เย่หลง ตอนที่ 4

สวัสดีครับ

ต่อ

หลายปีต่อมา

ได้มีหนุ่มน้อยผมเหลืองพูดขึ้นมา

วิน

ไกล้สอบแล้วอ่านหนังสือยัง//หน้านิ่ง

เย่หลง

ยังนะทำไมหรอ

วัน

ฉันพึ่งเริ่มเตรียมตัวเอง

วิน

ทำไมนะหรอ ก็เพราะว่าจะได้คะแนนดีๆไง

วัน

ไปติวหลังเลิกเรียนกันไม//เสนอ

เย่หลง

อืม

วิน

โอเคครับ

ครู

นักเรียนครับถ้าจะคุยกันเชิญตอนพักเที่ยงครับ//ยิ้มเย็น

หนุ่มน้อยทั้งสามที่กำลังคุยกันถึงกับสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงคนรู

เย่หลง

ครับ

วิน

ครับ

วัน

ครับ

นักเรียนในห้องต่างหันมามอง

เด็กผู้หญิง

คุยกันไม่เป็นเวลาจริงๆนะพวกนายเนี้ย//หันไปกระซิบให้ทั้งสามได้ยิน

ทั้งสามก็เงียบไม่พูดอะไร

เด็กผู้หญิง

ไม่กวนละเรียนต่อดีกว่า//พึมพำกับตัวเอง

ครู

นักเรียนครับถ้าหมดคาบแล้วส่งสมุดด้วยนะครับ

ครู

ให้หัวหน้าห้องรวบรวมนะครับ

ครู

เรียนต่อ

พักเที่ยง

เย่หลง

(พี่เค้าจะเป็นไงบ้างนะ)//คิดในใจ

เย่หลง

(อยากเจอพี่เค้าอีกครั้ง)//คิดในใจ

เย่หลง

(ถ้าพี่เค้ากลับไปที่บ้านเด็กกำพร้าแล้วไม่เจอเราพี่เค้าจะกังวลไมนะ)//คิดในใจ+เหม่อลอย

วิน

นี่ วันนายรู้วิธีทำให้คนที่เหม่อบ่อยๆหายได้ไม//หันหน้าไปถามคนข้างๆ

วัน

ไม่รู้ ฉันไม่ไช่หมอซะหน่อย

วัน

เดียวก็หายเหม่อเองแหละเชื่อฉัน//มั่นใจ

เย่หลง

พวกนายคุยไรกัน

วิน

ป่าว

วิน

ก็แค่หาวิธีทำให้คนเหม่อหายนะ

เย่หลง

ใครละ//สงสัย

วัน

เฮ้อ!ก็นายไงเล่า

วัน

จะใครที่ไหนอีก

เย่หลง

อ่าว ฉันหรอ

วัน

ก็ไช่ไง

วิน

ไปกันไกล้เข้าเรียนแล้ว//เข้าไปเปลี่ยนเรื่อง

เย่หลง

อืม

วัน

อืม

ตัดหลังเลิกเรียน

ห้องเรียน ป.6

เย่หลง

จะติวไรละ

วัน

พรุ้งนี้กลับ4โมง ครึ่งกัน

เย่หลง

อืม จะได้มีเวลาติวด้วย

วัน

ตอนนี้บ่ายสามสี่สิบเอ็ดแล้ว

เย่หลง

งั้นวันหยุดไปติวบ้านฉันโอเคไม

วิน

ได้

เย่หลง

เดียวฉันขอแม่ก่อน

วัน

งั้นติววิทย์ก่อนวันนี้

วิน

อืม

เย่หลง

อืม

วิน

นี่บอกครูยัง//ทักขึ้น

เย่หลง

เดียวฉันไปบอกเอง//เดินออกไป

ระหว่างทาง

เย่หลง

(ครูจะอยู่ในห้องทำงานไมนะ)//เดินมาถึงห้องทำงาน

เย่หลง

ขออนุญาตครับ

ครู

เข้ามา//เสียงดังมาจากข้างใน

เย่หลง

//เดินเข้าไป

ครู

มีอะไรพูดก็มา//ทำงานอยู่

เย่หลง

คือพวกผมจะอยู่ติวจนถึง4โมงครึ่งครับ

ครู

อืม

เย่หลง

สวัสดีครับ//เดินออกไป

ตัดมาอีกฝัง

วิน

ไปนานจัง

วิน

หรือว่าหลง

วัน

อยู่มาตั้ง4-5ปีจะหลงได้ไง

วิน

เออจริงด้วยแหะๆ

เย่หลง

//เดินเข้ามา

วิน

บอกครูแล้วไช่ไม

เย่หลง

อืม//พยักหน้า

วัน

ติวเลย!!

วิน

เริ่มจากบทแรก//เปิดหนังสือ

ตัดไปตอนกลับบ้าน

วิน

บาย//โบกมือ

เย่หลง

บาย//โบกมือ

วัน

บายเพื่อน//โบกมือ

วิน

เจอกันพรุ่งนี้//ยิ้ม

ณ บ้านเย่หลง

ป้ามิ้นท์

เย่หลงลงมากินข้าวจ้ะ

เย่หลง

คร้าบแม่//วิ่งลงมา

เย่หลง

ว้าว น่าอร่อยทั้งนั้นเลยครับ//ยิ้ม

ป้ามิ้นท์

งั้นกันกินแยอะๆนะ//ยิ้มเอ็นดู

เย่หลง

ครับ

เย่หลง

แม่ครับผมมีอะไรจะบอก//เคี้ยวข้าวอยู่

ป้ามิ้นท์

แม่บอกว่ายังไง หืม

เย่หลง

เวลาเคี้ยวอาหารห้ามพูดครับ//เคี้ยวข้าวเสร็จ

ป้ามิ้นท์

แล้วเรื่องที่จะพูดละ

เย่หลง

ผมจะพาเพื่อนมาติวที่บ้านครับ

เย่หลง

ได้ไมครับ

ป้ามิ้นท์

ได้สิจ้ะ//ยิ้ม

เย่หลง

ครับ

หลังกินข้าวเสร็จ

ห้องนอน

เย่หลง

พ่อแม่จริงๆของเราเป็นใครกันนะ//มองกำไลในมือ

เย่หลง

แล้วพวกท่านทิ้งเราไปทำไม

เย่หลง

ถ้าเจอกันอีกครั้งอีกครั้งจะจำเราได้ไมนะ

เย่หลง

พี่ฟ้าก็บอกว่าแม่รักเรามาก

เย่หลง

แล้วตอนนี้ยังรักและคิดถึงลูกชายคนนี้อยู่ไม//น้ำตาไหลออกมา+เศร้า

เย่หลง

ไม่เอาสิอย่าร้องให้//เช็ดน้ำตา

เย่หลง

ตอนนี้เราก็มีแม่มินท์อยู่นิ//กลั้นน้ำตา

เย่หลง

ยิ้มไว้สิจะร้องให้ทำไม//ยิ้มพร้อมน้ำตาที่กลั้นไม่อยู่

หนุ่มน้อยผู้เงียบเหงา

ได้ร้องให้และหลับไปในที่สุด

ตัดมา

ณ ที่ที่หนึ่ง

ได้มีหญิงสาวพูดขึ้น

ยังไม่ปรากฎ

ลูกแม่อีกไม่นานเราก็จะได้พบกัน//ยิ้มบางๆ

ยังไม่ปรากฎ

เมื่อถึงตอนนั้นเราก็จะได้อยู่ด้วยกันพร้อมหน้าพร้อมตา//ยิ้ม+หายไป

ตัดจบ

เป็นยังไงบางครับ

ได้ไม

ถ้าไม่สนุกขอโทษด้วยครับ😁🤗

ยังไม่ตรวจคำผิด😁🤗

ไปล่ะครับ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ