Cr. พยานผี
หลังจากที่เรากลับมาจากหนองคาย หอพักเราอยู่แถวราม
เช้ามาเราก็ไปเที่ยวตลาดนัดขวัญเรียมกลับมาห้องก็ยังไม่มีอะไรเกิดขึ้น
จนเวลาล่วงเลยไป วันที่ 4 เราตกใจตื่นขึ้นมาเพราะความฝันของเราเอง
ที่มันแปลกเอามากๆ เราฝันว่า เรานั่งรถเมล์ไปตลาดน้ำขวัญเรียม
เราลงจากรถเมล์มาฝั่งตรงข้ามวัดบางเพ็งใต้ตอนนั้นในฝันเป็นช่วงเย็น
เราเดินขึ้นสะพานลอยและเดินเข้าตลาดไป
สภาพตลาดน้ำขวัญเรียม เหมือนกับในสมัยก่อนไม่มีผิดที่เรามักจะเห็นตามละครย้อนยุค
ชาวบ้านที่เห็นในฝันจะนุ่งโจงห่มแถบกันหมด พายเรือขายสินค้ากัน
เราก็ได้เดินเที่ยวตลาด จนไปถึงพิพิธภัณฑ์แห่งหนึ่ง คล้ายจวนผู้ว่าในสมัยก่อนที่มีลายฉลุไม้
เราก็เดินเข้าไปภายในโถงชั้นล่างตกแต่งแบบร่วมสมัย ผู้คนมากมายที่อยู่โถงชั้นล่าง
แต่งชุดขาวกันหมด มีหญิงชราชุดขาวยืนอยู่บริเวณนั้นเอ่ยปากบอกเราว่า
” ที่นี่ใกล้ปิดแล้วนะลูก เย็นแล้ว ” เราก็ตอบหญิงชราไปว่า ” หนูขออยู่อีกแปปนึงนะคะ ”
เราก็เดินชมจนทั่วแล้ว เราเลยถามหญิงชราไปว่า ” ชั้นบนขึ้นไปดูได้ไหมคะ ”
หญิงชราไม่ได้ตอบอะไรเราเอาแต่หลบหน้าหลบตา เราเลยถือวิสาสะขึ้นไป
เสียงบันไดไม้ดังลั่นตลอดเวลาที่ก้าวขาขึ้นไปชั้นบน ห้องโถงชั้นบนตกแต่งเรียบง่ายแต่โบราณ
เรายืนอยู่บริเวณห้องโถงซึ่งจะแบ่งเป็นเล็กๆ ตามหน้าต่างประดับไปด้วยตาข่ายดอกไม้สด
(ไม่ทราบจริงๆว่าเรียกว่าอะไร) มีหญิงสาวนุ่งผ้าซิ่นเกล้ามวยผมนั่งร้อยมาลัยดอกไม้สด
สุดห้องโถงมีม่านสีขาวกั้นฉากเหมือนห้องเล็กๆ เราเดินเข้าไป
หลังฉากกั้นมีรูปภาพขาวดำขนาดใหญ่แขวนอยู่ เป็นภาพของหญิงสาวชุดไทยนางนึง
หน้ารูปมีโต๊ะวางบายศรี ธูปเทียน และของบูชาต่างๆไว้สำหรับบูชาภาพของหญิงสาวชุดไทย
ถัดมาหน้าโต๊ะบูชามีเด็กผู้ชายน่าจะอายุราวๆขวบนึงได้ ใส่กำไลข้อมือและข้อเท้า
มีแผ่นทองปิดกลางหัวและมีผ้าสีทองห่มกายผืนเดียว เราเห็นเด็กน้อยน่ารักนอนอยู่
เราก็เข้าไปเล่นเด็กชายก็หัวเราะ กรี๊ดกร๊าด จู่ๆมีพระธุดงค์จีวรสีน้ำตาลเข้มน่าจะ 45-55 ปี
บอกเราว่า “ที่นี่ปิดแล้ว ออกไปเร็วโยม ออกไป แล้วโยมอย่ากลับมาที่นี่อีก”
พอได้ยินเราก็ตกใจรีบวิ่งออกไป พอเราวิ่งออกมาข้างนอก บริเวณรอบๆกลายเป็นป่า
พิพิธภัณฑ์ที่เห็นว่าสวยกลับกลายเป็นบ้านร้าง มีสายสิญจน์ล้อมบ้านร้าง
แต่สายสิญจน์เปื่อยขาด แต่ข้างหน้ามีสายสิญจน์ล้อมอีกที เราเห็นผู้หญิงวิ่งตามออกมา
แต่ไม่เห็นหญิงชรา เรามุดลอดสายสิญจน์ผ่านออกไป ผู้หญิงที่วิ่งตามเรามา
พอโดนสายสิญจน์ก็พากันกรีดร้องอย่างเจ็บปวดและร่างของเธอโดนแผดเผา
เราเห็นตัวเราเองโดนเผาด้วยเช่นกัน ร่างที่เรามุดรอดออกมาเจอกับชายชราชุดขาว
บอกกับเราว่า
“หนูเข้าไปที่นั่นทำไมลูก บ้านนี้เคยมีคนฆ่ากันตาย ป่ะกลับบ้าน เดี๋ยวตาพาหนูกลับนะ”
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments