Chapter 4 : jar

ในช่วงเวลาหนึ่ง ขณะที่โอ๊ตนั้นกำลังจะตกถึงพื้น กระบองในมือขวาของเขามันก็แตกออกแล้วลอยเข้าไปบริเวณหน้าอกของเขา เศษชิ้นเล็กชิ้นน้อยของกระบองนั้นมันค่อยๆซึมเข้าไปในร่างกายเขา

การหลอมรวมกับศาสตราวุธ จะทำให้ผู้ที่หลอมรวมถูกปลุกอาคมในตัวที่ถูกซ่อนเร้นขึ้น นั่นจึงทำให้โอ๊ตเองก็ถูกปลุกอาคมซ่อนเร้นขึ้นมาเหมือนกัน

รู้สึกตัวอีกที ตัวของโอ๊ตเองก็ยืนอยู่บนพื้นอย่างปลอดภัยแล้ว เขาจึงดึงแท่งเหล็กที่ไหล่ซ้ายของคนออก ก่อนที่แผลมันจะสมานกลับมาเป็นปกติ

“ เมื่อกี้.... เราหลอมรวมกับกระบองเหรอ? ”

“ อะไรกันไอ้เวรนี่ ... เมื่อกี้แกทำอะไร ”

หญิงสาวที่เห็นว่าโอ๊ตนั้นตกตึกไปไม่เป็นไรเลย แถมยังไม่บาดเจ็บอะไรด้วย จึงตะโกนออกมา พร้อมกับปล่อยแท่งเหล็กใส่โอ๊ตอีกครั้ง

แต่ในครั้งนี้ ขณะที่แท่งเหล็กมันลอยมาจนเกือบถึงตัวเขา เขากลับเห็นภาพทุกอย่างช้าลง บรรยากาศรอบตัวเขาช้าจนเหมือนหยุดนิ่ง

“ ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำอะไรได้บ้าง... แต่ดูเหมือนจะชะลอเวลาได้เหรอ? ”

เขากระโดดขึ้นไปเหยียบบนแท่งเหล็กที่ลอยอยู่ ก่อนที่จะกระโดดต่อไปที่แท่งเหล็กอีกอันที่อยู่ถัดไป และเขาก็กระโดดแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจนไปถึงบนดาดฟ้าตึก

ก่อนที่ทุกอย่างรอบตัวของเขามันจะกลับมาเป็นเหมือนเดิม สร้างความประหลาดใจให้กับหญิงสาวและตัวของเขาเองด้วย

ในตอนนี้ตัวเขาเองนั้นไม่มีอาวุธแล้ว เขาจึงกำหมัดให้แน่นที่สุด แล้ววิ่งตรงเข้าไปหาหญิงสาว เขาปล่อยหมัดเข้าใส่เธออย่างเต็มแรง ทำให้ร่างของเธอนั้นแตกกระจายเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

“ ต่อยแรงขึ้นด้วยเหรอ...? ”

แต่ในจังหวะที่เขาเผลอ มันก็เปิดช่องว่างให้หญิงสาวรวมชิ้นส่วนร่างกายตัวเองกลับมาได้ แม้จะไม่สมบูรณ์มากนัก แต่นั่นก็พอที่จะให้เธอนั้นใช้อาคมสร้างวัตถุได้อีกครั้ง เธอใช้จังหวะนั้นในการปล่อยแท่งเหล็กใส่โอ๊ต

เมื่อแท่งเหล็กนั้นสัมผัสกับตัวของเขา มันก็ตกลงยังพื้นทันที การโจมตีของเธอไม่ได้ผล ในตอนนี้ นอกจากที่โอ๊ตจะมีพละกำลังมหาศาลแล้ว เขายังมีความเร็วสูงมาก รวมไปถึงความแข็งแกร่งทางกายด้วย

โอ๊ตที่เห็นว่าหญิงสาวฟื้นฟูกลับมาอีกรอบ จึงปล่อยหมัดใส่ไปอีกครั้งนึง ในครั้งนี้มันแรงกว่าครั้งก่อน ทำให้ร่างกายของหญิงสาวหายไปเลย ไม่เหลือแม้ชิ้นเล็กชิ้นน้อย เหลือเพียงก็แค่เลือดที่ไหลนองเต็มพื้น

“ เมื่อกี้แท่งเหล็กก็แทงไม่เข้าเหรอ? ”

แต่การต่อสู้ยังไม่จบ แม้จะไม่มีร่างแล้ว แต่เธอก็ยังคงมีวิญญาณเหลืออยู่ เป็นเพราะว่าเธอคือผู้ใช้อาคม จึงทำให้เธอนั้นสามารถควบคุมวิญญาณของตัวเองได้เต็มที่ รูปร่างวิญญาณของเธอนั้นมันเริ่มขยายใหญ่ขึ้น จากรูปร่างมนุษย์ ก็เปลี่ยนกลายเป็นสัตว์ประหลาด

ทันทีที่สภาพวิญญาณของเธอเปลี่ยนแปลงสมบูรณ์แล้ว เธอก็ไม่รอช้ารีบมุ่งตรงเข้าไปหาโอ๊ตหวังจะโจมตีเขา แต่กานต์ก็โผล่มาตรงหน้าของเธอพอดี พร้อมกับไหผนึกวิญญาณ นั่นจึงทำให้วิญญาณของเธอเข้าไปติดภายในไหใบนั้น เมื่อเธอเข้าไปติดด้านในนั้นแล้ว กานต์จึงรีบน้ำผ้ายันต์ไปแปะไว้บนฝาของไห

“ กานต์... ไปเอาไหมาจากไหนวะ ”

“ ยืมลุงโภชมา ”

“ ลุงแกมีไหผนึกด้วยเหรอ? ”

“ มีดิ! ไม่รู้อ๋อ? ”

ในขณะที่กำลังคุยกันอยู่ กานต์ก็เคลื่อนย้ายทั้งตัวเขาเองและโอ๊ตไปยังจุดที่รุ่นพี่อยู่ ก่อนที่เขาจะโยนไหให้รุ่นพี่ รุ่นพี่จึงรับมันไว้ แล้วเอ่ยถามกานต์ออกไป

“ ผนึกวิญญาณเอาไว้เหรอ?... ”

“ ใช่ครับ ”

กานต์ตอบกลับไป ก่อนที่เขาจะใช้พลังอีกรอบ ทำให้ทั้งสามคนไปโผล่ยังบ้านร้างแห่งหนึ่ง ที่รอบๆปกคลุมไปด้วยป่าไม้

รุ่นพี่เดินไปยังหน้าประตู ก่อนที่จะปล่อยพลังวิญญาณลงพื้นผ่านขาของเขา ทำให้ประตูบ้านร้างนั้นเปิดออกพร้อมกับแสงสว่างวาบออกมา และเมื่อแสงนั้นหายไป ทั้งสามคนก็หายไปด้วย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***