ตอนที่2 ได้เวลาลอง​เวทย์​มนต์​ล่ะ

{ ฉัน ฟรองซ์​ วิเดต้า ผู้ถูกเพื่อนสนิทหักหลังทำให้สูญเสียงาน เเละทุกสิ่งทุกอย่างไปตัดสินใจฆ่าตัวตาย

เเต่ทว่าฉันกลับมาเกิดใหม่ในร่างของเด็กทารกนามว่าอาเธอร์ เดวิเนียนในครอบครัวชนชั้นกลางในเเทบชนบท ของอาณาจักรซีราเฟีย เอ่อ! เรื่องราวมัน

ก็เป็นเเบบนี้ }

4ปีผ่านไป อาเธอร์ เดวิเนียน อายุ4ปี

" อาเธอร์! มากินข้าเย็นได้เเล้วลูก" [เนตาเฟีย]

" คร๊าบ!! " [ อาเธอร์]

" เอ๋!! ไหนบอกว่าจะให้ลูกมาดูผมฝึกดาบไง? [เดวิส]

" คุณค่ะ มันเย็นเเล้วนะ คุณก็เหมือนกันถ้าไม่รีบมาจะไม่ทันข้าวเย็นนะ "

" โอ๋! เข้าใจเเล้วละ ใครจะไปทนไหวกัน? ที่รักทำข้าวอร่อยขนาดนี้ "

" อาเธอร์ มาได้เเล้วลูก"

" คร๊าบเเม่ "

{ เดวิส เดวิเนียน ตลกขบขัน ถึงยังงั้นเวลาจับดาบ ให้ความรู้สึกเเตกต่างเลยละ ดูจริงจังเเละดุดัน

เนตาเฟีย เดวิเนียน งดงามตามฉบับของสาวยุโรป

ผมสีขาวดั่งหิมะ ตากลมโตสีฟ้า เอ่อ!! เเล้วก็หน้าอกมาตรฐาน​ของชาวยุโรปเลยล่ะ ทำงานบ้านได้ตามฉบับผู้หญิงในฝันของผู้ชาย ทำกับข้าวก็อร่อย ดูเหมือนว่าที่นี้จะชื่อว่า หมู่บ้านเรชา เเถบชนบทของอาณาจักรซีราเฟีย ตั้งเเต่มาที่นี่ เราเคยเจอคนเเค่สามคน พ่อ เเม่เเละผู้เฒ่าของหมู่บ้านนี้ เอ่อ! ก็ไม่รู้หรอกนะว่าเรามาเกิดใหม่ได้อย่างไรเเต่ก็ถือว่าโชคดีก็เเล้วกันนะ}​

" อาเธอร์มากินข้าวได้เเล้วจ้า"

" ครับ"

อาเธอร์เดินตรงไปใจกลางของบ้านมีโต๊ะทรงวงกลมตั้งอยู่พร้อมกับเก้าอี้สามตัว เนตาเฟีย เเละ เดวิส นั่งรอก่อนอยู่เเล้ว บนโต๊ะมีอาหารหลากหลายชนิด ไก่อบ ขนมปัง ข้าวบาร์เลย์​ ผลไม้ นมวัวเเละเบียร์​

{ อาหารยุคกลางจริงๆเลย ไม่มีพวกโคคาโคล่า กาเเฟ

เเฮมเบอเกอร์​ เลยเเฮะ อย่างน้อยเราก็กินไก่อบได้เเหละนะ}

" กินเเล้วนะครับ"

อาเธอร์เเละครอบครัวเดวิเนียนรับประทานอาหารบนโต้ะ​อาหารอย่างตะกะตละกาม จนอาหารบนโต้ะ​หมด

" อาเธอร์ ลูกยังต้องให้เเม่อาบน้ำให้อยู่ไหมจ๊ะ?"

" เห๋! คุณลูกเราก็4ขวบละนะ"

" ไม่เเล้วละครับเเม่"

" จ๊ะๆ ลูกของเเม่โตเเล้วสินะ"

" อาเธอร์ ไปดูพ่อฝึกดาบไหมล่ะ? "

" ครับ"

อาเธอร์ ตามเดวิสไปที่สวนหน้าบ้านของบ้านตระกูลเดวิเดียน สวนหน้าบ้านมีหญ้าเขียวขจี ขนาดกว้างพอให้สุนัขวิ่งเล่นได้สบายๆ มีดอกไม้ที่เนตาเฟียปลูกไว้เพื่อตกเเต่งสวนหน้าบ้านของเธอ เดวิสเดินไปหยิบดาบ

ที่ชั้นเก็บดาบในโรงเก็บของ ดาบไม้มีขนาดปานกลาง เเต่มีความประณีต​ในการทำอย่างยิ่งมีลวดลายของสำนักดาบวายุสลักไว้อยู่

{ โลกนี้จะมีเวทย์มนตร์​วิชาดาบ วิชาการต่อสู้มอนเตอร์ เเละปีศาจ รวมถึงเผ่าพันธุ์​อื่นๆเช่น เอลฟ์ ที่อาศัยอยู่ทางตอนเหนือของทวีป ปีศาจอาศัยอยู่ทางตะวันตกของมหาทวีปเวิลด์​เซล ติดกับอาณาจักรซีราเฟียโดยมีเทือกเขาเเกรนดิโนเวียกั้นขว้างระหว่าง2เผ่าพันธุ์​เหมือนว่าเเม่เคยอ่านให้ฟังสินะว่ามีสงครามระหว่างมนุษย์​เเละปีศาจเมื่อ500ปีก่อน ช่วงนั้นโลกได้ให้กำเนิดวีรบุรุษ​ จอมเวทที่เป็นตำนานมากมายที่ช่วยให้มนุษชาติ​ต่อกรกับเผ่าปีศาจ พันธมิตร​มนุษย์​ได้รวมมือกันสร้างมหากำเเพงที่กั้นแบ่ง​ระหว่าง 2เผ่าพันธุ์​เหมือนว่าจะชื่อ The last wall หลังจากนั้นมีการจัดตั้งสถาบันเวทย์มนตร์​ สำนักดาบ ต่างๆมากมาย กลายเป็นยุคทองของ ดาบเเละเวทย์​มนต์​ สำนักดาบวายุเป็น1ในสำนักดาบที่จัดตั้งขึ้นระหว่างสงคราม2เผ่าพันธุ์​เมื่อ500ปีก่อน }​

อาเธอร์เดินไปนั่งอยู่ใต้ต้นไม้ข้างโรงเก็บของในสวนหน้าบ้านเพื่อดูเดวิสฝึกวิชาดาบ เดวิส เดวิเนียน เป็นลูกของคุณนางระดับ มาควิส เเต่เนื่องจากเขาเเต่งงานกับเนตาเฟียที่เป็นหญิงสามัญ​ชนทำให้ถูกไล่ออกจากตะกูล เเต่ถึงยังงั้นเดวิสในตอนเด็กก็ได้ฝึกวิชาดาบของขุนนาง ทำให้มีฝีมือวิชาดาบพอสมควร

เดวิสจับดาบไม้ด้วยสองมือของเข้าด้วยความมั่นคงสายตาของเขาสงบนิ่งดั่งผืนน้ำ การตั้งท่าการถือดาบเเสดงออกถึงความเป็นมืออาชีพเป็นอย่างดี

" วิชาดาบวายุ wind slash!!"

คลื่นดาบสีเขียวที่เเฝงด้วยพลังเวทย์​รูปพระจันทร์​เสี้ยวพุ่งออกไปกระทบกับหุ่นฝึกซ้อมเกิดลอยบาดของดาบลึกลงไปในเนื้อของหุ่น

" นี่คือกระบวนท่าดาบระดับต้นของสำนักดาบวายุ wind slash"

" ว้าว สุดยอดไปเลยครับพ่อหุ่นโดนชีกเป็นชิ้นๆเลย"

" ไม่หรอกนี่เเค่วิชาดาบระดับต้นเท่านนั้นนะ"

" อาเธอร์ พ่อจะสอนมันให้ลูกปกติคงใช้เวลาประมาณ 4 เดือนเพื่อเรียนรู้กระบวนท่านี้ การฝึกตั้งเเต่เด็กจะช่วยความจุมานาของร่างกายสูงขึ้นนะ"

" ครับพ่อ"

อาเธอร์ ใช้เวลาอีก 2 ชั่วโมงเพื่อฝึกวิชาดาบของสำนักวายุ หลังจากนั้นอาเธอร์กลับเข้าไปในบ้านเพื่ออาบน้ำ

ถ้าเป็นเด็กปกติอายุเพียงเท่านี้จะไม่สามารถอาบน้ำเองได้หรอกนะ เเต่อาเธอร์คือเด็กที่กลับมาเกิดใหม่มีความทรงจำของชาติที่เเล้วเข้าสามารถอาบน้ำเองได้ตั้งเเต่2ขวบ เมื่ออาเธอร์2ขวบเขาได้ใช้เวลาในการศึกษาภาษาของทวีปกลางจนสามารถอ่านได้ในระดับรู้เรื่องเเล้ว ทวีปกลางเป็นทวีปที่มีความอุดมสมบูรณ์​ที่สุดเป็นทวีปที่เผ่าพันธุ์​มนุษย์​ได้ยึดครองไว้โดยเเบ่งการปกครองเป็นหลายอาณาจักร อาณาจักซีราเฟียที่อาเธอร์อยู่นั้นตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกของทวีปกลาง

{ ปกติหลังจากอาบน้ำเสร็จเเม่จะพาเราเข้านอนเเล้วเล่านิทาน หรือไม่ก็ประวัติศาสตร์ ให้ฟังนี่น่า เเปลกจังทำไมวันนี้เเม่ไม่พาเราเข้านอนนะ เเม่กับพ่อหายไปไหนกันปกติต้องมีเสียงโหวกเหวกโวยวาย ตลอดเลยนี่อย่าบอกนะว่านอนกันเเล้วเเปลกจริงๆ ลองขึ้นไปดูดีกว่า}​

อาเธอร์เดินขึ้นบันไดไปบนชั้นสองของบ้านเขาเดินตามทางไปเรื่อยๆผ่านห้องทำงาน ห้องต่างๆจนไป

ถึงห้องของ เดวิส เละ เซราเฟีย ทันใดนั้นอาเธอร์ก็ได้ยินบางอย่าง

" คุณคะ!! เบาๆหน่อยคะ ฉันเจ็บนะค่ะ!

" ที่รักผมเบาเเล้วนะเราจะต้องมีน้องไว้ให้อาเธอร์สักคนให้ได้ ฮ่าฮ่าๆ "

" คุณคะเดี๋ยวลูกก็มาได้ยินหรอกน่า "

" ลูกอาบน้ำอยู่ข้างล่างนะ ไม่มีทางมาได้ยินหรอก "

" คุณคะ "

หลังจากเดินมาถึงหน้าห้องพ่อเเม่ของเขาอาเธอร์ก็ได้ยินเสียงดังมาจากในห้อง(เสียงที่เด็กไม่ควรได้ยิน)​

พร้อมเสียงของเดวิส เเละ เนตาเฟีย

{ เอ่อ! เป็นอย่างที่เราคิดสินะ ถามฉันรึยังว่าอยากมีน้องรึป่าว หนุ่มสาวสมัยนี้ ให้ตายเถอะก็คิดว่าหายไปไหน? ช่างน่าอิจฉาพ่อของเราจริงๆมีภรรยา​สวยขนาดนี้ ฉันอยากมีบ้างจัง ถึงฉันจะพึ่ง4ขวบก็เถอะ}​

อาเธอร์เลิกสงสัยเพื่อไม่ให้คิดเลยเถิดมากกว่านี้เเล้วเขาเดินลงมาจากชั้น2 เเล้วเดินตรงไปที่โต๊ะอาหารเพื่อดื่มนมที่เหลือไว้ของเขาให้หมด ทันใดนั้นเขาสังเกตุเห็นกุญสีเงินขนาดใหญ่

{ กุญเเจนี้มัน ถ้าจำไม่ผิดกุญเเจห้องใต้ดินงั้นหรอ?}

อาเธอร์ถามในใจด้วยความสงใสทันใดนั้นเขาเกิดความคิดบางอย่างขึ้นมา

{ พ่อกับเเม่ก็ไม่ได้ห้ามเข้าไปนี่น่า มันไม่น่ามีอะไรหรอกมั้ง}​

อาเธอร์ตัดสินใจจะหยิบกุญเเจนี้เพื่อไปเปิดดูห้องใต้ดินที่เขาสงสัยมานานว่ามีอะไรอยู่กันเเน่ อาเธอร์หยิบกุญเเจจากโต๊ะอาหารเเล้วเดินไปยังห้องใต้ดินทางเดินไปยังห้องใต้ดินนั้นมืดสนิด มีหยักไหย่เต็มมุมกำเเพง

เขาได้นำเทียนบนโต๊ะอาหารมาเพื่อส่องสว่างในทางเดินอันมืดมิดเเละเดินมาถึงหน้าห้องใต้ดิน ประตูไม้เก่าล็อคไว้ด้วยเเม่กุญเเจสีเงินอันใหญ่อาเธอร์ตัดสินใจเปิดห้องใต้ดินเข้าไปดู

" เฮ๋! มืดชะมัด"

" มีชั้นหนังสือเต็มไปหมดเลย"

ห้องใต้ดินมืดมิดระหว่างทางที่อาเธอร์เดินไปเขาเจอชั้นหนังสือเก่าในชั้นมีหนังสือลักษณะเหมือนหนังสือโบราณเต็มชั้นไปหมดเขาตัดสินใจเดินตามทางไปเรื่อยๆท่ามกลางความมืด

" นั้นมัน โต๊ะงั้นหรอ เอ๋! เก่าจังเเหะ มีหนังสือข้างบนนั้นด้วยดูเหมือนสลักอักษรอะไรสักอย่างเอาไว้ "

อาเธอร์เจอเข้ากับโต๊ะเก่าตัวหนึ่งตั้งอยู่มุมห้องใต้ดินด้านบนเขาเจอหนังสือ เเสงไฟจากเทียนส่องกระทบกับหนังสือเล่มนั้น มีตัวอักษรที่สลักไว้เป็นภาษากลางของทวีปนี้ว่า [ ตำราเวทย์มนต์ ธาตุลม]​

" ตำราเวทย์มนต์ธาตุลมงั้นหรอ? เอ๋! เหมือนจะเจอของดีนะ ฉันเบื่อการฝึกดาบเต็มทีเเล้วล่ะ"

อาเธอร์ โดนเดวิสบังคับให้ฝึกดาบของสำนักวายุตั้งเเต่เขาอายุ3ขวบ เขาฝึกมันมาได้1ปีเต็มเเล้ว เเต่เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไปได้ไม่สวยในการใช้ดาบเลย เขาฝึกหนักมาตลอด1ปีเต็มเเต่เขาใช้ได้เพียงกระบวนท่าพื้นฐานเท่านั้น

" เหมือนว่าฉันจะเป็นนักดาบไม่ได้จริงๆนั้นเเหละ เฮ้อ!

เเต่ว่านะตำราเวทย์​มนต์​งั้นหรอ น่าสนใจชะมัด​ ตั้งเเต่ฉันมาที่โลกนี้ฉันพยายามจะใช้เวทย์มนต์มาตลอดเลยละ ฉันเห็นเเม่ของฉันใช้เวทย์มนต์น้ำ เพื่อลดน้ำต้นไม้

ใช้เวทย์มนตร์​รักษาเพื่อรักษาเเผลให้ฉัน ฉันฝันมาตลอดเลยล่ะว่าจะสามารถใช้เวทย์มนต์ได้อย่างในเกมพวกนั้นนะ กลายเป็นมหาจอมเวทย์​ที่ใช้เวทย์มนตร์​เพียงครั้งเดียวก็สามารถกวาดล้างทั้งกองทัพศัตรูได้ ฮ่าฮ่าๆ เป็นความฝันที่วิเศษสะจริงๆ "

อาเธอร์ที่ฝันจะเป็นจอมเวทย์​ที่ยิ่งใหญ่ไม่รอช้ารีบขึ้นไปบนโต๊ะเพื่อเปิดหนังสือ เวทย์มนตร์​ เขาเปิดเล้วอ่านอย่างละเอียดที่สุดเพื่อที่จะได้ไม่พลาดอะไรไป

" ภาษากลางโบราณงั้นหรอ คล้ายภาษากลางเเต่ว่าดูโบราณจังเเหะ ดีนะตอนเด็กเราตั้งใจเรียนเลยพออ่านได้นะ หืมเวทย์มนต์เกี่ยวกับลมทั้งนั้นเลยสินะ 10หน้าเเรกเป็น เวทย์มนต์พื้นฐานของธาตุลม ที่ไม่จำเป็นต้องร่ายคาถาก็สามารถใช้ได้งั้นสินะ ที่เหลือเหมือนจะเป็นเวทย์มนตร์​ระดับกลาง งั้นเราลองเวทย์มนตร์​พื้นฐานก่อนดีกว่า "

" ที่เเม่สอนไว้ ก็!! อ่า! ให้จับสัมผัสของมานางั้นสินะ

เเล้วนึกในหัวถึงเวลาที่เราปลดปล่อยมันออกไปจากมือของเรา เเม่บอกว่าหากเราใช้ตัวกลางอย่างคถาเวทย์มนตร์​จะช่วยให้สามารถปลดพลังเวทย์ได้ง่ายขึ้น เเละอนุภาพ​รุนเรงกว่าเดิม เเต่ละคนจะมีความเข้ากันของธาตุสูงต่ำเเตกต่างกัน มันเป็นสิ่งที่มีมาตั้งเต่เกิด "

" งั้นลองเวทย์นี้ก่อนเเล้วกัน "

อาเธอร์รวบรวมสมาธิเพื่อสะสมมานาธาตุลมไว้ที่ฝ่ามือ

ความรู้สึกของเขาตอนนี้เหมือน มีลมมาเฉือนที่ฝ่ามือของเขาตลอดเวลา หลังจากรวบรวมมานาจนมีความรู้สึกว่าไม่สามาถรวบรวมไว้ได้อีก อาเธอร์ได้ทำการปลดปล่อยมานาที่รวบรวมไว้

" wind shear"

คลื่นลมขนาดเท่ากิ่งไม้ขนาดเล็กพุ่งไปชนกับผนังของห้องได้ดินเป็นลอยเฉือนของเวทย์มนตร์

" เยส! ฉันปล่อยเวทย์มนต์ได้เเล้ว"

หลังจากนั้นอาเธอร์ได้ทำการใช้เวทย์มนต์ต่อไปเรื่อยๆ เพราะความสนุก เขาร่ายเวทย์มนต์ธาตุลมขั้นพื้นฐานที่ปรากฎในหนังสือจนหมดจนเวลาล่วงเลยไป

ผ่านไป 6 เดือน อาเธอร์ ใช้เวลาที่เนตาเฟีย เเละเดวิสขึ้นไปทำกิจกรรมส่วนตัวของทั้ง2 มาที่ชั้นใต้ดินเพื่อฝึกเวทย์มนต์ในหนังสือเขาสามารถร่ายเวทย์มนต์ขั้นต้นทั้งหมดได้เเล้ว เริ่มเเรกขนาดของเวทย์มนตร์​นั้นมีขนาดเท่าเเค่กิ่งไม้เล็กๆเท่านั้น เเต่พอเวลาล่วงเลยไปขนาดของเวทย์มนต์ที่เขาเเสดงได้มีขนาดใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ

" ฉันร่ายเวทย์มนตร์​ได้เล็กนิดเดียวเองเเหะ ฮ่าๆ"

เขาไม่รู้เลยว่าไม่มีเด็กที่อายุ4ขวบที่ไหนสามารถใช้เวทย์มนตร์​ขั้นต้นได้ด้วยซ้ำ

เขาสามารถใช้เวทย์มนตร์​ขั้นต้นติดกันเป็นเวลานานได้เเล้ว ความสามารถในการควบคุมมานา ความจุของมานาของเขาเพิ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดก็ถึงเวลาที่เขารอคอย

" ในที่สุด! ไม่อยากจะเชื่อเลยฉันหลงรักเวทย์มนตร์​จริงๆ ไม่เหมือนดาบฉันฝึกเท่าไหร่ก็ไม่่เห็นเข้าใจ

ฉันเข้ากันกับมานาธาตุลมที่สุดงั้นสินะ ฉันรู้สึกได้เลยล่ะ

" เอาล่ะ คงถึงเวลาเเล้วฉันรู้สึกว่าฉันทำได้ ได้เวลาร่ายเวทย์มนตร์​ขั้นกลางเเล้วล่ะ "

เขาคงไม่รู้ตัวว่าเวทย์มนต์ขั้นกลางนั้นร่ายยากเย็นขนาดไหนเเม้เเต่นักเวทย์​ขั้นกลางก็ไม่สามารถใช้ติดต่อกันได้นานนัก

อาเธอร์รวมรวมมานาขนาดใหญ่ไว้ที่มือของเขาการรวมมานาครั้งนี้ไม่ได้ทำให้เเค่รู้สึกจักจี้ ครั้งนี้ลมพัดเเรงข้าวของในชั้นใต้ดิน ล่อนปลิวกระจัดกระจายไปทั่วลมกระโชกเเรงก่อตัวรวมตัวของอาเธอร์ ผมเข้าพริ้วสไหว อาเธอร์เล็งมือไปที่เป้าที่เขาเตรียมไว้เเละเตรียมยิงมันออกไป

หากเขาสามารถทำได้สำเร็จพวกนักเวทย์คงอับอายที่เด็ก5 ขวบสามารถทำได้ขนาดนี้ เเละคงจะเปนเหตุ​การณ์​ครั้งประวัติศาสตร์​ที่มีคนร่ายเวทย์ชั้นกลางด้วยอายุน้อยที่สุด

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***