เวลาเเห่งการสรรสร้าง

เอ้ที่นี้ที่ไหนกันสิ่งมีชีวิตตนหนึ่งลืมตาขึ้นก็ได้เห็นชายหนุ่มผมสีดำดวงตาสีดายืนอยู่ตรงหน้าเธอ..!เธอเลยเอยปากขึ้นนายท่านข้าต้องขอขอบคุณท่านที่ให้กำเนิดพวกเรา เข้ากลับยิ้มให้ด้วยสีหน้าที่มีความสุข ฮา ชั้งเป็นนายท่านของพวกเราที่พิเศษยิ่ง เซเรสเชียคิดในใจข้าจะรับใช้ท่านชั่วนิรันดร์เเละชื่อเเละร่างที่ท่านมอบให้ข้าจะใช้ให้เกิดประโยชน์สุงสุดเเด่นายท่านผู้สูงส่งเอง

กลับมาเวลาเดิม.....

เหล่าเทพทั้ง13ต่างคุกเขาข้างนึงเพื่อเเสดงความเคารพ ริโอะพูดขึ้นนะคอนนี้มีดวงดาวมากมายเกิดขึ้นด้วยออร่าของข้าเเละข้าเลียกพื้นที่เหล่านั้นมาจักรวาลพวกเจ้าจงไปเสร้างสิ่งมีชีวิตในเเต่ละดาวถึงจะใช้เวลานานเเต่ข้าก็ขอในพวกเจ้าสนึกไปกับนั้นนะ เป็นเกียรติยศอันสูงสุดของพวกเราที่ได้ภารกิจเเรกของนายท่านผู้ยิ่งใหญ่ ริโอจะคิดช่างเป็นยิ่งมีชีวิตที่น่ารักเสียจริงจ้านั้นถือกำเนิดขึ้นมายาวนานเเละโดดเดียวมานานนับหลายล้านๆปีข้านั้นชั้งมีความสูขจริงๆมีพลังที่จะทำอะไรก็ได้สร้างสิ่งที่ตัวเองคิดก็เเสนจะง่ายดาย

เอาละข้าจะนั้งรอดูดวงดาวเเละสิ่งมีชีวิตเติบโต เเต่ข้านั้งอยู่จักรวาลที่ว่างเปล่าวได้อยางไรกันข้าสร้างที่อยู่ของตนเองเเล้วกันริโอะสร้างดาวขนาดเล็กเเละสร้างปราสาทของตนาพสพ

ปราสาทโดวาล่า

ริโอะนั้นได้เพามองสิ่งมีชีวิตเเต่ละดาวเขานั้นได้สนใจดาวที่ เทพีเเห่งเเสง มอบชื่อว่าโลกดาวที่ไม่มีเวทมนต์เเต่เต็มไปด้วยเทคโนโลยีวิทยาศาสตร์ มีเผ่าพันธุ์มนุษย์ ช่างเป็นสิ่งที่มีปัญญาที่ลำเลศการเวลานั้นผ่านไปจนนับไม่ได้มีหลากหลายเผ่าพันธ์ุพวกเจ้าทั้ง13ตนไม่ทำให้ข้าผิดหลังจริงๆ การผจญภัยของข้าก็ได้เริ่มต้นขึ้น ข้าได้ไปดาวที่อยู่ในการดูเเลของเทพที่เทพีเเห่งชีวิตดูเเลอยู่ดาวนั้นมีชื่อว่าชานข้าได้เดินในเมื่องของอาณาจักรเวียล่าผู้คนกับมองมาที่ข้าข้ามีอะไรเเปลกหรอ ริโอะได้อ่านความคิดของมนุษย์คนหนึ่ง

ใครกันชาวต่างชาติหรอกันมันชุดอะไรหรือว่าเป็นขุนนางจากต่างประเทศกัน ริโอะคิดเพราะชุดของข้ามันเเปลกนี้เองนี้คือชุดที่อานาตาเชียทำให้คงต้องหาชื้อชุดใหม่เเล้วสิอานาตาเชียมอบเหรียญที่ใวชื้อของด้วยเเต่ข้าถือคงเดนเกินไปเลยเก็บใวในเวทเก็บของมีอยู่ล้านๆเหรียญทองคำขาวจะพอชื้อชุดไหมคงพอเเหละริโอะได้เดินไปดูรอบก็ได้เจอร้านที่มีคนเต็มไปหมดร้านนี้คงเป็นที่นิยมสินะริโอะเดินเข้าไปพนักงานเเละผู้คนต่างมองมาที่เค้าเเละมีนายหนุ่มผมสีส้มเดินมานายท่านขอรับท่านต้องต่อเเถวนะขอรับ ริโอะจะพูดออกไปว่าอ่อพอดีข้าถึงเคยมาที่ประเทศนี้เป็นครั้งเเรกเลยไม่รู้ข้าต้องขอโทษพวกเจ้าด้วยนะชายหนุ่มพูดถ้าท่านเข้าใจเเล้วก็ไปนั้งรอเลยเลยขอรับริโอะพูดข้าไม่ต้องไปยืนต่อเเถวด้วยหรอ เด็กหนุ่มพูดท่านเป็นชนชั้นสูงข้าไม่กล้าทำเช่นนั้นหรอกขอรับ ริโอะก็ได้หัวเราะฮ่าๆ ไม่ต้องกลัวข้าหรอก เด็กหนุ่มพูดขอรับท่านชั้งเป็นคนที่มีจิตใจดีจริงคนที่ต่อเเถวก็โล่งใจ ริโอะเอยปากว่าเเต่เสื้อผ้าที่ร้านเจ้าราคาเท่าไร? ้เด็กหนุ่มตอบถ้าเเพงสุดก็10เหรียญทองขอรับ ริโอะนั้นมืนงงเเล้ว1เหรียญทองคำขาวพอที่จะชื้อไหมเด็กหนุ่มเอ้ยเกินพอเลยขอรับ เเล้วเหรียญทองคำขาวมีค่ากี่เหรียญทองกันเด็กหนุ่มก็พูดออกไปทันที่ว่า1,000 เหรียญขอรับ ริโอะนั้นตกใจงั้นอานาตาเชียคงให้เงินข้ามาเยอะเลยนะสิ ริโอะพูดงั้นเพื่อเป็นการเสียเวลาข้าขอชื้อเสื้อผ้าทั้งหมดลูกค้าที่ยืนต่อเเถวก็ทำสีหน้าเศร้าๆเเละริโอะก็พูดว่าใครอยากได้เสื้อตัวไหนยิบไปได้เลย

มีมนุษย์คนนึงพูดว่าท่านขุนนางท่านจะจ่ายให้พวกเร่าจริงๆหรอคับ? ริโอจะพูดเเน่นอนสิ เเละหันไปหาเด็กหนุ่มว่าเเต่คุยกันมาตั้งนานเจ้ามีชื่อว่าอะไรกัน ชื่อของข้ารึขอรับ ข้ามีนามว่า โชเวีย ลูกชายของเจ้าของร้านเเห่งนี้ขอคับ ริโอะเอยอ่อหรอข้ามีนามว่า ริโอะ เป็นชื่อที่เปลกเสียจริงท่านคงเป็นชนชั้นสูงของต่างประเทศสินะขอรับ ทำไมเจ้าถึงคิดว่าข้าคือขุนนางตั้งเเต่ที่ข้าเดินมาที่ร้านละ โชเวียตอบก็ดูจากที่ชุดที่ดูเเพงของท่านนะสิสามัญชนคงไม่มีเงินชื้อหรอกคับ ริโอะตอบเป็นเช่นนั้นเองหรอเนี้ย งั้นข้าขอชุดธรรมดาๆชุดนึงเเล้วกัน ขอรับ โชเวียคิดข้าผึ้งจะเลยเห็นชนชั้นสูงที่มีจิตใจดีเนี้ยเเหละ....!!!!!

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***