ตอนที่ 3 วายุชอบกินขนม

วันนี้เป็นวันธรรมดาเช่นเคยที่สอบเสร็จแล้วอาจจะดูเร็วไปหน่อยแต่ก็ถือว่าโอเคเลยดีเดียวตอนนี้ตามสัญญาเขาออกมาเดตกับพี่วายุถึงตลอดมาจะคุยแชทกันจนรู้ลึกแทบทุกอย่าง 

มหาลัยวันนี้มีการจัดนิทรรศการต้อนรับปีหนึ่งหรือก็คืออวดสรรพคุณเพื่อให้มีเด็กเข้ามาเรียนเยอะขึ้นหน้าที่ของดาว-เดือนมหาลัยที่พอจะดังก็จึงมีหน้าที่เป็นพรีเซ็นเตอร์ 

"แต่ไม่คิดว่าจะเล่นใหญ่โดยการเอารูปมาติดป้ายบอร์ดหน้าตึกเรียนขนาดนี้" 

ผมจ้องมองไปยังรูปของตัวเองที่ติดอยู่ยังตึกอาคารเรียนอย่างอนาถเล่นใหญ่กันจริงๆ พวกนี้ 

"ดีใจหน่อยดิวะคนดังเลยนะเว้ย" ไอ้ซีมันแซวผมก่อนจะเอาโทรศัพท์มาถ่ายลงสตอรี่ตามเคย 

"นั่นดิวะเผื่อว่าน้องมันจะสนอกสนใจ"

ไอ้หนิงมันแซวที่ผมตามจีบน้อง ขนม อยู่เขาว่าคนน่ารักมักคู่กับคนหล่อไม่ใช่ว่าใครที่ไหนหรอกผมเองนี่แหละ ฮะฮะ 

ผมไม่ได้ตอบอะไรไอ้หนิงไปแค่ถอนหายใจและยักไหล่ให้จากนั้นพวกผมก็พากันเดินออกไปจากตรงนั้น

ผมที่มาถึงมหาลัยของพี่วายุก็ได้ชายตามองไปยังซุ้มขายของมากมายตระการตาแต่ที่ผมสนใจเลยนั่นก็คือตุ๊กตาการต่าย! ล้อเล่นรูปของพี่วายุที่ติดอยู่กับป้ายพร้อมขึ้นว่าเดือนวิศวะต่างหาก!!

"มึงกระต่าย"

ผมพูดขึ้นทำเอาเพื่อนผมมันพากันเดินหนีไปจนหมดไม่รอสักคนพวกมันคงด่าผมแน่ถ้าผมซื้อตอนนี้ก็แทบจะเต็มห้องแล้ว

แต่ที่ติดใจผมก็คือรูปพี่วายุต่างหากเดือนคณะวิศวะงั้นหรอนี่มันสุดยอดเลยนี่นาผมยิ้มกรุ่มกริ่มจนไอ้เฟรมมันมาลากผมออกไป 

"มึงหยุดเลยเต็มห้องล่ะนะ"

ไอ้เคมันบ่นผมที่กำลังโดนไอ้เฟรมลากออกไปจากซุ้มขายตุ๊กตาผมเองก็ไม่ได้เถียงพวกมันหรอกนะเพราะมันจริงน่ะสิ 

"เออขนมสรุปมึงกับพี่คนที่จีบมึงเมื่อตอนนั้นถึงไหนแล้ววะ"

ไอ้ศรมันถามขึ้นอย่างพร้อมเสือกและพวกที่เหลือก็ไม่รอที่จะเค้นคำตอบจากผม

"ก็ชอบแหละ"

ผมตอบพวกมันไปอย่างเขินๆก่อนที่ไอ้เคกับเฟรมมันจะเบ้ปากและแสดงท่าทีเหมือนจะอ้วกให้ส่วนไอ้ศรมันก็พยักหน้าพร้อมรอยยิ้ม 

"เพื่อนกูจะไม่โสดว่ะ"

ไอ้ศรมันว่าขึ้นก่อนที่พวกผมจะรวมกลุ่มกันเดินไปต่อก็หาไรกินกับดูคณะแหละเพราะผมจะเข้าสถาปัตย์! ไม่ใช่ไรหรอกแค่อยากเป็นสถาปนิกเท่านั้นแหละเพราะพี่ชายพี่สาว

"แหน๊ เพื่อนกูจะมีแฟนว่ะ"

ไอ้เฟรมที่เล่นพอใจก็แซวผมตอนนี้พวกเรามาถึงซุ้มคลอสเพลย์คนที่ชอบอนิเมะแบบผมมีหรอจะพลาดก็ถ่ายกับตัวละครที่ชอบที่วางอยู่หน้าซุ้มไปเลยสิครับ 

"อ่ะ พี่วายุ"

ผมที่ตกใจได้หันไปเอ่ยเรียกชื่อพี่วายุก่อนจะโดนรอยยิ้มเจ้าสเน่ห์ส่งกลับมาถึงจะถ่ายรูปในป้ายมาก็หล่อไม่สู้ตัวจริงจริงด้วยแฮะ 

"ถ่ายกับพี่ดีกว่า"

พี่วายุว่าขึ้นพร้อมยิ้มให้เพื่อนๆของผมที่พวกมันยกมือหวัดดีซึ่งผมเองก็ลืมไปเลยแต่พี่วายุก็ไม่ได้ว่าอะไรก็นี่เป็นมหาลัยของพี่วายุนี่นา 

"พี่ๆสวัสดีครับ"

เพื่อนผมเอ่ยทักทายและยกมือไหว้ในขณะที่พี่วายุเอามือถือของผมไปถ่ายรูปผมกับตัวเองอย่างไม่อายคนรอบข้างอยากจะบอกว่าเขินครับพี่ 

"ผมว่าจะเดินดูคณะต่อน่ะครับ"

ผมเอ่ยปากบอกพี่วายุที่ยืนจ้องผมปานจะกลืนลงท้องด้วยรอยยิ้มก่อนจะยิ้มตอบพี่มันไปก็ในเมื่อสอบไปแล้วการดูมหาลัยที่จะต่อและสอบเข้าจึงต้องเร่งไม่งั้นจะแย่เอา 

"ไปด้วยกันมั้ยล่ะพี่จะพาเราทัวร์เอง"

ไม่รอช้าที่พูดจบพี่วายุก็พาผมออกมาจากเพื่อนๆในทันทีผมเองก็ทำได้แต่ส่งยิ้มให้เพื่อนของผมที่เบ้ปากเหม็นความรักกัน 

"เดี๋ยวเจอกันนะพวกมึง"

ผมบอกลาพวกมันก่อนจะเดินตามพี่วายุออกมาพอมองดีๆแล้วหล่อกว่าในรูปที่ติดอยู่หน้าตึกอีกผมที่มัวแต่เหม่อมองพี่วายุก็โดนเรียกสติจากพี่มัน 

"น้องขนมครับ? ทำไมเขินพี่หรอ"

พี่วายุเรียกผมก่อนจะเอ่ยถามถ้าบอกว่าเขินจริงๆล่ะ? ก็เล่นหล่อขนาดนี้แต่อีกไม่นานผมก็จะเข้ามหาลัยปีหนึ่งแล้วกับความรักที่เพิ่มขึ้นแม้ว่าจะคุยกันบ่อยแค่ในแชทก็ทำเอาแก้มแดงขึ้นมา

"ก็พี่หล่ออะแบบนี้ผมก็ดับดิ"

ใช่ออร่าของพี่วายุกลบผมไปหมดเลยลาก่อนความชิคที่สะสมมาหมดไปตั้งแต่ที่รู้จักกับพี่มันแต่ถ้าเป็นแฟนก็คุ้มนะ 

"ไม่ดับหรอกแล้วว่าแต่เราเถอะตัดสินใจได้หรือยัง" 

พี่วายุเอ่ยถามผมอีกครั้งขณะที่เดินหลบผู้คนมายังใต้ต้นไม้ที่มีม้านั่งอยู่พวกเรานั่งลงภายในความเงียบที่มีผู้คนพลุกพล่าน 

"เลือกไว้แล้วล่ะครับ"

ผมตอบพี่วายุพร้อมกับฉีกอมยิ้มมากินถือไว้นานล่ะเดี๋ยวเสียของพี่วายุดูจะหลุดอมยิ้มออกมาก่อนจะส่ายหัวเบาๆ 

"ไม่ใช่  ที่ว่าจะคบกับพี่น่ะ"

พี่วายุถามขึ้นก่อนจะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผมที่กำลังกินอมยิ้มอยู่ก็ชัดเจนขนาดนี้แล้วผมเอียงตัวเองไปผิงพี่วายุก่อนจะสูดลมหายใจเข้าปอดยกใหญ่และปล่อยออกมา 

"ครับผมตกลง" เพราะผมก็ชอบพี่เหมือนกัน

พี่วายุดูจะอ้ำอึ้งไปสักพักก่อนจะหน้าแดงขึ้นมาและใช้มือหนาลูบหัวของผมไปพรางด้วยรอยยิ้ม

"เราเป็นแฟนพี่แล้วนะ"

ผมตอบน้องขนมไปด้วยน้ำเสียงที่ดูจะสั่นอยู่ไม่น้อยก็คนมันเขินนี่นาถึงกระนั้นเหมือนคนที่น่าแกล้งจะเป็นน้องมันมากกว่าผมจึงเสยผมใส่ไปที

ออร่าความหล่อของพี่วายุส่งมาให้ผมตอนนี้เราอยู่ในสถานะแฟนกันแล้วผมหลบทันออร่านั้นก่อนจะยืดเส้นยืดสายไปทีและลุกขึ้นไปเตรียมรายงานตัวเข้าคณะที่จะเรียนต่อจากนี้

พี่วายุหัวเราะแห้งๆออกมาก่อนจะพาผมเดินทัวร์ตามที่บอกไว้ก่อนหน้ามหาลัยนั้นใหญ่มากถ้าไม่มาดูไว้มีหวังหลงแน่แต่วันแรกผมชายตามองไปทั่วด้วยความตื่นตาก็นะนอกจากโรงเรียนก็มีหลายที่ที่ไม่เคยไปเพราะไม่รู้ว่าจะไปทำไมยกเว้นห้างนะไปบ่อยแค่ไหนก็หลงตลอดแฮะๆ

"เราจะเรียนคณะไหนหรอพี่จะได้พาไปถูก?"

วายุถามผมก่อนจะยื่นมือมาให้จับและผมก็จับผมบอกพี่วายุว่าจะเรียนสถาปัตย์และเราก็ได้เดินไปยังคณะถาปัตด้วยกันเพราะพี่วายุมีรุ่นพี่อยู่น่าจะแนะนำได้ 

เรามาถึงยังคณะสถาปัตย์ทำเอาผมไปไม่เป็นอยู่ไม่น้อยเนื่องจากการเรียนหนักและงานที่โคตรเยอะไม่พักแต่ผมตั้งใจไว้แล้วว่าจะเรียนจึงฮึดสู้! ไม่ยอมแพ้หรอก 

"ถึงแล้วถาปัต" ผมบอกน้องที่ตาบุกวาวอยู่ข้างๆ

"คณะสถาปัตย์หรอยอดเลยมีแต่ของเจ๋งๆ"

ผมมองน้องมันที่เดินดูผลงานของรุ่นพี่อย่างตื่นตาที่จริงก็อยากบอกว่าวิศวะก็ดีนะแต่ไม่อยากกวนใจน้องผมยิ้มตอบรับก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแชทหาเพื่อนต่างคณะให้มาแนะนำน้องต่อ 

"นี่พี่นิ้ง.. พี่นิ้งน้องอยากเข้าถาปัตอะ"

ผมแนะนำเจ๊นิ้งให้น้องขนมรู้จักน้องขนมน้องดูจะตื่นอยู่ไม่น้อยก่อนจะทักทายพี่นิ้งกลับส่วนยัยนิ้งก็ส่งสายตามาผมไม่พักคงอยากจะถามนั่นแหละ 

"ว่าไงเราจะเข้าถาปัตอ่อ"

พี่นิ้งเอ่ยถามน้องที่มีท่าทีตื่นเต้นก่อนจะยิ้มตอบที่น้องขนมพยักหน้าทักทายอย่างสดใสให้ 

"ครับ!! สวัสดีครับพี่นิ้ง"

ขนมยกมือไหว้ก่อนจะยื่นมือไปกุมมือวายุเอาไว้ไม่ได้จะขิงนะ! แค่อยากให้รู้ว่ามีแฟนแล้วแค่นั้นเอง 

ในขณะที่กำลังดูผลงานของรุ่นพี่และเตรียมกรอกใบสมัครชมรมล่วงหน้าก็ได้สะดุดตากับผลงานหนึ่งที่คุ้นเคยเป็นของพี่ชายผมเอง นุนิว  ที่ใช้ผมช่วยผมมือหงิก!

ทำไมถึงได้ติดบอร์ดนะไม่สินี่มันมหาลัยเดียวกันกับอิพี่มันนี่นาถึงจะว่าอย่างนั้นก็เถอะแต่ว่าช่างมันล่ะกัน 

"ชอบผลงานนี้หรอคนสร้างมันชื่อ นุนิว เพื่อเราอยากให้มันสอน"

พี่นิ้งที่เห็นผมกับพี่วายุเดินดูจนทั่วแล้วหยุดที่ผลงานหนึ่งที่บอร์ดอย่างจดจ้องทำเอาพี่นิ้งอดไม่ได้ที่จะมาแนะนำให้ 'นั่นไงว่าแล้วเชียว' ผมคิดในใจ 

"ก็ไม่มีไรมากหรอคณะนี้ส่วนมากมีแต่งานแหละถ้าเราลงชมรมแล้วก็โอเคแล้วแหละตอนนี้ก็เป็นพี่น้องกันแล้วเนาะ"

พี่นิ้งว่าจบก็ปล่อยให้ผมกับพี่วายุอยู่ด้วยกันเธอก็เอาเอกสารสมัครเข้าชมรมที่ผมเขียนเสร็จแล้วไป 

"พี่วายุเราไปเดินเที่ยวกันในมอมั้ย"

ผมถามพี่วายุที่กำลังกวาดสายตาดูผลงานของสถาปัตอย่างชื่นชมก่อนจะหันมาสบตากับผมที่เอ่ยถามไป 

"เอาสิ"

พี่วายุตอบพร้อมกุมมือผมไว้แน่นและพาออกจากคณะสถาปัตไปพร้อมกันโดยไม่ลืมที่จะบอกลาพี่นิ้งจะกลายเป็นพี่สายของผมในอนาคตอันไม่ไกลนี้ 

เมื่อบอกลาแล้วก็จึงขอตัวจากออกมาลมหน้าร้อนที่พัดมากระทบหน้าทำเอาเย็นชดชื่นไปหมดถึงแสงแดดมันจะร้อนจนแทบไม่ไหวก็ตาม 

"ปกติพี่วายุพักเที่ยงที่ไหนหรอ?"

ผมถามเจ้าตัวไปพี่วายุบอกว่าถ้าพักเลทก็จะไม่ได้ไปโรงอาหารวิศวะจะสั่งมากินไม่ก็รอเลิกทีเดียวเลยแต่ถ้าพักเร็วก็จึงจะไปหาของว่างหรืออาหารกินทีเดียว 

"ก็ตามนั้นแหละ" พี่วายุตอบ

"งี้เอง"

ผมแสดงสีหน้าฉุดคิดก่อนจะยิ้มกว้างให้คุณแฟนของผมเพราะดูท่าว่าจะไม่มีอะไรพูดเลยนอกจากเรื่องสัพเพเหระและทั่วไปทั้งที่คบกันแล้วแท้ๆแต่กลับดูจะไม่เหมือนเลยสักนิด 

"อะ หวา"

มือเรียวหนาได้เอื้อมมาบีบแก้มของผมและพี่วายุอีกตามเคยทำเอาผมงงอยู่เล็กน้อย

"อะไรน่ะพี่วายุ" ผมถามพี่วายุที่เอาแต่ส่งยิ้มหล่อมาให้ 

"ก็เห็นแฟนเงียบไปนี่นา"

ผมตอบน้องขนมที่อยู่ ๆก็มุ่ยหน้าขึ้นมาถึงจะน่ารักแต่ก็ดูไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่เพราะพึ่งคบกันก็เลยยังไม่กล้าเท่าไหร่ 

"แก้มนุ่ม"

ผมตอบน้องขนมไปพร้อมเดินเข้าใกล้และเอียงตัวไปโอบเอวบางนั้นไว้เพราะในมอมีแต่คนพลุกพล่านที่หาคณะสอบเข้าหามหาลัยสัมภาษณ์กันเต็มไปหมดคนเลยเยอะ

"อะไรกันเล่า"

ถึงจะพูดออกมาแบบนั้นแต่น้องขนมก็เอนตัวมาผิงกลับจริงสิถูกถามเรื่องพักเที่ยงหรือว่าหิวกันนะผมคิดแบบนั้นก็จึงพาน้องเดินมาโรงอาหารที่วิศวะถึงจะกังวลว่าน้องจะกลัวที่โดนแซวเพราะนอกจากปากแจ๋วแล้วยังชอบจุ้นอีก 

"โรงอาหารวิศวะ? หืม"  น้องขนมหันมาทำหน้างงใส่ผม

"ก็หิวไม่ใช่หรอพี่เลี้ยงเอง"

ผมตอบน้องใบหน้าเรียวใต้กรอบแว่นที่เหมือนแมวส่งออร่ามาให้ด้วยความฉงนก่อนจะเดินมาติดๆไปซื้อขนมมานั่งด้วยกัน 

"ผมก็บอกว่าหารกันไงเล่า"

น้องขนมยื่นตังมาให้ผมและผมก็ไม่เอาอยู่ดีแฟนคนเดียวผมดูแลได้ไม่มีปัญหาถึงจะโดนฟึดฟัดใส่บ้างก็ตาม

"ก็พี่อยากดูแลเรานี่นา" ผมตอบน้องขนมไป

"งั้นเอาไปครึ่งนึง!" ไม่วายที่น้องจะยื่นแบงค์เล็กมาให้ 

"พี่เอาไปเถอะนะ นะๆ"

 พอโดนน้องขนมอ้อนก็จึงต้องจำใจรับเอามาเพราะกลัวคนอื่นสนใจแฟนตัวเองก็เล่นน่ารักไม่สนใจใครเลยนี่นา 

"ก็ได้ อย่าน่ารักสิพี่หวง"

น้องขนมที่กำลังกินขนมหวานที่ซื้อมาอยู่เงยหน้าขึ้นมาสบตาผมก่อนจะหยิบห่อใหญ่มายื่นให้ผมแกะ 

"ไม่ได้จะให้หวงสักหน่อยแค่ไม่อยากเอาเปรียบพี่นี่น่า อ่ะนี่" 

เป็นรสเผ็ดน้อยที่หวานมากไม่ได้หวานที่ขนมแต่คนตรงหน้าต่างหากเป็นวันที่ทั้งวุ่นวายและมีความสุขมากสำหรับผมเลยผมมองน้องขนมด้วยใจสั่นระรัวน่ารักจริงนั่นแหละ 

น่าเสียดายที่แค่แป๊ปเดียวอีกแล้วเพราะน้องต้องเตรียมตัวอีกไม่นานก็จะได้เข้ามหาลัยแล้วเราเองก็ต้องทำงานทั้งในมอและเรียนอีก 

"พี่วายุไว้ผมจะโทรหานะ"

น้องขนมส่งจุ๊บให้ผมก่อนจะขอตัวไปกันเพื่อนทำไมแฟนของผมถึงได้น่ารักขนาดนี้กันนะอยากจุ๊บจริงโดยที่ไม่ต้องส่งมาแบบนี้จังไว้น้องเข้ามหาลัยก่อนดีกว่า 

"พี่จะรอนะ"

ผมขยิบตาให้น้องมันที่กำลังเดินไปกับเพื่อนแน่นอว่าเพื่อนผมเองก็ตามมาติดๆไม่ห่างไปไหนพวกนี้นิ 

ขนมที่เดินออกมาเมื่อโดนไอ้เฟรมเรียกโดยที่ทีมีไอ้เคกับศรยืนขิงใส่อยู่ไม่ห่างผมเบะปากใส่พวกมันก่อนจะเดินเข้าไปหา 

"เพื่อนกูมีแฟนว่ะ" ไอ้ศรมันรีบแซวผมในทันที 

"อิจฉาจังน่าพวกคนมีแฟน" ไอ้เฟรมมันว่าขึ้นก่อนจะเดินมาจับบ่าผม 

"อะไรของพวกมึงเนี่ย" โดนขนาดนี้ก็เขินดิ 

ผมมองไอ้แค่มันเคที่มันเงียบอยู่คนเดียวที่จริงมันก็ไม่ได้ตั้งใจเงียบหรอกแค่คงยังคิดเรื่องแซวไม่ออกแต่คงไม่พ้นเรื่องพี่วายุอยู่ดีแฟนของผมพอได้โอกาศก็เล่นใหญ่กันจังเลยนะพวกนี้ 

"มึงพี่เค้าให้กูมาด้วยแหละ"  ไอ้เคที่มันเงียบอยู่มันหยิบที่คาดผมหูกระต่ายมาให้ผม 

"จริงอะ! ขอได้มะ" อะไรที่เป็นกระต่ายผมชอบหมดแหละผมรีบขอมันทันที

"แหน๊~  ยกตำแหน่งเก่ามึงให้กูเลยนะแก๊งเรามึงเข้าถาปัตคนเดียว" 

มันชี้หน้าผมพร้อมเล่นหูเล่นตาชวนกวนโอ้ยแปลกๆที่จริงก็ตลกจนไอ้เปรมกับศรมันทนไม่ได้หัวเราะกันออกมาเสียงดังนั่นแหละ 

"อุ๊บ! อะ อือได้มึงอย่างเล่นดิโคตรฮาเลย" 

ผมที่รับมาก่อนจะหันไปหลบขำไหล่สั่นที่มุมอื่นหน้ามันตลกเวลาที่ตั้งใจจะเล่นมุกแม้ว่าแก๊งผมจะขึ้นชื่อแป๊กไม่จำกัดก็ตาม 

"จริงนะจริงหน่าา" ไอ้เคมันหยอกล้อก่อนที่พวกผมจะร่วมใจกันหัวเราะออกมา 

"ฮ่า ๆๆๆๆตลกไอ้สัสเล่นไรมึงเนี่ย" พวกผมว่าขึ้นพร้อมกันก่อนที่ไอ้เคมันจะขำตาม 

ก่อนจะเดินเกาะกลุ่มกันหาเล่นไปเรื่อยก่อนจะแยกกันกลับส่วนไอ้เฟรมก็เหมือนเดิมเล่นกีฬาจึงแยกย้ายกันไปเมื่อใกล้เย็นแล้วแน่นอน! ขนมคนนี้ไม่ลืมที่จะโทรหาแฟนตัวเองอย่างพี่วายุ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***