บทที่3ทดสอบเด็กฝึกหัด

.

.

.

เวลาผ่านพ้นไปหลายวัน จดหมายที่เขียนส่งไปถึงสภาเวทมนตร์กลางก็ได้รับการตอบกลับมาว่าจะยอมรับข้อเสนอของฉันพร้อมกับรายชื่อเด็กฝึกทั้งสี่คน ผู้หญิงสามคนผู้ชายหนึ่งคนพร้อมแนบความสามารถมาด้วย พออ่านแล้วอยากจะร้องไห้อ่านมาคือก็เก่งในระดับที่พอมีค่าให้สอนสั่ง คำพูดอาจแรงไปบ้างแต่แม่มดทุกคนมีมาตรฐานในการรับเด็กมาฝึกประสบการณ์ ไม่ใช่ว่าทุกคนจะถูกยอมรับบางกรณีสอนได้แค่สามวันจากที่บอกว่าเป็นอัจฉริยะหลังถูกส่งกลับยังต้องมีการพิจารณากันเลยทีเดียวไม่ต้องพูดถึงแม่มดน้ำแข็งถ้าไม่เชื่อมั่นในฝีมือลูกศิษย์ตัวเองคงไม่เสี่ยงส่งมาให้เขาฝึกให้ เอาเถอะจะแนะนำจนขอตัวกลับบ้านเลยคอยดู

การรับการฝึกในเด็กพวกนี้ก็ช่วยลดการทำงานของฉันลงไปได้เพราะการดูแลรักษาเขตคนเดียวออกจะลำบากไปหน่อยการมีคนช่วยก็ไม่แย่อะไร

ฝีมือเด็กพวกนี้หลังจากดูมาห้าวันก็พอรับได้บอกอะไรก็ทำทันที เด็กเหล่านี้ดูจะอยู่กับฉันได้นาน

"ท่านอเมทิน่าเพคะ"นี่คือหนึ่งในเด็กฝึกของฉัน โฟซีนา เบลล์ เธอมีความสามารถในการโจมตีที่สูงกว่าคนอื่น เวทย์ระเบิดของเธอต้องล็อกเป้าก็จริงแต่ไม่ใช่ปัญหาเธอข้ามเขตความเร็วในการโจมตีมาแล้ว

"มีอะไร"ฉันถามกลับไปสีหน้าเธอดูลำบากใจอยู่พอควรก่อนเอ่ยออกมา

"คือข้าอยากได้เป้าฝึกเพิ่ม..แต่ถ้าลำบากท่าน.."

"เจ้าไม่ใช่คนแรกที่มาขอข้า"

"เพคะ?"

"ฝึกแบบเดิมของเจ้าต่อไปเดี๋ยวถึงเวลาเจ้าก็ได้ฝึกเอง"

"ถ้าเช่นนั้นข้าขอตัว ขอบคุณอาจารย์ที่รับฟังเพคะ"

"อืม ระวังตัวด้วยในโรงเรียนนี้จะมีเรื่องเกิดขึ้นแน่ ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะรับมือได้"

"ฮ่า!เพคะ พวกข้าจะเตรียมตัวให้พร้อมเพคะ"

หลังรับคำโฟซีนาก็วิ่งกลับห้องตนทันทีส่วนฉันก็เดินไปหาเพื่อน ๆ ที่โต๊ะประจำเช่นกัน ตอนนี้พวกเราอยู่ที่โรงเรียนฉันมีลางสังหรณ์ว่าจะเกิดเรื่องขึ้นแม้ไม่มากแต่มันจะสร้างเรื่องที่วุ่นวายตามมาอีกเป็นขบวน เป็นไปได้ฉันก็อยากให้มันมีผลกระทบน้อยที่สุด

.

.

.

.

.

.

....ชโย~

"เราจะให้แยกย้ายขึ้นห้องอย่างเป็นระเบีย-"

...ตู้ม!!!...

เป็นตามที่คาดหลังจากที่เตือนเหล่าเด็กพวกนั้นก็ผ่านมาเพียงสองวันก็เกิดเหตุการณ์ปีศาจระดับต่ำบุกเข้ามาในโรงเรียน นั่นคือออคัล ออคัลเป็นปีศาจที่กลายร่างจากสัตว์ป่า บางตัวก็เกิดใหม่จากการผสมของสัตว์สองชนิดซึ่งครั้งนี้คือออคัลหมาป่าที่ผสมกับวัวปีศาจในป่าแวเวม แม้จะเป็นปีศาจระดับต่ำแต่ถ้ามากันหลายตัวก็จัดการยากอยู่ การมาของปีศาจในครั้งนี้ก็เหมือนครั้งก่อน ๆ คือมาเก็บ'ไข่มุก' ไข่มุกที่ว่ามีรูปร่างกลมสีอำไพเป็นสิ่งเพิ่มพลังของปีศาจที่จะทำให้เลื่อนขั้นเร็วขึ้นแม้ไม่ฆ่ามนุษย์หรือสิ่งอื่น ๆ ก็ตาม สถานที่ที่มีคนอาศัยอยู่มากอย่างโรงเรียนหรือสำนักงานต่าง ๆ จะมีม่านพลังป้องกันปีศาจอยู่แต่ถ้าไข่มุกตกลงมาละก็เป็นอีกเรื่องเลยเพราะปีศาจจะก้าวข้ามเข้ามาได้โดยง่ายเหมือนไม่มีประโยชน์เลยสักนิด สักวันต้องร้องเรียนเรื่องม่านป้องกันนี่แล้วสิ

...กรี๊ดดด!!!...

เสียงกรีดร้องของเหล่านักเรียนและคณาจารย์ของโรงเรียนดังสนั่นเพราะสิ่งที่เห็นคือตัวประหลาดที่ไม่เคยเห็นมาก่อนทั้งตกใจระคนหาที่หลบ ฉันหันไปมองเด็กฝึกทุกคนที่มองมาที่ฉันก่อนแล้วเมื่อเห็นว่าเด็ก ๆ ตกใจแต่มีสติต่อสู้ถึง90% จึงบอกให้รอคนส่วนมากหลบไปก่อนแล้วค่อยสู้ พวกเขาทั้งสี่ช่วยกันอพยพนักเรียนและครูออกไปให้มากที่สุด ฉันและเพื่อน ๆ ก็วิ่งขึ้นตัวอาคารไปไม่ต้องกลัวว่าอาคารจะพังเพราะมันถูกร่ายเวทมนตร์ป้องกันที่แข็งแกร่งมากไว้ปีศาจที่เข้ามาถ้าไม่ใช่ระดับสูงสุดขึ้นไปจะทะลุผ่านทันที

เมื่อนักเรียนและครูขึ้นมาที่ห้องกันแล้วทั้งสี่คนก็พร้อมสู้ ฉันไม่ได้ร่วมสู้ด้วยแต่ก็คอยสนับสนุนให้พวกเขา จะว่าไปฉันก็ไม่เคยแนะนำเหล่าเด็กที่เข้ารับการฝึกจากฉันเลยสินะว่ามีใครบ้าง งั้นคนแรก

โฟซีนา เบลล์ พลังโจมตีด้วยระเบิด เด็กสาวตัวเล็ก ผมสีม่วงชมพูอ่อนๆ หน้าตาน่ารักออกซน มีความมุมานา ทะเล้นซนหน่อย ๆ ในตาสีฟ้าเข้มผิวสีน้ำผึ้ง ใช้มีดสั้นคู่เป็นอาวุธ

สอง ดีโอเน่ เฟรมกรีน เวทย์พันธนาการของเธอค่อนข้างจะมีประโยชน์ต่อการต่อสู้ เด็กสาวเรียบร้อย ขี้อายเป็นบางเวลา ผมสีฟ้าอ่อน หน้าตาน่ารักแก้มเยอะเป็นพิเศษ สูงกว่าโฟซีนา3เซนติเมตร นัยน์ตาสีเขียวอ่อนน่ามอง อาวุธคือคฑา ผิวขาวแต่ไม่มากนัก

สาม อาแล็กซ็องดร์ เดอ กาลอน เจ้าชายจากอาณาจักรคลื่นน้ำจากทางใต้ อาณาจักรนี้มีความเก่งในด้านป้องกันก็จริงแต่อาแล็กซ็องดร์กลับมีมากกว่านั้นเพราะเขามีพลังโจมตีที่รุนแรงมากจนสรมารถพังปราสาทได้ ฉันเห็นข้อนี้จึงเลือกเขาให้อยู่ต่อไปฉันคิดว่าเขาต้องมีความสามารถที่เทียบเท่าพี่ชายเขาได้แน่ เด็กชายตัวสูง ผมสีฟ้า-น้ำเงินเข้ากับหน้าตา เบ้าหน้าดีหล่อเหลาไม่แพ้ราชวงศ์อื่นใด ในตาสีอควาเรียม ผิวขาว มีอาวุธเป็นหอก

คนสุดท้าย เมลาเนีย เอเคนัส เวทย์ไฟฟินิกซ์นั่นของเธอน่าสนใจจริง ๆ แม้จะไม่ชอบความร้อนแต่เธอฉันให้เป็นข้อยกเว้นความสามารถที่ยังพัฒนาได้อีกหลายเท่านั่นอาจทำให้เธอเป็นนักผจญภัยที่มีความสามารถเหมือนมารดาเธอได้แน่นอน เมลาเนียเป็นเด็กสาวที่สูงพอๆกับอาแล็กซ็องดร์ เรือนผมสีแดงสด รูปหน้าสวยเท่ นัยน์ตาสีแดงเพลิง ผิวขาวเข้ากับสีผมสวยสีแดงเพลิง อาวุธคือดาบยาว หยิ่งอยู่บ้างแต่สนิทกับคนได้ง่าย เป็นคนนิ่งๆ

ทั้งสี่คนวิ่งเข้าต่อสู้กับปีศาจสามตนที่เข้ามาจับไข่มุก ส่วนไข่มุกนั้นได้ซ่อนตัวของมันเองไว้ ดีโอเน่สร้างโซ่ตรวนล่ามหนึ่งในสามของปีศาจไว้ก่อนที่คนที่เหลือจะเข้าประชิดตัวได้ปีศาจตนนั้นก็ออกแรงสลัดโซ่ออกไปได้ทัน

...'ยังแข็งแรงไม่พอ'...

เมื่อเห็นว่าโซ่ถูกทำลายทั้งสี่ก็ถอยออกไปตั้งหลักทำให้ปีศาจสลัดการจู่โจมแล้วออกตัววิ่งตามล่าไข่มุก โฟซีนาที่ไหวตัวทันก่อนที่หนึ่งในออคับจะวิ่งเธอก็ล็อคเป้าหมายเป็นเท้าทั้งสี่ของปีศาจทุกตัวแล้วระเบิด

"ระเบิด"โฟซีนา

นั่นทำให้เลือดสาดกันเลยทีเดียวยังดีที่ก่อนเลือดหยดลงพื้นดินก็มีแผ่นน้ำแข็งบางๆรองเลือดไว้ การโจมตีของโฟซีนาช่วยให้อาแล็กซ็องดร์เห็นโอกาสในการโจมตีรอบต่อไปเขาจึงเริ่มยิงกระสุนน้ำใส่ศัตรู

"วอด ชอต" อาแล็กซ็องดร์

กระสุนน้ำถูกยิงอย่างต่อเนื่องเมลาเนียก็ไม่น้อย หน้าเรียกไฟออกมาอย่างมหาศาลล้อมรอบออคัลทั้งสามไว้เป็นวงกลมขนาดใหญ่ ออคัลที่หลังจากฟื้นฟูขาได้ก็วิ่งพล่านทั่วทั้งวงไฟเพราะหลบกระสุนน้ำ พลางโจมตีกลับด้วยกรงเล็บที่ฟาดฟันผ่านอากาศซึ่งทั้งสี่คนหลบได้ทันทุกครั้งมีบ้างที่อเมทีน่าป้องกันไว้ให้ ดีโอเน่เห็นโอกาสจึงพันธนาการด้วยเถาวัลย์ให้หยุดนิ่งก่อนที่เมลาเนีย อาแล็กซ็องดร์และโฟซีนาจะวิ่งเข้าหาศัตรูทั้งสามแล้วใช้อาวุธในมือฟันและแทงเพื่อหาจุดอ่อนและทำลายลูกแก้วแห่งชีวิตของปีศาจทั้งสามโดยไม่ออมมือ

...ตู้ม! ตูบ! กรร!! อ้าก! ย่ะ!! บึ้ม!!!...

เสียงต่อสู้ดังขึ้นไม่หยุดง่าย ถึงจะลงมือเร็วแต่การฟื้นฟูของปีศาจนั้นไม่ใช่เรื่องเล่นๆเลยมันสามารถฟื้นฟูได้รวดเร็วตามใจสั่งแต่ในเมื่อจับจุดอ่อนได้ก็ไม่ใช่เรื่องยากแล้วทั้งสามรู้ตัวเร็วจึงสามารถล้มออคัลทั้งสามได้ด้วยระยะเวลาไม่นานมาก หลังออคัลถูกทำลายลูกแก้วที่เป็นพลังชีวิตก็สลายตามด้วยร่างกายที่สลายเป็นผุยผงไป ทุกอย่างหยุดนิ่ง เงียบเชียบหลังกำจัดปีศาจสำเร็จแต่ไม่นานเสียงเฮลั่นก็ดังขึ้นเป็นเสียงของนักเรียนเกือบทุกคนที่ร้องออกมาอย่างดีใจที่สัตว์ประหลาดนั่นตายไป

"ชนะแล้ว พวกเราชนะแล้ว!!"ดีโอเน่ตะโกนอย่างดีใจนี่เป็นครั้งแรกที่ร่วมมือกันและเป็นครั้งแรกที่สู้กับปีศาจแม้จะเป็นระดับต่ำก็ตาม

"เราสู้ได้ เย่!!!"อาแล็กซ็องดร์ที่ได้ยินเสียงของดีโอเน่หลังจากที่นิ่งไปก็ดึงสติกลับมาได้จึงตะโกนออกมาบ้าง

"นั่นสิเราทำได้ ฟู่"เมลาเนียที่เมื่อรู้สึกหายตึงเครียดก็ทรุดตัวลงนั่งแทบจะทันที ครั้งแรกที่สู้ก็ชนะได้แล้วแม้จะระดับต่ำแต่ก็ดีใจจัง

"ข้า ไม่สิพวกเรา..ครั้งแรก"โฟซีนานั่งลงบนพื้นน้ำแข็งที่อเมทีน่าสร้างขึ้นมาเพื่อรองรับทั้งสี่คนหลังสู้เสร็จ เธอที่พูดแบบจับใจความไม่ได้ขึ้นมาเพราะดีใจมากและตื่นเต้นสุดๆ ยอมรับเลยว่าเห็นปีศาจครั้งแรกกลัวมากแต่ที่สู้ได้เพราะมีเพื่อนและอาจารย์ผู้ช่วยที่เป็นถึงแม่มดน้ำแข็งอยู่ด้วย ถ้าท่านอาจารย์เธอรู้ต้องดีใจที่เธอสามารถจัดการปีศาจตัวแรกได้แน่

...'ทำได้ไม่เลวเลย'...

/'พักฟื้นเถอะพวกเจ้าเหนื่อยกันมากแล้ว'/ เสียงที่ได้ยินแค่ทั้งสี่คนไม่ต้องบอกก็รู้ว่าเป็นเสียงใคร

"ท่านอเมทิน่าเพคะพวกข้าสู้กับพวกมันได้"เสียงตอบกลับของดีโอเน่

/'ข้าเห็นแล้ว ไม่แย่เท่าไหร่ถือว่าดีกว่ามือใหม่หลายคน พักผ่อนเถอะอีกไม่นานคงมีเรื่องวุ่นวายเกิดขึ้น'/

"ทราบแล้วเพคะ"เมลาเนีย

"ท่านอเมทิน่า แล้วเรื่องวันนี้ล่ะขอรับ"อาแล็กซ็องดร์

/'สภากลางจะจัดการเอง'/

"เพคะ!/ขอรับ!"

.

.

เรื่องราวที่เกิดขึ้นทำเอานักเรียนและเหล่าครูอาจารย์ช็อกไปตาม ๆ กันการเรียนการสอนถูกยกเลิกทั้งวันเหล่าคุณครูนั่งปลอบใจนักเรียนในปกครองของตนแม้ในใจจะว้าวุ่นก็ตามที แต่ถึงอย่างนั้นก็มีนักเรียนบางส่วนที่ถึงจะตกใจยังไงก็ยังดูชอบเหตุการณ์นั้นอยู่เนื่องจากนั้นเป็นเหตุการณ์เหนือธรรมชาติที่น่าสนใจ อย่างกลุ่มเพื่อนของฉันที่ชอบดูอนิเมะพอเจอแบบนี้เข้าไปดันชอบซะงั้น

"เมื่อกี้สุดยอด!"เสียงแอนว่าอย่างตื่นเต้น

"ใช่มะ ว้าวมากนั่นเรียกว่าเวทมนตร์ใช่มั้ย"แพรวกล่าวเสริมด้วยท่าทางตื่นเต้นไม่แพ้แอน

"ฉันว่าใช่นั่นต้องเป็นเวทมนตร์แน่"ฉันก็ร่วมวงด้วย

"โหในโลกเรามีเวทมนตร์จริงๆสินะ"แอน

"ไม่กลัวบ้างเหรอพวกเธอน่ะ"เชอรี่เดินเข้ามาร่วมด้วยแล้วถามขึ้น

"ก็นิดนึงแต่ดีใจมากกว่าโลกเรามีเวทมนตร์เลยนะไม่ได้มีแค่ไหนอนิเมะ"แอนว่าเสียงดีใจ

"แต่ใช่ว่าเธอนะมีนะ"เชอรี่

"อื่อหือดับฝันมาก"แอน/แพรวเอ่ยพร้อมกัน

"ฮ่าๆๆๆ"ฉันและเชอรี่หัวเราะ

"น่าสนใจนะว่าไหม"เสียงทุ่มของผู้ชายดังขึ้นด้านข้างฉันและแพรวเมื่อหันไปก็เจอกับพัฒ ชายหนุ่มที่ชอบดูอนิเมะไม่แพ้กัน สูง ร่างกายสมส่วน หน้าตาจัดว่าดี ตกใจตรงที่เดินมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้นี่สิ

"นั่นสิ จะว่าไปสัตว์ประหลาดนั่นก็น่าเกลียดไม่หยอกเลย"ฉันเอ่ย

"จริงด้วยสยองเลยแหละ ในโลกเรามีแบบนี้ด้วยสินะ"แพรว

"แต่เราว่าก็ไม่แปลกนะเพราะถ้ามีเวทมนตร์จริงก็ต้องมีพวกนี้ด้วยแน่นอน"พัฒว่า

"เห็นด้วย"ฉันสมทบพัฒ

"ทุกคนดูนั่นสิ"เสียงทิพย์เพื่อนสาวตัวสูงร่างผอมเฮฮา หน้าตาถือว่าสวยได้เลยล่ะ เสียงเรียกนั้นทำให้ทุกคนในห้องเดินไปส่องดูจากหน้าต่างห้องเรียน

สิ่งที่ทิพย์อยากให้ดูคือกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ ๆ ก็ปรากฏขึ้นมาใกล้กับสถานที่ที่คนทั้งสี่ได้สู้กับปีศาจไปได้ไม่นาน ทุกคนในกลุ่มนี้แต่งตัวแปลก ๆ นั่นคือใส่ชุดสีขาวทั้งตัวผู้หญิงและผู้ชายใส่กางเกงและเสื้อเป็นสีขาวสวมเสื้อคลุมสีขาวแถบเงินและเขียวสวมเสื้อคลุมที่มีรูปงูที่คาบดอกกุหลาบสีน้ำเงิน1ดอกเลื้อยพันดาบ เรือนผมหลากสีมีทั้งหมด7คน คนจากสภาเวทมนตร์กลางนั่นเองหรือจะเรียกว่าซีวล์ก็ได้ สงสัยได้ข้อสรุปแล้วว่าจะทำอย่างไรต่อ ทั้ง7จัดการเคลียร์สถานที่เกิดเหตุหนึ่งในเจ็ดคนก็เดินออกจากกลุ่มตรงเข้าไปในห้องๆหนึ่งในตัวอาคาร หายเข้าไปสักพักครูที่ปรึกษาของฉันและครูทุกคนก็ถูกเรียกโดยผู้อำนวยการโรงเรียนทันที ผ่านไปพักใหญ่ครูทุกคนก็เดินออกจากห้องประชุมกันพวกเราทุกคนยืนมองเหตุการณ์ต่าง ๆ อย่างเงียบ ๆ

ไม่นานเกินรอครูที่ปรึกษาก็เดินเข้าห้องมาด้วยสีหน้าสับสนเล็กน้อยก่อนจะเรียกให้เราทุกคนนั่งที่และฟังสิ่งที่คุณครูจะบอกกล่าว

"เอาล่ะ เหตุการณ์เมื่อกี้คงจะสะเทือนใจทุกคนอยู่บ้างแต่ไม่เป็นอะไรแล้วและเมื่อกี้ก็มีข้อมูลบอกว่าสิ่งที่ปรากฏนั่นเป็นปีศาจและคนกำจัดมันเรียกว่าเดเวน ที่ย่อมมาจาก *แดม**อมเวนเทอร์* พวกเขาจะคอยจัดการกับปีศาจให้เพราะฉะนั้นอย่าห่วง ท่านผอ.มีมาตราการป้องกันนั่นคือถ้าพบเจอที่โรงเรียนให้เข้าไปหลบในตัวอาคารหรือสิ่งก่อสร้างใดก็ได้เพราะมีเกาะป้องกันที่หนาแน่นและจะมีหน่วยรักษาความปลอดภัยเข้ามาที่โรงเรียนในอีกไม่นาน" เมื่อคุณครูเอ่ยจบทั้งห้องก็เงียบกริบไร้เสียงพูดคุยกันเพราะต่างคนก็ต่างมีความคิดเป็นของตัวเองจนเมื่อที่ปรึกษาเดินออกจากห้องนักเรียนในห้องจึงเอ่ยปากพูดคุยกันอย่างเสียงดัง

"นี่ ๆ จะปลอดภัยจริง ๆ เหรอ"ลิลลี่ สาวสวยประจำห้องเอ่ยถาม

"ใช่น่ากลัวมากเลยนะ"น้ำหญิงสาวร่างอวบเอ่ยขึ้น

"แต่ว่าครูบอกว่าไม่ต้องห่วงนี่"ครีมหญิงสาวคนเก่งค้าน

"ครูเขาคงไม่ให้เราเป็นอะไรหรอก"ฉันกล่าวขึ้นบ้าง

"ก็จริง"ลิลลี่

"แล้วถ้ามันไม่ได้เกิดแค่ที่โรงเรียนล่ะ"น้ำหวานหญิงสาวเสียงนุ่มตัวสูงและหน้าตาน่ารักถามบ้าง

"จริงด้วย ถ้าเจอมันที่นอกโรงเรียนจะทำยังไง"แอ้มถามขึ้น

"ก็คงหลบเข้าอาคารสักแห่งนั้นแหละ เพราะถ้ามันปรากฏตัวไม่นานก็ต้องมีคนมาจัดการกับมันอยู่ดีจริงไหมล่ะ"วุ้นกล่าวขึ้นหลังจากเงียบมานาน

"เห็นด้วยกับวุ้นนะ"คิวชายหนุ่มหัวหน้าห้องว่า นานๆทีจะทำตัวเป็นหัวหน้าดีๆกับเขาบ้าง

"พักเรื่องเครียดดีกว่านะ มิ้นท์เล่นอูโน่กัน"อีฟหญิงห้าวหน้าเหวี่ยงหรือจะเรียกว่าทอมดีล่ะ เพื่อนคนนี้เป็นผู้สร้างสีสันของห้อง อีฟเอ่ยปากให้พักจากเรื่องที่ซีเรียสก่อนจะเดินมาหาฉันเพื่อขอยืมเล่นการ์ดเกมอูโน่จากฉัน ฉันก็ค้นหาจากกระเป๋าแล้วส่งให้กับอีฟแล้วก็ลงไปเล่นกับเพื่อนๆที่สนใจเล่นด้วยอีกที

.

.

.

.

...ช่างวุ่นวายเสียจริง...

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***