ฟุบ
"หืม?"
"ท่านโฮคาเงะเธอฟื้นแล้วครับ"
"อืมฉันเห็นแล้ว เธอชื่ออะไรหรอเด็กน้อย ฉันชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน จะเรียกปู่ก็ได้นะ"
".....ฮิคาริ"
ฮิคาริมองไปรอบๆสถานที่แปลกตาที่ตัวเองตื่นขึ้นมามีนินจา5-6คนในห้องนี้ และคนที่บอกให้เรียกปู่ด้วยตัวเองชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน
'รินที่นี่อยู่ส่วนไหนของโคโนฮะ'
[ห้องทำการโฮคาเงะค่ะ]
'โฮคาเงะ...!! ผู้นำหมู่บ้านนินจาแห่งไฟ'
[ค่ะ มาสเตอร์คนที่ชื่อซารุโทบิ ฮิรุเซน คือโฮคาเงะรุ่นที่3
'รุ่นที่3..หนึ่งในแคว้นใหญ่อย่างฮิโรคุนิไม่คิดว่าผู้นำจะผลัดเปลี่ยนรุ่นแค่รุ่นที่3 ทั้งที่มีประวัติยาวนาน'
[มาสเตอร์คะ ความจริงแล้ว มีอีกคน คนที่เป็นโฮคาเงะรุ่นที่4 นามิคาเสะ มินาโตะ แต่เสียชีวิตลงเมื่อ11ปีก่อน]
'หืม..? ปีเดียวกันกับที่ท่านพ่อเล่าให้ฟังเลยนะ 9หางคงถูกผนึกไปแล้ว อยากเจอจังนะ'
[ไม่ได้นะคะมาสเตอร์ ปีศาจจิ้งจอก9หางเป็นสิ่งมีชีวิตที่ดุร้ายมันอันตรายเกินไป]
'อย่าห่วงเลย ฉันก็แค่อยากเห็นเฉยๆว่าจะเหมือนฮะสึเนะรึเปล่า'
[.... ค่ะ]
"ตานั้นมัน เนตรวงแหวน"
"ทุกคนออกไปก่อน ฉันจะคุยกับเด็กคนนี้เอง"
"แต่ว่า..เข้าใจแล้วครับ"
ฉันมองพวกเขาที่ทะยอยเดินออกไปจากห้องจนตอนนี้เหลือแค่ปู่ฮิรุเซน ฮะสึเนะ และฉัน (คาคูรินด้วย)
"คาคาชิ"
ฟุบ
"ครับ"
|คาคาชิ พาทย์|
ฉันที่นั่งอ่านหนังสือยอดฮิตอย่างอะจึ่ยสวรรค์รำไรที่เคยอ่านอยู่เป็นประจำอย่างเพลิดเพลินอยู่นั้นก็ถูกขัดจากเสียงท่านโฮคาเงะเรียก
"ครับ"
ฉันปรากฏตัวต่อหน้าท่านโฮคาเงะ และก็เด็กผู้หญิงที่ไม่เคยเห็น สภาพโชกเลือดไปทั้งตัวดูท่าจะเจ็บหนักหน้าดู แต่เด็กคนนั้นก็ยังยืนได้อย่างสบายเหมือนไม่เจ็บอะไรเลย 'แปลก' นั้นคือคำนิยายที่จะสรรหาได้ในตอนนั้น
"เรียกอิทาจิกับฟุงาคุมาให้ที"
"ครับ"
ตอนแรกก็สงสัยอยู่แต่พอมองเด็กคนนี้ก็พอเข้าใจได้ ผิวสีขาวเผือก เนตรวงแหวน ผมยาวสีดำ เอกลักษณ์ชัดเจนขนาดนั้น มีแต่คนจากตระกูลอุจิวะเท่านั้นแต่แปลกที่ฉันไม่เคยเห็นคนนอกหมู่บ้านรึไง
[จบ พาทย์ คาคาชิ]
ฉันที่นั่งรออยู่กับฮะสึเนะเล่นหางนุ่นๆฆ่าเวลาไม่นานก็มีบุคคลสองคนเข้ามาในห้องหนึ่งในนั้นคือคนที่ฉันรู้จักดี
"ท่านโฮคาเงะมีอะไรรึเปล่าครับ"
"อืม เด็กคนนั้นน่ะฉันอยากจะให้พวกเธอดูแลให้หน่อยได้รึเปล่า"
ทันทีที่พวกเขามองมาทางฉันทั้งคู่ก็เบิกตากว้าง
"ท่านอา"
ฉันเรียกหนึ่งในนั้นเบาๆอย่างเคย
"ฮิคาริ ทำไมถึง เกิดอะไรขึ้น"
ฟุงาคุรีบเดินไปหาฮิคาริทันที่ที่เห็น สภาพของหลานสาวตัวน้อย ร่างกายเปลื้อนเลือด เสื้อผ้าฉีดขาด ดวงตาสีแดงของเนตรวงแหวนแววตาขุ่นมัวต่างจากปกติที่เป็นสีขาวมีประกายชีวิตชีวาในตัวเอง
"ท่านอาหนูตัวเปลื้อนอยู่"
ฉันที่กำลังถูกอาฟุงาคุอุ้มอยู่ก็ทักบอกไปแบบนั้นกลัวว่าตัวของอาจะเปลื้อนไปด้วยถึงเลือดบนตัวบางส่วนจะเริ่มแห้งแล้วก็ตาม
"ไม่เป็นไรได้อาบน้ำเดี๋ยวก็สะอาดแล้ว"
"อืม.."
ฉันพยักหน้าปล่อยให้ถูกอุ้มไปทั้งอย่างนั้น
"พ่อครับ"
ฉันหันไปมองเจ้าของเสียง ชายที่คล้ายๆอาฟุงาคุ ในชุดหน่วยลับ
"อิทาจิ เด็กคนนี้ชื่อฮิคาริ ต่อไปจะเป็นน้องสาวของลูกฝากดูแลเธอหน่อยนะ"
"น้องสาว....! ครับ "
ฉันถูกส่งต่อให้คนที่มาเป็นพี่ชายของฉันอุ้มตามบทสนทนาของพวกเขา ฮะสึเนะที่เห็นว่าเป็นฟุงาคุก็โล่งใจปล่อยฮิคาริให้พวกฟุงาคุนอนอยู่นิ่งๆอย่างสงบสเงี่ยมค่อยเฝ้ามองฮิคารอยู่ห่างๆ
"สวัสดีฮิคาริฉันอิทาจิหลังจากนี้จะเป็นพี่ชายของเธอยินดีที่ได้รู้จักนะ"
"ค่ะ พี่อิทาจิ"
"เเล้วนี้มันเกิดอะไรขึ้นครับท่านโฮคาเงะ"
"ฉันเองก็ยังไม่รู้ ฉันเจอเด็กคนนี้เมื่อกี้นี้เองสภาพหน้าเป็นห่วงแต่ก็เข้าใกล้ไม่ได้เพราะอสูรตนนั้น"
"ฮะสึเนะยาฉะ!!"
"รู้จักสินะ"
"ครับเธอเป็นหลานสาวของผมเองอาศัยนอกหมู่บ้านใกล้เขตชายแดน"
"งั้นหรอ กันไว้ก่อนฉันจะให้ฮิบิกิตรวจสอบความทรงจำเด็กคนนี้คงไม่ว่ากันนะ"
ฟุงาคุหันไปมองฮิคาริที่อิทาจิอุ้มอยู่ เธอพยักหน้าให้เบาๆ
"ครับ"
"ฮิบิกิ"
"ผมรออยู่เลยครับ"
'แผลนั้น'
[มาสเตอร์ เขาเป็นหน่วยข่าวกรองเป็นเรื่องธรรมดาที่จะถูกทรมานเค้นเอาข้อมูลจากแคว้น]
'อืม คงเจ็บน่าดู'
อิทาจิวางฮิคาริลงกับพื้นอย่างเบามือหลังจากที่ฮิบิกิเข้ามาในห้อง
"ท่านอา นี่ของท่านอาที่ท่านพ่อฝากไว้"
ฉันเดินเข้าไปใกล้ฮาแล้วยืนคัมภีร์ที่บันทึกตัวอกษรายมือของท่านพ่อที่เขียนบางอย่างเอาไว้ข้างใน แทนจดหมาย อาฟุงาคุยื่นมือรับเอาไว้
"คัมภีร์ แล้วฟุงาชิล่ะ"
ฟุงาคุที่เผลถามถึงพี่ชายตัวเองจากหลานสาวจนลืมไต่ตรองเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น บรรยากาศภายในห้องอึดอัดขึ้นทันทีตามความเงียบของเด็กสาวตัวน้อยหนึ่งเดียวในห้อง
"...."
ฉันที่ได้ยินชื่อของพ่อออกมาจากปากอาฟุงาคุก็ชะงักทันที และมองไปที่สองมือตัวเองที่ยังหลงเหลือคราบเลือดติดอยู่ ความทรงจำเหตุการณ์ในตอนนั้นก็ฉายซ้ำอีกครั้ง
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments