แปลงโฉมมัดใจฝ่าบาท วางแผนมัดใจฝ่าบาท

ไม่นานเซียวเฉินอี้ก็กลับมาถึงบ้านก่อนจะเดินเข้าไปพบกับหลินหลินน้องสาวเพียงคนเดียว

ที่กลับมาจากวังนั่งรอเขาอยู่

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

หลินหลิน พี่ดีใจนะที่น้องกลับมาบ้าน

เซียวหลินเฟย

//หัน

เซียวหลินเฟย

ฮือๆ ท่านพี่~//กอด

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

เป็นอะไรหลินหลินใครทำน้อง เดี๋ยวพี่จะไปจัดการมันให้

เซียวหลินเฟย

...ฝ่าบาท

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

เอ่อ...ถ้าเป็นเจ้านั่นพี่ก็คง...//มองไปทางอื่น+พูดเบาๆ

เซียวหลินเฟย

//เหลือบ

เซียวหลินเฟย

ว่าแต่ขวดเล็กๆในมือท่านพี่คืออะไรหรอคะ?

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

อ๋อ นี่น่ะหรอมีเด็กน้อยที่เจอกันระหว่างทางให้มาน่ะ

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

ยังไม่ได้กินเลย//เปิดฝา+ดื่ม

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

ว่าแต่ไหนเล่ามาสิว่าเกิดอะไรขึ้น?

เซียวหลินเฟย

ตั้งแต่ที่เข้าวังไปน้องก็มักจะถูกกลั่นแกล้งต่างๆนาๆของสนมคนอื่นๆ

เซียวหลินเฟย

พอตกกลางคืนก็ให้ไปตักน้ำมายืนถือไว้ยังไม่พอน้องยังถูกผลักตกน้ำอีกแล้วก็ถูกตบน้องกลัว

เซียวหลินเฟย

แถมฝ่าบาทก็ยังไม่สนใจน้องอีก แล้วก็ไม่เคยมาหาน้องบ้างเลยตั้งแต่แต่งเข้าวังไปหรือว่าฝ่าบาทไม่ชอบน้องแล้ว//กลั้นน้ำตา

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

น้องโดนกลั่นแกล้งขนาดนี้เลยงั้นหรือ?

เซียวหลินเฟย

//พยักหน้า

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

หน๋อย! เจ้านั่น หลินหลินน้องข้าแต่งเข้าวังไปแท้ๆแต่กลับไม่สนใจ

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

อ่อ! คิดออกแล้ว

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

แค่พี่ปลอมตัวเป็นน้องเข้าไปจัดการเรื่องต่างๆที่วังแล้วค่อยสลับตัวกันทีหลังถ้าพี่ทำสำเร็จ

เซียวหลินเฟย

(ฮิฮิ~ขอบคุณนะท่านพี่เฉินอี้ ทีนี้หลินหลินจะได้ไม่ต้องกังวลเรื่องการกินกับมารยาทอีกแล้ว)

เซียวหลินเฟย

แล้วท่านพี่จะปลอมเป็นน้องยังไงคะ?

ณ ห้องแต่งตัว

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

หลินหลินกับพี่น่ะ//แต่งหน้า

เซียวเฉินอี้(ก่อนแต่งหญิง)

เราหน้าตาคล้ายๆกันถ้าพี่แต่งนิดๆหน่อยๆก็เหมือนเจ้าแล้ว//แต่งตัว

เซียวหลินเฟย

ว้าว! ท่านพี่เหมือนข้ามากเลย//ดีใจ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

งั้นเดี๋ยวพี่ไปก่อนนะ ถึงเวลาที่น้องต้องเข้าวังแล้ว

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

แต่พี่จะไปแทน

เซียวหลินเฟย

หวังว่าท่านพี่จะทำสำเร็จนะ//กอด

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

//ลูบหัว

ระหว่างเดินทางกลับวัง

กึกกัก กึกกัก กึกกัก

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(ว่าแต่จะจัดการยังไงดีล่ะ?)

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

หรือจะต้องเอาใจไทเฮาก่อนเป็นอันดับแรกดี

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

อืม?...เเต่พอเข้าวังไปแล้วจะต้องทำตัวยังไงเนี่ย?//พูดเบาๆ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

แล้วถ้าเกิดทำพลาดขึ้นมาเเย่แน่ๆ

เซียวเฉินอี้ก็นั่งคิดสักพักก่อนจะนึกถึงเด็กที่ให้ขวดน้ำเล็กๆกับเขามา

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ว่าแต่เด็กคนนั้นเป็นใครกันนะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ทำไมถึงหน้าตาคล้ายๆข้ายังไงไม่รู้แถมยังเรียกข้าว่าหม่าม๊าอีก?

ระหว่างที่เขานึกถึงเด็กคนนั้นอยู่ อยู่ๆก็มีคนพูดขึ้น

พระสนมเซียวถึงวังแล้วขอรับเชิญลงมาได้

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ถึงแล้วงั้นหรือ//พูดเบาๆ

เมื่อมาถึงวังเซียวเฉินอี้ก็ได้ลงมาก่อนจะมองไปรอบๆ

เขามองไปรอบๆสักพักก็ฉุดคิดขึ้นมาได้ว่าทำไมถึงไม่เห็นซูจุนฟานเลยก่อนที่เขาจะเดินไปเลื่อยๆก็พบกับศาลาริมสระบัว

แล้วเดินเข้าไปนั่ง

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ตั้งแต่เข้ามาไม่เห็นเขาเลยไปไหนกันนะ?

ตึก! ตึก! ตึก!

พระสนมเซียว!

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

หืม?//หันไปมอง

เทียนหลัว

พระสนมเซียว

เทียนหลัว

ทำไมถึงออกจากวังไปไม่บอกเทียนหลัวคนนี้ล่ะคะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

เทียนหลัวงั้นหรือ

เทียนหลัว

ก็ใช่น่ะสิคะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

แล้วรีบมาหาข้าเจ้ามีเรื่องอะไร?

เทียนหลัว

ท่านไม่รู้จริงๆหรอคะ

เทียนหลัว

ท่านออกไปโดยไม่บอกใครรู้มั๊ยตอนนี้ไทเฮาต้องการพบตัวท่านด่วน

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ไทเฮา? ต้องการพบตัวข้า

เทียนหลัว

พระสนมเซียวรีบไปเลยค่ะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

เข้าใจแล้ว

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(เข้ามาที่วังก็ดันเกิดเรื่องซะแล้ว แล้วแผนที่จะมัดใจซูจุนฟานจะสำเร็จมั๊ยเนี่ย!)

เมื่อเซียวเฉินอี้มาถึงห้องโถงโดยมีซูเหนียนเฟิงนั่งมองลงมา

คุกเข่าซะ!

ตุบ!

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

//คุกเข่า+ก้มหน้า

เจ้ารู้หรือไม่ว่าออกจากวังไปโดยไม่ได้รับอนุญาตต้องโดนอะไร

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ขะ ข้าผิดไปเเล้วเพคะ ไทเฮาโปรดให้อภัยข้าด้วย//เงยหน้า+ตัวสั่น

ซูเหนียนเฟิง

ดี ทีนี้จงนั่งคุกเข่าสำนึกผิดที่นี่ไปซะ

ซูเหนียนเฟิง

จนกว่าข้าจะอนุญาตให้ไปได้

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

พะ เพคะ ไทเฮา

ซูเหนียนเฟิง

ข้าไม่มีอะไรกับเจ้าแล้วเจ้าก็จงนั่งคุกเข่าอยู่ที่นี่ซะ

เมื่อซูเหนียนเฟิงพูดจบก็ลุกขึ้นแล้วเดินจากไป

ไม่นานเวลาก็ผ่านไปจนถึงช่วงเย็น

ทางฝั่งซูเหนียนเฟิง

ณ ตำหนักไทเฮา

ซูเหนียนเฟิง

ป่านนี้นางคงทนไม่ไหวแล้วลุกออกจากห้องนั้นไปแล้วมั้ง//อ่านหนังสือคู่มือกับดัก

หลินอวี๋

ไทเฮาเพคะท่านไม่ไปปล่อยนางหรือเพคะ

หลินอวี๋

ตอนนี้ผ่านมาหลายชั่วยามแล้วนะเพคะ

ซูเหนียนเฟิง

อืม..มันก็จริงอย่างที่เจ้าว่า

ทางฝั่งเซียวเฉินอี้ที่นั่งคุกเข่าอยู่

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

อึก! ปวดเข่าจัง//สั่น

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ถ้าวันนี้ข้าไม่มาแทนหลินหลินก็คง...//พูดเบาๆ

ตึก ตึก ตึก

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ไทเฮาเพค---//เงยหน้า

ซูจุนฟาน

เจ้ามาทำอะไรตรงนี้?

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ฝ่าบาทคือว่าข้า---

ซูจุนฟาน

ลุกขึ้นแล้วไปซะ//เดินมา

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

//หลบสายตา

ซูจุนฟาน

มองข้า! อย่าหลบสายตาแล้วตอบข้ามาว่าทำไมเจ้าถึงมาคุกเข่าอยู่ที่นี่?//นั่งยองๆ+เชยคาง

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

คือว่าข้า...

ซูจุนฟาน

ทำไมข้าสั่งให้เจ้าไปเจ้าถึงไม่ฟังคำสั่งข้า?

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

มันเป็นคำสั่งของไทเฮา

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ข้าไม่อาจขัดคำสั่งได้

ซูเหนียนเฟิงที่มาถึงและได้ยินทุกอย่างก็พูดขึ้นด้วยรอยยิ้ม

ตึก ตึก ตึก

ซูเหนียนเฟิง

เจ้าช่างเป็นคนที่น่าประทับใจจริงๆ ที่ไม่กล้าขัดคำสั่งของข้า

ซูเหนียนเฟิง

ทั้งๆที่คนที่มาสั่งให้เจ้าออกไปคือซูจุนฟานลูกชายของข้าและเป็นฝ่าบาทแท้ๆ

ซูจุนฟาน

เสด็จแม่นี่มันเรื่องอะไรกัน?

ซูเหนียนเฟิง

นางช่างน่าสนใจจริงๆ//แสยะยิ้ม

ก่อนที่ซูเหนียนเฟิงจะมาได้ยินที่ทั้งสองคุยกัน

15นาทีที่แล้ว

ระหว่างทางเข้าห้องโถง

ซูเหนียนเฟิง

ป่านนี้นางคงไม่อยู่แล้วล่ะ

หลินอวี๋

แต่ท่านก็ต้องมาตรวจดูนะเพคะว่านางไปจริงๆหรือป่าว

ซูเหนียนเฟิง

ที่เจ้าพูดมาก็จริง

เจ้ามาทำอะไรตรงนี้?

ฝ่าบาทคือว่าข้า

ซูเหนียนเฟิง

ทั้งสองคุยอะไรกันน่ะ//เเอบดู+ฟัง

ลุกขึ้นแล้วไปซะ

มองข้า อย่าหลบสายตาแล้วตอบข้ามาว่าทำไมเจ้าถึงมาคุกเข่าอยู่ที่นี่

คือว่าข้า...

ทำไมข้าสั่งให้เจ้าไปเจ้าถึงไม่ฟังคำสั่งข้า

มันเป็นคำสั่งของไทเฮา

ข้าไม่อาจขัดคำสั่งได้

ซูเหนียนเฟิง

เจ้ามีนามว่าอะไร//ถาม

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

เอ่อ..ข้ามีนามว่าเซียวหลินเฟยเพคะ

ซูเหนียนเฟิง

เจ้าไปได้แล้วล่ะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

คะ คือว่าข้า//สั่น

ซูเหนียนเฟิง

หืม? มีอะไรอีก

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ข้าลุกไม่ได้...คือว่าขาของข้ามันชาเพคะ

ซูจุนฟาน

เดี๋ยวข้าไปส่ง//อุ้ม

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

อะ เอ่อ..ฝะ ฝ่าบาทไม่ได้นะเพคะที่ท่านจะมาอุ้มข้า...//ถูกอุ้ม

ซูจุนฟาน

อยู่เงียบๆซะหรือเจ้าจะเดินไปเอง

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

//เงียบ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(ไม่ใช่ว่าข้าไม่อยากให้เจ้าอุ้มไปหรอกแต่นมปลอมข้าจะหลุด)//หน้าแดง

ซูจุนฟาน

เจ้าป่วยงั้นรึ?ถึงหน้าแดง

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

มะ ไม่เพคะ

ซูจุนฟาน

เสด็จแม่ข้าพานางไปส่งที่ตำหนักของนางก่อนนะ

ซูเหนียนเฟิง

ไม่เป็นไรเเม่ว่าจะกลับตำหนักพอดี

ซูเหนียนเฟิง

เจ้าพานางไปเถอะ

เมื่อซูจุนฟานได้ยินแบบนั้นก็พาเซียวเฉินอี้ไปส่งที่ตำหนัก

ระหว่างทาง

ตึก ตึก ตึก

ซูจุนฟาน

หนัก

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(หน่ะ หนักงั้นหรือ!? นี่เจ้าว่าข้าหนักเนี่ยนะ!!)

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

หน่ะ หนักหรือเพคะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

งะ งั้นวางข้าลงที

ซูจุนฟานไม่พูดอะไรก่อนจะพาเซียวเฉินอี้ไปส่งถึงหน้าตำหนักก่อนจะวางลง

กึก!

ซูจุนฟาน

เจ้าเดินได้นะ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

นะ นิดหน่อยเพคะ

ซูจุนฟาน

....//คุ่นคิด

ซูจุนฟาน

งั้นข้าจะนอนที่นี่กับเจ้าเพราะข้าจะคอยดูว่าเจ้าหายดีไหม

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

มะ ไม่ดีกว่าเพคะ

ซูจุนฟาน

ทำไม?ข้าถึงนอนกับเจ้าไม่ได้

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(ถึงมันจะเป็นเรื่องดีที่ซูจุนฟานสนใจ...)

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

(แต่ก็ไม่ได้ไม่งั้นความลับของข้าได้ถูกเปิดเผยแน่)

ซูจุนฟาน

ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบข้า//ยื่นหน้าไปใกล้

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ขะ ข้า...คือยังไงก็ไม่ได้เพคะ//หน้าแดง

ซูจุนฟาน

เฮ้อ! แล้วแต่เจ้างั้นข้าไปก่อนแล้วกัน

ไม่นานซูจุนฟานก็เดินจากไป

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

ฮู่~//ถอนหายใจ

เซียวเฉินอี้(แต่งหญิง)

รอดแล้ว//เดินเข้าห้อง

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ