ผมก็แค่เด็กเนิร์ดนะครับ ³

บ้าน น.อ

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

คุณหนูครับถึงแล้วครับ

นาเดีย (นางเอก)

อา ค่ะๆ

นาเดีย (นางเอก)

.ลงรถ

นาเดีย (นางเอก)

.เดินเข้าบ้าน

ห้องรับแขก(เล็ก)

เรดโรส (แม่น.อ)

กลับสักทีนะยัยลูกคนนี้

นาเดีย (นางเอก)

แหะๆ พอดีคุยกับเพื่อนเพลินไปหน่อย.(⁠ ⁠･ั⁠﹏⁠･ั⁠)

นิโคล (พ่อน.อ)

เพื่อนผู้หญิง ผู้ชาย ละ.ถาม

นาเดีย (นางเอก)

ผะ ผู้ชายค่ะ

นิโคล (พ่อน.อ)

หื้ม .ขมวดคิ้ว

นาเดีย (นางเอก)

เอ่อ เป็นคนที่ช่วยหนูไว้เยอะเลยค่ะ

นาเดีย (นางเอก)

หนูเลยตกลงกับเขาไปว่าจะไปติวหนังสือด้วยกัน

เรดโรส (แม่น.อ)

แน่ใจเหรอ!?

นาเดีย (นางเอก)

แน่ใจสิค่ะ

นาเดีย (นางเอก)

เพราะงั้นคราวหน้าหนูขอไปติวกับเพื่อนคนนั้นได้ไหมคะ.อ้อน

เรดโรส (แม่น.อ)

.ทำท่าคิด

นิโคล (พ่อน.อ)

อื้ม.ขมวดคิ้ว

นาเดีย (นางเอก)

น้า ป๊า~ นะคะม๊า~

นาเดีย (นางเอก)

หนูอายุ 22 แล้วนะคะ.พยายามอธิบาย

นิโคล (พ่อน.อ)

ลูกพ่อทั้งคนนะลูก

เรดโรส (แม่น.อ)

งั้นครั้งนี้ยอมๆลูกมันหน่อยเถอะคุณ

นิโคล (พ่อน.อ)

ก็ได้ๆ แต่ถ้ามันทำไรลูกบอกพ่อนะ

นาเดีย (นางเอก)

โอเคคร้าาป๊า~

เรดโรส (แม่น.อ)

ละนี้เสื้อคลุมใครละลูก.สงสัย

นิโคล (พ่อน.อ)

ตอนออกไปไม่เห็นเอาไปเลยนี้?.สงสัย

นาเดีย (นางเอก)

อ๋อ คือของเพื่อนคนนั้นแหละค่ะ

นาเดีย (นางเอก)

อ่าวหนูลืมเอาไปคืนเขาอะม๊า

นิโคล (พ่อน.อ)

ละไอ้เพื่อนคนนั้นชื่อไร

นิโคล (พ่อน.อ)

บอกมาให้หมดที่รู้อะ

นาเดีย (นางเอก)

เพื่อนคนนั้นชื่อ ทอร์ช สูง188 เด็กเนิร์ด เงียบๆ ตระกูลใหญ่โตมาก

เรดโรส (แม่น.อ)

อืมชื่อคุ้นๆแหะ

เรดโรส (แม่น.อ)

ขอดูรูปหน่อยสิลูก

นาเดีย (นางเอก)

นี้ค่ะ.ยื่นรูปในโทรศัพท์

นาเดีย (นางเอก)

เรดโรส (แม่น.อ)

โอเคจ๊ะ ลูก

นิโคล (พ่อน.อ)

นี่มันก็ดึกละ

นิโคล (พ่อน.อ)

รีบไปนอนซะสิ

นิโคล (พ่อน.อ)

พน.ต้องตื่นเช้านี้

นาเดีย (นางเอก)

ค่ะ ป๊า~

นาเดีย (นางเอก)

.เดินไปกอดทั้ง2

นาเดีย (นางเอก)

ฝันดีค่ะป๊าม๊า~

ห้องน.อ

นาเดีย (นางเอก)

อ่า~เหนื่อยวุ้ยยยย

นาเดีย (นางเอก)

.ทิ้งตัวลงเตียง

นาเดีย (นางเอก)

.เดินไปหน้ากระจก

นาเดีย (นางเอก)

อืมจะว่าไปเสื้อไอ้หมานี้ใหญ่มากเลยอะ

นาเดีย (นางเอก)

ต้องซักแล้วเอาไปคืนแล้วละ

แชท:ไอ้หมา

นาเดีย (นางเอก)

นี้ไอ้หมาๆ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

ไรนิ?

นาเดีย (นางเอก)

เราลืมคืนเสื้อคลุมแกอะ

นาเดีย (นางเอก)

พน.แกหยุดป่ะละ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

อืมหยุดๆ

นาเดีย (นางเอก)

งั้นพน.ไปรอที่คาเฟ่--นะ

นาเดีย (นางเอก)

จะให้แกติวให้ด้วย

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

อืม ได้ๆ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

นอนละ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

ฝันดียัยเตี้ย

นาเดีย (นางเอก)

จร้าไอ้หมา

จบแชท

นาเดีย (นางเอก)

ไปอาบน้ำแต่งตัวนอนดีกว่า

นาเดีย (นางเอก)

ใส่ชุดนี้นอนละกัน

นาเดีย (นางเอก)

นอนดีกว่า

นาเดีย (นางเอก)

.นอนหลับ

เรดโรส (แม่น.อ)

คุณเพื่อนคนเมื่อกี้มันคนเดียวกับที่เราจะให้เขาหมั้นกันนี้หน่า

นิโคล (พ่อน.อ)

ค่อยหายห่วง

นิโคล (พ่อน.อ)

แต่เราเก็บไว้เป็นความลับก่อนไหม

นิโคล (พ่อน.อ)

ไม่อยากให้ลูกผิดกับเพื่อน

เรดโรส (แม่น.อ)

งั้นเอางั้นล่ะกัน

แชทไอ้หมา

นาเดีย (นางเอก)

นี้เรานัดแก15:30นะ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

เคๆ

ทอร์ช (พระเอก+ใส่แว่น)

แล้วเจอกันๆ

นาเดีย (นางเอก)

อาๆ

จบแชท

แชทแฟนลับๆ

นาเดีย (นางเอก)

นี้เธอ

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

ค้าบ

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

มีไรรึเปล่าครับ

นาเดีย (นางเอก)

วันนี้ว่างป่ะๆ

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

อื้ม ว่างสิ

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

เรามาเจอกันดีไหม

นาเดีย (นางเอก)

ได้ๆ

นาเดีย (นางเอก)

ที่เดิมนะคะ

จบแชท

นาเดีย (นางเอก)

ป๊า ม๊า เดี๋ยววันนี้หนูกลับดึกหน่อยนะ

นาเดีย (นางเอก)

มีอะไรโทรตามเลยนะคะ

เรดโรส (แม่น.อ)

จร้า

นิโคล (พ่อน.อ)

โอเค ดูแลตัวเองด้วย

นาเดีย (นางเอก)

ค่ะ

นาเดีย (นางเอก)

นานจังละเนี่ย

นาเดีย (นางเอก)

.เขี่ยดินเล่น

เป็นทุกอย่างให้เธอแล้ว

.ย่องมา+ปิดตานางเอก

นาเดีย (นางเอก)

หืม.ตกใจ

นาเดีย (นางเอก)

.ดมกลิ่นอีกคน

นาเดีย (นางเอก)

นี้หยุดเลยนะคะเค้ารู้นะว่าเป็นเบ้บ

ตะวัน (พระรอง)

โห่ นี้รู้ได้ไงคะเนี่ย

นาเดีย (นางเอก)

เค้าเก่งไงค่ะ

ตะวัน (พระรอง)

.หอมแก้มอีกคน

นาเดีย (นางเอก)

.ยิ้มอ่อนๆ

นาเดีย (นางเอก)

เหนื่อยมากเลยที่ต้องเล่นละครเนี่ย

ตะวัน (พระรอง)

เหมือนกันครับ

นาเดีย (นางเอก)

ว่าแต่เรียกมาเจอเพราะอะไรเหรอ

ตะวัน (พระรอง)

ผมขอโทษนะเบ้บ

ตะวัน (พระรอง)

ที่ต้องพูดออก.น้ำตาคลอ

นาเดีย (นางเอก)

ทำไมคะ

นาเดีย (นางเอก)

ร้องไห้ทำไมคะเบ้บ.ปาดน้ำตาอีกคน

ตะวัน (พระรอง)

คือผมโดนบังคับให้ไปเรียนที่เมืองนอก

ตะวัน (พระรอง)

ไม่งั้นผมต้องย้ายไปที่อื่นที่ไกลจากเบ้บมาก

นาเดีย (นางเอก)

.ช็อก

นาเดีย (นางเอก)

งั้นเราก็ต้องห่างกันสักพักเลยเหรอ

ตะวัน (พระรอง)

มันนานมากเลยนะเบ้บ

ตะวัน (พระรอง)

ไม่ต่ำกว่า8-10ปีเลยนะ

ตะวัน (พระรอง)

เพราะงั้น

ตะวัน (พระรอง)

ผมไม่อยากให้คุณเสียชีวิตวัยรุ่นแบบนี้ไป

ตะวัน (พระรอง)

ผมอยากเห็นเบ้บมีความสุขมีครอบครัว

ตะวัน (พระรอง)

เชื่อผมนะเบ้บ

นาเดีย (นางเอก)

ไม่! จะมาพูดแบบนี้ทำไมละเบ้บ

นาเดีย (นางเอก)

3 ปีที่ผ่านมาคือไรอะ

ตะวัน (พระรอง)

และอีกอย่างผมรู้ว่าเราไม่สามารถเปิดเผยความสัมพันธ์ของเราได้

ตะวัน (พระรอง)

และผมโดนบังคับหมั้นตอนที่เริ่มคบกับเบ้บอีก

ตะวัน (พระรอง)

ผมไม่อยากเห็นเบ้บต้องมาเสียใจเรื่อง เบ้บรักผมแต่แต่ดันไม่ใช่ของเบ้บคนเดียว

นาเดีย (นางเอก)

.สะอื้น

นาเดีย (นางเอก)

ทำไม ถึงเป็นแบบนี้กันนะ

นาเดีย (นางเอก)

เรารักเธอมาก แต่เธอไม่ใช่ของเรา

นาเดีย (นางเอก)

ฮือ.ร้องไห้หนักมาก

ตะวัน (พระรอง)

.น้ำตาไหลไม่หยุด

ตะวัน (พระรอง)

งั้นก่อนที่เราจะต้องจากลากัน

ตะวัน (พระรอง)

ผมขอกอดคุณเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะคนรักได้ไหม

นาเดีย (นางเอก)

เราขอกอดเธอเป็นครั้งสุดท้ายในฐานะคนรักได้ไหม

พูดพร้อมกัน

นาเดีย (นางเอก)

.พุ่งเข้ากอดอีกคน

ตะวัน (พระรอง)

.รับกอดอีกคน

ทั้งคู่กอดกันอยู่นานมากเกือบๆชั่วโมงโดยไม่พูดไม่จากัน

เสียงร้องสะอื้นของทั้ง2บ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่ต้องแยกจากกัน

ใต้ต้นไม้ใหญ่ที่มีบรรยากาศอุ่นๆล้อมรอบ

ตะวัน (พระรอง)

ถ้าเราต้องทิ้งกันไป เราก็จะไม่เสียดาย ถึงไม่ใช่คนรักกันก็ไม่ได้แปลว่าเราไม่รักกัน

ตะวัน (พระรอง)

แต่รักครั้งนี้มีขอบเขต

นาเดีย (นางเอก)

เราเข้าใจซึ่งกันละกันนะ

นาเดีย (นางเอก)

เพราะงั้น โชคดีกับความรักที่ดีกว่าครั้งนี้นะ

ตะวัน (พระรอง)

ผมขอให้คุณเจอคนที่ดีที่พร้อมจะปกป้องคุณในสถานการณ์ต่างๆ

นาเดีย (นางเอก)

.มองอีกคนด้วยร้อยยิ้ม

ตะวัน (พระรอง)

.มองอีกคนด้วยร้อยยิ้ม

นาเดีย (นางเอก)

ลาก่อนเจ้าชายของฉัน

ตะวัน (พระรอง)

ลาก่อนเจ้าหญิงของผม

ทั้งคู่ค่อยๆหันหลังและเดินจากกันไปทีละก้าวอย่างช้าๆ

และแล้วกล่องเเห่งความสุขใบนี้ก็ได้ปิดลงโดยที่ทั้งสองเป็นกุญแจและกล่องใบนี้เริ่มเลือนล่างหายเข้าไปเป็นหนึ่งในความทรงจำที่ดีเรื่องหนึ่งในชีวิตของทั้งสอง

จบ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ