พี่ชาย(ไม่จริง)ของฉัน My (Not Real) Brother
เมื่อหกปีก่อน!!
:
:
:
ณ บ้านตระกูลอิ่น
"โอ๊ย!!! เจ็บ!!" (เสียงซานเจียมู่)
ซานเจียมู่ที่กำลังวิ่งอยู่สะดุดขอบทางเข้าประตูบ้าน
"นี่!!เธอเป็นใครถึงเข้ามาในบ้านคนอื่นเขา! ไม่รู้หรอว่าที่นี่ห้ามใครเข้ามา"(เสียงอิ่นซือเฉิง)
เงียบ..............................
"เอ้า! มู่มู่ลูกไปทำอะไรตรงนั้น" (เสียงพ่อซานเจียมู่)
ซานเจียมู่จึงมองไปยังต้นเสียงที่คุ้นเคย
"ซือเฉิง!! แกไปทำอะไรตรงนั้น" (เสียงพ่ออิ่นซือเฉิง)
อิ่นซือเฉิงจึงหันไปมองทางต้นเสียง
เด็กทั้งสองจึงเดินแยกออกจากกัน
พ่อของทั้งสองคนจึงเดินเขาไปหาลูกๆของตน
แต่ลูกๆเดินแยกไปไหนเเล้วไม่รู้
"เอ้า!!!"(เสียงพ่อซานเจียมู่)
"เห้ย!!!"(เสียงพ่ออิ่นซือเฉิง)
"แกมาทำอะไรที่บ้านฉัน"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ก็ฉันบอกคุณนายอิ่นเเล้วนิว่าจะมาหาวันนี้"(พ่อซานเจียมู่)
"อ้อ! ฉันลืมไปเลย ช่วงนี้งานที่บริษัทยุ่งๆ แล้วนี่มามีธุระอะไรรึเปล่าร้อยวันพันปีไม่เคยมาหากัน แล้วเเกยังพาลูกแกมาด้วย"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ว่าจะเเนะนำเจ้าลูกชายจอมดื้อให้รู้จักกันซะหน่อย"
(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ฉันก็เหมือนกันว่าจะเเนะนำเจ้าลูกสาวจอมซนให้รู้จักซะหน่อย เดี๋ยวคุยธุระกับเเกเสร็จค่อยเรียกลูกๆมาก็ได้"(พ่อซานซือเฉิง)
"โอเค มีอะไรก็บอกฉัน! ฉันเต็มใจช่วย เมื่อก่อนเเกก็เคยช่วยฉันไว้ตั้งเยอะ เรื่องเเค่นี้ฉันทำให้ได้ ถ้าเเกบอกมา"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
พ่อของซานเจียมู่ ทำหน้าเครียด!
"เออ.........ถ้าเเกไม่ว่าอะไรฉันจะให้มู่มู่มาอยู่บ้านเเกสักพัก แกจะว่าอะไรไหม?"(พ่อซานเจียมู่)
"โอ้โห! ดีเลยเเก ซือเฉิงมันจะได้มีเพื่อนเล่นกับเขาบ้าง!! อยู่เเต่ในบ้านไม่ออกไปไหนเลย"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ขอบใจเเกมากนะ"(พ่อซานเจียมู่)
"ไม่เป็นไรเรื่องเเค่นี้ แกมีเรื่องอะไรรึเปล่าถึงได้พามู่มู่ลูกแกมาอยู่ที่นี่"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
หน้าเคร่งเครียด!!!(พ่อซานเจียมู่)
"คือ.............ฉะ..ฉ..ฉันนนน ช่วงนี้เศรษฐที่กิจบริษัทไม่ค่อยดี แล้วฉันก็จะย้ายไปต่างประเทศสักพัก นี่เเหละคือเหตุผลที่มาหาแกที่บ้านวันนี้ และให้มู่มู่มาอยู่กับแกสักพักก่อน"(พ่อซานเจียมู่)
"แล้วเเกไม่กลัวลูกแกร้องไห้รึไง?"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ไม่หรอก มู่มู่แกเป็นเด็กน่ารัก ร่าเริง เขาจะไม่ร้องไห้เเน่นอน"(พ่อซานเจียมู่)
"เฮ้อออ~ก็เเล้วเเต่แก แล้วเเกบอกมู่มู่ยัง!?"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
ห้ะ!!(พ่อซานเจียมู่ทำหน้าตกใจ)
"ยะ...ยะ..ยัง ฉันว่าจะบอกมู่มู่ตอนมาถึงที่บ้านเเกวันนี้นี่เเหละ"(พ่อซานเจียมู่)
"ห้ะ!!!เดี๋ยวนะนี้เเกยังไม่บอกมู่มู่อีกหรอ?!"(พ่ออิ่นซือเฉิน)
"ใช่"!!(พ่อมู่มู่ทำหน้าเหมือนรู้สึกผิด!)
ซานเจียมู่เดินเข้ามาหาพ่อเพราะได้เวลากลับบ้านเเล้ว
-___ช่วงเย็น___-
พ่อค่ะ!!(ซานเจียมู่)
"มู่มู่มานี้เร็วลูก"(พ่อซานเจียมู่)
"ค่ะ! พ่อ"(ซานเจียมู่)
"นี่คือลุงอิ่นนะลูก ลูกจำได้รึเปล่าตอนทางเข้าประตูไง"(พ่อซานเจียมู่)
"อ่อ!! จำได้ค่ะ สวัสดีค่ะคุณลุงอิ่น"(ซานเจียมู่)
"จ้า!! มู่มู่"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"เเป๊ปนะ! ซือเฉิง! ซือเฉิง!! ซือเฉิง!!! แกมานี่หน่อย!"(พ่ออิ่นซือเฉิงตะโกน)
อิ่นซือเฉิงเดินเข้ามา
"คร้าบบบ คุณพ่อออออ"(เสียงอิ่นซือเฉิงลากเสียง)
"นี่!ลุงซาน สวัสดีท่านสิ"(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"สวัสดีครับ ลุงซาน"(อิ่นซือเฉิง)
พ่อซานเจียมู่พยักหน้าตอบรับ
"เเละนี่คืออีกคนที่ฉันจะเเนะนำให้แกรู้จัก คือ ลูกสาวของลุงซานที่เจอกันตรงหน้าทางเข้าประตูไง ชื่อ ซานเจียมู่"(พ่ออิ่นซือเฉิงเเนะนำ)
"มู่มู่เเละนี่คือลูกของลุงอิ่นนะ เขาเป็นพี่เราหนึ่งปี ชื่อ อิ่นซือเฉิง"(พ่ออิ่นซือเฉิงเเนะนำให้มู่มู่)
เด็กทั้งสองเงยหน้าพร้อมกันเมื่อได้ยินชื่อของอีกฝ่าย
"ห้ะ! นี่เธอ/นาย"
(เสียงอิ่นซือเฉิงและซานเจียมู่ตกใจ)
"เอ้า!!ทั้งสองคนไม่ต้องเขินกัน"(พ่ออิ่นซือเฉิงกล่าว)
เด็กทั้งสองเบือนหน้าออก
พ่อของทั้งสองคนยิ้มด้วยสีหน้าโล่งอก
"ดีเลย พ่อมีอะไรจะบอกลูกกับมู่มู่ ว่าาาาาาาา......."(พ่ออิ่นซือเฉิง)
"ว่าอะไรคับ"(เสียงอิ่นซือเฉิง)
"ว่าอะไรค่ะคุณลุงอิ่น"(เสียงซานเจียมู่)
"ว่าาาาาาา..........ตั้งเเต่นี้เป็นต้นไปหนูมู่มู่จะมาอยู่บ้านเราที่นี่สักพัก"(พ่ออิ่นซือเฉิงกล่าว)
"ห้ะ!!!!!"(เสียงเด็กทั้งสองร้องตกใจพร้อมกัน)
-โปรดติดตามตอนต่อไป...
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments