ตอนที่ 4 (เทพธิดานาลัน&มหาเทพเทียนไป๋

ร่างเล็กมองตามแผ่นหลังสูงใหญ่ของสามีที่กำลังเร่งตามร่างเด็กสาวรูปร่างงดงามอันมีใบหน้าเหมือนกับตนไม่ผิดเพี้ยน ซึ่งวิ่งนำหน้าไปก่อนๆจะหายวาบไปพร้อมกันอย่างเหม่อลอย

นางรู้ว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นกับน้องสาวของตนแต่ก็ช่วยเหลือนางไม่ได้ ด้วยร่างกายนี้ไม่สามารถมีบุตรให้สามีได้นางจึงเปิดโอกาสให้สามีได้ใกล้ชิดน้องสาวนางบ่อยครั้ง และหลายๆครั้งที่ทั้งคู่ใกล้ชิดกันถึงขั้นแตะเนื้อต้องตัวจนเกือบผสมพันธ์กันเมื่ิสี่คืนก่อนในตอนที่สามีแอบเข้าห้องนอนน้องสาวเพื่อลักหลับนางแต่ก็ทำไม่สำเร็จ แต่นางรู้แล้วว่าน้องสาวเริ่มมีใจให้สามีนางขึ้นเรื่อยๆและเป็นเพราะตนเองนาลินถึงไม่กล้าเผลอใจมากไปกว่านี้ โดยที่น้องสาวนางไม่รู้เลยว่าตลอดพันปีที่ผ่านมาตนได้แอบใกล้ชิดคนผู้หนึ่งที่ไม่ใช่สามีของตัวเอง นับตั้งแต่เกิดเหตุการณ์ก่อนหน้าที่สามีจะเข้ามาในห้องหอคืนนั้น

"เจ้าคิดอะไรอยู่หรือ เด็กน้อย"

เสียงทุ้มต่ำแฝงความอบอุ่นและเป็นห่วงเอ่ยขึ้นด้านหลังที่ยืนซ้อนตน ใบหน้าหวานสวยปรากฎรอยยิ้มหันกลับไปมอง

"ลันเออร์ไม่ได้คิดอะไรเจ้าค่ะ ท่านพ่อ"

นางเงยหน้ามองสบตาพ่อสามีในระยะประชิดความสูงของนางแค่ช่วงอกมหาเทพเทียนไป๋เท่านั้น เทพหนุ่มยิ้มแล้วย่อตัวลงไปชอนอุ้มร่างเล็กลอยขึ้นแนบอกกว้าง สองมือแขนเล็กโอบรอบคอแล้วค่อยๆซบลงบนไหล่กว้าง

"วันนี้ข้าจะพาเจ้าไปดูบัวมรกตที่จะเกิดขึ้นในรอบห้าพันปี"

"ดียิ่งเจ้าค่ะ ลันเออร์อยากดู"

เสียงหวานกล่าวอย่างตื่นเต้น ร่างหนาสูงใหญ่โอบอุ้มพาลูกสะใภ้ตัวน้อยเดินเอื่อยเฉื่อยไปยังบึงน้ำด้านเหนือของตำหนักมหาเทพ เสียงพูดคุยของทั้งสองดังแว่วเป็นระยะไปตลอดทางพร้อมเสียงหัวเราะบ่อยครั้งที่มหาเทพหนุ่มหอมฟัดไปที่สองแก้มของลูกสะใภ้อย่างหมั่นเขี้ยวเอ็นดู  จนกระทั่งมาหยุดที่ใต้ต้นไม้ใหญ่ใกล้บึงมีดอกบัวตูมสีเขียวชูช่อเหนือผิวน้ำมันเป็นบัวดอกเล็กธรรมดาที่ไม่แตกต่างจากบัวบนพื้นโลกมีเพียงยามบานเท่านั้นจึงรู้ว่ามันเป็นดอกบัวสวรรค์

เทพหนุ่มนั่งลงบนพื้นหญ้าเขียวโดยมีร่างเล็กนั่งอยู่บนตักกายร่างเล็กอิงแอบร่างหนาใหญ่อย่างผ่อนคลาย ท่อนแขนแกร่งข้างซ้ายโอบเอวคอดอยู่

"ดอกบัวจะบานยามไหนหรือเจ้าค่ะ"

นางหันหน้าไปถามเทพหนุ่มในระยะลมหายใจ สายตาคมมองใบหน้าเล็กตลอดเวลาแย้มยิ้มเอ่ยเสียงนุ่ม

"อีกไม่เกินสองเค่อก็บานแล้ว"

เด็กสาวยิ้มตาเป็นประกายแล้วหันกลับไปมองยังบึงบัว มหาเทพหนุ่มยังคงจ้องมองนางไม่ห่างจากนั้นก็ยื่นหน้าเข้าไปหอมแก้มนุ่มหนึ่งฟอดหนักๆนางหัวเราะคิกคักเอียงหน้าหลบหนีปากจมูกที่ตามมาอีกระลอกใหญ่ จนกระทั่งเทพหนุ่มจับร่างเล็กหันเข้าเอวหาตัว ปากหนาประกบคลอบปิดลงบนริมฝีปากแดงระเรื่อทันที

"อืมมม จุ๊บ จุ๊บจ๊วบ จุ๊บ จุ๊บ. จุ๊บ จ๊วบ จ๊วบ"

เสียงจูบปากดูดดื่มดังขึ้นหยาบโลน ลิ้นหนากวาดไปทั่วโพรงปากนุ่มเกี่ยวตวัดลิ้นเล็กร้อนและดูดดึงอย่างหิวกระหายจนนางหายใจเข้าออกแทบไม่ทัน

"อืมม ท่านพ่อ อื้ม แฮกๆ จ๊วบ"

เมื่อคลายปากออกน้ำสีใสไหลยืดติดออกมาเป็นสาย ลันเออร์หน้าแดงอย่างเขินอายนางรู้สึกถึงท่อนเนื้อลำใหญ่กำลังถูไถร่อนสวาทของนางหนักหน่วง

"ลันเออร์ให้ข้าใส่น้ำเชื้อในกายเจ้าได้หรือไม่"

เสียงมหาเทพหนุ่มแหบพร่าฝ่ามือหนาข้างหนึ่งกำลังบีบคลึงแก้มก้นนาง อีกข้างกำลังปลดสายเชือกผูกเสื้อตัวนอกนางออก

"ท่านพ่อ..ข้า "

ลันเออร์ลังเล ตลอดมาตั้งแต่คืนเข้าหอของนางจนบัดนี้พ่อสามีขอผสมพันธ์กับนางไม่ต่ำกว่าหมื่นครั้ง ทั้งคู่กอดจูบเนื้อตัวเปลือเปล่ามาแล้วไม่ต่ำกว่าพันครั้ง แต่ไม่มีครั้งไหนเลยที่มหาเทพจะได้สอดใส่และปล่อยน้ำเชื้อเข้ามาในตัวธิดาเทพลันเออร์มองสบตามุ่งมั่นแน่วแน่นั้นก็ใจอ่อนยวบ

"ข้าไม่อาจตั้งท้องได้ท่านก็รู้"

"ไม่แน่หรอกเด็กน้อย เจ้าไม่ท้องกับลูกข้าแต่ไม่แน่เจ้าอาจท้องให้ข้า"

เทพหนุ่มกล่าวกระตื้อรื้อล้น นางเม้มปากแล้วหลับตาพยักหน้าลงช้าๆ

"ได้ ข้าจะผสมพันธ์กับท่าน"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***