รักร้ายจากน้องสายเลือดเดียวกัน
ตอนที่4
หมิว(พยาบาล)
ห้องพักฟื้นของคนไข้อยู่ห้องเลขที่ 123 ค่ะ
หมิว(พยาบาล)
ด้วยความยินดีค่ะ เป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว
บาส
ครับ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ
บาส
/เดินเข้าไปห้องพักฟื้น
บาส
เฮ้ย เราพูดอะไรออกไปเนี่ย
บาส
บ้าๆๆ/ตบหน้าตัวเองเพื่อเตือนสติ
เหนือลม(น้อง)
ไปทำอาหารให้กินหน่อย
เหนือเมฆ(พี่)
ไม่ มีแขนมีขารึไง
เหนือเมฆ(พี่)
/เลือดกลบปาก
เหนือเมฆ(พี่)
ฮึก...ฮือ...พี่...ฮึก...ขอโทษ
เหนือเมฆ(พี่)
พี่...ฮึก...กลัวแล้ว
เหนือเมฆ(พี่)
เดี๋ยว...ฮือ...พี่มานะ
เหนือเมฆ(พี่)
อืม...ฮึก...ฮือ...ฮือ
เหนือเมฆ(พี่)
พี่กินด้วยนะ
เหนือลม(น้อง)
ไม่ ไปทำกินเองสิ
เหนือเมฆ(พี่)
พี่ทำมาตั้งเยอะ
เหนือลม(น้อง)
กล้าเถียงหรอ
เหนือลม(น้อง)
ถ้าอยากกินก็คอยกินของเหลือเอา
เหนือเมฆไม่อยากทำอาหารอีก เพราะมันเปลืองวัตถุดิบมาก
อาหารที่เหนือลมกินเหลือน้อยมากๆ แต่เหนือเมฆก็จำใจกิน
เหนือเมฆ(พี่)
ไม่อิ่มเลยอะ
เหนือลม(น้อง)
ไม่อิ่มก็ไปทำกับข้าวกินไป๊
เหนือเมฆ(พี่)
ไม่ พี่ไม่ทำ เพราะมันเปลืองวัตถุดิบมาก
เหนือลม(น้อง)
เออ แล้วแต่มึง มึงไม่ทำก็หิวตาย
เหนือลม(น้อง)
กล้าเออใส่กูหรอ
เหนือเมฆ(พี่)
พะ...พี่ขอโทษ
เหนือลม(น้อง)
ไม่ต้องมาขอโทษกู กูไม่รับคำขอโทษมึง/ขึ้นเสียง😡
เหนือเมฆ(พี่)
ฮึก...ฮือ...ฮือ
เหนือลม(น้อง)
มึงไม่ต้องมาร้องไห้ให้กูเห็น จะไปไหนก็ไป
เหนือเมฆ(พี่)
/ลุกออกจากเก้าอี้และก็ร้องไห้
เหนือเมฆ(พี่)
/เข้าห้องนอนตัวเอง
Comments