คำเตือน: มีเนื้อหารุนแรง มีคำหยาบคาย
......................
หญิงสาวนั้นที่ถูกขังไว้เพียงในห้องหนึ่งนั้น เธอที่พยายามหาวิธีหาทางหนีออกไปจากที่นี่นั้นมันไม่ง่สน ทำให้เธอนั้นที่ต้องคิดนานเอาเรื่อง แต่เธอนั้น ตัดสิ้นใจ..เธอนั้นได้เพียง"แอบ"
" คงดีที่สุดแล้วล่ะ"
เวลานั้นได้ ล่วงเลยผ่านไป ทำให้ภายในห้องดูเงียบสงบลง และเสียงฝีเท้านั้นก็ได้ใกล้ขึ้น
...ตึกๆ ๆ...
แอ๊ด..ปึง
และเขาที่เข้ามาในห้องนั้นมองหาทั่วห้อง เขามองหาตัวเรา
........
อยู่เขา..มองมาที่ตู้นั้นที่ฉันอยู่..
เวรแล้วเขาเดินมาที่ตู้นี่ จบแน่
"อึก"
" เธอคิดหรอว่าจะแอบได้หรอ.."เสียงที่ทุ้มนั้นและความน่ากลัวของจ้องมองมาในตู้
".."
"จะออกมาดีหรือจะให้ใช้กำลัง...ถ้ากูนับถึงสามมึงยังไม่ออก มึงเจอหนัก"
"[ทำไงดี ทำไงดี จะทำไงดีโดนจับได้แล้ว]" หญิงสาวที่คิดในหัวของเธอนั้น เธอที่จะหาทางหนีไปจากชายหนุ่มนั้นให้ได้ไม่จะยังไง
"หนึ่ง"
เธอนั้นที่คิดไปคิดมากจนตั้งสติไม่ทั้นชายหนุ่มนั้นได้นับเลข"หนึ่งไปถึงจะสามแล้ว"
"สาม"
...หมับ!...
"!!"
"เสียเวลาชิบ"
"เจ็บน่ะ"ชายหนุุ่มนั้นบีบข้อมือของเธอจนเป็นรอยนิ้วของเขา
...source of ideas[แพรว]...
เขาจับข้อมือฉันออกจากตู้ ไปและลากฉันและเหวียงไปที่เตียงอย่าง ไปแบบ ไม่ปรานีเลยสักนิด
"จะทำบ้าอะไรน่ะ!"
"มึงอย่ามาขึ้นเสียงใส่กู " หลังบทสนทนาเขาก็อุ้มคนตัวเล็กกว่าเขาไป
.
.
...ห้องโทนสีมืดมน...
เขา อุ้มคนตัวเล็กพาดบ่าเขา ไปอย่างง่ายและเข้าในห้องหนึ่งที่มีสีมืดมนและไม่ใช่ห้องใครเลยนอกจาก"วิน" เขาอุ้มคนที่ตัวเล็กในเขตนั้นไปและทำการล็อคประตู
"อย่าดิ้นดิว่ะ"
เขานั้นโว้ยวายรำคาญเธอนั้นเอาแต่ดิ้นไปมาจนทำให้เขาหัวเสีย
"ปล่อยดิ"
เธอนั้นไม่ยอมแพ้และโว้ยวายใส่เขาไปและทำงการดิ้นอยู่บนบ่าเขาเหมือนเดิม
"มึงตกมากูไม่รู้ด้วยล่ะ"
"ก็ปล่อยดิ"
" อย่าดิ้น! "
น้ำเสียงเขานั้นตะคอกไปเลยทันที่ไป
สาวน้อยนั้นหยุดชะงัก เธอนั้นกลัวคนมาตะคอกใส่เธอทำให้หยุดชะงักไปทันที่
ในห้องสีมืดนั้นที่คุ้นเคยเป็นห้องที่เธอเคยหนีมันและนั้นก็ทำให้เธอรู้ได้ทันที่ว่าห้องนี้ของใคร
......................
......................
......................
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments