Chapter 2: โลกใหม่ที่โครตวุ่นวาย

ซ่าาา..ซ่าาาา..

อืม..ไม่รู้เลย..ไม่รู้เลยเจ้าค่ะ ว่าเกิดอะไรขึ้นหลังจากแสงของโซลาอันเจิดจ้านั่น ฉายเข้าเบ้าตาดิฉันเต็มๆ เหอะๆ ตาบอดแล้วกระมัง-_-

ตึก..ตึก..ตึก..

นอกจากเสียงของลมและความเย็นของธรรมชาติที่พัดผ่านมากระทบกับผิวกายของฉัน ฉันก็ได้ยินเสียงฝีเท้าของบุคคลอื่นที่ฉันไม่รู้ ไม่เห็น เพราะลืมตาไม่ขึ้น\=^\=)

กึก!..

หืม..ตาบอดแต่หูไม่ดับก็ถือว่าดีอยู่นะ ว่าไป~ หึๆ..ดีบ้านไหนเล่า!! แต่ว่ามันลืมตาไม่ได้นี่แหละ ไม่น่าบอดหรอก ถ้าบอดนะฉันจะไปทุบรูปปั้นอ้ายเทพตนนั้นทิ้งงง!!!

' ตายแล้ว!! '

ยังไม่ตายคร๊าาา!! ฉันยังหายใจอยู่นะ!! เอ๊ะ..แต่เสียงนุ่มใช่ย่อยเลยนี่น่า..คนสวยหรือเปล่าเนี่ย (ดูแค่น้ำเสียงได้ซะที่ไหนเล่า(⁠-⁠_⁠-⁠;⁠)!!//ไรท์)

' ค..คุณคะ! คุณ! '

เสียงเรียกอันแสนหวาน เฮ้อออ..เสียดายจัง เปลือกตามันหนักเกินไปที่จะลืมขึ้นมาดู เสียงหวานละมุนขนาดนี้..ความรู้สึกของฉัน มันคงไม่พลาดที่จะสแกนเบ้าหน้าผิดไปแน่ๆ เธอคนนี้จะต้องน่ารักมากม๊ากแน่นอน!! ฉันรับประกันได้!

แต่ว่านะ..ตอนนี้อยู่ๆ สติมันก็จะดับไปจริงๆ แหะ ความรู้สึกมันง่วงเหมือนคนไม่ได้นอนมาเป็นสัปดาห์-_-

' พี่อาโออิ!! มาช่วยหน่อยสิคะ!! '

อย่างน้อยฉันก็หวังไว้สูงว่าตื่นมา ฉันจะได้พบเจอกับนางฟ้าน่ะนะ ฮ่ะๆ~ แบบนั้นให้ตายฉันก็จะไม่กลับไปหรอก วู้วว~Zzzzzzz

.

.

.

.

.

1 ชั่วโมงต่อมา

"อะจ๊ากกกกกก!!!!!!"

โครม!!!

พ่อแก้วแม่แก้ว!! ช่วยลูกอ๊อดด้วย!!!

"จะไปไหนเล่ามาทานยาก่อนสิคะ!! หุๆ!"

"ไม่!!! ปล่อย!! ปล่อยฉ้านนนน!!!"

"มานี้มา! มาให้พี่อาโออิป้อนยาสิสุดหล่อ!!"

"ปล่อยให้ฉัน(ตู)ไปใช้ชีวิตเถอะ!!! อ๊ากกกก!!"

โครม!! เคร้ง!!

ฮืออออ~ หัวใจแทบวายเกือบจะได้กดลิฟท์ลงไปพบยมบาลอย่างแท้ทรู!!

นึกว่าลืมตามาจะได้พบเจอนางฟ้าคนสวย ผู้เป็นเจ้าของเสียงนั่น แต่ใคร!! มันจะไปคิดว่าจากนางฟ้าจะกลายเป็นนางฟักเล่า!! เผือกเสียงหวานซะด้วย!! ร้อยวันพันปีไม่เคยพบไม่เคยพลาด! โฮกกกก!!!

ย้อนกลับไป 15 นาที่แล้ว

' พี่อาโออิ พี่แน่ใจนะคะว่าเขาจะไม่เป็นอะไร? '

' หุๆ แน่ใจสิน้องสาว '

งืมม~ คราวนี้อะไรอีกล่ะ..ตอนนี้ฉันได้ยินแค่เสียงบทสนทนาของหญิงสาวสองคน ส่วนที่ฉันวูบไปพอตื่นขึ้นมา..ร่างกายมันก็รู้สึกเบาหวิวกว่าคราวที่แล้วเลยล่ะนะ สบายๆ เต็มอิ่ม~ ฮ้าาาา~

' ถ้าอย่างนั้นก็ฝากดูแลด้วยนะคะ หนูคงจะต้องขอตัวไปขายของต่อแล้ว '

' *ไม่เป็นไรๆ ไว้ใจพี่ได้เลยนะเอมิโกะจัง*!~ '

' รบกวนด้วยนะคะ '

เสียงเอมิโกะ..สินะ เอมิโกะ..เอมิโกะ จะต้องจำไว้ซะแล้ว!! ส่วนเสียงของอาโออินี่ก็..หวานใสใช่ย่อยเลยแหะ ไม่แน่นะ อาจจะเหมือนเอมิโกะแน่นอน!!

ฟุบ..

' อ๊ะ!! ลืมตาได้แล้ว!! '

ฉันคิดในใจ และค่อยๆ ลืมตาขึ้นช้าๆ ตอนแรกที่เห็นก็ยังไม่ค่อยจะชัดเจนนักมันยังมีความมัวๆ ฉันก็พยายามจะปรับสายตาสุดท้าย ก็ยังไม่ได้!! โว้ย!! จะบ้าตาย!

"หืม? ฟื้นแล้วเหรอคะ?"

เสียงสวรรค์อาโออิ! ฉันรีบกระพริบตาและพยายามจะปรับให้เร็วที่สุด จนกระทั่ง..

...เห็นแล้ว!!...

ฉันเห็นเงาของคนที่ชื่ออาโออิ!! เอ่..แต่เป็นเพราะยังปรับสายตาไม่ได้มันเลยดู..มีหลายร่างเลย5555+ แต่รู้อะไรไหม ถ้าฉันเลือกได้..ฉันขอเลือกสายตาพร่ามัวแบบนี้ต่อไปตลอดชีวิต..

"เอ๊อะ..(⁠・⁠–⁠・)" <<<ซาน่า

"เอ๋?(⁠・⁠_⁠・⁠;⁠)" <<<อาโออิ

พอสายตาของฉันปรับได้เข้าที่เข้าทาง ความเงียบและความอ้างว้างในใจของฉัน มันก็เข้ามาเยือนอย่างรุนแรงราวกับสึนามิจะซัดถล่มทลายทั่วทั้งทวีปให้จมหายไปจนหมดสิ้น ม..ไม่จริง..ไม่จริงน่า..!!

"ว้าววว~ หน้าหล่อจริงๆ เลยนะคะเนี่ย หุๆ! คนหล่อๆแบบนี้มาอยู่ใจกลางป่าเขาได้ยังไงกันน้ออ!!"

"!!!!!"

ดวงตาสีฟ้าครามถึงกับสั่นระริก เมื่อสตรีในฝันถูกฝ่ามืออรหันต์ของพระเจ้าตบทิ้งไปอย่างไม่ใยดี และถูกแทนที่ด้วยสตรีผู้มีเรือนร่างผอมแห้งหนังติดกระดูกดูน่ารักตะมุตะมิพิลึกกึกกือเข้ามาแทน!!! แต่จะไม่ว่าเลย ถ้าซาน่าสแกนถูก แต่การสแกนผิดพลาดนี่มัน รับไม่ได้!!!!

"อ.."

"หืม??"

"อ๊ากกกกกกกกกกก!!!"

ฉันร้องออกมาอย่างสุดเสียงแบบสุดเหวี่ยง!! ตั้งแต่ฉันอายุ 22 ฉันก็ไม่เคยตกใจอะไรรุนแรงแบบนี้มาก่อน!! ไหน!! ไหน!! ใครบอกตื่นมาจะเจอคนสวยคนหล่อ!! ไม่จริง ไม่จริ๊งงงงง!!! ซ่อมเครื่องสแกนด่วนเลยซาน๊าาาาา!!!

กลับมาปัจจุบัน

"จ..จริงเหรอคะ เขาทำร้ายพี่เหรอ!!"

"ใช่ เฮ้ออ..เหมือนลูกแมวที่เลี้ยงไม่เชื่องเลยล่ะ ไม่รู้สิ เอมิ เขาจ้องหน้าพี่แล้วเขาก็กรี๊ดลั่นบ้าน หน้าพี่ก็ไม่มีอะไรติดนี่น่า(⁠-⁠_⁠-⁠;⁠)"

"เอ่อ..(⁠ꏿ⁠﹏⁠ꏿ⁠;⁠)"

เอมิโกะ หญิงสาวผู้มีเรือนผมสีน้ำตาลเข้มยาวถึงกลางหลังดัดเป็นลอนสลวย รับกับใบหน้าเรียวดูดี ดวงตากลมโตหวานน่ารัก นัยน์ตาสีเหลืองทองอำพันเปล่งประกายแวววาว ริมฝีปากบางอมชมพูหวาน ตัดกับผิวพรรณขาวนวล..

เธอเป็นลูกสาวของชาวไร่ชาวสวนยากจนทั่วไป อาศัยอยู่ในชนบทห่างจากตัวเมือง..และเป็นคนที่พบซาน่าคนแรกด้วย..

"ดูสิ ยาก็ไม่ยอมทาน พี่ก็ไม่รู้จะทำยังไงด้วย"

"ไม่เป็นไรค่ะ ให้หนูจัดการเองเถอะนะคะ^^"

"จะไหวเหรอเอมิโกะจัง?"

"^^"

เอมิพยักหน้าให้อาโออิ พลางส่งยิ้มให้พี่สาวไม่แท้ไป นั่นจึงทำให้อาโออิมั่นใจและวางใจได้ อย่างน้อยก็หวังว่าหญิงสาวผมสีเงินจะยอมทานยา..

ฉันสาบานเลยว่า จะไม่มีวันออกจากใต้ผ้าห่มที่กลายเป็นถ้ำให้ฉันหลบซ่อนตัว!! ในหัวของฉันตอนนี้พยายามจะรีเซ็ตทุกอย่างอยู่! ฉันไม่ได้รังเกียจคนที่ไม่ได้สวยนะ ฉันแค่ตกใจ ตกใจจริงๆ!!! คิดสภาพหนังตลกในหนังผีสิ!!

"คุณ..คุณคะ ออกมาก่อนได้ไหมคะ?"

นี่คงเป็นเสียงเอมิโกะสินะ ไม่รู้ล่ะ! จะอาโออิโออิชิ เอมิโกะที่ไหนก็ไม่เอา ไม่ออก!! เอาสาวมาอ้อนมาอ่อยก็ไม่อ๊อก!!

"เฮ้อออ..แล้วจะให้ฉันทำยังไง คุณถึงจะออกมาล่ะคะเนี่ย?"

ฉันก็ไม่อยากออกไปอยู่แล้ว!

ฟุบ..

เอ๊ะ..แต่ว่านะ..มีอะไรเย็นๆ ไม่สิ..รู้สึกมีอะไรกำลังเข้ามาสัมผัสที่ช่วงหลังของฉัน..

หมับ!!!

"!!!!/!!!??"

การกระทำไปก่อนความคิดจนได้ และแล้วความกลัวในใจฉันก็หายวับไป เครื่องสแกนก็ไม่ได้ถูกทำลายซะทีเดียว แต่ฉันคงจะไม่กล้าใช้กับโลกใหม่นี่อีกต่อไปแล้ว เข็ด!!

"อ..เอ่อ ขอโทษนะคะ แต่ฉันคิดว่าคุณน่าจะร้อนก็เลยจะเอา..ผ..ผ้าเช็ดตัวให้เท่านั้น!><"

ฉันกระพริบตาปริบๆ และค่อยๆหรี่ตาลงมองผ้าเช็ดตัวที่ถูกชุบน้ำหมาดๆที่เธอคนนี้ถือ..เอ่อ..ฉันให้อภัย10000% โลกนี่ก็ใช่ว่าจะโหดร้ายซะทีเดียวน่ะนะ¶~¶

"ดูสิ คุณเหงื่อแตกหมดแล้วนะ"

"ด..เดี๋ยว"

ซาน่าไม่ทันตั้งตัวเอมิโกะก็เข้ามาใช้ผ้าซับเหงื่อบนใบหน้าของตนซะแล้ว นั่นจึงทำให้เจ้าตัวจะต้องหลับตาหนีไปข้างนึง ใบหน้าก็แดงก่ำไปถึงใบหูกันเลยทีเดียว

"ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่น่า..ทำไมถึงหน้าแดงได้ขนาดนี้กันนะ"

เธอพึมพำเบาๆ แต่ฉันได้ยินเต็มๆ ถ้าจะให้ตอบก็เพราะเธอนั่นแหละ!! ผู้หญิงอะไรสวยก็สวย น่ารักอย่างกับนางฟ้านางสวรรค์!! สาวใสน่ารักอ่อนหวานแน่นอน ไม่ผิดพลาด..แต่ว่าตัวเล็กกว่าฉันซะด้วย อุ้มได้สบายเลยนะเนี่ย~ (ไม่ได้เล็กขนาดนั้นนะ!//เอมิโกะ)

กึก..

"คุณชื่ออะไรเหรอคะ?"

"เอ่อ..ซาน่า..ฉันชื่อซาน่าน่ะ"

ฉันแอบสั่นนะเนี่ย..ถึงจะอวดไปว่าพบเจอมาเยอะก็เถอะ แต่สาวตรงหน้าฉัน สมกับเป็นโลกใหม่จริงๆ นั่นแหละดีไม่ดี โลกที่ฉันอยู่อาจจะแข่งขันกันเรื่องความสวยความงามก็เป็นได้นะ!(คิดไกลไป1!!)

"ฉันชื่อเอมิโกะนะคะ^^"

"อ..อืม ขอบคุณนะที่ช่วยฉัน"

"คิก! ก็ต้องช่วยอยู่แล้วสิคะ แต่ดูๆ แล้ว คุณซาน่า..ไม่น่าจะใช่คนเอเชียนะคะเนี่ย"

หน้าฉันมันดูฝรั่งแถบยุโรปขนาดนั้นเลยเหรอ -_-

"อืมมม~"

"(⁠─⁠.⁠─⁠|⁠|)"

เหงื่อแตกพลั่กๆ ก็นะเอมิโกะเล่นจ้องฉันอย่างกับจะจ้องให้เห็นถึงยันตับไตไส้พุงอะไรทำนองนั้น แต่..เอ๊ะ..เอมิโกะ..อาโออิ..มันชื่อญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ!!? (พึ่งรู้เรอะ!!!//ไรท์)

"อ..เอมิโกะ ท..ที่นี่ที่ไหนเหรอ?"

"อ๊ะ! จริงด้วย! ฉันนี่แย่จริงที่ไม่ได้บอก"

"ไม่เป็นไร.."

ฉันลุ้นอย่างใจจดใจจ่อขอให้ไม่ใช่อย่างที่คิด ขอให้ไม่ใช่แถบเอเชีย! ก็ภาษาน่ะสิ!! แต่ว่าการที่คุยกันรู้เรื่องแบบนี้ ก็ไม่น่าจะเป็นภาษาแปลกใหม่อะไร ฉันคงผ่านพ้นการเรียนมาแล้วบ้าง..เพราะไม่งั้นก็คงจะคุยกันไม่รู้เรื่องหรอก--

"นี่คือประเทศญี่ปุ่น และที่นี่ก็เป็นหมู่บ้านเล็กๆ ที่มีชื่อว่า อิจิกะ ตั้งอยู่ห่างจากตัวเมืองน่ะค่ะ!^^"

เพล้ง!!!

ญี่ปุ่น..ญี่ปุ่นเหรอ!! ภาษาที่ฉันเรียนลงทุนมาเกือบครึ่งชีวิตคือ ฝรั่งเศส อิตาลี อังกฤษ เยอรมัน โห้ๆ!! อีกแถบของฝากฝั่งโลกทั้งนั้น!! แต่เดี๋ยวนะถ้านี่ญี่ปุ่นแล้วภาษาญี่ปุ่น ฉันคุยรู้เรื่องได้ยังไงก่อน!!!

"ทำไมเหรอคะ?"

"ป..เปล่าๆ! แล้ว..เอ่อ"

"อ๋อ! ลืมไปเลยค่ะ นี่คือกระเป๋าของคุณใช่ไหมคะ?"

ฉันนั่งเอ๋อไปชั่วขณะ เมื่อแม่นางร่างน้อยอันแสนบอบบางอย่างเอมิโกะ ลากกระเป๋าเดินทางสีดำใบยักษ์มาให้ฉัน โอ้โห..ถ้ากระเป๋านั่นคือของฉันและเล่นใหญ่ขนาดนี้นะ ถ้าไม่ติดพาสปอร์ตมาให้ฉันด้วยคงได้มีมวยอะเอาตามตรง!!

"ค..คงใช่ ขอบคุณนะ"

"ค่ะ!^^ ฉันเห็นมันวางอยู่ข้างคุณพร้อมกับโน๊ตนี่ด้วยน่ะค่ะ"

เอมิโกะยื่นกระดาษโน๊ตใบเล็กน่ารักสีชมพูหวานแหววให้ ฉันเกลียดสีชมพู!!! ช่างเถอะ! ไหน!!

...' หิ้วไปด้วยนะ อิอิ จากใจกระเป๋าเดินทาง^^ '...

"(⁠ノ⁠｀0´⁠)⁠ノF***k!!!!"

"0-0!!??"

ฉันจะขยี้ไอ้กระดาษเฮงซวยนี่ต่อหน้าสาวน้อยที่อุตส่าห์เก็บมาให้ก็ดูไม่ดีไม่ควรอีก!! กะจะเขียนประมาณว่ากระเป๋าอย่างฉันก็มีหัวใจรึไง! บัดซบ!!! รอก่อนเถอะแกจะไม่เหลือแม้แต่ผุยผง!!

"ถ้างั้นก็มาทานยาเถอะค่ะ"

เอมิโกะรีบคว้าขวดยามาในทันที เพราะกลัวว่าซาน่าจะปฎิเสธตนเพราะเรื่องยา แต่ทว่า..

"เอมิโกะจัง~ ป้อนหน่อยสิ พอดีแขนฉัน..จู่ๆ มันก็อ่อนแรงกระทันหัน อ..โอ้ยย¶∆¶"

ดวงตาสีฟ้าครามของซาน่ากำลังคลอไปด้วยน้ำตาแห่งการขอร้องอ้อนวอนนิดๆ แถมยังส่งประกายความน่าสงสารโจมตีเอมิโกะไม่ยั้งแต่ถึงอย่างนั้นก็..

"ค่ะ^^ ได้สิคะ อ้าปากนะคะ~"

"อ้ามมม~"

นี่แหละชีวิตใหม่อันแสนสุขสันต์ แม้ว่ายาที่เธอป้อนจะขมแค่ไหนฉันก็ไม่สนใจหรอกน่าาา ฮ่ะๆ!! และจะไม่มีวันหลุดออกไปจากปากฉัน---!

"เอมิจางงง สุดหล่อทานยาหรือยังจ๊ะ!!"

พรวดดดดด!!!!

"พี่อาโออิ0-0?!!"

"อุ๊ยต๊ายตาย!!"

"༎ຶ⁠‿⁠༎ຶ..."

หมด..หมดกันบรรยากาศ..ยาเกือบเข้า..ปากสุดท้ายก็ถูกอัญเชิญออกไปอย่างไม่ได้เต็มใจ จะเปิดมาทำไมแม่คุณ!! ตกกะใจหม๊ด!!! ฮืออออออ!!!

...___________________________________________...

# หากผิดพลาดตรงไหนไรท์ต้องขออภัยด้วยนะคะ!!

# ไม่รู้จะสงสารใครดีเลยค่ะ!555+ แต่สำหรับซาน่าที่เคยอยู่ในแวดวงชั้นสูง ติดนิสัยความเอาแต่ใจก็แอบจะชอบเลือกสักเล็กน้อยยย ตามสไตล์เลยค่า!!555+

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***