01 | ระบบนักเขียน แต่อาชีพเซียนพนันนั่นมันอะไร๊!?

...♪~ต่อให้เป็นเสือถ้าเขาเบื่อเราก็เป็นหมา...

...ต่อให้เป็นเทวดาเป็นนางฟ้าเขาคงไม่สนใจ...

...เมื่อได้แล้ว ใจของฉันเธอได้แล้วจะทิ้งกันไป...

...ฉันคงไม่ห้ามอะไร~♪...

06:34 AM.

แสงแดดสีทองยามเช้าตรู่สาดส่องลอดผ่านม่านสีครีมกระทบใบหน้าของหญิงสาววัยสิบเก้าปีผมสีน้ำตาลโกโก้ราวกับกำลังปลุกเธอจากนิทรา แต่ยังไม่ทันที่เจ้าของห้องจะได้ตื่น สิ่งมีชีวิตสีขาวนวลตัวเล็กก็ลืมตาปรือขึ้นก่อนเธอ แขนขาของมันเหยียดตรงจนตัวงอเพื่อขับไล่ความเกียดคร้านออกไป

ดวงตาสีฟ้ามองเจ้านายขี้เซาก่อนจะเข้าไปคลอเคลียเลียแก้มขาวเพื่อปลุกเจ้านายขึ้นมา

หมับ!

"อืม~พอแล้วได้น่าไอ้ต้าว~ตื่นแล้วจ้า"

มือสองข้างคว้าตัวเพทายเจ้าแมวสีขาวไว้กลางอากาศพึมพำเล็กน้อยก่อนลดแขนสองข้างลงแล้วลุกจากที่นอนนุ่มๆไปเพื่อล้างหน้าล้างตา

"ฮ้า~!"

ใบหน้าเธอเปียกชุ่มไปด้วยน้ำ มือบางคลำทางหาผ้าขนหนูแล้วจึงคว้ามาเช็ดตามกรอบใบหน้าจนแห้ง และตอนนี้เธอควรให้อาหารเพทายของเธอได้แล้ว

"เหมียว~"

"อรุณสวัสดิ์นะเพทาย วันนี้กินอะไรดีล่ะ? สเต็กเนื้อดีไหม?ของโปรดแกไง ฮึๆ"

"เหมียว~!"

"โอเคๆ เอ~?รู้สึกว่าเมื่อวานนี้ตอนออกไปงานแจกลายเซ็นจะซื้อเนื้อวัวเกรดเอเข้ามาด้วยนะ กินดีนะแกเนี่ย"

30 m.

"เหมียว เหมียว~"

สามสิบนาทีผ่านไปอาหารจานโปรดของเจ้าเหมียวก็เสร็จ...อาหารคนด้วยแหละ ทุกมื้อเจ้าเหมียวเจ้าสำราญนี่ก็ได้กินเมนูเดียวกับเจ้านายทุกที คนกินอะไรสัตว์เลี้ยงก็ได้กินอันนั้น เรียกได้ว่าเลี้ยงเหมือนคน

"ง้ำ! แพลนวันนี้...เหมือนจะมีประชุมออนไลน์กับบ.ก.ของแต่ละสำนักพิมพ์นี่นา มีอะไรถึงได้เชิญเข้าประชุมนะ?"ทั้งๆที่เราไม่คิดจะสังกัดค่ายไหนแต่กลับเชิญนักเขียนอิสระถึงสี่ห้าคนเข้าร่วมประชุม

"โปรเจคใหม่ของแต่ละค่ายรึเปล่า?เป็นไปได้แฮะ"

โอกาส80%ที่จะเป็นเพราะโปรเจคใหม่ของทางค่าย20%เป็นผลคาดเดาที่จะเป็นการเชิญชวนของต้นสังกัด 0%คือโอกาสที่จะไม่ใช่ทั้งสองอย่างที่กล่าวมา หือ!?

"เอาอีกแล้วสิ...ดันเผลอใช้การคำนวณแบบคาดเดาผลลัพธ์ที่เป็นไปได้ซะแล้ว งั้นก็ชัวร์แล้วว่าเป็นโปรเจคใหม่"การคาดเดาของเราโอกาสพลาดแค่1%เองนี่

"ขอบคุณสำหรับอาหารมื้อเช้า! เอาล่ะเจ้าเหมียว!วันนี้ฉันไม่ว่าง อย่าดื้อล่ะ"

"เหมียว!"

เจ้าเหมียวร้องราวกับตอบรับคำเจ้านายมันก่อนหันหลังให้เธอก้าวเดินไปยังฟูกนอนแมวชั้นดีที่ทำจากยางพารา

"...ว่าง่ายดี ประชุมสินะ หืม?"ปากกาขนนก...หรอ?

"อ๋อ ได้มาจากงานแจกลายเซ็นของสังกัดภูติสีครามเมื่อวานนี้"ที่ได้ไปก็เพราะโดนเพื่อนที่ไม่ได้เจอกันนานติดต่อมาขอให้หาตั๋วเข้างานนี้ให้ แต่ได้มันมาเกินใบนึงก็เลยได้ไปดูผลงานของภูติสีครามเพื่อเป็นแรงบันดาลใจเล็กๆน้อยๆก่อนตีพิมพ์ผลงานใหม่ของตัวเองขึ้นมา

"จะว่าไปก็โดดเด่นสุดเลยนี่นาค่ายนี้เห็นว่าได้รับรางวัลนิยายดีสามปีซ้อน คงเก่งจริงๆ"

ไม่ว่าเปล่าหยิบปากกาขนนกสีครามขึ้นมาอย่างเบามือเพราะกลัวว่ามันจะแตกหัก ความสวยงามที่ทำให้เราอยากทะนุถนอมสิ่งล้ำค่าไว้ มันให้ความรู้สึกแบบนั้นจริงๆนะ

ติ๊ง!

«ระบบนักเขียนแห่งความหวังกำลังเปิดใช้งาน...»

"หา! อะไรเนี่ย!? ดะ ดังในหัวหรอ? เป็นไปไม่ได้หรอกมั้ง (-_-;;)"

ความเป็นไปได้ 99%จากการคำนวณการคาดเดา 1%เพื่อไว้แต่คงไม่จำเป็น เพราะ99%คือการคำนวณที่แน่ชัด

"...คำนวณมาแบบนี้ก็ชัดเเจ่มแจ้งตั้งแต่99%แรกแล้วไหมเนี่ย"

ติ๊ง!

«วิเคราะห์โครงสร้างร่างกายและจิตวิญญาณ»

«สมบูรณ์»

«ค้นหาศักยภาพที่เหมาะสม...»

«แจ้งเตือน การวิเคราะห์ส่วนใหญ่ตรงกับการพนัน»

"!? แฉกันงี้เลย!"

«เปลี่ยนอาชีพจาก‹นักเขียนอิสระ›เป็น‹นักเขียนเซียนพนัน›เริ่มทำการ...»

"มีด้วยหรอ!?ไอ้อาชีพที่ว่าเนี่ย แต่เดี๋ยวดิ!ทำไมถึงเป็นการพนันล่ะ ฉันลาวงการไปนานแล้วนะ!"

«คำตอบ พรสวรรค์ของโฮสต์»

'ได้เรอะ!'

«เสร็จสิ้น! เปลี่ยนอาชีพเรียบร้อย กำลังปรับสมดุลของระบบเปลี่ยนรางวัลและไอเทมในร้านค้าใหม่ทั้งหมด»

«ดำเนินรายการ...1% 46%...51%

..78%...99%...100% เสร็จสิ้น!»

«สวัสดีครับโฮสต์»

"อืม.....นายคือระบบ?"

«คำตอบคือใช่ อย่างที่โฮสต์คิด ระบบที่เป็นระบบเหมือนในนิยาย ให้โฮสต์ได้ทำในสิ่งที่ต้องการได้ทุกอย่าง มีไอเทมมากมายให้เลือกซื้อ โบนัส และภารกิจที่สามารถเลือกทำได้ครับ»

"แล้ว..ทำไมถึงเป็นฉัน?ทั้งที่ไม่ใช่แค่ฉันที่สามารถเป็นได้ คนอื่นๆก็สามารถเป็นได้ สาเหตุเพราะฉันเล่นพนันความเป็นไปได้ที่จะถูกเลือกเพราะเหตุนั้นมี5%เท่านั้น"

«...»

«แสดงการคาดการณ์ได้รับของขวัญสุ่มฟรี1ครั้งระดับA»

«เปิด [✓] or [×]»

"ไม่คิดจะตอบ?...เปิดของขวัญ แล้วอย่าคิดว่าฉันจะลืมว่าเพราะอะไรถึงเลือกฉันไว้จะถามใหม่หวังว่าจะมีคำตอบให้เมื่อถึงตอนนั้น"

«ครับ..เปิดกล่องสุ่มระดับA»

ติ๊ง!

«ท่านได้รับปลอกคอแปลงกายระดับB อธิบาย:เมื่อสวมใส่จะสามารถเลือกร่างและหน้าตาได้สามารถคงรูปร่างไว้ได้ 1ชม.»

"?เอามาทำไมเนี่ย แต่โอกาสที่จะเป็นประโยชน์ก็สูงที่เดียวนะ"คิดออกแล้วว่าจะเอาไปทำอะไร ฮึๆ เจ้าแมวคงมีร่างมนุษย์ก็คราวนี้แหละ เลี้ยงเหมือนคนมาตั้งนานจะได้เหมียวแปลงร่างได้แล้วแฮะ น่าสนุกๆ

«...»

เธอสวมปลอกคอให้เพทายแมวสุดหวงก่อนแสงสีขาวสว่างจะปรากฎเเล้วจางหายไปพร้อมกับร่างเด็กหนุ่มหน้าตาดีโผล่มาแทนที่เจ้าแมว ดูจากรูปร่างแล้วอายุราวๆสิบสี่สิบห้าปีได้

"นะ น่ารัก So cute มากเจ้าเพทายของฉัน! คิดไว้แล้วต้องออกมาแบบนี้ อะ!เสื้อผ้า จะให้เพทายของฉันจะอยู่ในร่ายเปลือยในร่างมนุษย์ไม่ได้! ระบบ!"

«ตอนนี้โฮสต์มีcionพอที่จะซื้อเสื้อผ้าแบบดิจิตอลที่สามารถสั่งการสวมใส่ได้ครับโฮสต์ แต่ผมเกรงว่าcionโฮสต์จะหมดไปเพราะซื้อไอเทมชิ้นนี้»

"ไม่เป็นไร จัดมา!"ไว้หาcionใหม่ก็ได้ไม่ยากเกินความสามารถของฉันแน่นอน เพราะเจ้าเหมียวต้องมาก่อน

«รับทราบครับโฮสต์ทำการสั่งซื้อเรียบร้อย»

ต่างหูแซฟไฟร์สีน้ำเงินทรงสีเหลี่ยมปรากฎบนมือสปิเนล ไตล์ออกแบบคือแบบหนีบไม่ใช่เจาะจึงง่ายต่อการใส่ให้เจ้าเพทาย เพราะอาจจะถูกเจ้าแมวโกรธเอาได้หากเจาะหูมัน อีกอย่างระบบฟังก์ชั่นของไอเทมยังเป็นแบบผู้ใช้ต้องถอดเองเท่านั้นและหากทำหายเพียงสามชั่วโมงไอเทมก็จะกลับสู่เจ้าของ ค่อยสมราคาหน่อย

«ยอดcionที่เหลือ 30cionจากโบนัสการเริ่มต้นใช้งาน1,200cion»

"(-_-;;;)เกือบหมดเลยหรอ"

"แล้ว30cionนี่ทำอะไรได้อีกล่ะ?"อย่างน้อยก็ต้องมีมากกว่า1นะ

«เสริมด้านต่างๆของค่าสถานะครับ แลกเปลี่ยนเป็นพละกำลัง ค่าพลังชีวิต สุขภาพ โชค หรืออื่นๆได้»

"งั้นขอดูค่าสถานะหน่อยสิอยากรู้เหมือนกันว่าค่าสถานะต่างๆของเองอยู่ในเกณฑ์ไหน"

ติ๊ง!

"นี่...ค่าเริ่มต้นหรอ?เยอะอยู่นะ งั้นcion30ไปเพิ่มที่โจมตีกายภาพได้เท่าไหร่?"

«เพิ่ม×3จากที่มีอยู่ครับ เป็น150/∞ ต้องการยืนยันไหมครับ?»

"yes!"

«ทำการเปลี่ยนค่าการโจมตีทางกายภาพ...เสร็จสิ้น!»

«ถึงเวลาทำภารกิจแล้วโฮสต์ แต่ก่อนอื่น...ผมลืมว่ามีรางวัลจากการใช้ร้านค้าระบบครั้งแรกอยู่ตรวจสอบเลยไหมครับ"

"อ้าว...ทำไมไม่บอกแต่แรกเล่า! โธ่~ ตรวจสอบ"

ติ๊ง!

«ท่านได้รับโดรนสร้างโล่»

«อธิบาย: โดรนที่สามารถปล่อยโล่ป้องกันรอบตัวผู้ใช้ได้รอบทิศ»

"ก็ไม่ได้แย่นะ โอเค ไหนล่ะภารกิจ"

«ภารกิจที่ 1 › ข้ามโลกครั้งแรก ระบบกำลังทำรายการ สุ่มโลก 3...2..1»

"อ้าวเฮ้ย!?เดี๋ยวก่อน!ยังไม่ได้บอกว่าจะทำตอนนี้!ฉันมีประชุมนะ! ไม่ได้ล่ะ!"

หมับ! ในวินาทีนั้นเธอคว้าแมวในร่างเด็กหนุ่มไว้เพื่อไปร่วมชะตากรรมที่ยังไม่มีให้แม้เวลาตั้งตัว

«0...»

«ข้ามโลกเสร็จสิ้น...โชคดีครับโฮสต์»

——————————————————————

—ตอนแรกของนักเขียนสปิเนลเสร็จเรียบร้อยค่ะ การทะลุมิติที่มีระบบหน้ามึนเป็นผู้ส่ง คงจะหายข้องใจแล้วว่าทำไมเพทายน้อยถึงมีร่างมนุษย์ ไม่ใช่สัตว์วิเศษหรืออะไรเหนือธรรมชาติ แค่แมวที่มีเจ้านายที่ไม่ธรรมดาเท่านั้นเอง

ปล.1 ถึงแม้จะบอกว่ากำหนดบทบาทให้สปิเนลแล้ว สุดท้ายก็เป็นแค่การด้นสดอยู่ดี และแน่นอนว่าจะแต่งต่อเรื่อยๆหากมีจุดติดขัดในตอนที่นักเขียนอ่านเองแล้วรู้สึกว่ายังไม่ใช่ หยาดน้ำเมฆาจะกลับมาแก้ไข

ปล.2 สุดท้ายก็ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่รับชมนะคะ ไว้พบกันตอนหน้า Bye!

^^^นักเขียน^^^

^^^‹หยาดน้ำเมฆา›^^^

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***