อย่าเสียดายกับอะไรที่ไม่มีค่า
2
น้ำใส(เพื่อนเอย)
กินกะเต๋วม่ะ
เจมส์(เพื่อนเมฆา)
โห่คนเต็มเลยว่ะ
ภาคิน(เพื่นเมฆา)
นั่งโต๊ะประจำไงไอโง่
เจมส์(เพื่อนเมฆา)
แต่มีคนนั่งแล้วนะ
เจมส์ชี้ไปตรงที่เอิงเอยและเพื่อนของเค้านั่งกินอยู่
เมฆาได้เดินตรงไหนที่เอิงเอยนั่งอยู่
เมฆา(เมฆ)
มึงไม่รู้หรอว่ามึงนั่งโต๊ะไคร
เมฆา(เมฆ)
งั้นมึงก็จำไว้ว่านี่มันโต๊ะกู!!
เอิงเอย
ป่ะมึงเจ้าที่มาล่ะ
เอิงเอย
เราไปนั่งที่อื่นกันดีกว่า
ภาคิน(เพื่นเมฆา)
มึงนี่มันน้องเอิงเอยเดือนหมาลัยเลยนะเว้ย//กระซิบ
เมฆา(เมฆ)
อ่อหรอพอดีกูดาวหมาลัยว่ะ
ภาคิน(เพื่นเมฆา)
แต่น้องแม่งครองแชมป์มาโดยตลอดเลยนะเว้ยไม่มีไครล้มน้องได้
เมฆา(เมฆ)
ชั่งแม่งเหอะกูหิวข้าวไปซื้อข้าวมาให้กูแดกด้วยเดี๋ยวเลี้ยง
เจมส์(เพื่อนเมฆา)
จ้าาพ่อคนรวย
ตัดไปตอนเลิกเรียนเลยล่ะกันเลยล่ะกัน
น้ำใส(เพื่อนเอย)
กลับยังไงอ่ะเอย
เอิงเอย
ก็น่าจะรอรถเมล์เหมือนเคยนั้นแหละ
น้ำใส(เพื่อนเอย)
โอเคๆระษาตัวดีๆนะเรากลับก่อน
เมฆา(เมฆ)
อ่าวไอเด็กที่แย่งโต๊ะกูนั่งหนิ
เมฆา(เมฆ)
ทำไมยังไม่กลับบ้าน
เมฆา(เมฆ)
แต่กว่ามันจะมาก็สองทุ่มเลยนะ
เมฆา(เมฆ)
ขึ้นมากับกูเดี๋ยวกูไปส่ง
เอิงเอย
ไม่เป็นไรครับเกรงใจ
เมฆา(เมฆ)
ขึ้นมา!!เดี๋ยวมีคนละกหาตัวไปตัวยิ่งเล็กๆอยู่
เมฆา(เมฆ)
อ่าวหลับแล้วหรอเนี่ย//มอง
เมฆา(เมฆ)
แล้วกูจะรู้ทางกลับบ้านมึงมั้ย
เมฆา(เมฆ)
งั้นไปอยู่บ้านกูก่อน
ขอตัดจบแค่เพียงเท่านี้นะคะ
Comments