สาวน้อยแปลงผักกับเทพสายลม
(ณ บ้านสวนแก้วฟ้า)ปี2565
น้า:แก้วฟ้าลูกมากินข้าวได้แล้ว เดี๋ยวไปทำงานสายนะลูก
แก้วฟ้า:กำลังลงไปค่ะคุณน้า
น้า:กินเยอะๆนะลูก ขอให้เป็นวันที่ดีสำหรับหนูนะลูก น้าไปทำงานก่อนนะ
แก้วฟ้า:ค้าา รักนะคะ
แก้วฟ้า:(หน้าเศร้าหลังจากน้าออกไป)
ฉัน ชื่อ แก้วฟ้า อายุ25ปีลูกสาวคนเดียว หลังจากที่พอแม่ฉันเสียไปตอนฉันอายุ12 ฉันก็อยู่กับคุณน้ามาตลอดและรักคุณน้ามาก แต่ฉันก็รู้สึกเหงา รู้สึกไม่เป็นตัวของตัวเองเพราะฉันต้องพยายามทำตัวเข้มเเข็งต่อหน้าคุณน้าไว้เสมอ จนเมื่อ1ปีก่อนฉันได้เจอกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่เขาเป็นเหมือนแสงไฟในห้องที่มืด เป็นคนที่อยู่ฉัน ในวันที่ฉันอ่อนเเอ่ แต่เขาไปแล่ว เขาไปจากฉันแล้ว ไปที่ที่ไกล ไกลจนฉันไปหาเขาไม่ได้~
(ณ บ้านสวนแก้วฟ้า) ปี2564
แก้วฟ้า:ร้อนจังเลย เห้อ อากาศร้อนนี่หน้าเบื่อจริง
โอ๊ย! เสียงร้องดังมาจากแปลงผักหลังบ้าน
เทพลม:โอ๊ย นี่ส่งลงมาไม่ให้เจ็บตัวหน่อยไม่หรอ ตาเฒ่านี่
แก้วฟ้า:นาย! เป็นใคร มานั่งทับแปลงผักฉันทำไม(มองหน้า) ไม่ใช่คนสวนของเรานี้
แก้วฟ้า:โจร โจรหรอ ช่วยด้วยๆ!โจรค่ะๆ
เทพลม:เดี๋ยวก่อนๆ ข้าไม่ใช่โจรๆ
แก้วฟ้า:เเล้วนายเป็นใคร
เทพลม:(นึกถึงคำพูดของผู้เป็นเจ้า)
ผู้เป็นเจ้า:"เทพลมเจ้าทำความผิด ต้องโดนลงโทษไปอยู่โลกมนุษย์ แล้วปฎิบัติตนแบบมนุษย์จนสำเร็จ เจ้าถึงจะกลับมาได้"
แก้วฟ้า:นี่นาย ฉันถามนายอยู่นะ
เทพลม:ขอโทษครับพอดีข้าพึ่งมาทำงานวันเเรก เลยไม่รู้ทางครับ เลยไปโดนแปลงผัก
แก้วฟ้า:คนงานใหม่หรอ โดนหักเงินเดือนเเน่! ตามฉันมานี่เลย
[ห้องอุปกรณ์ปลูกผัก]
แก้วฟ้า:นายดูแลเกี่ยวห้องนี้ พวกคนงานจะมาเอาอุปกรณ์ที่นี้ไปใช้ นายต้องค่อยเช็คดูความเรียบน้อย
เทพลม:ครับ (ยิ้มพร้อมกับคิดในใจ:นี่มนุษย์สั่งงานเทพลมแบบข้าหนอเนี่ย หึ)
แก้วฟ้า:ว่าเเต่นายชื่ออะไรล่ะ
เทพลม:ชื่อ...ข้าชื่อ เทพลม
แก้วฟ้า:เทพลม ชื่อนายดูสูงจังเลย งั้นฉันเรียกว่าลมละกันนะ
เทพลม(คิดในใจ:ก็ข้ามาจากบนสววรค์ ชื่อข้าก็ต้องสูงสิ เจ้ามนุษย์น้อย)หัวเราะ
เเก้วฟ้า:หัวเราะอะไรของนาย(สายหัว~)
(กลับมาปี2565)
ฉันยังคงจำตอนเจอกันวันเเรกของเขาได้เสมอ จำได้ทุกอย่าง ถึงแม้เขาจะไม่อยู่แล้วก็ตามแม้เวลาจะผ่านไปเป็นปี (น้ำตาคลอ) ฉันหวังว่าสักวันเขาจะกลับมา กลับมาหาฉัน ฉันยังรอและหวัง ถึงจะเศร้าเเต่ฉันต้องยิ้มต่อหน้าคุณน้าต่อหน้าทุกคนว่าฉันไม่เป็นอะไร เห้อ~~
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments