ปะป๋าสอนปุ๊กปิ๊ก! "บนเตียง"

ป

ะ

ป๋

า

ส

อ

น

ปุ๊

ก

ปิ๊

ก

บ

น

เ

ตี

ย

ง

(🙈🙊)

[🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈🙈]

: 06:00

แสดงแดดสลัวยามเช้าสาดส่องผ่านผ้า ม่านผืนโตกระทบลงกับใบหน้าสวยที่นอนหลับอย่างสะบายใจแต่ก็ต้องมุ่ยหน้าเมื่อรู้สึกถึงความอบอุ่นจากแสดงแดดอุ่นเบาๆ

"อื้อ"

ร่างบางที่เปลือยเปล่าขยับเข้าหาอกแกร่งด้วยความเคยชินก่อนจะคลอเคลียไปมาอย่างออดอ้อน

"😊"

ร่างสูงมองมายังใบหน้าสวยอย่างหลงไหลก่อนจะเผลอยิ้มกับใบหน้าสวยที่แสนจะน่ารักเวลาที่ปากอูมๆงุ้ยย่นจนแทบติดจมูก

"😪 งืมม"

"ตื่นได้แล้วค่ะ"😘

คนตัวสูงว่าพรางหอมฟอดใหญ่ที่แก้มนิ่มแสนหอมที่ไม่ต้องปรุงแต่งด้วยน้ำหอมหรือครีมอะไรแต่มันคือกลิ่นกายที่หอมอยู่แล้วของคนที่ตัวเล็กที่เค้าหลงไหลมาตลอด

ใบหน้าสวยแม้ยามหลับก็ยังคงความสวยไว้อยู่ดี และแฝงไปด้วยความน่ารักน่าเอ็นดู ตั้งแต่วันแรกที่ได้เห็น เค้าก็รู้สึก

เอ็นดู และ หลงรัก เด็กคนนี้ไปสะแล้ว😊ใครเห็นเป็นต้องเอ็นดู ในความน่ารักของคนตัวเล็กที่ถึงอายุจะวัยรุ่นแต่นิสัยอย่างกับ หนูปุ๊กปิ๊ก 2ขวบ6เดือน อย่างไงอย่างงั้น.......เอาจริงๆ

เค้าหวงคนตัวเล็กมากและหวงมากเกินไปจนคนตัวเล็กมีแต่จิงเป็นเพื่อนเพียงคนเดียของคนตัวเล็กแต่ก็ติดที่พี่ชายจิงที่ชอบวอแวคนตัวเล็ก

"ของเค้า"

"อื้อ...หนูง่วงง...อ๊ะ."

ร่างบางว่าพรางผลิกตัวหนี ก่อนที่น้ำตาจะคลอออกมาด้วยความเจ็บราวกับร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยงๆจากบางสิ่งที่เสียบคาอยู่ที่ช่องทรักของตัวเอง

"หนู..อึก..ป๋าเอาออกไม่ได้"

ร่างสูงพยายามสะกัดกลั้นอารมณ์ที่ประทุอย่างบ้าคลั่งจากแรงขมิบเกร็งตอดรัดนิ้วเรียวของตนจากช่องทางรักของคนตัวเล็ก จนแทบแตก

"ฮึก..ฮื่อ..หนูเจ็บบบ"

น้ำตาไหลพรากออกมาจากดวงตากลมโตจนน่าสงสารใบหน้าแดงกล่ำความเหนอะหนจากบางสิ่งบางอย่างที่ไหลทะลักออกมาจากช่องทางรักของคนตัวเล็กไหลออกมาอาบขาสวยก่อนจะไหลเปอะเปื้อนไปทั่วผ้าปูสีขาวกลิ่นคาวเลือดที่เดาไม่ยากว่ามาจากอะไรฟรุ้งไปทั่วห้องอบอวนไปด้วยกลิ่นคาวพร้อมเสียงสะอื้นของคนตัวเล็ก

ไม่บอกก็รู้ว่าเค้าคือ คนแรก ของฉันนตัวเล็ก

"หนูอย่ารัดนิ้วป๋าแน่นสิค่ะ"

"ฮึก.."

"ป๋าขอโทษนะคะ"

"เพราะป๋าเอาแต่ใจตัวเอง"😥

เสียงเรียบกล่าวออกไปอย่างอ่อนโยน หัวใจดวงโตถูกบีบรัดจนปวดหนึบตั้งแต่เด็กจนโตเค้าเฝ้าถนุถนอมของเค้ามาโดยตลอดยุงไม่ให้กัดแมลงไม่ให้ตอมแผลไม่ให้มีแต่ตอนนี้เค้ากลับเป็นคนทำให้คนตัวเล็กเลือดออก และ ร้องไห็เจ็บปวด

"จูบ..จูบหนู..ฮึก"

เสียงใสกล่าวออกมาอย่างสั่นๆ ขากการสะอื้นก่อนจะขอให้คนตรงหน้าจูบตนเองเพราะจูบของคุณป๋าทำให้ปุ๊กปิ๊กผ่อนคลาย

"อืมม"

"อื้อออ"

ไม่รอช้าคนตัวสูงรวบร่างบางมานั่งบนตักก่อนจะพรมจูบย้ำที่กลีบปากอวบอิ่มนิ่ม มือเรียวถูกยกมาโอบกอดคอคาตัวสูงให้แนบชิดกันมากขึ้นก่อนที่ปากอิ่มจะเผญอออก อย่างเชิญชวนลิ้นร้อนสอดแทรกเข้าไปทันทีก่อนที่จะเกี่ยวตวัดอย่างดุดันกับลิ้นเล็ก

จ๊วบบบๆ อื้อ อืมมมมมม

ร่างบางอ่อนระทวยไปในแขนแกร่งข้างหนึ่งที่ประคองก้นกลมไว้ความเคลิบเคลิ้มกำลังหลอมละลายคนตัวเล็กให้อ่อนปวกเปียก จนคลายความเกร็งลงได้

"อื้อ..อ๊ะ...ฮึก.."

ร่างบางสะดุ้งตัวโยงจากความโหว่งที่ช่องทางรักแต่ทว่าก้มไปดูกลับเห็นนิ้วเรียวยาวที่ถอนออกมาพร้อมเลือดสีแดงกล่ำที่ยืดออกมาตาม

"ชู่ว..ป๋าขอโทษ"

คนเป็นป๋าพูดออกมาอย่างรู้สึกผิด หัวใจของเค้าปวดไปหมดที่เห็นคนรักเจ็บแบบนี้

"ฮึก..หนูไมเ่จ็บบ"

"คุณป๋าแค่จะลงโทษหนู..ฮึก..นิค่ะ"😂

ปากอิ่มเปล่งออกมาอย่างสั่นเครือ ก่อนจะพูดเอาใจร่างสูงที่ก้มน่านิ่งยอมรับผิด

"....ป๋าอาบน้ำให้นะคะ....."

ร่างสูงกล่าวตัดบทคนตัวเล็กทันที ก่อนจะอุ้มร่างบางเข้ามายังห้องน้ำและวางคนตัวเล็กลงบนอ่างอาบน้ำเบาๆ

"คุณป๋า.."

"ถ้าเจ็บหยิกป๋านะคะ"

มือหนาเอื้อมไปถูไถทำควาทสะอาดคลาบเลือดที่เรียวขาสวยด้านในอย่างช้าๆก่อนจะแหย่นิ้วเรียวเข้าไปควานล้างในช่องทางรักของคนตัวเล็ก

"อื้อ...อ๊ะ..😢" มือเรียวบีบไหล่กว้างแน่น ก่อนจะผวาตัวพุ่งซบไปที่อกแกร่งทั้งน้ำตา

"เสร็จแล้วค่ะ"

มือหนาเอื้อมหยิบผ้าเช็ดตัวก่อนจะเช็ดตัวให้คนตัวเล็กก่อนที่จะเดินออกไปหยิบเสื้อผ้ามาให้ร่างบางที่นั่งเบะปากอยู่

"หนู..."

คนตัวเล็กพยายามจะบอกกับร่างสูงว่าตนไม่เป็นอะไรแต่...

"เดี๋ยวป๋าพาไปนอนห้องหนูนะคะ"

ร่างสูงก็ตัดบทออกมาอนอย่างดื้อพร้อมอุ้มร่างบางไปนอนที่ห้องของตัวเองจริงๆ

"คุณป๋าอยู่.."

เสียงเล็กกล่าวออกมาอย่างงอแง มือเล็กจับข้อมือแกร่งไว้แน่นราวกลับกลัวคนตรงหน้าจะหายไป

"ป๋าจะเรียกแม่นมมาป้อนข้าวป้อนยา"

"แล้วป๋าจะลาหยุดให้นะคะ:)" ร่างสูงพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆก่อนจะเดินออกจากห้องร่างบางไปทันทีไม่ฟังแม้แต่เสียงของคนตัวเล็กที่ร้องออกมา

"คุณป๋า..อย่าทิ้งหนู..😢"

น้ำตาใสไหลออกมาจทกดวงตาสวยช้าๆ ก่อนที่คนตัวเล็กจะจับหัวใจตัวเองที่ปวดหนึบไว้แน่น

"คุณหนู!!!!"

"ร้องไห้ทำไมคะ"

ผู้สูงวัยว่าก่อนจะรีบเดินมาหาคนตัวเล็กทันที ก่อนที่ร่างบางจะลุกพรวดโอบกอดแม่นมพร้อมน้ำตา

"คุณ..ป๋...า...ทิ้ง....หนู"

😭😭คนตัวเล็กสะอื้นตัวโยงปานจะขาดใจ จนคนที่เลี้ยงดูมานานอย่างแม่นมเจียนเจ็บไปด้วย

"โถ่ว คุณหนูของนม"

"คุณป๋าของคุณหนูแค่ต้องรีบเคลียร์งาน"

"แล้วมาดูแลหนูไงค่ะ..คนเก่ง"

มือใหญ่ยกขึ้นมาสางกลุ่มผมนิ่มอย่างปลอบโยนเพราะร่างสูงสั่งให้ตนดูแลก็จริงแค่แค่แปปเดียวเพราะร่างสูงกำลังเร่งเคลียร์งาน

"จริงหรอ...ครับ😢"

"จริงสิค่ะ"

"มาทานข้าวกีนดีกว่าเนาะ"

"ข้าวต้มกุ้งของโปรดคุณหนูเลย"

"..อยาก.ให้คุณป๋า..ป้อน..."

"ให้แม่นมป้อนก่อนนะคะ"

"ถ้าคุณหนูหายแม่นมจะทำมะม่วงให้กิน"

พูดพร้อมเป่าข้าวต้มร้อนให้เย็นลง ก่อนจะต่อที่ปากอิ่มที่เม้นเข้าหากันอย่างครุ่นคิด

"ก็ได้ครับ"

สุดท้ายปากอิ่มก็อ้าออกรับข้าวจากมือของคุณนมอย่างว่าง่าย

"😊เก่งมาค่ะ"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

"ไม่กิน!!!..หนูไม่กิน..ฮึก.."

เสียงกรีดร้องโวยวายดังลั่นไปทั่วบ้าน เมื่อเด็กน้อยไม่ยอมกินยาสักนิด

"แค่กลึบเดียวค่ะ"

"ไม่..ฮึก..หนูไม่กินยา"

"มัน..ไม่อร่อย...เลย..ฮื่อ.."

"โถ่วคุณหนู.."

แกร็ก

"คุณป๋าาา!!!"

เสียงเล็กร้องเรียกชื่อบุคคลใหม่ทันทีที่เปิดประตูเข้ามา

"เกิดอะไรขึ้น..."

เสียงเรียบกล่าวออกมาอย่าวเยือกเย็น จนคน2คนไม่กล้าปริปากพูดออกมา

"........"

"......."

"เกิดอะไรขึ้นครับแม่นม"

"เอ่อ.."

ผู้สูงวัยได้แต่พูดเปล่งเสียงออกมาอย่างไม่อยากพูดเพราะร่างบางอาจจะโดนดุอีก ซึ่งตนไม่อยากให้คุณหนูของตนร้องไห้

"หนู..ไม่อยาก..กินยา"

เสียงเล็กกล่าวรับผิดเองแต่โดยดี ก่อนจะลุกขึ้นมานั่งหย่อนขาก้มน่ารับผิด

"แม่นมครับ"

"คะ?"

"ไปหยิบไม้มาทีครับ"

"คุณ...ป๋า.."😨

เสียงเล็กกล่าวออกไปอย่างสั่นเครือ ปกติคุณป๋าต้องปลอบและออกไปซื้อยาน้ำมาให้ และส่วนมากก็จะแค่ดุ ไม่ใช่ตี..

"นมว่า.."

ผู้สูงวัยพยายามพูดห้ามเพราะตนทนไม่ได้ที่เห็นคนตัวเล็กเจ็บปวด

"ผมสั่ง" ร่างสูงกล่าวออกมาอย่างจิงจัง

"ค่ะๆ"

แม่นมก้มน่ารับคำสั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้เพราะยังไงก็มีสักเป็นลูกจ้างก่อนที่จะเดินเลี่ยงออกไปหยิบไม้ที่ห้องร่างสูง

ทั้งห้องปกคลุมไปด้วยความเงียบมีแต่เสียงสะอื้นเบาๆของคนตัวเล็กที่หลังสั่นเครือไปหมด

"นี่ค่ะ"

ไม้เรียวยาวถูกยื่นให้คนตัวสูงอย่างจำใจ

"แม่นมไปทำงานต่อเถอะครับ"

"อย่าตี..คุณหนูเลยนะคะ"😢

"....."

"ออกไปก่อนเถอะครับ"

"ค่ะ"

ผู้สูงวัยจนปัญญาจะหาทางช่วยเพราะร่างสูงคำไหนคำนั้น

"ทำไมไม่ยอมกินยา..."

"จะตีผมก็ตี..เถอะครับ"

สรรพนามที่เปลี่ยนไปของคนตัวเล็ก เหมือนเข็มที่แทงไปที่หัวใจดวงโตจนเจ็บแปล๊บแต่ตอนนี้หัวใจดวงน้อยๆก็น้อยใจคนตัวสูงมากสะจนไม่อยากพูดอะไรแล้วตนก็แค่เด็กที่ร่างสูงรับมา เลี้ยง

ร่างสูงกำไม้เรียวในมือไว้แน่นอย่างต้องการจะใจเย็น

ร่างบางยืนเต็มความสูงก่อนจะหันหลังให้กับคนใจร้ายตัวสูง พร้อมถอดกางเกงลง เพื่อที่จะได้ตีได้ถนัด

"อย่ามาท้าทายป๋านะ"

"ผมไม่เคยท้าทา....อึก.."

เสียงเล็กเปบ่งออกมา ยังไม่ทันจบประโยก ไม้เรียวก็ฟาดเข้าที่ก้มกลมเต็มแรง

ผั๊วววว

"😢" คนตัวเล็กยังคงกอดอกแน่น ก่อนจะพยายามหักห้ามน้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาโตออกมาก้นกลมเห็นรอยแดงจากไม้อย่างชัดเจน

ผวั๊ววว

"สำหรับที่กล้าท้าทายป๋า"

คนตัวสูงกล่าวออกมาก่อนจะมองไปยังก้นกลมที่แดงนูนช้ำเป็นรอยไม้จากฝีมือตัวเอง เค้าไม่เคยตีร่างบางเลยนอกจากจะผิดจริงๆ ซึ่งเค้าตีร่างบาง2ครั้งในชีวิต....

"ฮึก..."

ร่างบางทรุดนั้งกับพื้นด้วยความเจ็บก่อนจะโดนคนตัวสูงอุ้มไปนอนคว่ำลงบนเตียง

"😨"

"ป๋าทายาให้นะคะ..." 😔

เสียงเรียบกล่าวออกมาอย่างต้องการเอาใจ มือหนาควานเปิดลิ้นชักก่อนจะหยิบยาที่มีไว้ขู่คนตัวเล็กว่าจะตี...แม่ตอนนี้เค้าตีจริงๆ...ไว้แน่นก่อนจะเปิดและบรรจงทาไปที่ก้นกลมของคนตัวเล็กอย่างอ่อนโยน

"ฮึก..😭"

"ป๋าขอโทษนะคะ"

"คุณป๋าใจร้าย..ฮึก"

"ป๋าไม่อยากให้หนูกร้าวร้าวกับแม่นม"

"แบบนั้น"คนตัวสูงบอกเหตุผลของตัวเองไปก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กมานั่งคร่อมตักของตัวเองก่อนที่ใบหน้าสวยจะคลอเคลียซุกไปมาที่อกแกร่ง

"หนู..เจ็บบ..😢"

"หนูเห็นมั้ยว่าแม่นมพยายามปกป้องหนูแค่ไหนอย่าร้องตะโกนดังแบบนั้นใส่แม่นมอีกนะคะ

"หนูกิน..ไม่ได้นิ.. "

"หนูจะไปขอโทษแม่นม"คนตัวเล็กยอมรับผิดก่อนจะพยายามจะลุกออกจากตักแกร่ง ที่กอดรัดเอวบางไว้แน่น

"วันอื่นก็ได้ค่ะ"

"ไม่มีวันว่าสาย ของการขอโทษ"

"ค่ะ"

"ป๋าสอนหนูกินยามั้ย"

"สอนได้หรอ0คะ"

"ได้สิค่ะ"

"กินแบบนี้ง่ายกว่าป๋าว่า"

"อยากลองๆๆๆ"

เด็กน้อยดี๊ด๊าด้วยความดีใจเพราะตัวเองก็อยากกินยาเม็ดได้สักที

ร่างสูงไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่เอื้อมไปหยิบแก้มยาเทเข้าปากตัวเองพร้อมกรอกน้ำตาม ภายใต้ความงงของคนบนตักที่เอียงคอสงสัย

อื้อ...อึก...

เร็วกว่าความสงสัยปากหนาประกบกับปากอิ่มทันทีก่อนจะดันยาและน้ำเข้าไปในโพรงปากอิ่มทันทีจนคนตัวเล็กตกใจตาโตและจำใจกลืนลงคอไปจนแทบจะสำลัก

"อือ...ขม.."

"อืม..เดี่ยวก็หวาน..ค่ะ"😏

คนตัวสูงยังบรรเบงจูบที่ปากอิ่มอย่งดูดัน ลิ้นร้อนควานหารสหวานในปากอิ่มอย่างต้องการจะตักตวงความหวานไว้

คนตัวสูงจับคนตัวเล็กนอนราบไปกับเตียงทั้งที่ยังคงประกบปากจูบกันอยู่ ปากหนาบดขยี้ปากอิ่มอย่างดุดัน

"อื้อ..."

มือปลาหมึกไล่ลูบไล้ตั้งแต่ต้นขาเรียวก่อนจะล้วงเข้าไปในเสื้อสีขาวของคนตัวเล็กทันที

"อ๊ะ..อย่าสะกิด...นม..หนู..อื้อ.."

คนสวยกัดปากแน่นด้วยควาทเสียวซ่านกับคนตัวสูงชอบแกล้งนิ้วเรียวสะกิดยอดอกสีชมพูอย่างถี่รัวจนชูชันเข็งสู้มือ

ร่างบางบิดเร้าตัวไปมาด้วยแรงอารมณ์ที่ปะทุกมากขึ้น

ร่างสูงผละออกจากปากอิ่มพร้อมน้ำใสหยาดเยิ้มที่ยืดออกมาตามก่อนจะจูบซับกลืนกินจนหมดสายตาคมต้องมองคนตัวเล็กที่บิดเร้าจนตนรู้สึกปวดหนิบไปหมด

"อืม..ป๋า..ขอชิมหน่อยนะคะ"

ไวกว่าความคิดร่างสูงก็ถกเสื้อบางขึ้นยันคอเรียวก่อนจะก้ทชกชิมยอกอดสีสวยอย่างกระหายปากหนาดูดยืดยอดอกอย่างดูดันราวกลับจะหลุดออกมาตามสลับไปมาพร้อมใช้นิ้วเขี่ยอีกข้างอย่างต้องการเร้าอารมณ์คนตัวเล็กและคนตน

"อ๊ะ..อ๊าาส์..หนู..สะ..เสียวว"

"อืม..จ๊วบ..แผล่บบ.."

ลิ้นร้อนไล่เลียที่หัวจุกยอดอกอย่างถี่รัว ก่อนที่มือหนาจะลูบไล้ปัดปายร่างบางไปทั่ว

มือเรียวเล็กยกขึ้นมากดหัวคนตัวสูงให้แนบชิดมากขึ้นก่อนจะแอ่นอกบางให้ร่างสูงกลืนกินมันได้ถนัด

"😏ช่วย..ป๋าหน่อยสิ..ค่ะ"

ร่างบางไม่ได้ตอบอะไรเพียงแต่เอื้อมมือไปปลดกางเกงของคนตรงหน้าออกอย่างรวดเร็วตามแรงดูดของร่างสูงที่ถี่จนคนตัวเล็กสะทานด้วยความเสียว

มือเล็กกอบกุมสิ่งที่ดีดขึ้นมาตีไปที่แก่นกายเล็กน่ารักของตัวเอง จนต้องร้องซีสส์ มากอดกุมไว้ก่อนจะรูดรั้งแก่นกายใหญ่อย่างเก้ๆกังๆ

"อึก...คุณป๋า...ข๋าา"

"หืม..จ๊วบๆๆ คะ"

"เวลาป้อนยาเค้าทำ...อึก..กันแบบนี้หรอคะ"

"ค่ะ"

"......"

"งั้นหนูต้องให้ครูที่โรงเรียนทำให้อะสิค่ะ"

คนตัวเล็กตอบออกไปอย่างใสซื่อ ก่อนที่ร่างสูงจะเงยหน้าขึ้นมคนตัวเล็กที่ทำน่าใสซื่อทันที

"หนู!!!!!!!!"

"ไม่ได้หรอคะ?"

"หนูห้ามให้คนอื่นทำแบบนี้ค่ะ"

"ป๋าไม่ยอม"

"หนูเป็นของป๋า"

"ให้ป๋าทำแค่คนเดียว..พอ"

"แต่ครูพี่หมอก็บอกว่าหนูเป็นเด็กพี่.อึก..อื้ออ"

คนตัวเล็กเบิกตาโพลงเมื่อแท่งร้อนของร่างสูงมาจ่อที่ปากอิ้มที่ขยับเวลาพูดก่อนจะกระแทกเข้าไปทันทีก่อนจะขยับอย่างถี่รัวจนคนตัวเล็กได้แต่ดันหน้าท้องแกร่งไว้เพราะ จุก

กับความยาวของแก่นกายที่เข้าลึกจนแทบสำลัก

อ๊อกๆๆๆ อุก ๆๆ อื้ออๆๆ

"อื้อ. อุก.. ออุกๆๆๆ"

"อ๊าาา"

ร่างสูงกระแทกแก่นกายใหญ่เข้าอกโพรงปากอิ่มรุนแรงด้วยแรงอารมณ์โกรธไม่ได้โกรธคนตัวเล็กแต่โกรธให้บ้านั้นกล้าดียังไงมาว่าร่างบางของเค้าเป็นเด็กตัวเอง

คนตัวเล็กตาปรือฉ่ำไปหมดก่อนจะรู้สึกถึงเสียงแฟลตเตอร์ ของกล้องถ่ายรูป

"อื้อ..อ่ายอำไม...อื้อ.."

"......"

ร่างสูงไม่ได้ตอบเพียงแต่กระแทกแก่นกายเร็วขึ้นก่อนที่จะเกร็งปลดปล่อยน้ำรักมากมายเข้าไปในปากอิ่มทันที

"แฮ่กๆๆๆ"

คนตัวเล็กสำลักออกมาก่อนที่จะนั่งแหมะหอบหายใจกอบโกยอากาศเข้าปอดอย่างร้อนรน

"บทลงโทษ ไอ้นั้นของหนู"

"ช่วยตัวเองค่ะ"

"ป๋าไม่ช่วย"

"อื้อ..ช่วยหนู"

คนตัวเล็กร้องงอแงออกมาหลังจากก้มมองสิ่งที่น่ารักที่ชี้โด่อย่างทรมาน

"มีไลน์มันมั้ย"

"อึก..ใคร...อ่ะ"

"ไอ้หมอห่านั้น"

"อื้อ..อยู่ในโทรศัพท์.."

"😡ป๋าจะให้ย้ายโรงเรียน"

"อึก..ช่วยหนูก่อน"

คนตัวเล็กที่สั่นเทาเกร็งไปหมดเปร่งเสียงออกมาอย่างสั่นเครือพร้อมน้ำตา

"หนูให้ไลน์มันป๋าไม่ช่วย"

คนตัวสูงเมินน่าหนีทักทีทั้งที่ห้ามให้ไลน์คนอื่นแล้วแท้ๆ ป๋าจะไม่ใจอ่อนช่วยหนูแน่ค่ะ 😤

ร่างสูงว่าพรางหันมาสนใจกับไลน์ไอ้บ้านั้นก่อนจะกดส่งรูปที่ถ่ายไว้...คงรู้อยู่แล้วเนาะ..ส่งไปในไลน์ไอ้ครูบ้านั่นทันที

"อ๊ะ..อ๊าาาา..คุณป๋า..อึก.."

"อึก...หนู..." 😳

คนตัวสูงอ้าปากค้างทันทีเมื่อภาพตรงหน้าคือภาพของคนตัวเล็กที่อ้าขาเรียวออกกว้างจนเห็นหมดทุกสิ่งอย่างก่อนที่นิ้วเรียวเล็กจะสอดแทรกเข้าไปในช่องทางรักของตัวเองพร้อมชักเข้าออกและครางเรียกชื่อตน.....

ตอนแรกคนตัวเล็กแค่อยากรองแต่พอเอาจริงๆมันกลับเสียวจนสะท้านไปหมด ร่างกายอ่อนระทวยเหมือนจะลอยขึ้นบนอากาศ ตาโตที่หยาบเยิ้มด้วยแรงอารมณ์

มันโครต เซ็กซี่ ในสายตาคนตัวสูงที่จ้องมองราวกลับจะกลืนกินร่างตรงหน้าไห้ได้

"หนูกำลังทำให้ป๋าคลั่ง..อึก.."

"อ๊ะ...อ๊ะ..ตรงนั้น..อึก.."

"หนู..สะเสียว.."

เสียงหวานครางออกมาอย่างแหบพร่าก่อนที่จะเพิ่มจำนวนนิ้วและชักนิ้วเข้าออกเร็วแรงขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ก่อนที่จะจับมือหนาจับที่แก่นกายน่ารักของตัวเอง

"หนู...ป๋าจะทนไม่ไหวแล้ว"

"คุณปะ. .ป๋าาาา. .ข๋าาา"

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

(จบจ้าสำหรับตอนที่ 2)

เป็นยังไงกันบ้างน้าาาา😚🙈🙈🙈

ไรท์ตัดจบแบบเอิ่มมากแต่ร่างกายอีไรท์ไม่ไหวแล้วจ้า ไว้เจอกันตอนไรท์หายแล้วน้าา จะมาจัดเต็มให้

แต่ตอนนี้ต้องการกำลังใจ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***