จู่ๆฉันก็กลายเป็นตัวละครในเกม
เล่นเกมอยู่
ฉัน
ใกล้แตกแล้วๆ!//เล่มเกม
ฉัน
อีกแค่นิดเดียวเท่านั้น!
ฉัน
เอ๊ะ...ทำไมรู้สึกมึนหัวจัง
Teeri(ฉัน)
:นั้นเสียงใครหน่ะ
Lauriel
เจ้าตื่นซักทีค่อยโล่งอกหน่อยเฮ้อ//ถอนหายใจ
Teeri(ฉัน)
ปะ...ป่าวค่ะท่านอาจารย์
Lauriel
เจ้าไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว
Lauriel
ช่วงนี้เจ้าฝึกหนักพักบบ้างก็ได้นะ
Teeri(ฉัน)
ค่ะ:เดี๋ยวนะแล้วทำไมฉันถึงมาอยู่ที่นี่ล่ะ
Teeri(ฉัน)
:เจ็บจังนี่ไม่ใช่ความฝัน
Teeri(ฉัน)
:งั้นก็แปลว่าฉันเข้ามาอยู่ในเกมสินะ:>
Teeri(ฉัน)
:ออกไปข้างนอกดีกว่า
Zata
หยุดเดี๋ยวนะลาวิล!//ไล่จับลาวิล
Laville
แน่จริงเจ้าก็จับข้าให้ได้สิฮ่าๆ//วิ่งหนีซาต้า
Teeri(ฉัน)
นั้นมันซาต้ากับลาวิลนิ!
Zata
ข้าบอกให้หยุดไงลาวิล!
Laville
หยุดให้เจ้าจับก็โง่ละ
Zata
ถือว่าข้าพูดดีๆด้วยแล้วนะ:)//บินไปอุ้มลาวิล
Laville
เหวอ!ซาต้าปล่อยข้าไปเถอะ
Roey
เจ้าหาเรื่องให้ตัวเองอีกแล้วนะลาวิล//จับไหล่ทีริ
Laville
นี่พวกเจ้าน่ะช่วยข้าหน่อยเส้~//ดิ้น
Zata
ไม่มีใครช่วยเจ้าได้หรอกนะลาวิล//อุ้มวิล
Laville
ทีริช่วยข้าหน่อยน้า~//อ้อน
Teeri(ฉัน)
เอ๊ะ...เอ่อสู้ๆนะจ๊ะลาวิล :พูดอะไรออกไปเนี้ย
Zata
ข้าบอกแล้วไม่มีใครช่วยเข้าได้
Laville
อ๊ากกก!มันเจ็บนะเจ้านกบ้า//โดนหยิกแก้ม
Zata
ใครใช้ให้เจ้าขโมยแอปเปิ้ลข้ากันล่ะ//หยิกแก้มวิล
Laville
ข้าแค่ช่วยชิมเฉยๆต่างหาก//หน้ามุ่ย
Laville
ถ้าหากมียาพิษอยู่เจ้าอาจเป็นอันตราย
Laville
ข้าเป็นห่วงเลยชิมดูเพียงเท่านั้น//เลิ่กลั่ก
Teeri(ฉัน)
แต่ถ้าหากมียาพิษอยู่จริงๆคนที่ซวยจะเป็นเจ้านะลาวิล
Roey
ข้าว่าเขาอยากกินมากกว่านะฮ่าๆ
Zata
ทีหลังอย่าทำอีกเข้าใจไหม
Teeri(ฉัน)
:ที่จริงอยู่ที่นี่ก็ดีเหมือนกันนะ
Teeri(ฉัน)
:ถึงจะยังงงๆกับเรื่องที่เกิดขึ้นก็เถอะ
Comments