รักเป็นบาป

:"เห้อ...อีกแล้วหรอวะเนี่ย มันทำไมกันทำไมตัวกูตึงโชคร้ายตลอด ไปไหนก็มีแต่คนมาซ้ำเติมทำไม..กูไปซ้ำเติมใคมาหรอหรือสิ่งกูทำพลาดมันไม่น่าให้อภัย ทุกคนแม่ง!! ซ้ำเติมอยู่นั่น อยากรู้จังแม่งเคยเห็นใจใครมั้ย เคยปลอบใจใครบ้าง มีมั้ยชีวิตมีแต่ให้อะ เท่านี้ก็พอ กูแม่งทำอะไรๆใครก็ด่าก็ว่า ทั้งโดนเหยียดหยาม ดีก็ดีไม่ได้กูก็อาจไม่ใช่คนดีนักหรอกแต่ทำไมมันต้องทำกันแบบนี้กูก็มีความรู้สึกนะเว่ย!!

:ร่างของเด็กหนุ่มได้นั่งกอดเข่าของตนอยู่ตรงมุมห้องมืดๆของตนเพียงผู้เดียวพร้อมกับพูดกับตัวเองและนึกย้อนเรื่องที่ผ่านมาเมื่อตอนเย็นที่เค้าได้พลาดพลั้งทำผิดไป แต่ก็นั่นไม่ใช่เรื่องใหญ่โตด้วยซ้ำแต่คู่กรณีของเค้ากลับโวยวายแบบเอาเป็นเอาตายอย่างกับว่ากะจะให้เค้าไม่มีจุดยืนเลยยังไงยังงั้น แถ้มคนอื่นที่ผ่านมาเห็นกลับมาเข้าใจเค้าผิดอีกที่นี้เท่ากับว่าเค้าโดนซ้ำเติมแบบสุดๆ คู่กรณีของเค้าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกซะจากคนที่เค้ารักและเป็นมิตรมากันตลอดแต่มาวันนี้เค้าคนนั้นกลับดูเปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนอย่างกับว่าเป็นคนแปลกหน้ามาเจอกันนี่แหละครับ จึงทำให้เค้าดิ่งสู่เหวลึกเลยก็ว่าได้...

:"แย่จังเลย..กูต้องทนโดนแบบนี้อีกกี่รอบทำไมไม่มีใครเห็นใจกูเลย ไม่ให้แม้อภัยกูมันแย่ขนาดนั้นเลยหรอวะ ถ้าลองคุยกับอิเจ้หละ?มันจะเข้าใจกูบ้างมั้ยนะคงต้องลอง..

:เด็กหนุ่มใจฟูขึ้นอีกครั้งเมื่อคิดได้ว่ามีเพื่อนรักของตนอยู่อีกคนนึงแต่ก็ไม่ค่อยได้ติดต่อกันมาระยะนึงแล้วหลังจากนั้นเค้าก็ลองกดโทรไป

"เจ้ ทำอะไรอยู่"

"อ๋ออ กูอยู่กับเพื่อนหนะมึงมีอะไรหรือเปล่า"

"มีไม่เยอะหรอกกูแค่อยากจะลองปรึกษากับมึง"

"ได้ดิว่ามาเลย"

:เด็กหนุ่มเริ่มอธิบายสภาพชีวิตของตนให้เพื่อนเค้าฟังอย่างถี่ถ้วน แต่ก็ใช่ว่าจะเล่าแต่ด้านดีของตน เค้านั้นได้เล่าเรื่องราวทั้งหมดทั้งที่ตัวเค้าเองได้ทำมาทั้งดีและเลว..จนกระทั่ง...

"เห้ยมึงเพ้อเจ้อเปล่าเนี่ย"

"อ้าวเจ้ทำไมพูดงี้อะ"

"ชีวิตมึงเนี่ยนะจะตกอัพขนาดนี้ เห้อ"

"นี่มึงไม่เชื่อกูเลยหรอเจ้"

"ใช่ มึงควรเลิกเพ้อเจ้อได้แล้วนะโตๆกันแล้ว"

"อือ.."

"งั้นกูไปก่อนนะมึงก็หัดเลิกเพ้อเจ้ได้ละ บาย"

....

:"เห้อ..นี่ก็อีกคน ขอร้อง..ขอสักคนที่เข้าใจตัวกูมันไม่มีเลยหรอเสียใจแทบจะบ้า ยังไม่พอทุกคนกลับทิ้งกูไปอีก กูเหลือตัวคนเดียวแล้วหรอวะเนี่ย...

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***



