เปิดสกิลแม่ศรีเรือน

มาเถอะครับ ไหนๆผู้ชวนมาบ้านเพราะอยากทานข้าวฝีมือผมสักที จะให้พลาดได้ยังไงกัน นายต้นน้ำจะเปิดสกิลแม่ศรีเรือนให้ดูเอง

"พี่เซย์อยากทานอ่ะไรครับ"ผมถามพร้อมกับบิดข้อมือไปพรางๆ

"ไข่ดาว"แฟนหนุ่มตอบมาห้วนๆ

ไข่ดาว??? ผมแบกสังขารมาถึงที่นี่เพื่อทำไข่ดาวหรอ

"พี่ว่ายังไงนะ ไข่ดาว พี่ปลุกผมตั้งแต่เช้าเพื่อให้ผมมาทำไข่ดาว?"ผมถามย้ำไปอีกรอบ

"ใช่ครับ ไข่ดาว"เค้าตอบมาห้วนๆแบบเดิม

ผมหัวเสียมากปลุกผมให้มาทำไข่ดาว ไอ้เสือบ้า นี่ถ้าไม่ติดว่าเป็นแฟนจะสับทิ้งแล้วนะ

"พี่แน่ใจมั้ยครับว่าจะทานแค่ไข่ดาว"ผมกดเสียงต่ำพร้มกับมองจิกพี่เซย์ไปทีหนึ่ง

"ไส้กรอกทอดด้วยก็ได้ครับ"

อยากจะสับ สับๆๆๆๆๆๆๆ ให้ละเอียดไปเลย แหมน่าหมั่นไส้นักนะพ่อคุณ อยากชวนผมเข้าบ้านก็บอกดีๆสิ

15นาทีต่อมา

ผมวางจานไข่ดาวไส้กรอกลงบนโต๊ะที่มีพี่เซย์นั่งรออยู่

"ทานมั้ย"เค้าถามผม ผมได้แต่นิ่งเงียบ ตอนนี้ผมนั่งลงข้างๆร่างหนา กอดออกแล้วชักสีหน้าไม่พอใจให้เค้ารู้ว่าผมงอน

"หน้าบูดเชียว คนเก่ง"เค้าพูดเหมือนไม่ทีอ่ะไรเกิดขึ้นเลย ชิ น่าโมโหจริงๆ พี่เซย์เอามือยีหัวผมเบาๆก่อนที่จะทานเข้าจานนั้นจนหมด

ไปๆมาๆก็น่าชื่นใจเหมือนกันนะเนี่ย

2วันถัดมา

ถึงวันที่พี่เซย์ต้องขึ้นเครื่องไปเรียนต่อแล้ว ผมใจหาจริงยวาบที่คนรักต้องห่างไกลจากอ้อมอก ทั้งๆที่เคยกอดเคยหอมกันทุกวัน อีกตั้ง4ปีแหนะ ผมจะขาดใจตายซะก่อนมั้ย

"พี่เซย์ครับ พี่จะไปแล้วจริงๆหรอครับ"น้ำตาผมคลอเบ้าแต่ก็ต้องเก็บอาการเอาไว้

"ครับ พี่ต้องไปจริงๆ"

ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนที่น้ำตาจะหยดไหลลงมาตามกรอบหน้า พี่เซย์เห็นน้ำตาของผมก็ยืนมือขึ้นมาเช็ดให้

"ไม่ร้อนนะคนเก่ง ไม่ร้องๆ"

"อย่าปลอบสิครับ"ผมสะอื้นหนักกว่าเดิม น้ำตาไหลไม่หยุดเลยทีนี้ หลังจากนั้นพี่เซย์ก็ต้องไปแล้วจริงๆ ผมยังทำใจไม่เคยได้เลย จำได้แค่ว่ายืนร้องอยู่ตรงนั้นหลายนาที เกือบๆชั่วโมงเลยด้วยซ้ำแหละ ตาผมบวมเป่ง ทั้งหน้าเต็มไปด้วยคราบน้ำตา

และผมกลัวว่าสิ่งที่ผมคิด การที่พี่เซย์หมดรักผม มันจะเป็นเรื่องจริง นั่นคือสิ่งที่ทำให้ผมคิดหนักกว่าเดิมไปอีก ในหัวก็คิดว่าจะชิงบอกเลิกก่อนดีไหม อีก4ปีข้างหน้าผมคงจะลืมได้พอดี แต่อีกใจนึงก็รักมาก รักยิ่งกว่าสิ่งไหนๆในโลกเลย ทำใจยากมากเลยครับทีนี้ ต้นเอาไงดีนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

แฟนคนปัจจุบันของต้นน้ำ

บทต่อไป

วันเกิดผมปีนี้

