Extraordinary | ธรรมดาที่แสนจะพิเศษ
ยัยหนู
ทุกคนมักจะเคยมีคนที่เรารอคอยอยู่เสมอใช่มั้ยคะ ถึงแม้ว่าเราจะมีคนใหม่สักกี่คน ก็มักจะมีคนที่ยังอยู่ในใจเราตลอด ไม่ว่าจะนานเท่าไหร่ เราก็ยังรออยู่ดี แม้มันจะยากที่เขาจะกลับมาแต่เราก็เต็มใจที่ได้รอ
วันนี้ คนที่หนูรอเขากลับมาแล้วล่ะค่ะ
ปลายฝนยืนมองคนที่กำลังลงจากรถอย่างตั้งใจ
ต้นน้ำได้ยินเสียงเล็กเรียกชื่อจึงหันไปตามเสียงเรียก
ปลายฝน
อ้ายต้นน้ำ อ้ายจริงๆโตย
ยัยหนูไม่รอช้า กระโดดกอดคนตรงหน้าอย่างไม่เกรงใจคนในรถ
คนในรถลงจากรถอย่างสง่าน่ามอง
ร่างสูงใหญ่ทำหน้าตานิ่งเฉยอย่างกับคนไม่มีความรู้สึก
ต้นน้ำทำหน้าตื่นตกใจกับร่างเล็กตรงหน้าที่กำลังกอดเขาแน่น
ปลายฝน
เอ่อ....ฮ.....สุมาเต๊อะเน้อ
หลังจากนั้นเธอปล่อยอ้อมกอดเล็กๆออกจากร่างบึกบึน
กรณ์
เป็นใคร ทำไมถึงได้กระโดดกอดชายแปลกหน้าแบบนี้
คุณกรณ์รีบสวดสั่งสอนเด็กน้อยตาแป๋วอย่างเข้มขรึม
ปลายฝน
ตั๋วนั่นแหละไผ@฿#&#&&##&฿
ปลายฝนถึงกับหุบยิ้มเพราะไม่ว่าเวลาจะนานเท่าไรเขาก็ยังคงเป็นได้แค่น้องสาว
ปลายฝน
นี่ใครคะ คนกรุงเทพหรอ
ปลายฝน
บ่าน่าไว้จาย คนอะหยังอย่างกับมาเฟียในนิยาย
ปลายฝนเป็นเด็กหัวสมัยใหม่ ทันคน ด้วยความเรียนรู้ไวทำให้เธอได้เรียนภาษากลางมาบ้าง เรียกได้ว่าพูดคล่องเลยทีเดียว เธอเริ่มใช้ภาษากลางในการพูดคุยบ้างอาจจะพูดสลับกันไป
ปลายฝน
นี่เปิ้นเอาคนบ้าหรือคนเมืองมา
ปลายฝนหลอกด่าโดยใช้ภาษาถิ่น
กรณ์
มายืนเถียงผู้ใหญ่อยู่ทำไม
ปลายฝน
สมาเต๊อะเน้อ เป็นคนบ้านใดเฮาฟังไม่ถนัดเล้ย
เธอล้อเรียนร่างสูง ด้วยการพูดคำว่า"ขอโทษนะ เป็นคนที่ไหนเราฟังไม่ถนันเลย" น้ำเสียงอ่อนๆอาจจะดูเป็นการอ้อนกรณ์จึงเข้าใจว่า....
ต้นน้ำรีบหยุดไว้ก่อนที่ปลายฝนจะถอดผมหงอกของกรณ์หมดหัว
ต้นน้ำ
อ้ายขอเช่าบ้านตั๋วได้มั้ย
ปลายฝน
เพิ่งปิ๊กมาเข้าบ้านเข้าเฮือนก่อนเน้อ
ปลายฝน
เรื่องเมื่อกี้ สมาเต๊อะเน้อ
ต้นน้ำ
อื้ม ส่วนนี้เปิ้ลชื่อคุณกรณ์ ฝากตั๋วดูแลเปิ้นโตยเน้อ
ปลายฝน
ให้เปิ้นดูแลเจ้าคนเมืองนี่?
ต้นน้ำ
ตั๋วให้ที่พักพิงเปิ้นสักหน่อยเน้อ
Comments