ตอนที่2
วรภพมาหาคีรินทร์ที่บ้านเพื่อคุยเรื่องเรียนต่อมหาวิทยาลัย
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
สวัสดีครับท่าน//ทักทายอย่างสุภาพ
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ขอโทษจริงๆครับ ผมไม่ได้เตรียมอาหารไว้ต้อนรับเลย
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ไม่เป็นไรหรอกผมเองก็ไม่ได้บอกคุณคีรินทร์ไว้เหมือนกัน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
คือผมจะมาคุยเรื่องลูกสาว
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ตอนนี้กลับจากเมืองนอกเเล้ว
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ผมอยากจะฝากให้เรียนกับมหาวิทยาลัยดีๆสักหน่อย
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
เป็นเกียรติมากๆเลยที่ผมจะได้มีโอกาสดูเเลลูกสาวของท่าน
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ท่านไม่ต้องเป็นห่วง
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ผมเองต้องขอบคุณ คุณคีรินทร์เหมือนกันที่คอยเป็นธุระให้
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
คือลูกสาวผมน่ะเธอย้ายมาอยากจะเรียนต่อปี2 ที่นี่เลย
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ไม่มีปัญหาอะไรอยู่เเล้วครับ
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
เดี๋ยวผมจะจัดการให้ทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี
คีรินทร์เเละวรภพ คุยกันอย่างสนุกสนานถามไถสารทุกข์สุกดิบกันตามประสาคนสนิท
คีตะเดินเข้ามาในบ้านเห็นพ่อกำลังมีเเขกพอดี
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
นั่นไงลูกชายผม พูดถึงก็มาพอดี
คีรินทร์หันไปเห็นคีตะจึงเรียกให้มาทักทายวรภพ
คีรินทร์เเนะนำลูกชายให้กับวรภพ เเละเเนะนำวรภพให้กับคีตะ
คีตะ
สวัสดีครับคุณลุง//ยกมือไหว้อย่างสุภาพ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เคยเจอตั้งเเต่เด็กๆ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
โตมาหน้าตาหล่อเหลาเอาการเลยทีเดียว
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ตอนนี้ใกล้จะเรียนจบเเล้วล่ะครับ
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ถ้าเรียนจบผมก็จะยกให้คีดูเเลธุรกิจของครอบครัวทั้งหมดเลย
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ดีจริงๆ มีลูกชายไว้ใช้งานทันเเก่
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ผมนี่มีเเต่ลูกสาวจะทำอะไรก็ต้องดูเเลอย่างใกล้ชิด
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ห่วงเเต่ว่าตัวเองจะเเก่ตายซะก่อน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เพราะตอนนี้ก็วางใจอะไรยังไม่ได้
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ต่อไปนี้ไม่ต้องห่วงเเล้วนะครับเดี๋ยวผมจะให้เจ้าคีมันช่วยดูเเลน้องอีกเเรง
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ท่านจะได้สบายใจ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ลุงฝากคีช่วยดูเเลน้องด้วยนะ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เเต่ว่าเด็กๆยังไม่เคยเจอกันเลยหนิ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ไว้คุณคีรินทร์ช่วยเเนะนำเเทนผมละกัน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ผมเองก็ไม่ค่อยจะว่างสักเท่าไหร่
คีรินทร์(พ่อคีตะ)
ได้เลยครับท่าน
วรภพเเละคีรินทร์คุยธุระกันอยู่เกือบ 2 ชั่วโมง หลังจากคุยเสร็จวรภพก็ลาสองพ่อลูกเเละไปเคลียร์เอกสารที่บริษัทต่อทันที
ส่วนคีย์ตะหลังจากทำธุระทางบ้านเสร็จก็ไปมหาวิทยาลัย เพราะมีเรียนในช่วงบ่ายต่อ
เวลาว่างคีตะมักจะนั่งวาดรูปในชมรม ซึ่งเป็นชมรมที่เขาขออนุมัติจากพ่อนั่นเอง คีตะชื่นชอบงานศิลปะเป็นอย่างมากจึงสร้างชมรมนี้ขึ้นมาเพื่อที่จะมีพื้นที่ส่วนตัวในมหาวิทยาลัยได้
ตอนเเรกเขาตั้งใจจะสร้างเป็นชมรมส่วนตัว เเต่พ่อของคีตะบอกว่าถ้าในชมรมมีคนสมัครไม่ถึง 30 คน เขาจะไม่อนุมัติให้คีตะจึงจำใจยอม
คีตะ
อย่ายุ่งหน่า//รีบปิดทันที
ธันย์
นี่นายมีความรักเเล้วสิ//พูดหยอกคีตะ
คีตะ
ก็เเค่อยากวาดอะไรก็วาดๆไปงั้น
ธันย์
ปกติไอเรื่องที่เกี่ยวกับผู้หญิงไม่เคยจะเห็นนายสนใจเลยหนิ
ปกติคีตะไม่เคยสนใจผู้หญิงคนไหนเลยจริงๆเเม้เเต่หน้าตาเขาก็ไม่คิดจะจำสักคน เเต่พอมาวันนี้เขากลับจำไอรีนได้
คงเป็นเพราะอุบัติเหตุ จึงทำให้คีตะได้สัมผัสร่างกายผู้หญิงเป็นครั้งเเรกอย่างใกล้ชิด
คีตะ
นั่นสิปกติไม่เคยเป็นเเบบหนิ
คีตะ
เเต่ฉันไม่ได้สนใจเธอซะหน่อย
คีตะ
เเค่อยากวาดเล่นเฉยๆก็เท่านั้น
ธันย์
ถามไรหน่อยสิลูกคนรวยอย่างนายถูกพ่อเเม่จับคู่ให้บ้างป่าว
คีตะ
ไม่นะ เค้าบังคับฉันเรื่องอื่นมามากพอละ
คีตะเรียนบริหารตามคำสั่งของคุณพ่อ เเละมีข้อเเม้ว่าถ้าหากเขายอมขึ้นเเท่นดูเเลธุรกิจของครอบครัวต่อ พ่อจะไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งให้คีตะทำอะไรก็ได้อีกเเล้ว
เเต่คีรินทร์ก็ยอมเเละทำตามข้อตกลงของลูกชาย
ธันย์
ดีเเล้วล่ะ ฉันก็คิดว่านายถูกบังคับจนทำให้นายเป็นเเบบนี้ไง
ธันย์
คนนี้ก็ไม่เอา คนนั้นก็ไม่ได้
ธันย์
ถ้าเป็นฉันเนี่ยนะผู้หญิงเข้าหาเยอะเเบบนี้
ธันย์
จะพาออกเดทชั่วโมงละคนเลยล่ะ//พูดไปขำไป
ธันย์
นี่คีวันๆนายนั่งวาดเเต่รูปอะไรพวกนี้ไม่เบื่อบ้างหรอวะ
ธันย์
เฮ้ยคีเย็นนี้ไปเตะบอลกันป่ะ
ธันย์
นี่ฉันพูดไม่ได้ยินหรือไงว่ะ
คีตะ
พูดมากจริง จะไปไหนก็ไปเลยไป
คีตะ
คนกำลังใช้สมาธิอยู่อย่าเพิ่งกวนดิ!
: พี่คีของอยู่รึเปล่าอะ
: ของฉันตั้งหาก
: นี่ไม่ต้องเถียงกันพี่คีก็เป็นของทุกๆคนอะเเหละ
เสียงพูดคุยจากเหล่าหญิงสาวที่ชื่นชอบคีตะ พูดถึงเขาไม่หยุด
ธันย์
ผู้หญิงของนายมากันเต็มเเล้วล่ะ
ธันย์
ให้ฉันจัดการให้ป่ะล่ะ
คีตะ
ดีเลยงั้นฉันฝากนายด้วยละกัน
ธันย์
เเต่มีข้อเเม้ไปเตะบอลกัน//กวนเพื่อน
คีตะ
งั้นเเกจะไปไหนก็ไปเหอะ
คีตะจำวันที่ไปกับธันย์ได้ไม่ลืม วันที่เเสนวุ่นวาย เขาเกลียดการที่ผู้หญิงวิ่งมารุมล้อมเป็นไหนๆ
ธันย์หัวเราะชอบใจ เขาเเค่สนุกกับการเเกล้งคีตะเฉยๆ ธันย์รู้ดีว่าคีตะชอบหรือไม่ชอบอะไร
เเละมักจะเป็นคนจัดการปัญหาเหล่านั้นให้อยู่เเล้ว
หลังจากไอรีนทำธุระทางบ้านอาจารย์ฤทัยเสร็จเธอก็รีบไปทำธุระเรื่องเรียนต่อทันที
อเล็กซ์นั่งรอไอรีนอยู่ที่ร้านอาหาร
ไอรีนเดินเขาไปหาอเล็กซ์หน้าตาสดใส
อเล็กซ์
กว่าจะมาได้นะฉันนั่งรอจนร้านค้าเค้าจะไล่ออกอยู่เเล้ว
อเล็กซ์
นัดเเต่ละทีไม่เคยจะมาตรงเลยสักครั้ง
ไอรีน
ฉันมัวคุยธุระกับผู้มีพระคุณของฉันน่ะ
ไอรีน
กลับมาทั้งทีให้ฉันรีบไปรีบกลับเสียมารยาทเเย่
อเล็กซ์
ว่าเเต่ไอริสสบายดีรึเปล่า
ไอรีน
นี่เจอฉันเเทนที่จะถามไถ่ฉันเเท้ๆ
อเล็กซ์
ก็เพราะว่าฉันเห็นเธอสบายดีเเล้วไงจะต้องถามอะไรอีกล่ะ
ไอรีน
ไอริสก็สบายดีเเหละ ตอนนี้ก็อ่านหนังสืออยู่มั้ง
ไอรีน
อ่านจนจะกลายร่างเป็นหนอนเเล้วล่ะ
อเล็กซ์
เค้าเเค่มีความตั้งใจต่างหาก ไม่เหมือนเธอหนิ
ไอรีน
หึ~ มันก็จริงของนายอะนะ
ไอรีน
ฉันน่ะก็ได้เเต่ใช้ชีวิตไร้สาระไปวันๆอะเเหละ
ไอรีน
ไม่เคยจริงจังอะไรสักอย่าง
ไอรีนพูดตัดพ้อ เธอรู้เเก่ใจว่าตัวเองไม่เอาไหน ครอบครัวจึงฝากความหวังไว้ที่ไอริสคนเดียว
อเล็กซ์
ที่คุยไว้เรื่องหาที่เรียนน่ะ สรุปเธอจะเรียนที่เดียวกับฉันเลยจริงดิ
ไอรีน
อืม ฉันไม่อยากเรียนที่เดียวกับไอริสหรอก
ไอรีน
เดี๋ยวจะโดนเปรียบเทียบอีก น่าเบื่อจะตาย
ไอรีน
มหาลัยที่นายเรียนชื่อเสียงก็ไม่ได้น่าเกลียดอะไร
ไอรีน
ฉันว่าน่าจะไม่มีปัญหาอะไรหรอก
ไอรีน
คุณพ่อฉันน่าจะไม่ว่าอะไร เพราะขนาดพ่อนายยังให้เรียนที่นั่นเลย
อเล็กซ์
เเต่ครอบครัวฉันไม่ใช่มหาเศรษฐีเหมือนเธอ
อเล็กซ์
ไม่ได้หมายความว่าเธอจะรอดนะ
อเล็กซ์
ไงก็ลองกลับไปปรึกษาดูละกัน
อเล็กซ์
มีอะไรอยากรู้อีกก็ถามฉันได้
ทั้งสองคุยไป ทานข้าวไปจนเริ่มค่ำ
ไอรีน
ฉันต้องรีบกลับเเล้วล่ะ เดี๋ยวจะโดนดุเอา
อเล็กซ์
กลับดีๆนะเดี๋ยวมื้อนี้ฉันเลี้ยงเอง
อเล็กซ์พูดส่งกับไอรีนด้วยความเป็นห่วง
ไอรีน
นายเองก็รีบๆกลับนะอย่าไปเถลไถลที่ไหนล่ะ
อเล็กซ์
ขอคุณพ่อเธอให้ได้ก่อนเถอะค่อยพูด
ไอรีนรีบกลับบ้านทันทีหลังจากเเยกย้ายกับอเล็กซ์
ทุกคนนั่งรอไอรีน จะได้ทานข้าวพร้อมกัน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
นี่ไอรีนไปไหนจะค่ำเเล้วยังไม่กลับมาอีก
ไอริส
ไปทำธุระข้างนอกน่ะค่ะเดี๋ยวก็คงกลับมา
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เด็กคนนี้เหลวไหลจริงๆเลย ต่อไปพ่อคงต้องเข้มงวดกว่านี้เเล้วล่ะ
วิรพร(ป้าไอริส-ไอรีน)
เอาหน่าเด็กเพิ่งจะกลับมาบ้าน
วิรพร(ป้าไอริส-ไอรีน)
ให้เที่ยวบ้างไรบ้างจะเป็นไรไป
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เเล้วนี่คุณพ่ออาการเป็นไงบ้างครับ
วิรพร(ป้าไอริส-ไอรีน)
พี่ให้ทานข้าวทานยา ตอนนี้หลับไปเเล้วล่ะ
ไอรีนเดินเข้าในบ้านก็เห็นว่าทุกคนกำลังรอเธออยู่ จึงรีบเดินเข้าไปอย่างกล้าๆกลัวๆ
ไอริส
ไอรีนมาเเล้วล่ะค่ะ//เหลือบไปเห็นพอดี
ไอรีน
ขอโทษที่มาช้าค่ะคุณพ่อ คุณป้า
ไอรีนพูดด้วยความรู้สึกผิด
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ไปไหนมา ถึงได้กลับช้าเอาป่านนี้
ไอรีน
ไปคุยธุระเรื่องเรียนค่ะคุณพ่อ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
คุยธุระอะไรชักช้าเอาป่านนี้
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
คราวหลังถ้าลูกทำตัวเเบบนี้อีกพ่อคงต้องดัดนิสัยลูกใหม่เเล้วนะ
วรภพพูดเสียงเเข็งใส่ไอรีน เพราะไม่พอใจที่ลูกกลับบ้านดึกทำให้ทุกคนรอนานขนาดนี้
วิรพร(ป้าไอริส-ไอรีน)
เอาล่ะๆ
วิรพร(ป้าไอริส-ไอรีน)
ทานข้าวเถอะ เย็นหมดเเล้วเนี่ย
ไอรีนทานข้าวอีกรอบเพราะกลัวว่าถ้าคุณพ่อรู้ว่าเธอทานจากข้างนอกมาเเล้วจะโดนหนักกว่านี้ เพราะไอรีนไม่ยอมบอกคนในบ้านทำให้ต้องนั่งรอเธอเพียงคนเดียว
หลังจากทานข้าวเสร็จวรภพก็นั่งคุยเรื่องที่เรียนของไอรีนต่อ
ไอรีนคุยกับคุณพ่อเรื่องมหาวิทยาลัยว่าเป็นยังไงตามที่อเล็กซ์บอกอย่างใจเย็น
ส่วนไอริสนั่งอยู่ข้างๆ เผื่อช่วยไอรีนพูดอะไรได้บ้าง
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เรียนที่เดียวกับลูกชายคุณชานนท์นี่เอง
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
นี่ลูกไปรู้จักกับอเล็กซ์ตั้งเเต่เมื่อไหร่
ไอรีน
รู้จักกัน 5 ปีเเล้วน่ะค่ะ หนูเจอกับอเล็กซ์ตอนไปบริษัทคุณพ่อ
ไอรีน
ตอนที่มีประชุมหุ้นส่วนของบริษัทน่ะค่ะ
ไอรีน
เเล้วเราก็เป็นเพื่อนกันตั้งเเต่วันนั้น
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ไอริสรู้เรื่องนี้ด้วยรึเปล่า
ไอริส
รู้ค่ะไอรีนเเนะนำให้รู้จักเหมือนกัน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
จริงๆคุณชานนท์ก็สนิทกับพ่อพอสมควรนะ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ส่วนอเล็กซ์นี่พ่อก็เห็นตั้งเเต่เด็กๆ อเล็กซ์ก็เป็นคนน่ารักดี
ไอรีน
หนูไปหาประวัติข้อมูลมาเเล้วนะคะ
ไอรีน
ถึงมหาลัยนี้จะไม่ได้มีชื่อเสียงโด่งดังเท่ากับที่คุณพ่อเเนะนำ
ไอรีน
เเต่ที่นี่ติดอยู่อันดับต้นๆเลยนะคะ
ไอรีน
คุณพ่อจะว่าอะไรมั้ยคะถ้าหนูอยากจะเรียนที่นั่น
ไอริส
จริงๆหนูว่าเรียนที่ไหนก็ดีเหมือนกันนะคะคุณพ่อ
ไอริส
อยู่ที่ความตั้งใจของเราต่างหาก
ไอริส
คุณพ่อเคยพูดเอาไว้//ขำเบาๆ
ไอริสช่วยไอรีนเกลี่ยกล่อมคุณพ่อ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ก็จริงของลูก เเค่ไอรีนไม่ดื้อเรียนตามที่พ่อสั่งก็โอเคละ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เอาเป็นว่าตกลงไว้พ่อจะให้เลขาจัดการให้ละกัน
ไอรีนสบายใจที่คุณพ่อของเธอไม่ติดเรื่องนี้ในที่สุดเธอก็ไม่ต้องกดดันเท่าไหร่ ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้อยากเรียนบริหารก็ตาม เเต่อย่างน้อยเรียนที่นี่ก็สบายใจกว่าที่นั่น
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ส่วนเรื่องวันนี้พ่อไม่โอเคจริงๆนะไอรีน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ลูกโตเเล้ว ควรจะเคารพกฏระเบียบของบ้าน
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
ให้ผู้ใหญ่นั่งรอเเบบนี้มันทำให้ลูกเหมือนเด็กที่ไม่รู้กาละเทศะเลย
ไอรีน
ครั้งนี้หนูยอมรับผิดจริงๆ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
เอาเถอะดึกมากเเล้วเเยกย้ายกันไปพักผ่อนเถอะ
วรภพ(พ่อไอริส-ไอรีน)
มะรืนก็เตรียมตัวไปเรียนกันได้
ค่ะ//ไอริสไอรีนตอบพ่อพร้อมกัน
วรภพเดินขึ้นไปข้างบน ไอริสก็รีบถามไอรีนทันทีว่าไปทำอะไรมาบ้าง
ไอริส
บอกมาให้หมดเลยนะเธอไปไหนมา ถึงได้กลับค่ำเเบบนี้
ไอริส
รู้มั้ยฉันนั่งฟังคุณพ่อบ่นตั้งเเต่บ่ายยันค่ำ
ไอรีน
ฉันไปหาอาจารย์ฤทัยมาน่ะ
ไอรีน
จะให้รีบกลับได้ไงกัน
ไอริส
นี่เธอไปทำอะไรไร้สาระอีกเเล้วหรอเนี่ย//ตีเเขนไอริน1ที
ไอริส
ถ้าคุณพ่อรู้เข้าเธอตายเเน่
ไอริส
เเม้เเต่คุณปู่ก็คงไม่พอใจด้วย
ไอรีน
จะอะไรกันนักกันหนากับเเค่งานศิลปะ
ไอรีน
ฉันไม่เห็นเข้าใจเลย ทำไมต้องมาห้ามกันด้วย
ไอรีน
อีกอย่างฉันไม่เห็นเลยว่างานพวกนี้มันไม่ดีตรงไหนกัน
ไอรีน
รู้รึเปล่าว่าภาพวาดต่างๆ หรือการวาดภาพมันช่วยบำบัดความเครียดได้
ไอรีน
ฉันไม่เห็นว่ามันจะผิดอะไรเลย
ไอริส
จะเหตุผลอะไรก็ตามถ้าห้ามก็คือห้าม
ไอริส
ไม่ต้องทำให้เรื่องมันวุ่นวายได้ป่ะ
ไอริส
เธอก็รู้ว่าทุกครั้งที่พูดถึงเรื่องนี้ทีไรทุกคนก็ไม่พอใจกันทั้งนั้น
ไอริส
ผู้ใหญ่เค้าคงมีเหตุผลที่ไม่อยากให้เรารู้ไง
ไอรีน
ฉันไม่สนหรอกนะว่าจะบอกไม่ได้เพราะอะไร
ไอรีน
ถ้าพวกเค้าไม่สามารถให้เหตุผลฉันได้เอง ก็อย่าหวังว่าจะห้ามฉันได้
ไอรีน
เเต่ถ้าเหตุผลมันดีพอ
ไอรีน
ฉันสัญญาว่าจะไม่เเตะต้องงานพวกนี้อีกเลย
ไอรีนพูดจบก็รีบเดินออกทันที
ไอริสพูดพร้อมเอามือจับขมับตัวเองด้วยความหงุดหงิด
ถึงเเม้ว่าเธอจะไม่ได้ชื่นชอบในด้านนี้ เเต่ไอริสก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคนในบ้านหลังนี้ถึงไม่อยากให้พวกเธอทั้งสองยุ่งเกี่ยวกับงานพวกนี้
เเต่ถึงเธอจะสงสัย เธอก็ไม่คิดจะถามมันอยู่ดี
Comments