ดอกไม้สีเลือดของเล่านักล่า
บทที่5
เทีย
ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหมจ๊ะ
ยูเรีย
ค่ะ ..ฉันไม่เป็นอะไรก็แค่เจ็บเท่านั้น
เทีย
งั้นก็ทีละสาดคันนี้หน่อยนะ //ยืนข้าวต้มให้
เทีย
ไม่เป็นอะไรหรอกเพราะฉันก็ขอโทษด้วยนะที่เรียกชื่อเธอคนอ้วนแบบนั้น
ยูเรีย
ไม่เป็นไรหรอกค่ะฉันขอให้คุณเลือกแบบนี้ดีกว่านะคะ
ยูเรีย
และฉันขอให้คุณว่าพี่ดีไหมคะ
เทีย
เป็นยังไงบ้างจ๊ะถูกปากไหม
ยูเรีย
พี่เป็นคนทำเองใช่ไหม
เทีย
ถ้ามีอะไรก็เรียกพี่ได้ตลอดเลยนะ
เทีย
ตอนนี้ก็นอนได้แล้วล่ะนี่ก็มืดค่ำแล้ว
ยูเรีย
(ทำไมมันอึดอัดและยังรู้สึกเจ็บจัง )
โซโตะ
ดูเหมือนไม่ได้เจอนานจะเปลี่ยนไปเยอะเลยนะ
ยูเรีย
ห..หยุด..อึก...//น้ำตาไหล
โซโตะ
ไม่ยักรู้ว่าจะได้เห็นน้ำตาของพี่นะ
ยูเรีย
อึก อ ห..หยุด น อึก //หลับตา
โซโตะ
ว้าวสวยงามมากเลยล่ะครับ
โซโตะ
อ่าาชั่งเป็นเลือดที่ดี
ยูเรีย
(พอที หยุดทีมันเจ็บ...)
โซโตะ
ดูเหมือนผมคงต้องไปแล้วสิ
โซโตะ
เดี๋ยวผมมาเล่นใหม่นะ //เดินออกไป
แรด
ดูเหมือนเจ้าพวกนั้นจะได้ทีเอาใหญ่เลยนะ
แรด
ไปล่ะไอ้พ่อบ้าขัดจังหวะสุดๆ//หายไป
โซ
โอขอโทษที่แนะนำตัวช้าฉันโซ
ยูเรีย
ห..หยุดที //ดันหน้าอก
ยูเรีย
ท..อึก ทำไมถึงเกิดขึ้นแบบนี้ //ร้องไห้
เทีย
(รอยพวกนั้นคงจะเป็นของพวกนายท่านสินะ)
Comments