ตอนที่ 2 ผู้ต้องสงสัย

ตอนที่ 2 ผู้ต้องสงสัย

เหงื่อเย่อวี้ไหลท่วมทั้งตัว

หมายความว่ายังไง? ทำไมบอสใหญ่ของบริษัทพวกเขาถึงถ่ายรูปเขาเอาไว้? เขาเป็นแค่นักข่าวกระจ้อยร้อยที่เพิ่งเข้ามาในบริษัท เคยเจอหน้าบสใหญ่เพียงไม่กี่ครั้งเท่านั้นเอง !

นอกจากนั้น "รูปใบสุดท้ายที่ถูกถ่ายก่อนเกิดเหตุ"?

เย่อวี้มองรูปนี้อย่างตั่งใจ ฉากหลังเหมือนจะอยู่ใต้ตึกของบริษัท ในรูปถ่าย ตนเองแบกกระเป๋าเป้อยู่ ทำหน้าเหนื่อยหน่อยนิดๆ เหมือนเพิ่งกลับจากการสัมภาษญ์ข้างนอก เมื่อดูจากเสื้อผ้า เสื้อนอกสีน้ำเงินกับกางเกงยีนส์ก็คือชุดที่เขาใส่เมื่อวานเพราะว่าเมื่อวานมีงานด่วนนอกสถานที่ กว่าจะกลับมาถึงบริษัทก็เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว

ถ้าหากเป็นไปตามที่ผู้การโหลวที่ผู้การโหลวพูดไว้ ก็แปลว่าเฉินเหยียนเกิดเหตุเมื่อคืน? แถมก่อนเกิดเหตุไมนานยังเคยเจอเขาด้วย?

เย่อวี้นึกย้อนกลับไปถึงเหตุการณ์เมื่อคืนตอนที่กลับมาที่บริษัท ไม่มีที่ท่าว่าได้เจอกับเฉินเหยียนเลย แต่ก็อาจจะเป็นเพราะว่าตนเองเหนื่อยเกินไปก็เลยไม่ทันได้สังเกตเห็น

"นี่มัน..เรื่องอะไรกันแน่?" เย่วี้ตั้งสติแล้วหันไปมองผู้การโหลวด้วยความสงสัย หวังว่าอีกฝ่ายจะให้คำอธิบายได้

"เวลาการตายของเฉินเหยียนคือประมาณสี่ทุ่มสิบห้านาที จากข้อมูลจากกล้องวงจรปิดที่ไเฉินเหยียนออกจากออฟฟิศตอนสามทุ่มครึ่ง ประมานสามทุ่มสามสิบห้าเดินออกจากตึกหนึ่งประตูทางทิศเหนือเดินไปทางอาคารรอง จากการคาดการณ์คาดว่าจะเดินไปที่ลานจอดรถอาคารรอง แต่ที่น่าแปลกใจคือ กล้องวงจรปิดที่อาคารรองและลานจอดรถชั้นใต้ดินไม่มีภาพของเขา แม้กระทั่งกล้องวงจรปิดที่ทางเข้าออกบริษัทก็ยังไม่มีภาพที่เฉินเหยียนออกจากบริเวณบริษัทเลย"

"แต่ว่าเช้าวันที่สอง เฉินเหยียนถูกพบเป็นศพที่ลานจอดรถชั้นใต้ดินอาคารรอง" เย่อวี้พูดต่อว่า"นี้มันแปลกจริงๆ เหมือนอยู่ดีๆ ก็ไปโผล่ตรงนั้นได้..."

สำนักงานใหญ่ของกลุ่มบริษัท S ที่นี่มีพื้นที่เป็นของตัวเอง ในนั้นมีอาคารหลักและอาคารรองสองอาคาร อาคารหลักเป็นสำนักงานสูง 24 ชั้นออฟฟิศของเฉินเหยียนอยู่บนชั้นสูงสุด ล็อบบี้ชั้นที่หนึ่งมีประตูใหญ่ทิศเหนือและทิศใต้ ประตูทิศเหนือจะอยู่ตรงกับอาคารรองซึ่งห่างจากอาคารหลักเพียงห้าสิบเมตรเท่านั้น มีอยู่สามชั้นประกอบด้วยโรงอาหารพนักงาน โกดัง ส่วนลานจอดรถอยู่ชั้นใตดินหากจะไปก็ต้องผ่านทางเข้าอาคารรอง

"จะว่าไปแล้ว รูปถ่ายใบนั้นถ่ายใบนั้นถ่ายไว้ตอนไหนเหรอ?"

"รูปถ่ายใบนี้ถูกถ่ายไว้เมื่อคืนตอนสามทุ่มสี่สิบห้า ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่เฉินเหยียนออกจากระยะหล้องวงจรที่ประตูทิศเหนือจนถึงช่วงเวลาการตายของเขา" ผู้การโหลวพูดชาๆ

"แต่ว่า......นี่มันก็แปลก...."เย่อวี้ยิ่งงง เขาจำได้อย่างชัดเจนว่าเมือคืนเขาเข้ามาจากทิศใต้ และฉากหลังของรูปถ่ายใบนี้ก็ตรงกับความทรงจำของเขา

รูปถ่ายใบนี้ถ่ายที่บริเวณประตูทิศใต้และประธานเฉินก็ออกจากประตูทิศเหนือไปทางลานจอดรถอาคารรองตอนสามทุ่มสามสิบห้าแล้วอย่าว่าแต่ความต่างสิบนาทีนี้เลย ประตูทิศเหนือกับผระตูทิศใต้มันอยู่คนละทางกันเลย จากประตูทิศเหนือเดินตรงออกไปก็จะถึงอาคารรองไม่จำเป็นต้องผ่านผระตูทิศใต้ นอกจากว่า....."

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***