เกมลงทัณฑ์พลิกชะตา
...ก่อนที่เกมจะเริ่ม....
...เขียนโดย: เหมียวซัง'ง...
...โลกนี้เป็นโลกที่แสนธรรมดา...
...ผู้คนใช้ชีวิตตามปกติสุข ไม่มีอะไรที่น่ากังวล...
...มันก็แค่โลกธรรมดาใบหนึ่ง...
...ผมเคยเชื่อแบบนั้น จนกระทั่ง......
.................
..."อีกสามวันรายการลงทัณฑ์พลิกชีวิตออกอากาศครั้งแรกแหละ ไปดูบ้านฉันกันเถอะ"...
..."งั้นหรอ"...
..."ตื่นเต้นจังเลย ฉันเห็นโฆษณารายการนี้แค่แว็บเดียวก็รู้สึกขนลุกซู่แล้ว มันน่าดูมากเลยนะ"...
..."ก็ดูไปสิ ขอบายนะ เธอก็รู้ว่าฉันขี้เกียจจะตายไป ฉันดูรายการแบบนี้จนเบื่อจะตายชักแล้ว"...
..."เอาน่า มันไม่เหมือนรายการธรรมดาทั่วไปหรอก มันเป็นเกม และก็มีคนกลุ่มนึงประท้วงการทำรายการนี้ เพราะอะไรสักอย่างนี่แหละ!!"...
..."ก็แค่เรียกกระแส เพื่อให้คนสนใจไม่ใช่หรอ ก็ไม่แน่นะว่ารายการนี้อาจจะแอบไปติดสินบนกับพวกประท้วงให้ปั่นกระแสก็ได้นะลัลดา"...
..."ไม่หรอก...เขาก็เปิดรับสมัครให้ผู้คนเข้าเล่นเกมนี้ด้วยแหละ โดยให้คนที่สมัคร หาคู่มาด้วย1คน ชายหรือหญิงก็ได้ และต้องเป็นคนที่สนิทมากๆไปเล่นเกมด้วยกัน ถึงจะแปลกไปหน่อยที่เขาย้ำว่าต้องสนิทมากๆ แต่เราก็จะได้ช่วยกันเล่นไง ผู้ชนะจะได้เงิน(ยี่สิบล้าน)และมันเป็นเกมที่คนเขาลือว่าสะท้อนเสียดสีสังคม น่าเล่นนะเมษา"...
..."ทำไม?"...
..."ฉันสมัครมันไปแล้วน่ะสิ และก็ส่งชื่อนายไปแล้ว...
...เมษาเพื่อนรัก"...
..."ยัยบ้า ถอนชื่อฉันออกเดี๋ยวนี้เลยนะ!! เราไม่มีทางชนะหรอก!!!"...
...ผมหยิกเพื่อนสนิทคนนี้ไปหนึ่งที...
..."โอ๊ย!..ขอโทษๆ แต่มันถอนรายชื่อออกไม่ได้แล้วด้วย..ฉันจะเลี้ยงข้าวนายหนึ่งอาทิตย์ไถ่โทษนะ"...
..." ... "...
...................................
...นั่นมันเป็นบทสนทนาที่ผมคุยกับเพื่อนสนิทครั้งสุดท้าย ก่อนที่ผมจะมานอนอาบเลือดอยู่บนพื้นห้องของเพื่อนสนิทคนนี้...
..."รายการจะเริ่มฉายในอีกสามวันแล้ว กรุณาตามผมมาด้วยครับคุณเมษา"...
..."คุณฆ่าเพื่อนผมทำไม"...
...'กูก็ยังมีสติถามออกไปเนอะ' เสียงสั่นระริกของเมษาเปล่งออกมาด้วยความรู้สึกตกใจและเสียใจ เขาเงยหน้ามองชายสวมชุดสูทสีขาวที่เปื้อนไปด้วยคราบเลือด มองสลับกับในมือของผู้ชายคนนั่นที่กำลังถือเลื่อยไฟฟ้าอยู่...
..."ผมไม่ได้ฆ่าแค่เพื่อนคุณครับ"...
...เขาจ้องมองลงมาที่ท้องของเมษาแล้วยิ้มเสแสร้งกลับมา...
...ได้ยินแบบนั้นผมก็ก้มมองท้องของตัวเองก็พบว่าเนื้อมันเละไม่มีชิ้นดี ไม่ว่าจะเป็นลำไส้ที่ฉีกขาด หรือกล้ามเนื้อหน้าท้องที่ขาดออกจากกัน บวกกับกลิ่นคาวเลือดที่เริ่มคละคลุ้งไปทั่วบริเวณนั้น ทำเอาผมอยากจะอ้วกออกมา แต่ว่าทำไมผมถึงไม่รู้สึกอะไรเลยล่ะ?...
...ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดใดๆทั้งสิ้น...
...เขารีบคลานไปหาเพื่อนสนิท พยายามเรียกชื่อและเขย่าให้เพื่อนของเขาตื่นขึ้นมา แต่ก็ไม่เป็นผล ทั้งที่แผลก็มีจุดเดียวกันแท้ๆ 'ถ้าฉันไม่เจ็บเธอก็ต้องไม่เจ็บสิ'...
สุดท้ายเธอก็ไม่ตื่นขึ้นมา น้ำตาของเขาจึงเริ่มก่อตัวและคลอเบ้าจนไหลออกมา'มันก็แค่ฝันร้ายสินะ!'
..."ใช่! มันคือความฝันร้าย!!"...
...ชายคนนั้นจ้องมองผมแล้วยิ้มมุมปากอีกครั้งก่อนจะนั่งยองๆแล้วก้มลงมากระซิบกับผมที่นอนเก็บไส้ของตัวเองอยู่บนพื้นว่า...
..."มันคือเรื่องจริงครับ"...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments