[Fic Reborn] รักอลวนของวองโกเล่ ณ คฤหาสน์สยองขวัญ
2-3 โคลม มุคุโร และคนแปลกหน้า
ในช่วงที่คนอื่นๆให้ความสนใจกับโมนิกา
โคลมและมุคุโรแยกตัวออกมาที่โถงหน้าบันได้ที่อยู่ใกล้กัน
โรคุโด มุคุโร
ไม่พบกันนานเลยนะครับ โคลม
โรคุโด มุคุโร
ที่ผ่านมาเธอสบายดีใช่ไหมครับ
โรคุโด มุคุโร
ไม่ได้ลำบากนะ?
โคลม โดคุโร
(ท่านมุคุโรเป็นห่วงเรา...)
ความคิดนั้นทำให้โคลมหน้าแดงเล็กน้อย
โรคุโด มุคุโร
ไม่สบายหรือเปล่าครับ?
มุคุโรที่สังเกตุเห็นความเปลี่ยนแปลงถามไถ่ด้วยความเป็นห่วง
โคลม โดคุโร
(เขาเห็นฉันหน้าแดงเหรอ!?)
โรคุโด มุคุโร
ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้วครับ
โรคุโด มุคุโร
ถ้าเธอมีเรื่องไม่สบายใจก็บอกผมได้เสมอเลยนะครับ โคลม
เขาพูดเพราะเพิ่งนึกขึ้นได้ว่าบางครั้งโคลมก็ฝืนตัวเองเพื่อคนอื่น
โคลม โดคุโร
ค่ะ! ท่านมุคุโร
โคลม โดคุโร
ที่เป็นห่วงกันเสมอ
ประโยคสุดท้ายโคลมพูดด้วยน้ำเสียงกระซิบ
เหมือนกับเด็กที่กำลังขออนุญาตคุณครูในห้องเรียน
ด้านหลังของเธอมีเด็กสาวอีกคนที่อายุมากกว่า
สเตร์ มาเซีย
พอจะรู้ไหมคะว่าที่นี่ที่ไหน
สเตร์ มาเซีย
ฉันคิดว่าพวกเราหลงทางค่ะ
Comments