าเค้าจะคิดว่าเราโรคจิต มันหอม มากเเต่ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่ากลิ่นอะไร หลังจากหมดคาบนางก็ถามนูนถามนี้ เเละบังเอิญไปอีกบ้านนาง อยู่ติดกับบ้านผม นางเลยขอเดินไปด้วยกันเพราะนางยังไม่คุ้นทาง ผมก็ตอบตกลงไปอย่างไว พักกลางวันผมกับนางไม่ได้นั่งด้วยกันเพราะนางไปคุยกับเพื่อนผู้หญิ่งก็ตามภาษาเด็กผู้หญิ่ง ผมก็ทำทรงเดินซื่อขนมวนเวี่ยนอยู่เเถวนันจนหมดพักเที้ยง เเล้วเราก็เรียนคาบบายกัน จนโรงเรียนปล่อย เข้าเเถวสวดมนไหว้พระหลังจากปล่อยเเถวผมก็พานางเข้าทางลัดทางที่ไม่ค่อยมีคนรู้ เเล้วก็เเยกย้ายกันไปเข้าบ้าน (ทางลัดมันเป็นซอยติดริมคลอง มันจะมีถนนริ้มคลองเเล้วก็ทางลงน้ำ ผมก็พานางไปทางถนน เเละเเยกย้านกันไป รุ้งเช้านางก็มารอผมหน้าบ้านตั้งเเต่7โมง ผมก็รุกรี้รุกรน รีบอาบน้ำเเต่งตัว ไปกับนางผมกับนางก็เดินคุยกันจนได้รู้ว่านางเป็นเด็กในเมืองย้ายมาอยู่บ้านปู่เพราะว่าพ่อนางตกงาน ผมก็ไม่ค่อยเเปลกใจเท่าไรคงเพราะกลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นละมั้ง ผมก็พานางไปกินข้าว หน้ารร รู้สึกว่าตอนนันจะกินโจ๊กกันเละผมก็เข้ารรไปกับนางเเละผมกูคุยกับนางเรื่อยมาผ่านไปจนครึงเถอม ก็มีเรื่องเกิดขึ้น ผมรีบมากจนลืมเอาตังมา ผมเลยไปขอยืมนางเเต่ไม่รู้ยืมอีกท้าไหน ทะลอกกันจนไม่ได้คุยกันเป็นเดือนๆๆจนความรู้สึกที่มีมันหายไป ผมก็ทำได้เเค่เเอบมองนางไปเรื่อยๆๆจนเข้าป5-6ผมก็รู้สึกดรอปๆๆ ไม่อยากทำไรหมดความหมายในชีวิตเลยดรอปเรียนซำชั้นไป1ปี เเละนางก็จบไปในขณที่ผมยังอยู่เเค่ป6 เเละเราก็ได้เเยกกันเเบบจริงๆๆ เเต่มันก็ยังพอมีโมเม้นน่ารักยุ ด้วยความที่ทางลัดมัน ติดคลองดอก ผักตกชวามันบาน นางก็ตะโกนว่าเก็บไห้หน่อยเเล้วนางก็เอาดอกไม้ที่ผมไห้นางไปเเนบหูเขินจาดเตอนนันหน้าเเดงอ่ะผมก็เลยไม่พูดอะไรเเละนันก็คือภาพสุดท้ายที่ผมได้เห็นนาง ..........

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download